UTG, czyli under the gun, to najgorsza pozycja w pokerze. Usadzony bezpośrednio po lewej stronie od big blinda gracz ma najmniej informacji w całym rozdaniu, dlatego jest w najgorszej sytuacji. Jak więc grać na tej pozycji w skuteczny sposób? Oto kilka pomysłów.
W normalnym rozdaniu gracz z UTG jako pierwszy wykonuje akcję preflop, a jako trzeci (po blindach) po flopie. O ile oczywiście blindy wciąż będą wtedy obecne w grze. Na szczęście pozycja ta zmienia się z każdym rozdaniem: na koniec każdego rozdania dealerem zostaje kolejny gracz zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, a więc UTG w czasie pełnego obrotu wokół stołu dotknie każdego gracza po kolei.
Skąd wzięła się nazwa Under the Gun?
Są dwa wyjaśnienia tej nazwy.
Najczęściej powtarzana wersja jest dosyć prosta. Wskazuje ona, że gracz będący under the gun (a więc w dosłownym tłumaczeniu „pod presją”) jest pod największą presją w rozdaniu. UTG musi podjąć decyzję jako pierwszy, nie mając przy tym praktycznie żadnych informacji na temat siły rąk rywali.
Druga wersja pochodzi z czasów Dzikiego Zachodu. W pokera grano wtedy najprawdopodobniej w odmiany bez blindów, jak Draw czy Stud. UTG było wtedy bezpośrednio po lewej stronie buttona. Dlatego też button mógł szybko wyciągnąć broń prawą ręką i skierować ją w stronę gracza po lewej, gdyby zaszło jakiekolwiek podejrzenie, że gracz ten oszukuje lub robi cokolwiek innego niezgodnego z duchem gry.
Inne nazwy UTG
W grach 9-handed pierwsze 2-3 pozycje często nazywane są wczesnymi pozycjami (EP). W takiej sytuacji gracz podejmujący decyzję jako pierwszy jest EP1, drugi EP2, trzeci EP3. Tak więc EP1 i UTG to to samo. Ponadto EP2 określa się również jako UTG+1. Może również pojawić się określenie UTG+2, ale każda kolejna pozycja przy stole ma już swoją własną nazwę.
Jeśli więc gramy na stole 9-handed, po blindach (small blind i big blind) występują UTG, UTG+1 i UTG+2. Następne pozycje to lojack (LJ), hijack (HJ), cutoff (CO) i button (BTN).
UTG: Full ring kontra shorthanded
Termin UTG nie jest jednak używany wyłącznie w grach 9-handed. W ten sposób gracza bezpośrednio po lewej stronie od big blinda oznaczamy również w grach 6-max. Dopiero, gdy w grze bierze udział jeszcze mniejsza mniejsza ilość graczy, UTG zamienia się zwykle w hijacka czy nawet cutoffa. W grach 3-handed lub heads up, terminu UTG nie używa się nigdy.
Straddle
Straddle to w zasadzie trzeci blind, najczęściej dwukrotnie większy od big blinda. Niektóre kasyna pozwalają na straddle niezależnie od pozycji, ale najczęściej pojawia się on na UTG. Gdy straddle został wpłacony (przed rozdaniem kart), gra preflop zaczyna się od gracza na lewo od UTG. A więc gracz, który wpłacił straddle, będzie ostatnim, który podejmuje decyzję preflop. Gra po flopie kontynuowana jest w normalnej kolejności.
Straddle z UTG jest zwykle zagraniem -EV, ponieważ wkładamy pieniądze do puli na ślepo i bez pozycji po flopie. Ich zaletą jest jednak „promowanie” akcji i rozluźnienie stołu.
Trzeba również pamiętać, że straddle w praktyce zmniejsza o połowę efektywne stacki wszystkich graczy, gdy opisujemy je w kategorii big blindów. W ten sposób stosunek stacków do puli po flopie jest o wiele mniejszy.
Zakres startowy z UTG
Z powodu słabej pozycji, zarówno przed flopem, jak i po nim, najczęściej zaleca się graczom będącym na UTG, żeby ich zakres był bardzo tight. W ten sposób mogą zrekompensować sobie wady tej pozycji. W grach 9-handed zaleca się otwierać jedynie z 10% rąk. Zakres ten wygląda wtedy następująco: 77+, ATs+, A5s, KTs+, QTs+, J9s+.
Grając w grze 6-handed UTG oznacza grę na lojacku. Znacznie zmniejsza się liczba graczy, którzy będą za nami podejmować decyzję, dlatego zakres można zwiększyć do najlepszych 15% rąk startowych.
O czym trzeba pamiętać grając na UTG?
Po pierwsze, zapomnij o limp-raise. Wielu niedoświadczonych graczy sądzi, że mogą zastawiać skuteczną pułapkę limpując z UTG z silnymi rękami, a następnie robiąc duży re-raise, gdy ktoś przed nimi zrobi raise. Jednak limpowanie w zasadzie nigdy nie jest dobrą, wygrywającą strategią. Poza tym, jeśli zawsze robisz limp-raise z najsilniejszymi rękami (typu AA, KK, QQ, AK), nie tylko dajesz znać rywalom jaką rękę masz, ale także osłabiasz swój zakres open-raise’a z UTG. A to właśnie ten zakres powinien zawierać te najsilniejsze ręce!
Po drugie, jeżeli kompetentny gracz 3-betuje cię, gdy jesteś na UTG, to zapewne wie, że powinieneś mieć silny zakres. Oznacza to, że jego zakres 3-betowania jest silniejszy niż byłby, gdyby 3-betował gracza na jakiejkolwiek innej pozycji. Dlatego powinieneś podejść do tego zagrania bardzo ostrożnie. Jeśli jednak rywal jest agresywnie 3-betującym graczem, możesz zdecydować się na częstsze 4-betowanie z zakresem, w którym będzie więcej wartościowych rąk i blefów (jak A5s czy AQo – blokery AA i AK, a także ręce mające przyzwoitą grywalność po flopie).
