Głównym zadaniem w pokerze jest zmniejszyć wariancję i dążyć do tego, by to umiejętności decydowały o wygranej. Dlaczego więc tak wielu najlepszych pokerzystów świata tak chętnie uczestniczy w zawsze mającym ujemne EV hazardzie? Barry Carter postarał się odpowiedzieć na to pytanie.
Dziwić może widok profesjonalnego pokerzysty uprawiającego zwykły hazard, gdy przy pokerowym stole zachowuje się jak robot nastawiony tylko na zysk. A jednak. Podczas Triton High Roller Series po raz kolejny wielkim zainteresowaniem cieszy się Short Deck Poker, a więc okrojony z kart No Limit Hold’em. W takiej wersji częściej trafia się silne układy, co z kolei zmniejsza przewagę umiejętności.
W zeszłym miesiącu Gus Hansen w największych podczas WSOP cashówkach ochoczo brał udział w coinflipach za 42.000$, a na początku roku Jake Cody wygrane w turnieju 42.670 funtów postawił na jedno pole w ruletce.
Dlaczego więc najlepsi gracze oddają swoją przewagę w ten sposób?
Można doszukać się dwóch odpowiedzi na to pytanie. Pierwsza jest oczywista – hazard to świetna zabawa. Wciąż wielu graczy pokera poznało dzięki kasynom, w których spędzali czas przy ruletce czy blackjacku. Poker był odskocznią od tych gier, ponieważ dało się kontrolować akcję i dzięki niemu można było wyrwać się z okowów niekorzystnych oddsów, które kasyno dawało graczom.
Dla wielu osób tradycyjny hazard jest też sposobem na to, by zabawić się i spuścić nieco z pary. Trzeba jednak pamiętać, że hazard może być fajny, dopóki jest się w stanie go kontrolować. A większość osób ma z tym problemy. Łącznie z pokerzystami. Dobrze więc, że poker coraz rzadziej kojarzony jest przez ludzi z zewnątrz z typową grą kasynową.
Drugim powodem zamiłowania pokerzystów do hazardu może być to, że jest to ich długofalowa strategia. Żeby odnosić sukcesy jako profesjonalny pokerzysta potrzebujesz gorszych od siebie graczy, którzy regularnie będą pojawiać się w twoich grach. Bycie jednym z najlepszych graczy na świecie na niewiele się zda, jeżeli będzie się grało jedynie przeciwko innym najlepszym.
Rekreacyjni gracze nie lubią być niszczeni przez lepszych od siebie i nie wrócą, jeżeli będzie się to powtarzało. Lubią za to, gdy profesjonaliści dają im szansę na zwycięstwo, a robią to na wiele różnych sposobów, mniej lub bardziej zbliżonych do hazardu. Szybkie struktury, straddle, prop bety, odmiany 7-2 itp. Wszystko to ma na celu wyrównanie szans, by rekreacyjny gracz mógł czasem wygrać z profesjonalnym pokerzystą. W ten sposób będzie wracał i z nawiązką odda to, co wygrał, wciąż ciesząc się z gry.
Z tego powodu obecnie Spin & Go jest jednym z najlepszych formatów dla grinderów. Płytkie stacki niwelują przewagę umiejętności, ale to i szansa na wygranie większych pieniędzy niż wynosi wpisowe wszystkich graczy przyciąga rekreacyjnych graczy, którzy będą wystarczająco często wygrywać, by dać zarobić innym, ale też by ciągle wracać po więcej.
Ci sami gracze raczej nie pojawią się na grach cashowych pełnych regularsów grających na wielu stołach jednocześnie. Mający wybór między mniej sezonowymi graczami i większym znaczeniem umiejętności a bardziej sezonowymi graczami i mniejszym znaczeniem umiejętności, ta druga opcja zawsze będzie lepszym wyborem dla grinderów.
Im wyższe stawki, tym ważniejsze się to staje. Dlatego też Short Deck Hold’em staje się najważniejszą grą na najwyższych stawkach. Odmiana ta wydaje się być stworzoną z myślą o bogatych biznesmenach.
Co ciekawe, wiele z największych gier na świecie jest prywatnych i tylko na zaproszenie. Ciężko się do nich dostać… chyba, że jesteś gotowy na nieco hazardu. Gracze tacy jak Tom Dwan nigdy nie mieli nic przeciwko, żeby szarżując oddać nieco swojej przewagi umiejętności tylko po to, żeby być zapraszanym ponownie. Z kolei Phil Galfond zawsze grał tight i dlatego nigdy nie dostawał kolejnego zaproszenia.
Jest w pokerze stare powiedzenie, które idealnie pasuje do tego tematu: możesz ostrzyc owcę tysiąc razy, ale zabić ją tylko raz. Powodem tego, że profesjonaliści wciąż uprawiają hazard w pokerze, jest to, że wiedzą, że posiadanie odpowiednich umiejętności jest tylko jednym aspektem bycia zwycięzcą. Równie ważne jest sprawianie, że przegrywający będą czuć się i bawić na tyle dobrze, że będą chcieli więcej przegrywać.
Gra po flopie, czyli zwracaj uwagę na przyszłe ulice
