Przed nami trzecia i ostatnia część cyklu o podstawach blefowania. Tym razem Steve Blay ma dla graczy kilka konkretnych rad.
Zanim jednak przejdziemy do przykładów, przypomnijmy sobie, o co Blay wyjaśniał w poprzednich częściach poradnika.
- Wasz bet size (w stosunku do puli) ma decydujący wpływ na to, jak często blefujecie
- Blefujecie częściej na flopie, bo te semi blefy mają jakieś equity w przeciwieństwie do czystych blefów na riverze, które mają szansę wygrać tylko jeżeli rywal spasuje
- Na riverze chcemy blefować z absolutnie najgorszymi rękami w naszym zakresie, chyba że mocniejsza ręka blokowałaby więcej mocnych rąk rywala
Blefy na riverze mogą być bardzo opłacalne
Oczywiście częstotliwość blefów wynika z teorii gier. Jak jednak zapewne słyszeliście, kiedy rywala da się exploitować, trzeba od teorii odejść i blefować więcej lub mniej niż optymalnie. W którym jednak kierunku chcemy iść?
Blay ma prostą odpowiedź. Blefy na riverze są bardzo opłacalne w grach niskich stawek. Załóżmy, że w puli rozdania na stole 1/3$ jest 200$. Betując tam stacka czerwonych żetonów o wartości 100$ sprawiacie, że rywal może poczuć zakłopotanie. Niektórzy gracze niskich stawek wcale nie chcą przegrać 100$! Ryzykując 100$ wygrać można 200$. Blef musi zadziałać w 1/3 przypadków, aby gracz był break even!
Zauważcie jednak, że Blay pisze konkretnie o dużych pulach. Jeżeli w puli na riverze jest 40$, a Wy uderzycie za 20$, to ten bet zostanie częściej sprawdzony. Kwota 20$ to nie są duże pieniądze. Kilka razy więcej dla graczy niskich stawek to już jednak coś. Tak jest szczególnie, kiedy ktoś pojawia się w grze cashowej z ograniczoną kwotą na grę.
Oczywiście zawsze przy stołach będą też gracze, którzy mogą spokojnie dokupić żetony. Będą oni bluff catchowali częściej niż wynika to z poprawnej teorii – nawet w dużych pulach. Takich graczy jest jednak mało, ale musicie ich rozpoznać.
Bluff catching w dużej puli to fatalny pomysł!
Patrząc na to z drugiej strony, również odwrotna sytuacja będzie prawdziwa. Wasz oponent nie blefuje wystarczająco często za dużą stawkę na riverze. W efekcie, kiedy Wasz rywal na niskich stawkach robi dużego beta, rzadko chcecie tam bluff catchować. Tak właściwie to rzadko sprawdzacie bez nutsa.
Przykładowo: załóżmy, że trafiacie seta w grze niskich stawek. Betujecie na każdej uliczce i w puli jest już sporo pieniędzy. Na riverze jednak rywal zagrywa ogromny re-raise all-in. Blay pisze, że sprawdza tutaj tylko przeciwko trudnym rywalom. Bez nutsa nie dokłada żetonów. – Ale przecież bije mnie tak tylko dama i walet, które trafiłyby strita na riverze. To oznacza, że rywal drawował z gutshotem! – powiecie. Uwierzcie jednak – właśnie QJ będzie tam miał!
Blefujcie na scary kartach!
Chcecie blefować wtedy, kiedy na riverze pojawi się scary karta, która może potencjalnie poprawić Wasz układ. Załóżmy, że macie QT. Na stole jest JA852. Trafiliście podwójnego gutshota. Sprawdzacie bety na flopie i turnie. Nie trafiliście żadnego z Waszych outów, ale na riverze pojawiła się karta dająca potencjalnie kolor. Rywal czeka. To świetna okazja na blefowanie, bo Wasze zagrania na flopie i turnie wręcz krzyczą, że mieliście drawa do koloru. Zauważcie, że wielu rekreacyjnych graczy nie rozpozna tutaj nawet podwójnego gutshota.
Pamiętajcie też, że przeciwko naprawdę słabym rywalom Wasze blefy nie zawsze muszą mieć sens! Załóżmy, że na stole są K5374. Przeciwko dobremu rywalowi nie chcecie betować na tym boardzie, chyba że akcja wskazuje, iż macie tam 6. Przeciwko rekreacyjnym rywalom blefować można jednak znacznie częściej (nawet zawsze). Oni natychmiast pasują tam top parę!
Co warto zapamiętać z trzech lekcji Blaya? Nie da się wygrywać z nikim pozna naprawdę fatalnymi rywalami bez wprowadzenie blefu do arsenału zagrać. Jeżeli nie lubicie blefować to musicie jednak usiąść do tego zagadnienia i się nim zająć. Bez tego nie da się wyjść na wyższy poziom!
