Kilkanaście lat temu swoją premierę miała książka turniejowa Dana Harringtona. Stała się ona szybko biblią dla pokerzystów. Wielu turniejowych graczy korzystało z porad w niej zawartych. Dzisiaj meta gry zmieniła się, co widać między innymi po grze na big blindzie.
W swoim tekście Tadas Peckaitis oraz trenerzy strony Beasts of Poker omawiają obronę big blinda. Meta gra tego spota zmieniała się wielokrotnie w ostatnich latach.
Kiedyś uważało się, że na big blindzie bronić trzeba minimalną liczbę rąk w turniejach. Później gracze doszli do wniosku, że przed kradzieżą bronić trzeba z dość szerokim zakresem, nawet na short stacku. Jak zdaniem trenerów wygląda dzisiejsza strategia tego spota w turniejach?
Gra przeciwko c-betom po callu na big blindzie
Kiedyś osiągnąć można było ogromną przewagę po prostu c-betując na flopie każdą rękę. To były jednak początki pokera online, a graczy szybko zrozumieli, że check-raise na flopie staje się drukowaniem pieniędzy przeciwko c-betującym. Później popularne stały się delayed c-bety na turnie, aby w zakresie mieć check-back mieć trochę dobrych rąk.
Nasz zakres check-raise staje się węższy na flopach, na których rywal ma przewagę zakresy. Pozycja rywala wpłynie bardzo mocno na to, jak agresywnie zagrać możemy check-raise na różnych flopach.
Powiedzmy, że gracz na UTG+1 otwiera, a Wy bronicie big blinda i sprawdzacie. Flop to AQ3 tęcza. Na takim flopie, gracie check-raise'a z bardzo małą liczbą rąk, jeżeli jakieś się znajdą. Taki board faworyzuje rywala.
Gdyby na flopie pojawiły się 763 z drawem do koloru, nagle trzeba zagrać znacznie bardziej agresywnie ze względu na to, że flop trafia w nasz zakres. Ciągle chcemy zagrywać check-raise z dość sporą liczbą rąk przeciwko c-betom na większości boardów, to jednak solidny poker wymaga tam dwóch dość zrównoważonych zakresów:
- check-calla
- check-raise'a
Jakie typy rąk będą tam dobrze się check-callowały? Te, które nie są na tyle mocne, aby zagrać check-raise, ale też za dobre na spasowania. Posiadanie dobrego drawa lub średniego showdown value przemawia za zagraniem check-call. Chcecie też trapować z niektórymi mocnymi rękami. W innym przypadku rywale zjedzą Was 3-barrelując, jeżeli będziecie z monsterami grali wyłącznie check-raise!
Zagrywanie check-raise pozwala włączyć trochę czystych blefów i bardzo niewielkim showdown value takich jak backdoor drawy. Przykładem jest trzykartowy królewski poker – taki układ może wejść do zakresów check-raise na flopie.
Możecie później barrelować na dobrych turnach, jeżeli rywal nie spasuje. Trafienie dwóch par i mega drawów to również układy, które włączacie do zakresów check-raise.
Te powyższe założenia spełnić można grając dość deepstackowego pokera – macie więcej niż 40 big blindów. Jak grać na mniejszych stackach?
Gra na big blindzie przy 31 do 40 big blindów (efektywny stack)
Kiedy wejdziecie na poziom poniżej 40 big blindów, Wasza częstotliwość 3-betowania light z big blinda powinna zmaleć w porównaniu do deep stacka. Wynika to ze względu na to, że ryzykujecie dużą porcję stacka 3-betując i spasowanie na 4-beta może Was sporo kosztować.
Dodatkowo ze względu na brak pozycji (macie ją tylko nad small blindem) macie też mniej fold equity, a Wasze 3-bety będą częściej sprawdzane. Oczywiście jeżeli gracie tight i taki macie wizerunek, możecie to robić przeciwko otwarcim z późnej pozycji.
SPR (stack to pot ratio) zawsze wynosiło będzie mniej niż 10 jeżeli callujecie broniąc big blinda. Ze względu na to, że czyste equity do calla rywala wynosi nieco mniej niż 20%, a rywal raisuje 2x i ante są w grze, musicie i tak grać ciągle sporo rąk, aby rywal nie mógł tam osiągać automatycznego zysku.
Flat calle z rękami takimi jak one suited gappery czy ręce typu T9o to standardowe zagrania.
