Theatre of Dreams

Autor
JackDaniels
-
55

Myślę jednak, że jeszcze przyjdzie na to czas podczas zbliżającej się kampanii wyborczej, która tak naprawdę udowodni czy jesteśmy narodem ludzi poważnych czy też nie. Dzisiaj zajmę się bardziej przyziemnymi tematami. Przede wszystkim ze sporym opóźnieniem opiszę moją wycieczkę do Manchesteru. Pokerem i paroma innymi tematami, które mi się zebrały w przeciągu kilkunastu ostatnich dni zajmę się już w kolejnym odcinku. A dziś zapraszam na Old Trafford!!

ŚWIĄTECZNY PREZENT

W najpiękniejszych snach nie wyobrażałem sobie tego, co miało nastąpić w przedświąteczny czwartek. Siedziałem sobie w domu jak gdyby nigdy nic, gdy nagle na GG odezwał się do mnie jeden z moich ?pokerowych? kolegów Glory z pytaniem ?Co robisz w przyszłym tygodniu??. Jako, że moją naczelna zasadą jest ?wstać rano, zrobić przedziałek i mieć fajrant? to na poświąteczny tydzień planów żadnych nie miałem. Miał je za to Glory, który nagle zadał mi pytanie, po którym poczułem się jakbym w ?Milionerach? dostał pytanie za milion i znał od razu odpowiedź. Pytanie brzmiało ?Czy chcesz pojechać ze mną na mecz Manchester United ? Bayern Monachium w Lidze Mistrzów??. WOW!!! Czy ja chcę jechać?? To przecież chyba jest absolutnie jasne, że chcę!! Manchesterowi kibicuję od dziecka i jeszcze nigdy nie byłem na ich meczu, a tu się trafia taka okazja ? mecz w Lidze Mistrzów z Bayernem! Podjęcie decyzji zajęło mi jakieś 0,00001 sekundy, szybko dogadaliśmy szczegóły dotyczące podróży i hotelu i po dwóch godzinach byliśmy w zasadzie gotowi do drogi. Trzeba było jeszcze tylko przeżyć Święta?

Podróżowanie do Anglii wydaje się pozornie bardzo łatwe. Połączeń lotniczych jest przecież wiele i zawsze można coś odpowiedniego dla siebie znaleźć. Teoretycznie to prawda, ale życie pisze czasem ciekawe scenariusze, więc tak łatwo nie było. Po pierwsze nie ma połączeń z Warszawy do Manchesteru, zostają więc loty do Londynu albo Liverpoolu i stamtąd trzeba się jakoś dostać na miejsce. My wybraliśmy lot do miasta Beatlesów, bo stamtąd jest już o wiele bliżej niż z Londynu. Niestety, jedyne rozsądne połączenie mieliśmy ?biedalotem?, czyli tanimi liniami. Leciałem już dokładnie tym samym samolotem, gdy w maju zeszłego roku udaliśmy się na Unibet Open w portugalskim Algarve. Swoje wrażenia opisywałem wtedy w blogu, więc możecie mniej więcej domyślać się co przeżywaliśmy i tym razem. Lot do Anglii, zaraz po Świętach, bladym świtem, wśród ogromnej rzeszy Polaków wracających do swoich zmywaków i łopat? Masakra! Do tego jakaś przerażająca liczba małych dzieci, które o tej godzinie normalnie śpią, więc teraz drą japy jakby je ktoś obdzierał ze skóry? Tak się nam zapowiadały najbliższe 2 godziny lotu. Do tego Airbus należący do Wizzaira to chyba jedyny samolot na świecie, w którego upchnięto dwa razy więcej foteli niż zakładały plany i na nogi miałem mniej więcej tyle miejsca ile jest w warszawskim autobusie w godzinach szczytu, czyli prawie w ogóle. Na szczęście miałem przed oczami wizję zbliżającego się meczu na Old Trafford i kompletnie nic nie było w stanie zepsuć mi mojego doskonałego nastroju. Farciarz Glory w zasadzie od razu zasnął i miał wszystkie te obrazki generalnie w dupie, ja męczyłem się próbując znaleźć sobie pozycję, w której krew dopływa mi do stóp. Tak mijał nam czas, aż wreszcie stewardesy ogłosiły, że podchodzimy do lądowania. Czekałem na ten moment z utęsknieniem z dwóch powodów ? po pierwsze chciałem odzyskać wolność dla moich nóg, a po drugie czekałem co się wydarzy od razu po lądowaniu. Ostatnie kilka moich lotów odbyło się bez klasycznego klaskania i byłem bardzo zawiedziony. Tym razem mogłem liczyć na klientelę ?biedalotu?. Tuż po tym jak samolot dotknął pasa jedna z lansujących się przez całą podróż ?Angielek? wyskoczyła do góry z okrzykiem ?Wylądował!! Brawo!!? i zaczęła kłapać rękami. Oczywiście nie trzeba było długo czekać ? za dwie sekundy brawo bił prawie cały samolot. Po raz kolejny poczułem się jak mieszkaniec kraju Trzeciego Świata?

