Niedawno pisaliśmy o tym, jak rozpoznać, że Wasza ręka to bluff catcher. Dzisiaj trochę teorii o tym, kiedy takiego bluff catchera należy spasować.
W jednym z poprzednich tekstów strategicznych opisywaliśmy czym jest bluff catcher. Trener Peter Clarke wyjaśniał, że to ręka, która przegrywa z wszystkimi value betami rywala i pokonuje wszystkie jego blefy. Zauważyliśmy, że zawsze mamy bluff catchera, kiedy dysponujemy ręką średniej siły, a rywal przyjmuje agresywną linię. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy to słabszy gracz i nie rozumie on, jak betować ze spolaryzowanym zakresem.
W dzisiejszych rozważaniach strategicznych założymy, że mamy dobrego rywala, który betował będzie ze spolaryzowanym zakresem, czyli takim, w którym ręce z value pokonują nas, a od blefów jesteśmy lepsi.
Ręce dobre na blef
Ręka kandydująca do miana blefu to taka, w której nasz rywal dotrze punktu, gdzie uzna, że można betując zamienić ją w blef. Takim rękom zawsze brakuje showdown value i nie wygrają raczej rozdania, kiedy zostaną przeczekane. Druga para nie jest zwykle kandydatem na blef, ale nietrafiony draw do koloru i jack high zdecydowanie nimi są. Oczywistymi kandydatami na blefy są drawy do strita lub ten high na riverze, ale już ciężej szukać ich, kiedy blefowanie wymaga zamiany top pary na blef lub zagrywania na turnie praktycznie bez equity.
Rzeczywisty blef
Rzeczywisty blef to ręka, która kandydowała do miana blefu, a z którą rywal zdecydował się wykonać zagranie. Gracze nie zawsze robią to z każdą ręką kandydującą na blef, z którą dotarli do punktu, gdzie podejmują decyzję.
Czynnik (motywacja) do blefu
Motywacja do blefu rywala to prawdopodobieństwo tego, że zdecyduje się wykonać zagranie z ręką kandydującą do blefu. Zależy to od poglądów gracza (lub całej pokerowej populacji w średnim ujęciu) dotyczących tego, jak często dostanie folda od oponenta. Ważne są również jego tendencje. Niektóre sytuacje są lepszymi spotami na blef od innych.
Wzór na blef
Clarke pisze, że wzór na blef wyrazić można w ten sposób: jest to liczba aktualnych blefów rywala (kombinacji) równa procentowej części jego zakresu, który stworzony jest z kandydatów na blef przemnożonych przez motywację do blefu w danym spocie.
Jeżeli jeden z tych dwóch składników jest niski, to siła blefu również będzie bardzo niska – wszak, gdy mnożycie jakiś numer przez 0, otrzymujecie 0.
W efekcie chcecie spasować Wasze bluff catchery (które pokonują tylko blefy), kiedy myślicie, że
- Zakres rywala w bardzo małej części składa się z naturalnych kandydatów na blef
lub - Motywacja rywala do blefu jest bardzo niska, co wiemy w oparciu o typ gracza lub/i jego sytuację.
Kiedy więc pasujecie z tych powodów bluff catchery? Oto kilka przykładów.
Gdy rywal ma mało naturalnych rąk kandydujących do miana blefu
Wyobraźcie sobie, że jesteście na cutoffie z A5 i sprawdzacie 3-beta gracza ze small blinda. Flop to AQJ. Rywal betuje za 1/3 puli. Podejrzewacie, że robi to właściwie z całym swoim zakresem i sprawdzacie. Na turnie pojawia się 4 i tym razem oponent gra już za 2/3 puli. To sugeruje bardziej spolaryzowany zakres.
Czy pokonujemy tam jakieś value bety oponenta? Nie, jeżeli jest dobrym rywalem. Czy przegrywamy z jakimiś blefami? Nie. Wasza ręka to w tej sytuacji zdecydowanie bluff catcher, a więc czas przeanalizować, ile właściwie blefów ma Wasz oponent.
Istnieje kilka potencjalnych drawów do koloru, które nie mają asa lub już w tym momencie strita. Rywal może mieć coś w rodzaju K9, T9 lub 98, ale to wszystko. Te ręce będą wysoko na liście motywujących do blefu dla wielu graczy. Problemem jest jednak to, że istnieje mało kombinacji takich rąk.
Abyście mogli znaleźć tam calla z A5, rywal musiałby znajdować blefy znacznie częściej z większą liczbą mniej standardowych kandydatów do tego zagrania, a z którymi nie będzie barrelował. Ręce takie jak 99, 88, 77 to również opcja na blef, ale wielu graczy jako takich ich nie postrzega. Rywal musi zdawać sobie sprawę z tego, że jego zakres jest bardzo mocny po tym, jak zagrał 3-beta. Posiada w sobie sporo układów pod value bety. Dlatego też często powinien tam blefować underpary, aby nie być zbyt mocnym, kiedy betuje. Większość gracz nie widzi jednak, aby takie ręce były wysoko pod względem zachęty do blefu.
Trzecim kandydatem do blefu w tym sporcie są ręce takie jak QTs, KJs lub JTs. Tutaj również jednak wielu graczy nie widzi w nich potencjału na blef. Zachęta do blefu z parą i drawem jest tam dla wielu osób niska, bo uważają błędnie, że ich ręka ma sporo value na showdownie. Nie ma w tej sytuacji!
Możemy więc dojść do wniosku, że dla gracza, który ze small blinda 3-betował, jest w tym spocie mało naturalnych kandydatów do blefowania. Zachęta do blefu dla większości graczy będzie niższa niż powinna by ze standardowo wyglądającymi rękami typu TT i JTs. Wynikiem tego rozumowania jest to, że pasujemy bezproblemowo nasz bluff catcher. Po prostu rzadko ktoś będzie Was tam chciał blefować.
Kiedy zachęta do blefu dla rywala jest niska
Oto kolejny przykład. Po otwarciu na UTG i sprawdzeniu na buttonie w grze cashowej 6-max, barrelujecie trzy razy z AK na tym stole: K852T. Rywal przebija na riverze all-in za więcej niż wynosi pula. Potrzebujecie tam 37% equity na calla. Oddsy są nieco gorsze niż 2:1.
W tym spocie rywal ma trochę rąk kandydujących na blefl. Są to przykładowo dwa piki lub 76s jeżeli gra dość luźno przed flopem. Problemem jest jednak to, że zachęta i korzyści z blefu są w tym spocie dla wszystkich dość niesamowicie niskie. Jak często chcecie tam z Waszym air zagrać all-ina ponad betem na riverze. Betem, który pochodzi od rywala, który jest uncapped, czyli ciągle może mieć nutsy? To zagranie, którego ludzie nie robią, bo stosunek ryzyka do nagrody jest mało zachęcający. Przeciwko 95% oponentów powinniście tam pasować. Jeżeli rywal jest w tych 5%, które blefują, to cóż – dobrze dla niego!
Ogólne uwagi:
- Rzeczywista częstotliwość blefowania rywala zależy od liczby kandydatów na blef, a także zachęty (motywacji) do blefu w danym spocie
- Kiedy jeden z tych dwóch czynników jest niski, powinniście pasować bluff catchery
- Gracze mają mniej naturalnych kandydatów na blefy na wysokich i mokrych flopach
- Gracze nie mają zwykle wysokiej motywacji do blefu przy raisowaniu na riverze- konkretnie przeciwko zakresom uncapped
