Gdy zaczynamy grę w pokera, bycie broniącym się graczem nie jest ani fajne, ani łatwe. Gdy sprawdzamy raise lub 3-bet preflop, a potem zmuszeni jesteśmy do nawigowania po trudnych wodach gry po flopie, nie czujemy się zbyt komfortowo. Takie sytuacje to właśnie gra bez inicjatywy. Jak sobie z tym radzić?
Czym jest inicjatywa?
Podczas rozmów o sporcie termin „inicjatywa” pojawia się dosyć często. W piłce nożnej inicjatywę ma drużyna, która cały czas atakuje, a druga może się tylko bronić. Podobnie sytuacja wygląda choćby w boksie. W pokerze też niczym się to nie różni. Preflop raiser to osoba, która atakuje, wywiera presję. Preflop caller tylko się broni.
Na flopie, słabszy, ograniczony zakres zwyczajowo czeka w grze z silniejszym, nieograniczonym zakresem. Powodem tego jest to, że otwierający gracz ma zwykle silniejszy zakres. Wszedł bowiem do puli z własnego wyboru. Z kolei sprawdzający z big blinda gracz dostaje dobrą cenę, żeby zobaczyć flopa i bronić swojego big blinda z wieloma różnymi rękami. Dlatego w kontekście zakresów stoi on na obronnej pozycji. Stąd też nie ma on inicjatywy. Inicjatywa to przewaga zakresu i, w wielu przypadkach, lepsza pozycja.
Formalny check
Broniąc big blinda, czekamy zwykle do preflop raisera nie dlatego, że ma on inicjatywę, ale dlatego, że ma silniejszy zakres. Na większości tekstur boardu to on ma przewagę. Z większością naszego zakresu nie broniliśmy big blinda, żeby wygrać pieniądze, ale zrobiliśmy to, żeby ograniczyć nasze straty. Optymalna gra na big blindzie właśnie tego od nas wymaga. Nikt bowiem nie wygrywa na tej pozycji na dłuższą metę. Nikt. W żadnej grze. Nigdy.
Check to standardowe zagranie, ponieważ nie chcemy budować puli. Nawet z silną ręką nie chcemy leadować. Problem jest dosyć oczywisty. Jeżeli będziemy robić donk lead z dobrymi rękami, a check ze słabymi, rywal szybko to wyłapie i będzie nas niszczył. Dlatego robimy ten formalny check, który powinien być standardowym zagraniem – o ile nie mamy informacji, które usprawiedliwiłyby inne zagranie.
Donk bet
O ile nie flatowałeś z big blinda z zaskakująco silnym zakresem, donk betowanie na flopie nie jest optymalne z żadną rozsądną częstotliwością. Możemy jednak zdecydować się na donk bet w celach exploitacyjnych. Przeciwko pasywnym graczom, którzy nie raisują blefując, tani donk bet może być świetnym sposobem na wygranie puli, gdy obaj gracze nic nie trafili na flopie. Najlepsza tekstura boardu na takie zagranie, jest mokra i niska. Na takich boardach nawet nasze przyzwoite ręce są zagrożone i nie będą miały nic przeciwko, jeżeli Villain sfolduje gorszą rękę z dwiema overkartami do naszej pary. Co więcej, większość zakresu rywala nie będzie sparowana na flopie typu 873. W takiej sytuacji bojaźliwy, pozbawiony wyobraźni gracz nie będzie bronił się wystarczająco często przeciwko donk betowi za 66% puli.
Float
Zakładając, że zrobimy standardowy check, w naszym arsenale wciąż mamy kilka niespodzianek dla rywala. Jeśli rywal zrobi c-bet za 1/3 puli, co jest bardzo popularnym zagraniem, musimy wygrać rozdanie tylko w 20% przypadków, żeby wyjść na zero robiąc call. Ryzykujemy 1 jednostkę, żeby wygrać pulę (3 jednostki) i bet rywala (1 jednostka). Dostajemy więc oddsy 4:1 (80:20).
Wymagania dotyczące sprawdzenia c-beta na flopie są więc niewielkie. Gdy Villain betuje za 1/3 puli, mając pozycję, na flopie J84, a my mamy 97, nasze szanse są słabe, ale musiałyby być tragiczne, żebyśmy musieli sfoldować. Powinniśmy więc sprawdzić i zgłaszać swoje żądania do 1/5 puli. Decyduje o tym kilka czynników.
Po pierwsze, mamy draw do bardzo silnej ręki i możemy zarobić więcej pieniędzy, gdy go trafimy. Po drugie, Villain czasem podda się na turnie, pozwalając nam betować i wygrać pulę na riverze. Po trzecie, możemy trafić parę, która wystarczy do zwycięstwa. I chociaż zazwyczaj przegramy, to jednak nie chcemy jeszcze foldować.
Raise
Inna opcja, którą mamy, to check-raise na c-bet rywala. W ten sposób możemy reprezentować silny zakres i przejąć inicjatywę. Standardowym przykładem zrobienia raise’a w takich sytuacjach jest wykorzystanie spolaryzowanego zakresu. Oznacza to, że c-bety rywala mającego pozycję zaatakujemy połączeniem bardzo silnych rąk z atrakcyjnymi semi-blefami.
Na przykład, na flopie JJ2 możemy zrobić czterokrotny raise c-beta z rękami typu 22, silnymi Jx, drawami do koloru, ale też backdoor drawami do koloru w stylu QT. Nakłada to nie lada presję na rywala i stawia wiele jego rąk w trudnym położeniu. Jednocześnie unikamy gry z przeciętnymi rękami, które dostaną akcję tylko wtedy, gdy będą pokonane.
Podsumowanie
- Inicjatywa to inny sposób mówienia o ataku i obronie, w oparciu o większą siłę jednego zakresu nad drugim.
- Check to standardowe zagranie z powodu słabszego zakresu big blinda i potrzeby równoważenia silniejszych rąk słabszymi.
- Donk bet może być expolitacyjną opcją przeciwko pasywnym rywalom na niskich, mokrych boardach.
- Float może być dobrym zagraniem nawet ze słabą ręką, o ile cena jest dobra. W podjęciu decyzji pomaga wiedza dotycząca tego, do jakiej części puli mamy „prawo”.
- Raise to dobry sposób na przejęcie inicjatywy, ale powinien być robiony ze spolaryzowanym zakresem.