Atrakcje podróży z polskimi rezydentami na Wyspach nie należą do moich ulubionych rozrywek, więc wspólnie z Glorym podjęliśmy decyzje, że nie będziemy jechali autokarem do Manchesteru tylko jak biali ludzie weźmiemy sobie taksóweczkę i za trochę więcej wydanych funciaków dojedziemy do naszego miejsca przeznaczenia w wygodzie. Angielskie taksówki to ewenement na skalę światową ? kto jechał lub widział wie o czym mówię. Nie są to klasyczne samochody, tylko jakiś taki specjalny pojazd wyprodukowany na tę okoliczność. W zasadzie nie wchodzi się tutaj jak do samochodu tylko raczej jak do przedziału. Z tyłu kanapa, kierowca oddzielony specjalną szybą, dodatkowo dla większej liczby pasażerów są dodatkowe dwa rozkładane siedzenia (wtedy jedzie się tyłem do kierunku jazdy). Nie ma też bagażnika i swoje toboły należy również wrzucić do środka. No cóż, co kraj to obyczaj. Jak do tego dodamy ruch lewostronny i kierowcę, którego dialektu (czytaj: akcentu) za żadną cholerę nie jest się w stanie zrozumieć to mamy pełny obraz tego, że Anglia to dziwny kraj?

Po mniej więcej 40 minutach byliśmy już w hotelu. Od wejścia dało się wyczuć atmosferę zbliżającego się spotkania. W zasadzie nie było innych gości niż kibice zjeżdżający się z całej Anglii, poubierani w klubowe koszulki, z szalikami. Hotel przygotował nawet busy dla swoich gości, które miały zawieźć wszystkich chętnych na stadion i przywieźć ich po meczu. Pełna profeska! Nas na początku spotkał mały bad beat, bo w recepcji zabrakło kart magnetycznych i był problem z wyrobieniem nam klucza do pokoju. Jednak ktoś na górze miał nam otworzyć drzwi i ruszyliśmy windą na swoje piętro. Już pod pokojem przywitało nas swojskie ?dzień dobry? i poczuliśmy się jak w domu. Okazało się, że w hotelu pracowało wielu naszych rodaków, więc czuliśmy się trochę jak u siebie. Do meczu mieliśmy jeszcze parę godzin i można było odpocząć po nieprzespanej nocy.

Z NIEBA DO PIEKŁA

Na mecz pojechaliśmy pierwszym możliwym busem, bo chcieliśmy pokręcić się trochę pod Old Trafford i chłonąć atmosferę wielkiego sportowego święta. Już na 3 godziny przed meczem wokół stadionu widać było mnóstwo ludzi. Budki z pamiątkami były oblegane przez kibiców kupujących koszulki, szaliki i flagi. My naszą podróż rozpoczęliśmy oczywiście od znanej knajpy kibiców Manchesteru United ? The Trafford. Ten słynny pub przeżywał prawdziwe oblężenie. Do wszystkich wejść kolejki po kilkanaście osób, a w środku ścisk i tłok przeokrutny. Ciekawostką jest fakt, że przy każdym wejściu widnieje tabliczka z napisem ?Man Utd fans only?. Zasada ta jest przestrzegana bardzo rygorystycznie. Pilnuje tego ochrona lokalu, która ?niepewnym? gościom ogląda po prostu bilety i sprawdza czy mają miejsca w sektorach gospodarzy. I tu pierwsza niespodzianka ? jako, że dostaliśmy bilety od firmy Bwin (Maćku, jeszcze raz wielkie dzięki!!), która jest sponsorem Bayernu to nasze bilety były na sektory gości. Na szczęście byliśmy w takich strojach, że chyba nikomu do głowy nie wpadło sprawdzić nasze bilety. Koszulki, bluzy i szaliki mówiły wyraźnie, komu będziemy tego dnia kibicować. Miało się jednak okazać, że to nie koniec naszych przygód z miejscami?

