Znamy finałową trójkę Main Eventu WSOP 2014

Wyłoniono trójkę graczy, którzy zagrają o 10 milionów dolarów, a także o bransoletkę mistrzowską World Series of Poker.

Pierwszą pulę stołu finałowego wygrał William Tonking. Trzeba jednak uczciwie przyznać, że pierwsze rozdania niewiele zmieniły sytuację na stole finałowym. Parę waletów znaleźli u siebie zarówno Bruno Politano jak i Mark Newhouse. Ten pierwszy powiększył stacka kosztem Andonio Larrabe.

Po nieco niemrawym początku, rozpędził się również Felix Stephensen, który po wygraniu paru pul został liderem turnieju. Taka sytuacja utrzymywała się zaledwie kilka rozdań. W 44 rozdaniu finału, znów starli się Larrabe i Newhouse. Stół to 6 7 J . Turn to 5 . Newhouse sprawdził beta rywala na flopie, ale także na turnie. River to K . Mark szybko pokazał 8 8 , ale Larrabe odsłonił seta z 5 5 . Dzięki temu rozdaniu Hiszpan znacznie powiększył stacka.

Van Hoof, który odzyskał prowadzenie, wkrótce powiększył je o kilka milionów. Po rozdaniu ze Stephensenem (sprawdzał na flopie i turnie bety rywala), Holender miał przed sobą już ponad 40 milionów w stacku.

Newhouse zdołał odzyskać trochę żetonów po rozdaniu z Felixem Stephensenem. As-król w pikach Norwega był lepszy przed flopem i na flopie K 8 10, ale już turn 2 dał Newhousowi kolor, gdyż ten miał Q 10. River to kolejny kier, ale Stephensen nie zdecydował się sprawdzić dużego beta Amerykanina.

Niezawodni Lon McEachern i Norman Chad starali się zabawić widzów komentarzem, a pomagał im w tym Antonio Esfandiari, analizujący akcję. Przy okazji realizatorzy od czasu do czasu serwowali ciekawostki. Lon przypomniał, że w pierwszym Main Evencie tylko jeden pokerzysta miał mniej niż 40 lat. Był to 37-letni wtedy Doyle Brunson. – Nie wierzę, że Doyle miał kiedyś 37 lat, skomentował w swoim stylu Norman Chad. Najstarszym zawodnikiem na tym stole finałowym był 32-letni Bruno Politano.

W jednym z kolejnych rozdań, które rozpoczęło się od podbicia van Hoofa, Mark Newhouse sprawdził z parą dziesiątek, a William Tonkig przebił z damami. Na stole 2 4 J, Newhouse zagrał, a Tonking spokojnie sprawdził. Na turnie 4 bet Newhouse'a wynosił już 4,5 mln, co oznaczało, że pula wynosi ponad 21 milionów. Tonking sprawdził. River to J . Tonking przeczekał. Mark Newhouse zagrał all-ina! Tonking poprosił o przeliczenie żetonów… kiedy dowiedział się, że rywal gra all-ina za 10,2 mln sprawdził i tym samym zobaczyliśmy pierwszą eliminację!

Mało kto spodziewał się, że Newhouse, który w zeszłym roku odpadł na 9. miejscu, znów zakończy Main Event właśnie ta tej pozycji. Mark Newhouse za 9. miejsce otrzymał 730 tysięcy dolarów. – Obróciłem swoją rękę w blef – powiedział w wywiadzie Mark.

Kolejne rozdanie nie przynosiły zmian. Tonking powiększył swoje prowadzenie i od czasu do czasu podbijał. Martin Jacobson szukał podwojenia, ale jego all-iny nie były sprawdzane. Szwed dzięki 3-betom all-in zdołał nieco powiększyć stacka.

Na shorcie znalazł się Pappas, mający kilkanaście ciemnych. Prowadzenie od Tonkinga przejął znów van Hoof, który w pewnym momencie wygrał trzy rozdania z rzędu, ale dosłownie chwilę później Tonking ograł i prawie dogonił rywala. W tym momencie mieliśmy ciekawą sytuację – Jorryt van Hoof i William Tonking mieli razem aż 110 milionów żetonów w grze, więcej niż wszyscy pozostali rywale.

