Na wstępie zaznaczam, że ten artykuł jest długi i zawiera kilka szczegółowych przykładów. Szczerze polecam przeczytanie go od deski do deski wraz ze zrozumieniem wszystkich obliczeń. Jeśli ktoś nie ma na to ochoty lub chwilowo brak mu czasu niech pominie trochę przykładów i przynajmniej skupi się na teorii oraz jej implikacjach podsumowanych na końcu materiału. Miłej lektury!
Przykład 6: Ocena zakresu przeciwnika na river.
Opis sytuacji:
Do tej pory zajmowaliśmy się nauką obliczeń jaka linia da nam najwyższą wartość oczekiwaną EV. W ostatnim przykładzie spróbujemy zobaczyć jak dokładna ocena zakresu przeciwnika może wpływać na podejmowane decyzje odnośnie rozegrania ręki. Zajmiemy się oceną zakresu w poniższej ręce dla dwóch różnych przeciwników: Gracza TAG ze statystykami 10/5 (% rozegranych rąk oraz % podbitych rąk) oraz Gracza LAG 25/15.
A oto ręka, w której zajmiemy się ocena zakresu przeciwnika na river. Dla potrzeb analizy pominiemy czy zagrania naszego bohatera (Hero) przed flopem, na flopie i na turnie były poprawne.
Gra cash na wysokie stawki 25/50, pełny dziewięcioosobowy stolik. Nieznany gracz na UTG+1 podbija do 150, Villain (nasz przeciwnik) mający ponad 6000 z MP przebija do 575. Hero (My) mamy 5125 i sprawdzamy z KK. Wszyscy pozostali pasują. Flop T73 z drawem do koloru. Villain czeka, Hero też wybiera check. Turn 8 w innym kolorze. Villain zagrywa za 1055. Hero dokłada. River T nie dająca koloru. Villain zagrywa za 1777.
Etap 1. Ocena zakresu.
Gracz TAG:
Gracz o statystykach 10/5 na wysokich stawkach 3 betuje podbicie z EP z AA i KK oraz możliwe, że z QQ oraz AK, ewentualnie JJ oraz bardzo rzadko jakąś dowolną rękę (Random Hand). Na niższych stawkach taki gracz 3 betuje dosłownie tylko AA i KK. Na wyższych jego zakres do 3beta może być trochę szerszy, natomiast mniej otwiera średnich układów (i dlatego jego PFR wynosi tylko 5). Mówiąc szczerze gra przeciwnika na flopie, turnie i riverze nie pozwala za bardzo zawęzić tego zakresu. Jest całkiem możliwe, że czeka na flopie z overparą aby sprowokować ewentualne gorsze ręce do blefu. Mimo wszystko nasz call przed flopem też musi sugerować mocną rękę (np QQ lub JJ). Villain zaczyna mocno obstawiać turn a potem river. Myślę, że zmniejsza to nieco szansę, na AK i JJ u niego (jeden bluff bet z AK oraz jeden value bet z JJ tak, ale 2 są mniej prawdopodobne). Policzmy zatem ile kombinacji każdej z jego rąk jest możliwych a następnie te mniej prawdopodobne trochę obniżymy i dostaniemy procentowy zestaw jego rąk do 3 beta przed flopem:
AA ? 6 kombinacji
KK ? 1 kombinacja (bo my mamy dwa pozostałe króle)
QQ ? 6
JJ ? 6
AK ? 8 kombinacji (2 króle + 4 asy)
Zmniejszając teraz prawdopodobieństwo JJ i AK do jednego takiego układu a QQ o połowę dostajemy taki zestaw możliwych rąk:
AA ? 6
KK ? 1
QQ ? 3
JJ ? 1
AK ? 1
Dodajmy to tego jakiś random hand, który bijemy (czyli jego blef) ? 1, oraz
Random hand, który nas bije (np ATs, 88) – 1
Czyli w sumie 14 układów, ze czego bijemy 6, z jednym remisujemy a z 7 przegrywamy.
Gracz LAG:
Ten gracz to trudniejszy orzech do zgryzienia. Zakres jego rąk na 3beta jest dużo szerszy, gdzieś od AA do 99, plus AK i AQ oraz czasem (na pewno dużo częściej niż u gracza TAG) jakieś dowolne układy. Dokładając do tego fakt, że taki gracz będzie zastawiał pułapki w późniejszej fazie oraz betował też dość szeroko jego zakres na river na pewno będzie zawierał dużo więcej układów. Dodatkowo, on wie, że my wiemy, że on gra stylem LAG przez co on może zakładać, że my będziemy też mieli szerszy zakres przeciwko niemu niż np. przeciwko graczowi TAG.
Tak więc jego zakres na river oceniłbym mniej więcej tak:
AA ? 6
KK ? 1
QQ ? 6
JJ ? 4
TT ? 1 (jeden bo tylko jedna kombinacja zostaje gdyż TT są na stole)
99 – 2
AK ? 3
AQ – 8
Random hand, który bijemy (czyli jego blef) ? 5, oraz
Random hand, który nas bije (np ATs, 88) – 2
W sumie 38 układów, 9 lepszych, 1 remis i 28 słabszych.
Etap 2. Przyjęcie najlepszej linii.