Po wypiciu piwka wśród setek kibiców MU, po wysłuchaniu dziesiątek klubowych piosenek i przyśpiewek ruszyliśmy dalej. The Trafford jest rewelacyjnym miejscem, pełnym pamiątek, zdjęć zawodników itp., ale panował tam taki ścisk, że nie było nawet jak spokojnie postać w jednym miejscu. Wyszliśmy więc po kilkunastu minutach i poszliśmy obejrzeć stadion z zewnątrz. Przeszliśmy się m.in. słynnym tunelem monachijskim upamiętniającym ? nomen omen ? ofiary katastrofy lotniczej z 1958 roku po meczu z Bayernem Monachium. W zasadzie do dzisiaj widać, że na Old Trafford ta tragedia jest nadal żywa i czczona jest przez kibiców nawet po upływie wielu lat. Chodząc dookoła stadionu trafiliśmy akurat na moment, w którym podjechał autokar Bayernu z zawodnikami. Trzeba przyznać, że ten ich pojazd budzi podziw. Taki ?domek na kółkach? dla zawodników. Wygląda to naprawdę imponująco.

No i wreszcie nadeszła ta chwila ? wchodzimy na stadion! Szybka kontrola przed wejściem i już możemy spojrzeć na Old Trafford z perspektywy trybun. Nie na darmo stadion ten nazywany jest Teatrem Marzeń. Jak sobie tylko pomyślę, ile genialnych wręcz spotkań rozgrywano na tym obiekcie, jacy tutaj grali zawodnicy i jakie trofea zdobywano to od razu można dostać gęsiej skórki na całym ciele. Nawet długo przed meczem stadion sprawia wrażenie jakby żył własnym życiem. Po kilku minutach zaczęli się pojawiać pierwsi kibice, głównie ci przyjezdni. Kibicom Bayernu należy oddać jedno ? są fantastycznie zorganizowani, tak typowo po niemiecku. Doping przez nich prowadzony przed meczem, podczas rozgrzewki i potem w trakcie meczu stał na naprawdę świetnym poziomie. Nie dziwię się, że graczom niemieckiej drużyny tak dobrze się gra przy takim dopingu. Mimo, że na trybunach było ich tylko 4.500 to były nawet momenty, gdy byli głośniejsi niż fani MU.

Wreszcie zaczyna się mecz!! Co ja będę pisał? Jak było widział zapewne każdy kibic piłki nożnej w telewizji. Zaczęło się wręcz fantastycznie, potem było jeszcze lepiej, a po trzeciej bramce dla Manchesteru chyba tylko najwięksi pesymiści mogli przypuszczać, że może się jeszcze stać tragedia. Prowadzenie 3:0, genialna gra zawodników Man Utd, huraganowe ataki na bramkę monachijczyków ? jak można było podejrzewać, że Niemcy mogą coś nam zrobić? A jednak? Jedna szybka kontra i bramka z niczego dała Bawarczykom nadzieję, potem głupia czerwona kartka Rafaela (który do tej pory był chyba najlepszym graczem na boisku), w końcu strzał życia Robbena po dośrodkowaniu z rzutu rożnego i zrobiło się 3:2. Żeby było jeszcze gorzej z placu musiał zejść Rooney, który i tak zagrał w tym meczu na własne życzenie, choć nie powinien. Do końca meczu grający w dziesiątkę Manchester nie mógł już zagrozić bramce Bayernu i dramat stał się faktem ? MU za burtą Ligi Mistrzów? Mimo wszystko wrażenia niezapomniane, atmosfera po prostu fantastyczna, ponad 75.000 kibiców na trybunach, emocje sięgające zenitu i fenomenalne spotkanie na murawie. Czego jeszcze można chcieć więcej od piłkarskiego spektaklu?

