Otwierasz z AA, a rywal 3-betuje. Co powinieneś zrobić i na co zwrócić uwagę, żeby zabrać mu cały stack? Matt i Tracey Waldt analizują rozdanie, które pokazuje w jaki sposób korzystać z efektywnych stacków, by zapewnić sobie drogę do sukcesu w rozdaniu.
Gra cashowa na stawkach 2$/5$ w Borgacie. Trwa właśnie Borgata Fall Open, więc przy stole jest wielu graczy, którzy odpadli danego dnia z turnieju. Główny Villain w danym rozdaniu zapewne należy do tej kategorii, ponieważ nie jest regiem w Borgacie. Póki co Villain grał loose-passive. W ciągu dwóch godzin przy stole ani razu jeszcze nie 3-betował.
Villain siedzi na buttonie, a na cutoffie znajduje się przebiegły, bardzo agresywny profesjonalista, z którym Hero kilkukrotnie już grał. Villain ma ok. 600$, cutoff ok. 1.000$, a Hero kryje ich obu.
Preflop
Akcja
Hero otwiera za 20$ z UTG mając AA. Wszyscy do cutoffa foldują, a ten sprawdza. Villain 3-betuje do 80$ z buttona. Blindy foldują. Hero sprawdza, a cutoff folduje.
Analiza
Wielu graczy zawsze będzie 4-betowało z asami, nie zastanawiając się specjalnie nad tym. W pokerze nic jednak nie powinno być robione automatycznie. Każda sytuacja jest unikalna i wymaga ostrożnej analizy. Pierwszą rzeczą, którą powinieneś zrobić po dostaniu 3-beta, to pomyśleć. Nad czym? Przede wszystkim o tym jaki stack ma 3-betujący gracz. 3-bet to często deklaracja, że pokerzysta będzie w stanie grać o cały swój stack w trakcie rozdania, dlatego też efektywny rozmiar stacków jest swego rodzaju mapą dla danego rozdania. A na końcu drogi, którą przedstawia ta mapa, znajduje się all in.
Co mówi nam mapa w tym rozdaniu? 3-bet rywala za 80$ jest dosyć duży w stosunku do jego stacka, w którym jest 600$. Nawet, jeśli sprawdzi go tylko jeden gracz, pula na flopie wyniesie 187$, a Villainowi pozostanie 520$. A więc dwa znaczące bety po flopie.
Obliczenie liczby betów po flopie jest najważniejszą częścią tej „mapy”. W zależności od naszej ręki daje nam to różne informacje. Gdy nie mamy nutsa, daje nam to znać jak szybko będziemy musieli podjąć decyzję o tym, żeby stać się pot commited. Gdy mamy bardzo silną rękę, dowiadujemy się dzięki temu jak agresywnie lub pasywnie musimy grać, żeby upewnić się, że damy radę zabrać rywalowi cały jego stack. Innymi słowy jest to informacja dotycząca ograniczenia prędkości na naszej drodze.
Mając AA, nasza ręka preflop jest nutsem. Dlatego też musimy już sobie obmyślić plan na to, by zagrać o cały stack rywala. Gdybyśmy obaj mieli deep stacki, mielibyśmy dobry powód do tego, żeby zrobić raise.
W tym jednak przypadku nie musimy przyciskać gazu do dechy. Możemy sprawdzić i być spokojni, bo będziemy mieli dużo czasu, żeby wyciągnąć cały stack rywala na środek stołu. Ponadto flat może mieć skłonić agresywnego rywala z cutoffa, żeby zrobił 4-bet.
Flop
Akcja
W puli znajduje się 187$. Na flopie pojawiają się K72. Villain gra za 125$. Hero sprawdza.
Analiza
Hero w trakcie tego weekendu widział wielu turniejowych graczy, którzy w takiej sytuacji grali check-raise z asami. Gdyby ich zapytać dlaczego tak robili, odpowiedzieliby coś w stylu „Chciałem od razu wygrać tę pulę.” To błędne rozumowanie wynika ze strachu i braku cierpliwości. Przyjrzyjmy się dlaczego takie zagranie byłoby błędem.
Przede wszystkim zupełnie nie musimy się niczego bać. Gracz loose-passive ma praktycznie zero drawów na tym boardzie po tym, jak 3-betował preflop. Nawet, jeżeli 3-betował z AKs, AQs lub KQs, jedyny draw do koloru miałby z AQ. Nie ma więc sensu raise’ować dla ochrony.
Po drugie, nie ma powodu, żeby być niecierpliwym. Nasza mapa powiedziała nam już, że Villain ma żetony na dwa znaczące bety po flopie. I jeden z nich został już wykonany. Mamy więc jeszcze dużo czasu, żeby sięgnąć po resztę jego żetonów i raise nie jest nam do tego potrzebny.
Gdyby obaj gracze mieli po 1.500$, rozmowa byłaby inna. Jednak Villain ma jeszcze raptem 395$ i raise dałby mu jedynie szanse na ucieczkę poprzez sfoldowanie zanim będzie pot commited. Dlatego tak ważne jest zachowanie spokoju i zrozumienie w jaki sposób efektywne rozmiary stacków wpływają na rozdanie.
Turn
Akcja
W puli znajduje się 437$. Na turnie spada 2. Hero czeka i Villain robi to samo.
Analiza
Jak już mówiliśmy wyżej, słabsi gracze są motywowani strachem i niecierpliwością. Gdy Villain czekał na turnie, powinniśmy wyczuć, że jego zakres jest mocno ograniczony. Gdyby miał bardzo silną rękę, na pewno by betował. Bałby się dać nam darmową kartę do drawu do koloru i byłby niecierpliwy, żeby zdobyć wartość. Dlatego też Villain najprawdopodobniej ma pocket parę niższą od króla.
River
Akcja
W puli wciąż znajduje się 437$. Na riverze spada 9, a board ostatecznie wygląda tak: K7229. Hero stawia rywala na all inie za 395$. Villain natychmiast sprawdza pokazując KT. Hero pokazuje AA i wygrywa pulę.
Analiza
Dwa czynniki sprawiają, że all in jest tu lepszą opcją niż niewielki bet. Po pierwsze, draw do koloru nie został skompletowany. Daje nam to szansę zrobienia bardzo spolaryzowanego all ina, który dla rywala wygląda jak full lub czysty blef. Ponieważ jedyny full, jaki moglibyśmy mieć na tym boardzie, to 77, nasz bet wygląda na bogaty w blefy.
Po drugie, nasz rywal to gracz turniejowy. Tacy gracze często robią kontrolujący pulę check na turnie, żeby na riverze łapać blefy z jedną parą. Możemy więc oczekiwać calla ze strony rywala z dużą częstotliwością. Większą, niż od przeciętnego gracza cashowego. Fakt, że Villain pokazał KT oznacza, że poważnie musi zrewidować swoją częstotliwość 3-betowania, jeżeli zdecyduje się kontynuować grę przy tym stole.
Podsumowanie
Jeszcze raz przypatrz się temu, jak Hero wyciągnął od rywala cały jego stack, korzystając z „mapy”, którą dostał. Raise w dowolnym punkcie rozdania na pewno sprawiłby, że rywal zrzuciłby swoje KT.
Zawsze musisz mieć dobry powód do zrobienia raise’a. Gdy masz silną rękę, powodem tym powinna być chęć zagrania o cały stack rywala. Nie daj się ponieść strachowi i niecierpliwości. Jeżeli mapa stworzona za pomocą efektywnych stacków pokazuje ci konkretne ograniczenie prędkości, to trzymaj się tego.
Turniej idealny: ile osób powinno siedzieć przy stole?
