Granie niskich pocket par może sprawiać problemy. Kilka dni temu świetny trener Colin Moshman postanowił spojrzeć na optymalne ich granie w różnych sytuacjach.
Na potrzeby tej analizy zakładamy, że ICM nie ma w nich tak dużego znaczenia. Jeżeli jesteśmy na stole finałowym czy bubble'u turnieju na dziewięć osób, nasze zagrania będą się w znaczący sposób różniły. Zakładamy również, że w poniższych przypadkach w grze jest ante, które stanowi około 10 do 12.5% dużego blinda.
Moshman podkreśla, że największym zastrzeżeniem poniższych wytycznych jest to, że „optymalna gra” nie zawsze będzie optymalna. Ta bowiem zależy od wielu czynników. Jego krótkie analizy są jednak dobrym startem.
Rozdanie #1
Podejmujemy decyzję pierwsi i mamy efektywny stack 10 dużych blindów lub mniejszy.
Optymalne zagranie – All-in.
Z efektywnym stackiem, który wynosi około 10BB lub mniej, możemy zwykle zagrać all-ina z każdą parą z dowolnej pozycji.
Te niższe pary będą tutaj zagraniem w okolicach break-even, kiedy wrzucimy wszystkie żetony mając właśnie 10 dużych blindów. To nie jest jednak złe, a na pewno lepsze niż oczekiwanie na to aż powoli będzie nam ubywało żetonów. Z buttona lub małej bliinda czasem najlepszym zagraniem jest open shove na małej pary na 20 dużych blindach.
Mając więc okazję na open shove z małym stackiem (na shorcie), będzie to najlepszym zagraniem.
Rozdanie #2
Gracz na późnej pozycji otworzył, a nasz stack efektywny wynosi 25 dużych blindów albo mniej.
Optymalne zagranie: 3-bet all-in.
Z efektywnym stackiem 25 dużych blindów albo mniejszym, zagrać możemy 3-beta shove z niskimi pocket parami nad otwarciem gracza z późnej pozycji.
Ta wytyczna zdecydowanie zależna jest od tego, kto otwiera. Jeżeli gracz tight otwiera na cutoffie, przykładowo zagranie all-ina za 25BB na buttonie, kiedy mamy 22 będzie zbyt luźne. Chcemy atakować graczy, którzy mają szeroki zakres otwarcia, abyśmy mieli też dobre fold equity.
Ogólnie jednak ta rada, aby zagrywać 3-beta all-in, sprawdza się dość dobrze, szczególnie jeżeli jesteś na małym lub dużym blindzie i ktoś otwiera na buttonie.
Rozdanie #3
Jesteśmy na wczesnej pozycji, a stack efektywny wynosi od 15 do 40 dużych blindów.
Optymalne zagranie: Fold.
Mając takie stacki, powinniśmy grać raczej open folda z niskimi parami na wczesnej albo średniej pozycji.
Niskie pocket pary są świetne na shorcie. Możemy zagrać po prostu all-ina i liczyć na to, że rywale spasują albo mamy flipa. Są także znakomite na deep stackach, kiedy mamy dobre implied oddsy, aby trafić seta. Takie stacki w środku (około 25BB) nie są jednak szczególnie dobre do otwierania niskich par. Nie mamy żadnych blockerów do zakresów 3-betowania naszych rywali i po 3-becie będziemy musieli zwykle zrzucić karty. Takie układy nie grają się też szczególnie dobrze po flopie. Kiepskie są też implied oddsy na trafienie seta.
Rozdanie #4
Jakikolwiek rywal otwiera, a my mamy implied oddsy 20:1 albo lepsze
Optymalne zagranie: Flat call.
Aby z zyskiem grać call na niskich parach, kiedy ktoś otwiera, chcemy mieć implied oddsy wynoszące około 20:1 lub lepsze.
Implied oddsy to stosunek naszej potencjalnej wygranej do kwoty, którą kosztuje sprawdzenie. Jeżeli nasze wynoszą 20:1 (lub lepiej), a przed nami jest przykładowo min-raise na efektywnym stacku 40BB, możemy opłacalnie sprawdzić z niskimi parami.