Wspomniałem o naszych perypetiach z miejscówkami, pora więc wyjaśnić co było dalej. Otóż okazało się, że nasze miejsca są dokładnie na skraju sektora, na którym siedzieli niemieccy fani, a tuż obok miejsca zajmowali już kibice Manchesteru. Gdy po pierwszej bramce dla MU wpadliśmy sobie z Glorym w ramiona siedzący obok Niemcy już się na nas patrzyli spode łba, a po drugim golu, gdy nasza euforia była wręcz olbrzymia jeden ze stewardów zaprosił nas po prostu na miejsca dla miejscowych kibiców w trosce o nasze zdrowie i w obawie o jakieś nieoczekiwane zamieszki. Tak w końcu wylądowaliśmy wśród ?swoich? i do końca mecz oglądaliśmy w towarzystwie kibiców w zloto-zielonych szalikach (tak, tak ? protest przeciwko amerykańskim właścicielom MU trwa w najlepsze i trochę przypomina mi wojenkę kibiców Legii z koncernem ITI?).

Powrót busem do hotelu był bardzo smutny. Nikt nie miał już ochoty na śpiewanie. Na dodatek staliśmy w jakimś dramatycznym korku i jazda do hotelu zajęła nam prawie godzinę. Gdy dotarliśmy już na miejsce zobaczyliśmy bardzo fajny obrazek ? fani ponownie zebrani razem, wszyscy oglądali powtórki meczu w telewizji, przy piwku komentowali poszczególne sytuacje meczowe, analizowali niewykorzystane sytuacje. I pomyśleć tylko, że jeszcze kilkanaście lat temu angielskich kibiców bała się cała Europa i mieli oni opinię stadionowych bandytów?

WYCIECZKA PO STADIONIE

Pomimo faktu wyeliminowania naszej ukochanej drużyny z dalszych rozgrywek w Lidze Mistrzów następny dzień rozpoczęliśmy w dobrych nastrojach. Zaplanowaliśmy sobie bowiem kolejną atrakcję ? tour po Old Trafford. Udaliśmy się więc ponownie pod stadion i kupiliśmy bilety na wycieczkę po świątyni futbolu. Okazało się niestety, że tego dnia chętnych do zwiedzania było bardzo wielu i na naszą kolej musieliśmy czekać prawie 3 godziny. Naszą eskapadę rozpoczęliśmy więc od zwiedzania klubowego muzeum. Każdy wielki klub w Europie ma na swoim stadionie muzeum. Taki klub jak Manchester United nie jest wyjątkiem. Setki pucharów, koszulek, szalików, zdjęć i innych pamiątek z historii, dziesiątki gablot do oglądania ? raj dla każdego kibica drużyny z dzielnicy Trafford! Jeśli dodamy do tego mnóstwo monitorów z lecącymi nieprzerwanie fragmentami meczów, bramkami i innymi historycznymi dla klubu momentami to mamy doskonały obraz tego, co dzieje się na trzech poziomach tego muzeum. Nam obejrzenie wszystkiego zajęło ponad dwie godziny i jeszcze było nam mało. Chcieliśmy jednak zjeść obiad przed głównym punktem naszego programu.

A jak obiad na Old Trafford to tylko w klubowej restauracji Red Cafe. Tu również były tego dnia tłumy ludzi i na swój stolik musieliśmy trochę poczekać. Gdy w końcu dostaliśmy jakieś miejsca rozpoczęliśmy wybór krzesełek. Na każdym z nich jest bowiem nazwisko i numer gracza Manchesteru United z obecnego składu lub z historii klubu. Ja postanowiłem usiąść na krzesełku Rafaela ? w końcu bądź co bądź to mój imiennik.