Podwojenia szukał też Dan Sindelar. Akcja zaczęła się od podbicia van Hoofa z asem-dwójką. William Tonking tylko sprawdził z J J , a Sindelar przebił do 2,5 mln z parą szóstek. Tonking po krótkim zastanowieniu zagrał all-ina. Sindelar wyczuł, że jest z tyłu i chociaż miał tylko 10 milionów, wyrzucił karty.

Rozdanie później all-ina zagrał Bruno Politano. Stephensen szybko sprawdził z parą siódemek. Politano pokazał Q 10. Flop to 2 6 3. Brazylijscy kibice głośnym dopingiem wywoływali outy Bruno. Turn to K . River to niestety 9 . Tym samym Bruno Polita o odpadł na 8. miejscu, wygrywając 947 tysięcy dolarów. Bruno pogratulował rywalom i podziękował swoim kibicom, wychodząc z sali.

– To nie jest smutny moment, mam tutaj swoich brazylijskich kibiców – powiedział Bruno. – Oczywiście, chciałem zdobyć bransoletkę i zostać mistrzem, ale ja czuję się jak mistrz. Chodzi o uczucia, moich przyjaciół, moją rodzinę, wszystkich tutaj, którzy wspólnie ze mną przeżywają ten moment. A teraz czas na imprezę! – dodał.

Okazję na podwojenie znalazł Dan Sindelar. Pokerzysta z Nebraski, zagrał all-ina po tym jak Felix Stephensen otworzył, a Jorryt van Hoof przebił z A 3. Lider musiał dołożyć tylko 6 milionów, co też po chwili zrobił. Na stole pojawiły się 7 2 Ad. To oznaczało, że Dan ma tylko jednego outa. Trójka na turnie i dama na riverze, oznaczały jego eliminację. Za 7. miejsce otrzymał 1,2 mln dolarów.

– Czegoś takiego jeszcze wcześniej nigdy nie przeżyłem. Wszystkie opóźnienia i reklamy, powodowały, że ciężko mi się było skoncentrować. Trudno mi się było do tego przystosować – powiedział po turnieju Dan. Dodał, że przez 4 ostatnie godziny gry, ciągle napotykał trudne spoty, gdzie rywale zagrywale 3-bety i all-iny.

Akcję znów zobaczyliśmy po kilku rozdaniach. Martin Jacobson z Q 3 postawił na all-inie Billego Pappasa. Ten mając zaledwie 6 milionów, sprawdził z K J. Flop to Q 2 A . Pappas miał aż 15 outów, ale na turnie pojawiła się 8 . River to jednak K , co oznaczało podwojenie dla mistrza gry w piłkarzyki.

Pappas parę rozdań znów znalazł u siebie kartę  i zagrał podbicie z cutoffa. Tym razem na all-inie za ponad 12 milionów postawił go Andoni Larrabe. Pappas pokazał K K , Larrabbe odsłonił K Q. Flop to A A A i właściwie wszytko było jasne. W tym momencie Pappas miał już 26 milionów.

Billy rozpędził się tak bardzo, że w pewnym momencie przebił Tonkinga, a następnie zagrał dużego beta na stole A 7 6 . Tonking sprawdził, a na turnie K zobaczył all-ina rywala, który miał… 7 2.

Kilka rozdań później ubyło jednego gracza. Van Hoof podbił na buttonie, a Andoni Larrabe wszedł all-in za 8,3 mln. Norweg dołożył kilka milionów i zobaczył, że jest z przodu. Larrabe miał J 10. Van Hoof pokazał K 5. Na stole pojawił się król – Hiszpan nie złapał dwóch kart, które mogły go uratować. Larrabe odpadł na 6. miejscu, wygrywając 1,6 mln dolarów. Larrabe mówi, że myślał, iż będzie się bardziej denerwował. Pomimo krytyki, powiedział jednak w wywiadzie, że uważa, iż zagrał świetnie.

