Ryan Laplante to znakomity pokerzysta, ale także trener, który od jakiegoś czasu uczy graczy strategii opartej na GTO. W swoim najnowszym tekście zajmuje się grą przed flopem.
W swoim najnowszym tekście dla Cardplayera Ryan Laplante, specjalista od gry turniejowej, zajmuje się grą przed flopem w turniejach na deepstacku.
Laplante zauważa, że gracze popełniają sporo błędów w grze preflop. Nie wymienia ich jednak w swoim tekście – zamiast tego koncentruje się na fundamentach gry przed flopem. Większość turniejów rozpoczyna się na deepstacku, a więc o takiej formule pisze w swoim pierwszym tekście.
Gra turniejowa preflop przeszła spore zmiany w ostatnim czasie. Dostęp do solverów spowodował, że zrozumieć można jakie ręce gra się dobrze na poszczególnych wysokościach staków, a także jak wyglądać powinny zakresy w ujęciu teoretycznym.
Solvery to potężne narzędzia i mamy już znacznie więcej wiedzy o tym, jak powinna wyglądać gra przed flopem. Poniżej podejście jest dość łatwe do zrozumienia i opanowania. Co więc radzi Laplante?
Zakresy przy otwieraniu przed flopem
Laplante podkreśla, że na deep stacku i stole 8-handed lub 9-handed zakresy preflop powinny wykazywać się ekstremalną grywalnością. Dlatego też otwieracie tam mało rąk offsuit i pasujecie nawet mniejsze pary przed flopem. Im dalsza pozycja, tym mniejsza szansa na 3-beta, a więc do kradzieży blindów można otwierać nieco szerzej.
Przy tej wysokości stacków otwarcie powinna wynosić 2,5x big blind. Jeżeli ktoś limpuje, należy dodać kolejne 2 big blindy i po blindzie za każdego limpera. Nigdy nie powinno się open limpować!
W swoim tekście Laplante prezentuje dwa zakresy dla każdej pozycji i sytuacji. Najpierw te, które sugeruje podejście teoretyczne. Drugie to jego sugerowane ręce. Amerykanin radzi, aby grać ich trochę mniej niż wskazują solvery. Pamiętać trzeba, że im głębszy stack, tym większe znaczenie ma trafienie ręki nutsowej jakości. Otwieranie za słabych rąk przeciwko mocnym graczom oznacza wpadanie na kiepskie reverse implied oddsy.
Wczesna pozycja
100 big blindów – teoria: 22+, AJoff,, KQoff, 87s, 98s, T8s, J9s, Q9s, K9s, A3s – łącznie 14,7% rąk.
100 big blindów – sugestia Laplante: 66+, AJoff, T9s, JTs, QJs, KTs, A4s – łącznie 11,6% rąk.
Środkowa/późna pozycja
100 big blindów – teoria: 22+, ATo, KTo, QJo, JTo, 78s, 87s, 98s, T8s, J8s, Q9s, K6s, A2s = 22% rąk
Sugestia Laplante: 44+, ATo, KJo, 98s, T9s, J9s, Qts, K8s, A2s = 16,4%
Button
100 big blindów: 22+, A2o+, K5o+, Q8o+, J8o+, T8o+, 98o+, 53s+, 64s+, 74s+, 85s+, 95s+, T3s+, J2s+, Q2s+, K2s+, A2s+ = 53,8% rąk
Sugestia Laplante: 22+, A2o+, K8o+, Q9o+, J9o+, T8o+, 64s+, 75s+, 85s+, 96s+, T6s+, J5s+, Q4s+, K2s+, A2s+ = 43% rąk.
Przy otwarciu oponenta
Kiedy przed nami ktoś otwiera, zakres waszych rąk musi być dobrany jeszcze bardziej uważnie niż przy własnych otwarciach. Laplante sugeruje, że muszą mieć jeszcze lepszą grywalność: ręce z value muszą być bardzo mocne, a blefy posiadać dużo equity.
Trener pisze, że w ujęciu teoretycznym istnieje spore wskazanie na miksowanie 3-betów oraz callów. Ma to oczywiście sens w ujęciu teoretycznym. Gdy ręka, bo gdy dana ręka jest na tyle dobra, aby zagrać 3-beta dla value lub blefu, to jest także na tyle grywalna, aby zrobić calla.
Jak wygląda to w praktyce?
Załóżmy, że gracz na 100 blindach na wczesnej pozycji otwiera, a Wy jesteście na hijacku. Zakładamy, że nasz rywal otwiera zakres GTO, czyli 14,7% rąk wymienionych wyżej.
Przeciwko temu zakresowi gracie ogólnie 12% rąk. Część z nich (5,9%) to calle, a część (6,1%) to 3-bety. Prawie każda ręka w tym zakresie może być grana jako call lub 3-bet. Sizing powinien wynosić 3,2x otwarcie (lub osiem blindów).
Najczęstsze 3-bety: QQ+, AQo+, AQs+
3-bety z 50% częstotliwości: TT i JJ, AJs, A9s, A5s, Kts, QJs
3-bety w 25% do 50% częstotliwości: 66 do 99, KQo, K9s, Qts, JTs, T9s.
Ze względu na to, jak mocny jest tutaj Wasz zakres, prawie każda ręka w nim zawarta jest dobra na calla lub 3-beta. Aby mieć odpowiednie pokrycie flopa, ale też odpowiednią liczbę blefów, trzeba mieć sporo rąk, które w 25 do 75% przypadków są 3-betami. Trzeba więc budując zakres callowania i 3-betów brać pod uwagę ręce, które dobrze pokrywają board i nieźle grają.
Gra z blindów
Laplante podkreśla, że w pokerze turniejowym szczególnie ważne jest, aby bronić blinda i ante, które jest już w puli. Wynika to z faktu posiadania dobrych oddsów przy zamykaniu akcji. Nie ma to związku z tym, że w puli są już „Wasze” żetony.
Przy raise z wczesnej pozycji do 2,5x, na small blindzie grać należy 16,5% rąk – call to 11%, a 3-bet to 5,5%. Z big blinda grać należy poniższe zakresy:
22+, A8o, KTo+, Qto+, JTo, T9o, 87o, 76o, 65o, 54, 32s, 42s+, 52s+, 63s+, 74s+, 85s+, 95s+, T3s+, J2s+, Q2s+, K2s+, A2s+.
Laplante pisze, że sizing powinien wynosić 10,25 big blinda lub 4,1x otwarcia rywali. Ręce, które wybierane są do tego najczęściej to:
Blefy: ATs, A5s, A4s, KJs+, QJs, JTs, T9s, 87s, 76s, 54s.
Value: QQ+, AK.
Te zakresy pomogą Wam zbudować podstawy deepstackowego pokera. To jednak tylko część wiadomości w zakresie rozgrywania tych zakresów w turniejach. To jednak dobry punkt startowy, od którego budować można wiedzę i doświadczenie, aby osiągnąć przewagę nad rywalami.
Czego można się nauczyć od graczy rywalizujących w High Rollerach?