Po posiłku mogliśmy udać się już na tour po stadionie. Jest to naprawdę niezwykle ciekawa wycieczka po Teatrze Marzeń. Nasz przewodnik o imieniu Stanley wprowadził od razu bardzo fajną i wesołą atmosferę i przez cały czas sypał żartami na temat klubu, jego zawodników i stadionu. Obejrzeliśmy mnóstwo pomieszczeń na stadionie, zobaczyliśmy ławki rezerwowych, szatnię zawodników, tunel, którym gracze wychodzą na mecz ? dosłownie każde ciekawe miejsce na stadionie. Niesamowite wrażenie Old Trafford robi dopiero z poziomu murawy. Stadion autentycznie wtedy przytłacza. Wyobrażam sobie jak to musi być, gdy na boisko wychodzą piłkarze i 76.000 gardeł zagrzewa ich do walki? Poniżej przedstawiam kilka zdjęć z tej niesamowitej wycieczki po Old Trafford.

Wejście do muzeum

Old Trafford w miniaturze

Część kolekcji pucharów wystawionych w muzeum

Tablica z nazwiskami wszystkich graczy w historii klubu

Jedna z wielu gablot z koszulkami

O tym zawodniku długo w Manchesterze nie zapomną

Trofea z The Triple ? najlepszego sezonu w historii Man Utd

W szatni klubowej

Na ławce rezerwowych

Old Trafford z perspektywy murawy

The United Trinity czyli Wielka Trójka Manchesteru

Pożegnanie z Old Trafford

Na koniec oczywiście zostawiliśmy sobie zakupy w klubowym sklepie z pamiątkami. Czułem się trochę jak dziecko wpuszczone do wielkiego sklepu z zabawkami ? w zasadzie wszystko mi się podobało. Ostatecznie wybrałem sobie całkiem pokaźny zestaw pamiątek, udałem się do kasy, zostawiłem tam trochę funciaków i po prawie 6 godzinach mogliśmy już zakończyć naszą eskapadę. Podsumowując to krótko powiem tylko ? REWELACJA!!

Opisując nasz pobyt w Manchesterze nie można nie wspomnieć o gigantycznym centrum handlowym mieszczącym się akurat koło naszego hotelu. Trafford Center ? bo o nim mowa ? to nieprawdopodobnie wielka budowla. Mieszkańcom Warszawy mogę to opisać w ten sposób: wyobraźcie sobie największe stołeczne centrum handlowe Arkadia, tylko jakieś pięć razy większe! Słabo?? Wierzcie mi, że przejście tego molocha (tym bardziej po ładnych paru godzinach chodzenia po stadionie) to wyczyn na miarę przebiegnięcia maratonu. Ale fakt faktem jest tam mnóstwo fajnych sklepów i jak ktoś ma parę funtów do wydania to tutaj ma pole do popisu.

Na zakupach zakończyła się nasza dwudniowa wycieczka do Manchesteru. Generalnie byliśmy z Glorym bardzo zadowoleni i szczęśliwi ze wszystkiego co zobaczyliśmy i przeżyliśmy. W Anglii futbol to niemal religia i różnice w porównaniu z piłką w naszym kraju są ogromne. Najlepsze określenie tego co nas tu spotkało to chyba ?kultura futbolu?. Żeby tylko ten wynik meczu w środę był jeszcze trochę inny?

Poprzedni artykułPokerStars.it EPT San Remo 2010 – Finał – Live streaming
Następny artykułLiga PokerTexas SCOOP – Po trzech turniejach

55 KOMENTARZE

  1. Co do zwrotu ?jak biali ludzie? to polecam najpierw zapoznanie się z genezą tego zdania,a dopiero później używanie .

    Czasem trzeba przyznać się do błędu,chociażby w takim “politycznym” stylu jak “nie to miałem na myśli” Pozdrawiam.

  4. widzisz, bo dla mnie problemem nie jest to że JD wyolbrzymił i napisał że jest 5x większe, (choc jest większe bardziej niż to wynika z samej pow. handlowej), bo to centrum może robić takie wrażenie… dla mnie problemem są ludzie, którzy tylko szukają byle pierdoły, żeby tylko się do czegos przypieprzyć, zaatakowałes go twierdząc, że Arkadia jest większa od TC opierając się tylko na kilku na szybko znalezionych w internecie liczbach, kiedy o dziwo nawet w żadnym z tych miejsc nie byłes (sic!)

