Strategia turniejowe ewoluują co kilka lat. W 2005 roku wszyscy przestali limpować i zaczęli podbijać przed flopem. W 2010 roku 3-betowanie light było już drogą do zysku. Do 2013 ludzie uznali, że flat callowanie jest sposobem na wygrywanie. Dwa lata później obrona blindów z bardzo szerokim zakresem była popularna. Co będzie następne? Limpowanie!
Już widzieliśmy tego trochę w turniejach najwyższych stawek i można chyba przewidywać, że w 2018 gra taka będzie znowu popularna – limpowanie powraca. Nie jest już niczym tak niezwykłym, jeżeli zobaczymy bardzo znanego gracza, który nagle open limpuje do puli przed flopem. Można również zakładać, że to przeniesie się dość szybko na niższe stawki, a więc zobaczmy, czemu niektórzy gracze limpują i jak możemy sami użyć takiej strategii.
Czemu niektóre stacki sprawiają problem?
Stacki, o których tutaj mowa to głównie 15 do 25 blindów. Właśnie na takich wielu graczy czuje się dość niekomfortowo, głównie na wczesnych pozycjach. Nie wiedzą, na jakim stacku powinni grać czystą strategię push fold. Nie wiedzą też w jakim zakresie ujdą im na sucho raise foldy. Prowadzi to ogólnie do gry, która jest za bardzo tight.
To prowadzi do drugiego problemu – gracze, którzy dostają 3-beta w takim spocie, postrzegają swoich rywali jako takich, którzy grają ekstremalnie tight. Owszem, faktycznie tacy czasem się pojawiają, ale to prowadzi spotów, w których gracze foldują sporą część swojego zakresu otwarcia. To z kolei prowadzi do sytuacji, w której są exploitowani przez oponentów, którzy ryzykują stacka zmuszając rywali do wejścia w scenariusze 4-betów all-in.
Jak limpowanie rozwiązuje te problemy?
Limpując na tej wysokości stacków w szczególności na wczesnej albo środkowej pozycji, utrzymujemy stosunek stacka do puli tak głęboko, jak to tylko jest możliwe. To daje nam dodatkową mobilność w tworzeniu fold equity w spotach, gdzie żadnej byśmy nie mieli w innymi przypadku. Przykładowo – limp-shove na 20bb nad 3-betem, zamiast raisować do 2.2bb i liczenia na jakieś małe fold equity, kiedy dostaniemy 3-beta do 6 dużych blindów. Taka sytuacja to również dodatkowa zachęta dla rywali, aby nas częściej atakowali.
Jeżeli moglibyśmy stworzyć sytuacje, w których nasi rywale zagrają raise foldy na nasze limp shove'y częściej, niż 3-bet foldowaliby na nasze open raise'y, tworzymy sytuacje, w których uda nam się otworzyć leaki w grze naszych rywali. Takie, które w innych przypadkach by nie istniały. Staramy się po prostu grać strategią, która generuje pośród naszych rywali dodatkowe błędy. Nie wybieramy wchodzenia w ich rozdanie, dzięki czemu znaleźliby się w sytuacji, którą dobrze znają.
Przykładowy scenariusz
Jesteśmy na UTG+2 mając 20 dużych blindów, a stół jest dość agresywny. Za moment pomyślimy o naszym zakresie. Decydujemy się na limp, a agresywny gracz za nami zakłada, że nasz limp jest słaby. Atakuje więc podbiciem do 3,25bb. Kiedy akcja wraca do nas, decyzja jest dość prosta – możemy zagrać limp folda pewnych rąk z naszego zakresu, kiedy zdecydujemy, że rywal będzie jednym z tych bardziej tight. Możemy zagrać limp all-ina, spodziewając się sporego fold equity. Możemy też jednak zagrać limp calla z zakresem rąk, po których spodziewamy się zrealizowania sporego equity dzięki temu, że flop będzie nam przyjazny. W tej sytuacji, naszym planie jest zagranie check all-ina na flopie, kiedy trafimy na nim dobrą część naszego equity.
Wybierając nasze zakresy do takiego podejścia, powinniśmy spodziewać się, że pocket pary i mocne asy będą najlepsze do limp all-ina. Ciężko jest zagrać z nimi efektywnie limp calla. Dodatkowo odblokowujemy wiele rąk rywala, które zagrają raise fold, jeżeli natkną się na limp all-ina. Myśląc o limp callowaniu, zakres złożony z mocnych kart suited do strita połączone z pułapkami AA oraz KK będzie zwykle odpowiedni. Na koniec, nasz zakres limp foldowania może być złożony z pewnych kart offsuit do strita lub średnich suited connectorów. Te może gra się dobrze w limpowanej puli, ale nie mają wystarczającego EV do limp jama lub limp calla.
Oczywiście ta strategia musi być wprowadzana inaczej przeciwko różnemu typowi oponentów. Możemy zdecydować się na limpy tight na stołach tight albo nieco urozmaicić strategię pomiędzy limpowaniem i podbijaniem. Chcemy generować pomyłki o u rywali. Wypracowanie prawidłowego podejścia zajmie trochę czasu, ale wiele osób może być zaskoczone tym, jak często ludzie grają raise fold w odpowiedzi na limp all-ina. Dodatkowo czasem będziemy jeszcze brali małą pulę, kiedy limpy dojdą do nas, a my pulę weźmiemy po flopie.
Dalsze zastosowania limpowania
Z tym podejściem można jeszcze pójść o krok dalej. Limpowanie na głębokich stackach nie jest czymś, co teraz zobaczmy u graczy najwyższego poziomu zbyt często, ale może to powrócić za kilka lat. Ten etap może pojawić się za dziesięć lat, kiedy każdy gracz wysokich stawek w MTT wprowadzi do regularnego arsenału zagrań limpowanie, raise 2x, raise 2,5x, raise 3x oraz zakresy all-in do każdego spota. Tak właściwie przecież każda strategia ma sens, jeżeli staramy się w niej wykorzystać słabość rywali.
Wraz z rozwojem naszej gry warto jedną rzecz zapamiętać. Nie ma czegoś takiego, jak uniwersalnie zła strategia – istnieją zasady, które powodują, że pewne podejścia są skuteczniejsze i bardziej opłacalne. Jeżeli Wasza gra jest na zaawansowanym poziomie, istnieje wiele typów niekonwencjonalnych zagrań, które pchną ją jeszcze dalej. Jednakże, kiedy uczycie się jeszcze gry, a zestaw umiejętności nie jest zbudowany tak, że rozumiecie wszelkie niuanse – lepiej robić wszystko po kolei. Polecamy najpierw uporanie się z uproszczonymi strategiami, zanim wprowadzać zaczniecie bardziej złożone techniki organizowania zakresów lub strategie mieszane.
