Carlos Welch na łamach „TwoPlusTwo” opisuje jak rozpoznawanie wzorców u rywali pomogło mu tego lata w turniejach live odbywających się w Las Vegas. Takie informacje na temat zachowań i gry rywali mogą być bardzo przydatne w pokerze. Oto kilka obserwacji, które udało mu się poczynić na ten temat.
Często limpujący gracze
Od pierwszej ręki warto szukać wśród graczy typowych dla nich zachować, a wśród tych najłatwiej zauważyć częste limpowanie. W zdecydowanej większości przypadków jest to oznaka pasywnej gry przed flopem, a najczęściej także po flopie, chociaż zdarzają się czasem gracze, którzy limpują preflop, a następnie szaleją po flopie.
Najlepsze jest jednak to, że pasywni gracze często docierają do showdownu, można więc zobaczyć z jakimi rękami grają. Widząc z jakimi kartami limpują można też wydedukować z jakimi kartami raisują. A to pozwala nam bardzo dobrze grać przeciwko obu tym zakresom.
Przykład: wielu graczy lubi limpować z niskimi parami, niskimi suited connectorami i suited asami do strita od A do 5. Można atakować tych graczy częstymi blefami, ponieważ ręce te nie są dobrymi blef catcherami. Zazwyczaj nic nie trafiają na flopie, a gdy trafią słabą parę i/lub draw, to sprawdzają nety na flopie i turnie, ale odpuszczają na riverze, jeżeli nie dostaną pomocy. Gdy mają drawy bez żadnej wartości na showdownie, ci pasywni gracze nie są w stanie odpowiedzieć blefem, chociaż tak powinni zrobić. Okazjonalnie, gdy trafią silną rękę jak seta lub dwie pary, zazwyczaj włącza im się agresja, przed którą można po prostu uciec.
Niskie pary i suited niskie karty to jednak w miarę tight zakres limpowania. Są bowiem gracze, którzy limpują z wieloma kartami offsuit, co stawia ich w jeszcze gorszej sytuacji, gdy ktoś przeciwko nim blefuje. Z drugiej strony, ręka typu JTo często będzie o wiele lepszym blef catcherem niż 54s czy 55.
Jeśli więc jesteś świadomy, że zakres limpowania gracza ma takie ręce, lepiej zmienić swoją strategię z blefów na value bety na późniejszych ulicach. Najważniejsze jest jednak to, że niezależnie od zakresu, limpowanie jest łatwo wykorzystać ku własnej korzyści. Wystarczy tylko uważnie przyjrzeć się którymi wzorcami posługuje się dany rywal.
Wczesne sprawdzanie kart
Kolejnym łatwym do rozpoznania wzorcem jest patrzenie na swoje karty zanim dojdzie do nich akcja. Jest to wzorzec, na którym można polegać, ponieważ występuje praktycznie w każdym rozdaniu, a gracze mają opuszczoną gardę, gdy nie jest pora na ich ruch. Nie są wtedy zbyt ostrożni, jeśli chodzi o udzielanie informacji na temat dolnej części ich zakresu.
Powiedzmy np., że gracz otwiera ze wczesnej pozycji, a my jesteśmy na środkowej. Powinniśmy popatrzeć teraz na graczy po lewej, żeby sprawdzić jak zareagują na to otwarcie zanim akcja dojdzie do nich. Często zobaczycie, że wyraźnie widać, że zamierzają spasować. Wielu z nich dosłownie będzie trzymało karty w ręku czekając na swoją akcję, żeby zrzucić rękę.
Darmowe informacje
W praktycznie każdym turnieju pokerowym z niskim wpisowym znajdzie się gracz, który niepotrzebnie pokazuje karty na showdownie. Czasem jest ich więcej, a czasem zdarzają się gracze, którzy robią to prawie za każdym razem. To kopalnia informacji, które pozwalają nam zrozumieć grę rywala, jeżeli pamiętamy akcje, które podejmował w rozdaniu przed showdownem.
Grałem niedawno w turnieju w Wynn, w którym gracz otworzył za 5BB z wczesnej pozycji. Nikt nie sprawdził, ale gracz niepotrzebnie pokazał, że miał AQo. Kilka rozdań później ten sam gracz limpował z wczesnej pozycji. Agresywny gracz podbił, a ja miałem AJs na późnej pozycji i 25BB w stacku. Pierwszy gracz zrobił ten błąd, że pokazał wcześniej, że mając rękę typu AQ lub podbijać preflop. Można się domyślić, że to samo zrobiłby mając AK. Informacja ta wzmocniła siłę mojego AJs – szczególnie, gdyby agresor atakował limpera z szerszym niż zwykle zakresem wykorzystując tę samą informację. Z tego powodu wszedłem all in.
Szczera komunikacja
Kolejnym wzorcem, którego warto szukać, to częstotliwość szczerej, werbalnej lub nie, komunikacji. Niektórzy gracze lubią dużo rozmawiać przy stole i ogólnie są wesołymi i towarzyskimi ludźmi. Jeśli tego typu osoba nagle przestanie się odzywać lub okazywać swój normalnie wysoki poziom zadowolenia, zazwyczaj oznacza to, że zamierza zagrać w nietypowy dla siebie sposób.
Czasem ma to miejsce, gdy graczowi przydarzy się bad beat. Jeżeli widzisz, że ma problem z tiltem, możesz spodziewać się, że będzie grał w bardziej lekkomyślny sposób. Na przykład gracz, który narzeka na to, że ciągle dostaje słabe karty, z dużą dozą prawdopodobieństwa poszerzy nieco swój zakres. Jeżeli pokaże słabą rękę na showdownie, to często powie coś w stylu „to najlepsza ręka, jaką miałem przez cały dzień.” Wszyscy widzieliśmy już coś takiego przy pokerowym stole. Kluczem jest zauważyć to wcześniej i odpowiednio wykorzystać.
Podpunkt ten ma w sobie słowo „szczera”, ponieważ niektórzy gracze są cwani i będą mówić coś, żeby zdezorientować rywali. Nie można przykładać zbyt dużej wagi do tego, co tego typu gracz mówi, ale warto pamiętać, że bardzo niewiele osób potrafi udawać niewerbalne, emocjonalne odruchy. Dlatego graczowi na tilcie ciężko jest to ukryć podobnie jak równie ciężko jest taki tilt udawać w przekonujący sposób.
Ludzie to niewolnicy własnych przyzwyczajeń. Większość graczy na niskich stawkach nie jest nawet świadoma tego, że ich wzorce zachowań szkodzą im przy pokerowym stole. Wyżej omówione to zaledwie kilka z takich zachowań, na które warto zwracać uwagę grając w pokera. Te i inne, gdy tylko zostaną zidentyfikowane, niewątpliwie pomogą ci wygrać więcej od swoich rywali, niż miałoby to miejsce, gdybyś nie zwracał uwagę na swoją konkurencję. Dlatego następnym razem, gdy będziesz grał live, już od samego początku szukaj tego typu zachowań. I bezlitośnie je wykorzystaj.
Chcesz rzucić pracę i zacząć grać w pokera? Najpierw to przeczytaj