  5. oj dareczku, szkoda, że nie wytknąłeś błędu temu który popełnił go jako pierwszy i co warte podkreślenia temu, który jest jednym z bardziej pieniackich i chamskich autorów na tym forum.

  6. ok daro, ale tak czy owak trafford nie jest 5x większe jak pisał autor. nie pierwszy raz okazuje się, że pan jd potrafi dyskutować tylko z tymi, którzy mają takie samo zdanie jak on lub sam ze sobą w braku tych pierwszych. więc daro jak najbardziej się nadajesz. nie jestes trolem, więc popiszcie sobie nawzajem z jd.

    może wybierzecie się razem do 5 razy mniejszej od trafford akrkadii. ps. nie bylem w arkadii ani trafford c – i wcale nie mam na tym tle kompleksów, bo już z wieku przedszkolnego wyrosłem. trzymcie się:)

  9. bo raczej Arkadia nie jest większa od Trafford Centre, dokonałes swiadomie lub nie pewnej manipulacji z tymi liczbami, te 137tys m2 to jest właśnie powierzchnia handlowa TC (i nawet nie wiem czy uwzględnia Barton Square – dobudowane 2 lata temu), a jak sam napisałeś Arkadia ma tylko 110 tys. pow. handlowej, zresztą zgaduję że tam nigdy nie byłeś, bo byś w ogóle nie dyskutował na ten temat…

  10. witaj wielki jd:) nie wiedziałem, że dyskusja się tak rozwinie. i co tam, nie ustosunkujesz się do tego, że się wygłupiłeś i to jednak nasza stołeczna arkadia jest większa od tak zachwalanego przez ciebie trafford center? i nie wiem po co cytujesz mądrzejszych od siebie? chcesz mnie przekonać, że cytaty cynią cłowieka ocytanym – powodzenia:) ciao

  12. Jeśli ten zwrot ma dla ciebie zabarwienie rasistowskie to nie mamy dalej o czym dyskutować… Ja cię nie przekonam, a ty mnie tym bardziej. W każdym razie jeśli juz naprawdę jestes tym zainteresowany to informuję cię, że nigdy w życiu rasistą nie byłem, nie jestem i na 100% nigdy nie będę, a podejrzewanie mnie o coś takiego na podstawie tak użytego zwrotu to wyraźne nadużycie. Koniec tematu.

  14. Makumba, naprawdę czasami warto zajrzeć do słownika lub internetu. Zwrot “jak biali ludzie” jest na tyle często używany, że twoja uwaga o moim rasizmie jest po prostu śmieszna. Jeśli nie wiesz to informuję, że zwrot ten (używany np. w kontekście “rozstańmy się jak biali ludzie”, “pogódźmy się jak biali ludzie”, “podróżujemy jak biali ludzie” itp.) oznacza mniej więcej to samo co “kulturalnie, w cywilizowany sposób, wygodnie” w zależności od kontekstu. Twój wpis “masz coś do czarnych ludzi, rasisto?” jest więc tekstem debilnym, co stwierdziłem powyżej…

  15. cytat- bladym świtem, wśród ogromnej rzeszy Polaków wracających do swoich zmywaków i łopat…,czy uważasz że każdy Polak mieszkający w Anglii tylko do tego sie nadaje,poziom Twojej inteligencji i poszanowania drugiego człowieka zero,reszte lepiej przemilczeć…

  16. czy w moim pytaniu było coś niestosownego? zarejestrowałem się spontanicznie 9nigdy tu wcześniej nie byłem) po przeczytaniu rasistowskiej uwagi (cytuję “tylko jak biali ludzie weźmiemy sobie taksóweczkę”) i zadałem konkretne pytanie, na które nie otrzymałem odpowiedzi lecz stek wyzwisk. nie skomentowałem (choć powinienem) pogardy autora do naszych rodaków pracujących fizycznie za granica. oprócz powyższego blog jak najbardziej interesujący