Gra na big blindzie przy stacku 25 do 30 big blindów
To stack, który doskonale sprawdza się jako all-in preflop w postaci squeezu. Kiedy kto otworzy, a kto inny sprawdzi, otrzymujecie doskonały oddsy, aby wygrać pulę wynoszącą 6,5 do 7 big blindów.
Musicie jednak bardzo uważanie wybierać spoty na 3-bet foldy przeciwko pojedynczym raisom. Idziecie tylko po spoty, w których rywale mają tendencję do zbyt częstego pasowania na 3-bety.
Nasz zakres flat calla przeciwko otwarciu na cutoffie i buttonie nie powinien się za bardzo różnić. Niektóre ręce to teraz jednak opłacalne 3-bety all-inny, a poprzednio zagrywacie z nimi flat calla. Gra po flopie bywa tutaj jednak trudniejsza. Nie ma bowiem zbyt wiele miejsca na manewrowanie.
Gra na big blindzie ze stackiem 18 do 24 blindów
Z tym stackiem wchodzicie w fazę, w której bardzo dobrze zagrywa się 3-beta shove przeciwko otwarciu. Wiele rąk, które wcześniej świetnie sprawdzało się jako calle, teraz są kandydatkami na 3-beta shove. Przeciwko agresywnym graczom na buttonie Waszą strategią powinno być zagrywanie all-ina z 1/6 wszystkich rąk startowych i rąk, które flat callowały i mają ciągle za dużo equity, aby spasować na min-raise.
Powinniście zwrócić uwagę na tendencje graczy, którzy siedzą na buttonie oraz cutoffie, kiedy jesteście na big blindzie. Skorzystajcie przy tym z oprogramowania, które umożliwia trackowanie gry.
Szczególnie przeciwko graczom tight możecie osiągnąć dużą przewagę nie zagrywając shove z rękami, które normalnie tak gracie przeciwko bardziej liberalnym open raiserom na tym stacku.
Nie musicie zagrywać all-ina z każdą ręką, która jest +cEV bo kiepscy gracze zapewne popełnią błędy, z których później możecie skorzystać. Waszą pierwszą misją jest maksymalizowanie Waszego EV w turniejach – zebranie żetonów to tylko część tego zadania.
Gra na big blindzie ze stackiem 12 do 17 blindów
Kiedy SPR wynosi od 2 do 3, a przed flopem sprawdzicie min-raise, to jesteście zmuszeni do decyzji: czy na flopie gracie o stacki?
W tym spocie Wasze 3-bety all-iny mają mniejszą szansę na sukces, chociaż można jeszcze odpowiednio użyć tutaj siły stacka.
Powiedzmy, że dobry gracz turniejowy otwiera. Ma 30 big blindów, a Wy macie 15 big blindów. Jeżeli przy stole nie ma innych małych stacków, to agresor będzie trochę obawiał się zaryzykowania połowu stacka coinflipem – wszak to on może się stać shortem przy stole. Wtedy musiałby też zacząć grać bardzo tight.
Chociaż Wasza nie jest może optymalny na 3-beta shove, jest to o wiele lepszy spot niż sytuacja, w której rywal otwiera i ma 60 big blindów albo więcej. W takim wypadku przegrana flipa nie będzie go bolała. Ciągle będzie miał miejsca na granie mniejszym stackiem i sporo manewrowania przy stole.
Granie na big blindzie przy stacku mniejszym niż 11 blindów
Ze stackiem, który wielu gracz uzna za malutki, istnieje szansa na zobaczenie wszystkich kart na stole, kiedy zrobicie flat calla na otwarcie rywala.
Kiedy sprawdzicie rękę taką jak 86s w odpowiedzi na otwarcie na buttonie, możecie uniknąć katastrofy na większości suchych flopów z A-high i flopów, które mają karty broadway.
Popularna strategia stop and go (sprawdzenia przed flopem i zagrywanie na nim all-ina zamiast check) może być dobra na flopa, gdzie coś złapiecie, ale preferujecie, aby rywal spasował swoje equity z rękami takimi jak dwie overkarty.
Czasem będziecie mieli 4 lub 5 big blindów, co może prowadzić do absurdalnych spotów, gdzie bronicie 90% rąk i zagrywacie all-ina na każdym flopie z jakimś equity. Chociaż właściwie wszystkie ręce startowe są tam +cEV, można też argumentować za oglądaniem flopa. Czasem spasujecie, ale uratujecie udział w turnieju, jeżeli flop jest dla Was naprawdę kiepski.
Raport online – Wiktor Malinowski i „weedsmoker93” z najlepszymi wynikami!
