Jonathan Little, doskonały pokerzysta i popularny trener, analizuje zasłyszane niedawno rozdanie z turnieju MTT. W świetny sposób ilustruje ono, że czasem warto dać przeciwnikowi szansę na zagranie blefu.
Na blindach 200/400/50 pasywny pokerzysta grający stylem tight zalimpował z drugiej pozycji. Jego stack efektywny wynosił 150 big blindów. Siedzący zaraz za nim kolejny prostolinijny gracz tight również zalimpował. Hero zrobił to samo na lojacku z A9. Do rozdania dołączyli również agresywny pokerzysta z buttona i gracze z blindów.
– Niektórzy myślą, że za każdym razem musisz raisować limperów, ale podoba mi się limp Hero przeciwko graczom tight – tłumaczy Jonathan Little. – Przebicie do około 2.200 mogłoby być najlepszym zagraniem, gdyby Hero spodziewał się, że dwaj limperzy wystarczająco często foldują do raisu albo grają prostolinijnie po flopie.
Flop
Na flopie spadły A82. Wszyscy zaczekali do przesadnie agresywnego gracza na buttonie. Ten zabetował za 1.400 do puli wynoszącej 2.850. Sprawdzili jedynie pierwotny limper i Hero.
Zdaniem Little’a check ze strony Hero to dobre zagranie. Istnieje wszak spore prawdopodobieństwo, że button zaatakuje. – Nawet jeśli na flopie wszyscy zaczekają, ręka Hero nie musi bać się wielu drawów. Jeśli jest z przodu na flopie, prawdopodobnie będzie z przodu również na turnie. I odwrotnie – jeśli jest z tyłu na flopie, turn raczej niewiele w tej kwestii zmieni – tłumaczy trener. – Jeśli jesteś w sytuacji way ahead/way behind [zdecydowanie z przodu/zdecydowanie z tyłu – red.], check to dobre zagranie. Nie wyciągniesz wartości od zbyt wielu gorszych układów, a turn może przynieść jedynie kilka niebezpiecznych dla naszej ręki kart. To normalna sytuacja w przypadku nieskoordynowanych flopów.
Trener dodaje, że kiedy Hero mierzy się nie tylko z betem, ale i callem jednego z rywali, znajduje się w niełatwej sytuacji. O ile agresywny gracz z buttona może mieć praktycznie cokolwiek, sprawdzający trzyma prawdopodobnie przynajmniej przyzwoity układ. Jednak nawet przeciwko tym dwóm zakresom, Hero nadal powinien sprawdzić. Jeśli jego kicker byłby słabszy, fold stałby się rozsądnym zagraniem – wszak wówczas zdecydowanie wzrosłoby prawdopodobieństwo, że któryś z przeciwników trzyma dominującego asa.
Turn i river
Czwartą kartą wspólną było K. Wszyscy zaczekali do buttona, który zabetował za 3.000 do puli 7.050. Gracz z drugiej pozycji spasował, a Hero sprawdził.
W tym momencie rozdania call to jedyne sensowne zagranie. Choć Hero przegrywa z praktycznie każdą ręką value, wielu przesadnie agresywnych pokerzystów będzie tutaj kontynuowało swoje blefy, szczególnie, jeśli sądzą, że zakres przeciwnika składa się w dużej mierze z pary asów z marginalnym kickerem (w końcu większość graczy zagrałoby beta bądź check/raisa z najmocniejszymi układami). Jeśli agresywny gracz betuje tutaj z całym swoim rangem lub jego większością, top para Hero jest w doskonałej kondycji.
River przyniósł 7. Obydwaj gracze zaczekali. Top para Hero okazała się najlepsza.
Po zakończeniu rozdania Hero zastanawiał się, czy aby nie popełnił błędu, jedynie czekając na riverze i rezygnując tym samym z zagrania betu. Little uważa jednak, że o ile read Hero dotyczący rywala był poprawny, check to jedyne sensowne zagranie. Gdyby Hero zagrał beta, dostałby sprawdzenie jedynie od top par i lepszych układów. Poza tym odebrałby rywalowi możliwość zagrania kolejnego blefa. – Jeśli twój przeciwnik posiada szeroki zakres i jest w stanie zablefować, powinieneś zrobić wszystko, co w twojej mocy, aby dać mu na to szansę. Lead na riverze zabiera mu tę możliwość. No, chyba że jest absolutnym wariatem i przebije na riverze z różnego rodzaju śmieciowymi rękami… – podsumowuje Jonathan Little.
Lekcje z Twitcha – leadowanie w agresora preflop
