Szkoła pokera

Jeden z czytelników zwrócił się ostatnio z prośbą o przeanalizowanie sytuacji turniejowej. Sytuacja po dłuższym zastanowieniu wydaje mi się bardzo ciekawa i powiem szczerze, że sam zastanawiam się jakie rozwiązanie jest najlepsze.

Grając w turniejach z niższym wpisowym dość często spotkamy się z przeciwnikami określanymi jako calling station. Chociaż są to gracze, z którymi gra powinna być czystą przyjemnością, są słabi i przewidywalni to daje się zauważyć, że niektórzy bardziej doświadczeni gracze mają problem aby dostosować swój styl gry do takich przeciwników.

Wielu pokerzystów ma duże doświadczenie w grach online, mimo to nigdy jednak nie zdarzyło im się usiąść przy prawdziwym stole do pokera. W efekcie, gdy nieborak taki wreszcie znajdzie się w turnieju bądź grze cashowej live, cała sytuacja może się dla niego okazać przeżyciem stresującym, wszystkie bowiem nowe (dla przyzwyczajonych zaś - oczywiste) rzeczy, o których gracz ten musi nagle zacząć pamiętać, mogą go zwyczajnie swoim nadmiarem przytłoczyć. Co można zatem w takiej niewygodnej sytuacji uczynić? Przeczytać garść naszych porad, a potem bez zbędnego już strachu  próbować swoich sił przy prawdziwym zielonym stole oczywiście!

W ostatnim numerze Bluff Europe znalazłem ciekawy artykuł autorstwa Justina Bonomo, w którym poruszane są poważne błędy początkujących graczy. Najciekawsze jest jednak to, że artykuł nie powiela utartych schematów i nie wymienia tych samych błędów, które opisywane już były w setkach artykułów, ale Justin wymienia trzy często spotykane błędy, o których niezbyt często się mówi i pisze.

Pokerzyści mają odmienne zdania odnośnie wielu kwestii: grać loose czy tight? Często 3-betować w turniejach czy raczej reraisowania unikać? Uskuteczniać small ball, a może właśnie stosować big bet poker? Mimo to w pewnych kwestiach - jak na przykład unikanie minraisów, dokładanie do gutshota wbrew oddsom, czy wykorzystywanie tellów fizycznych oponentów w grach live - wszyscy wydają się być mniej więcej zgodni. No, prawie wszyscy... I w zasadzie też niekoniecznie zawsze...

Poniżej zamieszczam problemowe rozdanie, które nadesłał czytelnik PokerTexas. Rozdanie jest według mnie bardzo ciekawe, ponieważ można w nim było przyjąć kilka różnych linii rozegrania i ciężko jest mi określić, który wybór jest najlepszy.

Poker Stars European Poker Tour (EPT) to seria największych turniejów pokera w Europie. Rozgrywane w formule Texas Holdem No Limit są stałym punktem europejskich (i nie tylko) pokerowych prosów, jak również stanowią cel wielu graczy z niższych stawek pragnących posmakować pokera na najwyższym poziomie i z największymi wygranymi. Część kwalifikuje się z satelit a część śmiałków postanawia wkupić się bezpośrednio w poszukiwaniu sławy i pieniędzy :).

Repertuar każdego pokerzysty powinien oczywiście składać się z wielu zróżnicowanych zagrań, jak chociażby check-raise w ramach blefu, floating bądź 3-betowanie light przed flopem, istnieją jednak takie ruchy, których wszyscy pokerzyści powinni się w zasadzie bez żadnego wyjątku wystrzegać ? modelowym wręcz przykładem takiego niepożądanego zagrania jest powszechnie lubiany pośród rzeszy początkujących graczy...minraise.

Choć Texas Hold?em jest grą, gdzie większość rozdań kończy się, zanim w ogóle doszło do konieczności porównania siły odsłoniętych kart, spora rzesza pokerzystów nierzadko postanawia mimo wszystko rękę pokazać. Czy wobec tego można mówić o konkretnych regułach pomagających ustalić, kiedy warto odsłonić karty, chociaż wcale nie zachodziła taka konieczność, czy jest w ogóle sens pokazywać je kiedykolwiek?

Gra po flopie jest jednym z najtrudniejszych elementów strategii Texas Holdem. Jednym z podstawowych elementów gry po flopie jest continuation bet. Jest to zagranie, które w swoim arsenale musi mieć każdy pokerzysta, ale co najważniejsze trzeba umieć je odpowiednio stosować.