Kiedy te implied oddsy są gorsze, dalej niekiedy możemy sprawdzić. Przykładowo, jeżeli mamy wieloosobową pulę i zamykamy akcję (podejmujemy decyzję na końcu), to nawet kiedy te implied oddsy są 10:1 sprawdzenie może być opłacalne. W tej sytuacji bardziej opłacalne może być jednak zagranie all-ina.
Rozdanie #5
Rywal otwiera, a my rozważamy zagranie 3-beta light mając efektywny stack ponad 25 dużych blindów
Optymalne zagranie: Fold lub sprawdzenie.
Chociaż są pewne wyjątki, zwykle znaleźć możemy jednak lepsze niż niskie pocket pary na zagranie 3-bet light.
W sytuacji takiej nie mamy bowiem zwykle blockerów do zakresu rywala przy kontynuowaniu w starciu z 3-betem. Zwykle trzeba będzie spasować na 4-beta. Takie ręce nie grają się też szczególnie dobrze po flopie, jeżeli ktoś sprawdzi. Ręce takie jak QT i 76 spełniają przynajmniej jeden z powyższych warunków i są lepszymi do 3-betowania light.
Powinniśmy więc jednak tylko sprawdzać z niskimi parami przy dobrych implied oddsach albo je wyrzucać, kiedy takowych nie mamy.
Rozdanie #6
Gracz zagrywa all-ina za 10 dużych blindów lub mniej, a my jesteśmy na dużym blindzie albo późnej pozycji.
Optymalne zagranie: Call.
Mając przed sobą all-ina za 10BB ze środkowej lub późnej pozycji, możemy na dużym blindzie sprawdzić mając niskie pary.
Dzięki zakresom Nasha wiemy, że niskie pary są opłacalnym sprawdzeniem, kiedy mamy przed sobą all-ina za 10BB lub mniejsze z dowolnej pozycji. Wyjątkiem jest sytuacja, w której nasz rywal zagrywa all-ina za pełne 10 dużych blindów ze wczesnej pozycji. Tutaj najniższa para do sprawdzenia to 44 i lepsze.
Rozdanie #7
Nasz rywal przeczekuje do nas na flopie
Optymalne zagranie: C-bet na suchych flopach i check na skoordynowanych flopach.
Na skoordynowanych flopach istnieje mniejsza szansa, że rywal zrzuci. Dodatkowo, mamy też jakieś showdown value. Suchy flop to jednak większe equity przy betowaniu i dobrym wynikiem jest, kiedy rywal spasuje dwie overkarty, które mają 25% lub więcej equity.
Oczywiście przy tej radzie istnieje sporo wyjątków, ale jest ona dobrą, ogólną wytyczną, kiedy nie jesteśmy pewni, jaką linię na flopie trzeba przyjąć i za wyznacznik bierzemy teksturę boardu.
Rozdanie #8
Aktywny gracz na cuttofie mini-raisuje mając 30 dużych blindów, a my znajdujemy przed sobą 55.
Optymalne zagranie: Call.
Łatwo jest zakładać, że ręce typu 22 i 44 są praktycznie takie same, ale każda wyższa para podnosi również equity naszej ręki. Przykładowo, jeżeli rywal zagra all-ina z małego blinda, a my obstawimy go na 75% zakresu, 22 nie będzie faworytem z 49% equity. Jednak już 44 nim będzie, bo ma 53% equity.
Mając to na uwadze, w sytuacji, gdy na cutoffie gracz otwiera, a stacki efektywne wynoszą 30bb, trzeba się wraz z coraz lepszą ręką kierować bardziej ku rozgrywaniu. Pewnie, spasowanie 55 nie było by wcale takie szalone – podobnie jak sprawdzenie 22. Ale to 55 ma większe equity przeciwko zakresowi rywala (który powinien mieć np. ręce typu A[x]) i jest mocniejszym kandydatem do wzięcia puli przeciwko szerokiemu zakresowi.
