Jak powinna wyglądać Wasza gra, kiedy macie pocket parę? Zobaczcie, co mówi o tym trójka doskonałych pokerzystów oraz trenerów – Jonathan Little, Ryan Laplante oraz Alex Fitzgerald.
W pierwszej części tekstu o bet sizingu pisaliśmy o tym, co o wysokości 3-betów sądzą Alex Fitzgerald, Jonathan Little i Ryan Laplante, czyli trzech doświadczonych turniejów. Tekst ten możecie przeczytać w tym miejscu.
W drugiej części zastanowimy się nad nieco inną sytuacją. Jak oszacować wysokość betu na flopie, kiedy mamy overparę biorąc przy tym pod uwagę różne tekstury boardów? Po callu na flopie, jak wyglądał będzie bet na turnie i riverze przeciwko graczowi, nad którym mamy pozycję?
Alex Fitzgerald wyjaśnia, że stara się koncentrować na grach, w których wie, że ludzie grają swoją rękę, a nie jego rękę. Jeżeli rywalizuje w grze, w której wie, że oponent stara się oszacować jego zakres, to zastanawia się, po co ogóle usiadł przy stole. Zawsze gdzieś indzie znaleźć można lepsze stoły, a on odkrył, że 90% jego pracy, to właśnie selekcja gier.
W grach, których uczestniczy, spogląda na board i zastanawia się, jakie szanse istnieją na to, że jego rywal ma parę. Przykładowo jeżeli na flopie są J97 to oponent może mieć sporo par i drawów w zasięgu 3-bet calla. Zwykle dość mocno betuje na takim flopie, bo wie, że w jego grach ludzie nie przebijają z czymś gorszym niż dwie pary. Czasem zagrają raise z jakimś drawem i można spasować. Zwykle gra jest prosta. Sprawdzają z drawem i parą, ale jeżeli ten układ jest lepszy, to grają raise. Kiedy nie trafią później drawa, pasują. Po ich callu trener ocenia turna i rivera decydując, czy powinien grać duże bety.
Jeżeli wie, że rywal nie potrafi spasować top pary, to zagra overbeta. To sposób na złapanie rywala w pułapkę. Większość graczy nie pasuje top pary na cebta. Większość nie lubi też pasować po sprawdzeniu dużego beta na flopie. Jeżeli sprawdzili beta w wysokości 33% po tym, jak zagraliście 3-beta za 2,2x ich otwarcia, to jeszcze może spasują. Gdy taki oponent to kiepski gracz regularny lub amator, to wpada w pułapkę. Draw nie wszedł, w Wy znów gracie dużego beta. Nie zamierzają zrezygnować, bo wrzucili już sporo żetonów i czują, że są pot committed. Co innego, gdy na flopie jest J55. To board typu: trafił lub nie trafił. Tutaj musicie pomyśleć o innym sizingu.
Jonathan Little o betowaniu na flopie
Doskonały trener Jonathan Little wyjaśnia, że zawsze chcecie betować na flopie z Waszym najlepszymi gotowymi rękami i drawami. Gdy board jest lepszy dla Waszego zakresu, to chcecie betować nawet z szerszym zakresem rąk – także z marginalnymi gotowymi rękami, a nawet śmieciowymi rękami.
Kiedy betujecie rzadziej (zwykle, kiedy board jest skoordynowany lub świetny dla rywala) to powinniście używać dużego sizingu – około 75% puli. Kiedy jest on nieskoordynowany, to betujecie częściej. Wtedy jednak sizing jest mniejszy – wynosi około 33% puli.
W sytuacji, kiedy nie macie nut advantage, też betujecie mniej na boardzie, który nie jest skoordynowany. Przykładowo, kiedy raisujecie na UTG i gracz na big blindzie sprawdza, a na stole pojawiają się J66. W tym spocie macie dużą przewagę zasięgu, ale brak przewagi nutsów – prawie w ogóle nie macie tripsów w zakresie, a rywal może takowe mieć. Dlatego powinniście betować mniej, czyli w okolicach jednego blinda. Kiedy zabetujecie i zostaniecie sprawdzeni, powinniście też kontynuować betowanie na turnie i riverze z większością gotowych rąk i drawami. Znów jednak nie betujecie tam aż tak często, ale sizing jest duży.
Jak dynamiczny jest board?
Ryan Laplante wyjaśnia, że sizing Waszego c-beta zależał będzie ogólnie od dynamiki boardu. Im bardziej dynamiczny jest board, tym większy powinien być c-bet. Częściej musicie też czekać za rywalami z ace high. Na mniej statycznych boardach gracie często, ale małe c-bety.
Statyczny board to przykładowo 765. To ciężki flop, bo rzadko zmieni się na nim najlepsza ręka. Z kolei dynamiczny board typu Q95 to szansa na zmianę najlepszej ręki. Powiedzmy, że mamy KK i 60.000 żetonów. Zagraliście 3-beta do 7.000 na cutoffie przeciwko raisowi na wczesnej pozycji. Rywal sprawdza. Pula wynosi teraz 16.500 żetonów, a stacki po 53.000.
Na statycznym flopie 765 Laplante betuje około 25 do 30% puli. Będzie to od 3.500 do 5.000. Na dynamicznym boardzie Q95 będzie betował 50 do 75% puli, czyli od 8.000 do 12.000 żetonów.
To, co robicie na turnie zależy głównie od tego, czy jest na nim dobra karta dla naszego zakresu, aby barrelować, czy ta karta jest lepsza dla rywala. Na każdym z tych boardów Laplante betuje JJ i lepsze – czeka z TT i gorszymi.
– Z każdym razem, kiedy zastanawiacie się, jakie decyzje podejmiecie podjąć preflop, musicie brać pod uwagę zakres rywala, wysokość stacków i pozycję. To będzie dyktowało zarówno wysokości betów, z których musicie wybierać, a także Wasz zakres dla blefów i dla value – mówi trener.