Gracz TAG:
W puli jest 5337, do dołożenia 1777. Mamy trzy opcje: Pas, Call lub Raise allin. Która będzie najlepsza przeciwko temu przeciwnikowi? Możemy być prawie pewni, że ten przeciwnik spasuje wszystkie słabsze ręce do naszego przebicia (może za wyjątkiem QQ). Skoro my wiemy, że on jest TAG i gra tylko dobre ręce, to on też wie, że my wiemy więc to nasze podbicie na river musi w 95% sugerować że mamy naprawdę bardzo mocny układ. Łatwo więc można wyliczyć, że nie opłaca się przebijać, gdyż sprawdzi nas lepsza ręka 7 razy (7 kombinacji lepszej ręki) a gorsza sprawdzi raz góra dwa razy (QQ). Tak więc pytanie sprowadza się czy spasować jednak obawiając się AA czy sprawdzić?
Równanie będzie wyglądać tak:
5337 * 6/14 + (-1777) * 7/14 + 3560/2 * 1/14 = 2287 ? 888 + 127 = 1526
Czyli jak pokazują obliczenia, sprawdzenie, pomimo dużego ryzyka AA u przeciwnika jest w tym przypadku decyzją ewidentnie EV+ gdyż w puli jest już tak dużo żetonów a my ryzykujemy relatywnie mało.
Gracz LAG:
Bardzo łatwo zauważyć, że skoro sprawdzenie było opłacalne w przypadku gracz TAG to gracza LAG na pewno też sprawdzimy i tutaj nie ma nic do obliczenia. Pytaniem jest czy przypadkiem nie opłaca się przebić na river allina licząc na sprawdzenie ze słabszą ręką. Pozostaje nam niewiele ponad 1700 więc przeciwnik będzie musiał dorzucić 1700 do puli 8700 co daje mu całkiem niezłe oddsy. Zakładając, że on wie iż my będziemy mieli szerszy zakres niż przeciwko graczowi TAG na pewno sprawdzi nas z większą ilością układów niż gracz TAG, ale czy z wystarczająco dużą? W tym przypadku zacznijmy od prostej zasady kiedy opłaca się zagrać allin zamiast sprawdzenia? Otóż wtedy gdy przeciwnik sprawdzając nas w ponad 50% przypadków będzie miał gorszą rękę. Wtedy EV z tego dodatkowego przebicia będzie dodatnie. Proszę zauważyć, że ręce które nas sprawdzą to nie to samo co zakres przeciwnika na river, już wcześniej oceniliśmy, że na 38 układów tylko 9 przeciwnik będzie miał lepszych. Okay z czym w takim razie nas sprawdzi? Potrzebne kolejne, ostatnie już założenia w tej ręce:
AA ? 6
KK ? 1
QQ ? 6
JJ ? 3
TT ? 1 (jeden bo tylko jedna kombinacja zostaje gdyż TT są na stole)
99 – 1
Random hand, który nas bije (np ATs, 88) ? 2
W sumie 9 mocniejszych układów, jeden remis i… jeśli założenia są poprawne 10 gorszych rąk. Tak więc decyzja jest bliska do EV0 z lekką przewaga na allina.
Tak więc akurat w tym konkretnym przykładzie analiza nie zmieniła za dużo w samym rozegraniu ręki, ale myślę że pozwoliła czytelnikom prześledzić proces oceny zakresu przeciwnika w zależności od rozegrania ręki oraz stylu jego gry. Takie ćwiczenia są bardzo dobre i na pewno pozwolą w przyszłości na uzyskiwanie lepszych wyników.
Przykład I – Sprawdzenie beta przeciwnika na riverze
Przykład II – Draw do koloru na turnie
Przykład V – Mała para pre flop
Dobry artykuł! Jak widać matematyka się nie starzeje:D Zgodnie z zaleceniami czytałem (i przeczytam ostatnia część za chwile) z uwagą i skupieniem, zrozumiałem większość a raczej tylko jedno mi się nie zgadza, mianowicie obliczenia TAG’a: 5337 * 6/14 + (-1777) * 7/14 + „3560/2” * 1/14 = 2287 ? 888 + 127 = 1526
Skąd się wzięła liczba w cudzysłowie?? Wiem, że to wartość dzielonej puli ale dlaczego od pot odds odjęliśmy koszt call’a??
Uwzglednilem: “Random hand, który nas bije (np ATs, 88) – 2 “
wszystko git ale nie uwzględniłeś to analizy układu u przeciwnika takiego jak 9J i 96 które również nas biją na głowę. Wiem że po tym jak doszła kolejna T to raczej poczekałby mając nadzieję że masz tą top parę i doszło Ci do Three of Kind, ale nie wiem.
ale to trudne 🙂
Ty mi tu nie cukruj tylko to wytłumacz!
No i to wlasnie dlatego Jacku ja pisze o pokerze a Ty o szydelkowaniu :). Ale nic sie nie martw, to Twoj blog zwycieza w rankingach :)))
zabawne – a to o mnie mówią “debil”
Dobra, powiem to jako pierwszy – ni cholery nic z tego obliczenia nie rozumiem! Ani skąd się to wzięło, ani co oznacza wynik, ani jak ty na to działanie wpadłeś… HELP!!
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.