Wielu graczy lekceważy pule limpowane, twierdząc przy tym, że nie można w nich wygrać zbyt wielu pieniędzy. To błąd. Wszystkie te małe pule mogą mieć duży wpływ na twoje łączne zarobki. Chcesz, żeby ten wpływ był pozytywny? W takim razie zapoznaj się z czterema wskazówkami przygotowanymi przez Upswing Poker.
Różnice między pulami limpowanymi a pulami z jednym raisem
Główna różnica pomiędzy obydwoma rodzajami pul polega na zakresach rąk każdego z graczy:
- Pule limpowane: Gracze zazwyczaj posiadają słabe, luźne i nieprzewidywalne zakresy.
- Pule z jednym raisem: Gracze zazwyczaj posiadają silne i przewidywalne zakresy.
Mówiąc ogólnie, zakres pierwszego limpera będzie szczególnie słaby, choć od czasu do czasu może zastawiać pułapkę z bardzo mocną ręką.
Kolejna znacząca różnica dotyczy stosunku stacku do puli (SPR):
- Pule limpowane mają głębsze SPR. Przykładowo, kiedy pięciu limperów ze stackami wielkości 100 big blindów widzi flopa, w puli jest 5 big blindów, a każdy z nich dysponuje jeszcze 99 big blindami – SPR wynosi więc 19,8. Oznacza to duże pole do manewru w grze postflop.
- Pule z jednym raisem mają płytsze SPR. Przykładowo, kiedy gracz raisuje preflop do 3 big blindów i dostaje dwa sprawdzenia, w puli jest 9 big blindów i zostaje mu 97 big blindów. SPR wynosi 10,7.
Kiedy stosunek stacku do puli jest głęboki, powinieneś być bardziej ostrożny we wrzucaniu wszystkich żetonów na środek stołu ze swoimi mocnymi rękoma. Przykładowo, zagranie all-in z 54 na flopie 6-5-4 byłoby poprawne, gdyby SPR wynosiło 5. Jednak zagranie all-in z tymi samymi dwiema dolnymi parami byłoby katastrofą, gdyby SPR wynosiło 25. Jeśli w takim przypadku i przeciwnik wrzuci cały swój stack, prawdopodobnie będzie dysponował mocniejszym układem.
Mając na uwadze te różnice, przejdźmy do wskazówek!
1. Zagrywaj limp behind z rękoma, które są zbyt słabe na raise, ale jednocześnie zbyt mocne na fold
Limpowanie jest zasadniczo złym pomysłem, ale jeśli słaby pokerzysta zalimpował przed tobą, zagranie limp behind z niektórymi rękoma może być dochodowe. Pozwala nam to na rozegranie większej liczby rąk, a także wykorzystanie wielu błędów, które rywal będzie popełniać po flopie.
Powinieneś w takich przypadkach limpować z rękoma, które mogą trafić drawy do strita i koloru bądź niskie sety. Mowa tu o kartach w rodzaju T9o, 96s czy 33.
Znajdując się na stole wypełnionym dobrymi pokerzystami, powinieneś zagrywać limp behind jedynie wówczas, gdy siedzisz na buttonie lub small blindzie. Jeśli będziesz to robić z wcześniejszych pozycji, wzrasta prawdopodobieństwo, że mocni rywale będą raisować w celu wyrzucenia cię z rozdania i zagrania puli heads-up z graczem rekreacyjnym. Jeśli jednak gracze siedzący za tobą są słabi/zbyt tight, możesz grać limp behind również z cutoffa czy hijacka.
Możesz overlimpować z szerokim zakresem przede wszystkim na small blindzie – wszak i tak zainwestowałeś już 0,5 big blinda, a gracz z big blinda najprawdopodobniej zagra po prostu check behind.
2. Zagrywaj donk bety z dwiema parami i lepszymi układami
Donk betowanie rzadko kiedy przynosi pozytywny efekt, ale jak najbardziej powinieneś używać tego zagrania zarówno przeciwko słabym i pasywnym, jak i rozrzutnym oraz agresywnym pokerzystom, kiedy w limpowanej puli siedzisz na blindach. Twój zakres będzie wprawdzie niezbalansowany, ale nie będzie to miało większego znaczenia. Słabi gracze i tak nie potrafią odpowiednio wyeksploatować tej tendencji.
Mierząc się z agresywnymi graczami, donk bety będą bardzo opłacalne. Tego typu pokerzyści będą często raisować twoje leady dla thin value bądź z wieloma bezsensownymi blefami. Postaraj się betować za około połowę puli – dzięki temu rywale będą bardziej skłonni do przebicia z blefem.
Z kolei przeciwko pasywnym graczom donk bety zdają egzamin, ponieważ tacy rywale będą betować bardzo niechętnie, a my chcemy przecież zbudować jak największą pulę. Dlatego w rywalizacji z pasywnymi pokerzystami, najlepszym pomysłem będzie bet za około 3/4 puli.
3. Graj tight przeciwko dużym betom na flopie
Dopóki nie posiadasz żadnego istotnego reada na przeciwnika, powinieneś sprawdzać wyłącznie z rękoma, które często będą mogły przeciwstawić się również betowi na turnie. Zakres, z którym limper zagrywa duże bety, jest zazwyczaj niezrównoważony i zawiera value bety i/lub silne drawy. Dlatego drugi bet na turnie będzie bardzo prawdopodobny.
Sprawdzanie dużego zagrania na flopie z ręką w rodzaju drugiej czy trzeciej pary, która nie posiada w dodatku żadnego drawa lub backdoor drawa, to na ogół zły pomysł. Jeśli jednak dysponujesz przekonującym readem, że rywal zagrywa tak z całym swoim betting rangem bądź stosuje strategię „jeden bet i koniec”, powinieneś nanieść odpowiednie poprawki i zacząć sprawdzać na flopie z większą częstotliwością.
4. Kiedy rywal zagrywa check backa, atakuj na turnie, a potem kontynuuj agresję na riverze
Kiedy limper zagrywa check back na flopie, jego zakres staje się wyjątkowo słaby – każda przyzwoita top para i wszystkie lepsze układy zwykle betują na flopie. Zakładając, że rywal nie posiada zrównoważonego range’u check-backów, powinieneś betować na turnie z dużą ilością blefów. A także w wielu przypadkach kontynuować swoją agresję na ostatniej z ulic.
Bet na riverze to bardzo ważny aspekt tej wskazówki. Słabi gracze będą sprawdzać na turnie z dziwnymi rękoma (w rodzaju A-high czy K-high), które mogą przeciwstawić się tylko jednemu betowi. Dlatego musisz dać im jeszcze jedną szansę na spasowanie.
5 największych błędów popełnianych przez graczy rekreacyjnych