  17. Ten wpis powinien się nazywać “Przebudzenie Trola” 😀 Nie wiem co taka osoba jak ty robi w serwisie pokerowym, Twoje wpisy to jedna wielka żenada 😀

  18. Do autora blogu. Nie możesz jednak narzekać na skok czytelności Twojego bloga i odwiedzających go!!!;p Więc niby Ci to przeszkadza, ale tak naprawdę działa na Twoją korzyści. A że znajdą się osoby, które zawsze będą złośliwe i nie wiedzą co robić z wolnym czasem to już inna sprawa. Pisząc jednak taki blog poniekąd dobrowolnie godzisz się i na krytykę – choć czasem jest może ona niesprawiedliwa i niedorzeczna, to jest to zawsze krytyka i każdy może swoją opinie wyrazić wpisując swój komentarz. Pozdrawiam

  20. Jak widac nic w przyrodzie nie ginie. Nie sadzilem ze juz w kwietniu trolle obudza sie z zimowego snu. Aby zobaczyc skale problemu nalezaloby na lamach nastepnego odcinka oglosic konkurs na najbardziej prymitywny komentarz pod blogiem. Walka na pewno bedzie zacieta 🙂

  21. “Wydaje się to być bardzo dziwnym, jeżeli ktoś jest głupi, a przy tym chory. Gdy się te dwie cechy spotykają, to jest to chyba najsmutniejsza rzecz w świecie.” – Tomasz Mann, “Czarodziejska Góra”

  22. poprawka witam serdecznie- piszę tutaj z dwu powodów. otóż 1 z nich to insynuacje pana powyżej, że wypowiadają się tu skompromitowane trolle pod innym nikiem – chciałbym zdementować to, więc jeśli o mnie chodzi to używam tego samego nicka, a skompromitowanym trolem jestem, to i owszem. a drugi powód jest taki: mój wielki nieomylny JD znowu obraża ludzi tak oto m.in: powołuje się na to, że co niektórzy nie urodzili się mądrzy, natomiast sam podaje w blogu błędne informacje jakoby trafford center było większe od arkadii naszej polskiej rodzimej. twarde fakty są takie: tc 137,346.65 square metres natomiast ARKADIA 287 tys. m? powierzchni użytkowej i 110 000 m pow handlowej!

    to, że coś jest piętrowe nie oznacza, że jest mniejsze mój ty nieomylny góró. więc widzisz, każdy ma prawo do błędu, jeżeli ktoś chce uchodzić za nieomylnego po pewnym czasie presja aby się nie wygłupić może być niedowytrzymania. źródło wikipedia.

    dziękuję dobranoc.

  23. witam serdecznie- piszę tutaj z dwu powodów. otóż 1 z nich to insynuacje pana powyżej, że wypowiadają się tu skompromitowane trolle pod innym nikiem – chciałbym zdementować to, więc jeśli o mnie chodzi to używam tego samego nicka, a skompromitowanym trolem jestem, to i owszem. a drugi powód jest taki: mój wielki nieomylny JD znowu obraża ludzi tak oto m.in: powołuje się na to, że co niektórzy nie urodzili się mądrzy, natomiast sam podaje w blogu błędne informacje jakoby trafford center było większe od arkadii naszej polskiej rodzimej. twarde fakty są takie: tc 137,346.65 square metres 287 tys. m? powierzchni użytkowej i 110 000 m pow handlowej!

    to, że coś jest piętrowe nie oznacza, że jest mniejsze mój ty nieomylny góró. więc widzisz, każdy ma prawo do błędu, jeżeli ktoś chce uchodzić za nieomylnego po pewnym czasie presja aby się nie wygłupić może być niedowytrzymania. źródło wikipedia.

    dziękuję dobranoc.