Chwilę później podwoił się Martin Jacobson. Jego stack wynosił kilkanaście milionów, podczas gdy lider van Hoof uciekał wszystkim i zbliżał się do 100 milionów w żetonach. Taki właśnie stack miał po paru następnych rozdaniach.

Na shorcie wylądował Felix Stephensen. Pokerzysta po podbiciu od Martina Jacobsona wszedł all-in z parą siódemek. Jacobson sprawdził z asem-dziewięć, ale Stephensen na flopie trafił siódemkę. Paręnaście rozdań później Stephensen znów podwoił się – tym razem as i ósemka były lepsza od waletów van Hoofa.

Przez ten cały czas walczył i Billy Pappas. Jego stack oscylował wokół 20 milionów, a „jedyny prawdziwy amator” na stole finałowym, w końcu złapał znów kartę dobrą na podwojenie. Kiedy Jacobson zagrał all-ina za 24 miliony, Pappas wszedł all-in mając zaledwie około 30 tysięcy mniej. Pappas pokazał Ad Jh, Jacobson miał parę piątek. Stół to Q 6 5 . Po turnie i riverze, wiadomo było, że jest to raczej koniec pięknej przygody mistrza piłkarzyków. Odpadł w kolejnym rozdaniu. Za 5. miejsce otrzymał 2,1 mln dolarów.

Pappas po eliminacji nie wyglądał na zmęczonego wielogodzinną grą. – Chciałem dojść do finałowej trójki. Byłem nieco zakłopotany swoją grą do momentu, gry w grze zostało 6 osób. Później już jednak grałem lepiej. Z jakiegoś powodu nie jestem zły, chociaż powinienem być.

Chwilę później żetony zmieniły właściciela po starciu dwóch Skandynawów. Po podbiciu na UTG Jacobsona, Stephensen sprawdził na buttonie. Flop to 6 10 3 . Jacobson mający A K, zagrał beta kontynuacyjnego. Stephensen nie wierzył, że jest z tyłu i sprawdził. Turn to Q , dająca mu parę. Tym razem Martin uderzył za 5 milionów. River to Q . Jacobson przeczekał, ale Stephensen zagrał potężnego beta za 11,5 mln. Antonio Esfandiari skomentował to słowami, że Szwed nie obstawia rywala na damę. Po kilku długich minutach zastanowienia. Jacobson sprawdził. Zobaczył tripsa u rywala, co oznaczało, że teraz on będzie shortem na stole finałowym.

Martin nie zamierzał jednak się łatwo poddawać. W starciu ze Stephensenem złapał kolor i odzyskał kilka milionów. Dosłownie chwilę później Jorryt van Hoof otworzył podbiciem do 2,2 mln. William Tonking zagrał all-ina za około 20 milionów, a siedzący za nim Jacobson szybko wszedł all-in mając 21,3 mln. Tonking pokazał 2 2 . Jacobson miał 10 10. Na flopie pojawiły się 4 5 J. Tonking miał więc outy i kolejnego dostał na turnie 6 . River to jednak Q . William Tonking zajął 4. miejsce i wygrał 2,8 mln dolarów.

– Pomogła mi trójka najlepszych pokerowych przyjaciół. Spędziliśmy na treningu trochę czasui i wydaje mi się, że zagrałem dobrze. Plan gry został wykonany. Tonking wyglądał na najbardziej zmęczonego grą i dodał, że 4. miejsce to i tak więcej, niż się spodziewał.

Następne rozdania nie zmieniły jakoś znacząco sytuacji. Jacobson zaczął się rozkręcać i grał odważniej. Van Hoof prowadził, a jednym z  następnych rozdań po podbiciu Felixa, zagrał 3-beta, a gdy ten odpowiedział sporym re-raisem, zagrał all-ina mając króla-waleta.

Ostatecznie po zakończeniu 39 poziomu, organizatorzy turnieju zdecydowali się przerwać grę, chociaż pierwotnie planowano dogranie do heads-upa. Jorryt van Hoof rozpoczynał jako lider i zakończył dzień także na prowadzeniu.

Oto stacki graczy:

Dotychczasowe wypłaty:

Jeszcze dla przypomnienia, wypłaty dla finałowej trójki:

Źródło: WSOP, Pokernews.