  24. przecież ci goście zarejestrowali się dopiero teraz więc pewnie chociaż jeden z nich to jakiś skompromitowany troll próbujący szczęścia pod nowym nickiem…

  25. Bardzo cię zasmucę – z Michałem jestem w jak najlepszych stosunkach i wcale sie z nim nie pokłóciłem. Dodam też, że póki co jedyna “kretyńska wypocina” to ten twój komentarz (no nie wspominając o wpisach kolegi makumby i kolegi lagpoka – to są ultrakretyńskie wypociny), ale jestem już uodporniony, więc wybaczam. Zrozumiałem juz jakiś czas temu, że po prostu nie wszyscy ludzie rodzą się mądrzy…

  26. ciesze sie ze sie pozarles z wisnia i bede mogl poczytac twe kretynskie wypociny w “starym” miejscu…

  28. LOOOOOOOL!!!! O wiele rzeczy mnie tu już podejrzewano, zapomniałem, że jeszcze o rasizm mnie nikt nie posądzał… Uroki komentarzy na PT… 🙂

  29. masz coś do czarnych ludzi, rasisto? popierasz może ideologie pis’u wyrażoną w słowach posła Górskiego po wyborze Obamy “koniec cywilizacji białego człowieka”?

  33. @turustyczny

    bo włosi to taki sam typ ludzi jak polacy, przekonałem się o tym na lotnisku w mediolanie, jak był lekki tłok to zaraz zaczeło sie tworzyćkilka komtetów kolejkowych, stare baby opierda… młodszym, etc jedyna różnica że im makaron z ust wystawał.

  34. Gdy klub powstawał w 1878 nazywał się wtedy Newton Heath Lancashire & Yorkshire Railway (potem skrócono do Newton Heath) i miał własnie takie barwy. Zostały zmienione w 1902 roku podczas zmiany nazwy na Manchester United.

  35. @turystyczny ma racje, mialem okazje latac na liniach duzo mniej uczeszczanych przez Polakow i tez bylo klaskanie. Raczej standard gdziekolwiek. Zażenowania brak.Czemu na prostest antyglazerowy zostaly wybrane takie wlasnie barwy?

  37. Nie rozumiem dlaczego utarło się przekonanie, że klaskanie przy lądowaniu to tylko domena Polaków. Przecież w wielu krajach tak się robi, chociażby Włosi lubią sobie czasem poklaskać 😉 Można mieć o tym różne zdanie, ale nie generalizowałbym tak, że klaszczą tylko Polacy, bo to nie prawda.

  38. W sklepie na stadionie jest dość drogo, ale w takim Trafford Center za 25 funtów można już było spokojnie kupić. Poza tym w budkach przed meczem wybór koszulek i szalików jest wręcz niewyobrażalnie wielki i są tanie (7-12 funtów). Za szalik antyglazerowy (ten złoto-zielony) trzeba zapłacić jedyne 5 funciaków.

  39. Nic tylko zazdrościć 🙂 Gdyby wynik był inny to jeszcze mógłbyś zobaczyć prawdziwą fetę 🙂

    Tak z ciekawości i w sumie z wyprzedzeniem przyszłości- ile funciaków za koszulkę sobie życzą tam na miejscu?

  40. Ikillyouold trafford zawsze był theatre of dreams. Od wielu lat, przydomek dał chyba Bobby Charlton.

  42. Czy old trafford nie został nazwany theatre of dreams w 2003 roku tylko dlatego, że grały tam finał LM 2 włoskie zespoły?

  43. Pisałem w blogu – bilety dostaliśmy dzięki uprzejmości firmy Bwin. A w zasadzie dostał je Glory i mnie zaprosił 🙂

  51. JD to ty jestes tym prostakiem, ktory umawial sie z innym graczem na softplaying na pokerstars prawda? jakim prawem ty piszesz o zalobie o moralnosci ludzkiej i oceniasz innych ludzi kiedy ty sam masz moralnosc szmaciarza bez honoru, bez etyki i bez klasy? jakim cudem, i to pytanie kieruje do administratorow tej strony, komus kto przyznal sie publicznie do takich praktyk, pozwala sie wypowiadac, prowadzic blog na stronie poswieconej pokerowi. jestes zwykly scumbag i zal mi ciebie. jaki to daje obraz polskiego pokera. publiczne przyzwolenie dla oszustów?

  52. Kasyna nawet nie szukaliśmy, wyjazd był nastawiony stricte pod MU. Zresztą nawet nie było kiedy, musieliśmy się jeszcze kiedyś przespać przecież 🙂

Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.