Poseł SLD Tadeusz Tomaszewski jakiś czas temu złożył trzy interpelacje, w których zadał szereg pytań dotyczących sytuacji pokera w Polsce. W końcu doczekaliśmy się odpowiedzi Ministra Finansów.

Poniżej przytaczamy w całości zarówno treść każdej interpelacji jak i pełną treść odpowiedzi Ministra Finansów.

Interpelacja nr 1

Szanowny Panie Marszałku!

Na podstawie art. 191 i 192 Regulaminu RP składam interpelację do Ministra Finansów w sprawie zaliczenia przez MKOL pokera texas holdem do dyscyplin olimpijskich.

Szanowny Panie Ministrze!

Z uwagi na rosnącą tendencję w Unii Europejskiej do zaliczenia pokera texas holdem do gier logicznych oraz spodziewanej decyzji zaliczenia przez MKOL pokera texas holdem, do dyscyplin olimpijskich uprzejmie proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. Na podstawie jakich ekspertyz biegłych powołanych do wyjaśnienia sprawy, Ministerstwo Finansów oparło decyzję administracyjną o zaliczeniu pokera texas holdem do gier „losowych w których wynik zależy w szczególności od przypadku” w myśl art. 2.1 ustawy o grach hazardowych? Czy ewentualne ekspertyzy biegłych w postępowaniu administracyjnym, w celu zbadania specyfiki pokera texas holdem i ograniczeniu tym samym prawa dostępu do niego obywateli, Ministerstwo Finansów uznaje za wystarczająco dogłębne, czy też planuje badania poszerzyć w najbliższym czasie? Jeżeli tak to w jakim terminie i jaki one mają mieć charakter?

2. Jaka jest definicja dla Ministerstwa Finansów „gry hazardowej”, zarówno przy tworzeniu projektów prawnych jak i ich oficjalnej interpretacji?

3. Czy Lotto to gra hazardowa? Jeśli nie to dlaczego, jeśli tak to dlaczego jest inaczej traktowana niż inne gry hazardowe (może być reklamowana a losy kupowane przez nieletnich)?

4. Czy samo występowanie „elementu losowości” na jednym z etapów i literalnej nazwy gry wymienionych w pkt. 2.1 ustawy o grach hazardowych, wystarczy, aby Ministerstwo Finansów zaliczyło daną grę do katalogu gier hazardowych i podlegało ustawie?

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytanie, czy gry takie jak:

Skat – Polski Związek Skata www.pzskat.pl – gra karciana z elementem tasowania kart, Mistrzostwa Europy 2005 r. w Polsce

Scrabble – Polska Federacja Scrabble www.pfs.org.pl – gra w „słówka” z elementem losowym wyciągania literek z worka

Domino – Polski Związek Domina Sportowego – gdzie w sposób losowy wyciąga się kostki

Brydż – Polski Związek Brydża Sportowego www.polbridge.pl – na treningach lub nieoficjalnych turniejach towarzyskich, gdy karty są tasowane w połączeniu z nagrodami pieniężnymi

Szachy – Polski Związek Szachowy www.pzszach.pl – losowanie kolorów w pierwszej rundzie turnieju, połowa graczy częściej będzie grała białymi co czyni ich uprzywilejowanymi

5. Należą do gier losowych-hazardowych i podlegają ustawie hazardowej jeżeli są rozgrywane w myśl regulaminu i w oparciu o wpisowe i nagrody pieniężne? Czy rozgrywki ligowe, powyższych gier organizowane w kraju, Ministerstwo Finansów zalicza do gier hazardowych podległych ustawie? Jeżeli nie, to czym różni się występowanie elementu losowego od w/w gier od występującego w pokerze texas holdem i jak to się ma do ich klasyfikacji jako losowo – hazardowych?

6. Czy Ministerstwo Finansów potwierdza występowanie zjawiska „zawodowych pokerzystów” i potrzeby ich opodatkowania? Jeżeli tak, to czy sam fakt występowania „zawodowych graczy” regularnie odnoszących dochód, nie nasuwa podejrzenia iż mamy do czynienia z grą nie mającej cechy hazardowej?

7. Dlaczego poker texas holdem nie został wyłączony w ramach ustawy hazardowej z gier hazardowych takich jak ruletka, automaty znajdujące się w kasynach, a turnieje nie są rozgrywane w osobnych pomieszczeniach lub klubach pokerowych w sposób uniemożliwiający narażenie graczy na pokusy związane z hazardem? Czy Ministerstwo Finansów nie dostrzega zagrożeń związanych z efektem promowania hazardu, wśród graczy pokera texas holdem?

Z poważaniem

Tadeusz Tomaszewski

Poseł na Sejm RP

Odpowiedź na interpelację 1

Szanowny Panie Marszałku!

Odpowiadając na pismo znak: SPS-023-22398/11 (data wpływu: 10 maja 2011 r.), przy którym została przesłanainterpelacja pana posła Tadeusza Tomaszewskiego dotycząca zaliczenia przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski pokera Texas Hold'em do dyscyplinolimpijskich, uprzejmie przedstawiam stanowisko ministra finansów do pytań zawartych w interpelacji.

Ad 1. O charakterze danego przedsięwzięcia jako gry losowej rozstrzyga minister finansów na podstawie art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540, z późn. zm.). Jest on związany katalogiem gier nazwanych i wymienionych w art. 2 ust. 1 ustawy – w tym sensie, że nie może uznać wymienionych wprost w pkt 5 tego przepisu gier w karty, takich jak black jack, poker czy baccarat, za gry, które nie mają charakteru losowego.

Gra w karty poker Texas Hold'em spełnia wszystkie przesłanki gry losowej, o której mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o grach hazardowych.

Zasady gry w karty poker Texas Hold'em nie są odmienne od zasad gry w karty poker, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy. Gra składa się z: rozdania kart, licytacji oraz wygranej w przypadku posiadania najlepszego układu kart. Przy rozdaniu kart gracz nie ma wpływu na to, jakie karty otrzyma. Gracz ma wpływ na dalszy ciąg gry w zakresie, jaki wiąże się z wyborem opcji obstawienia, może „spasować”, „zaczekać”, „stawiać”, „sprawdzić” lub”przebić”. W związku z powyższym wynik gry zależy w szczególności od przypadku, bowiem gra polega na rozdaniu kart, na które gracz nie ma żadnego wpływu. W tym zakresie nie można mówić o umiejętnościach gracza oraz przyjętej przez niego strategii, które nie mają wpływu na zwycięski układ kart, umożliwiający mu zwycięstwo. Takie same zasady gry przewiduje gra w karty-poker, która zgodnie z ustawą o grach hazardowych stanowi grę losową. Tym samym gra w karty- poker Texas Hold'em jest grą losową.

Mając na względzie losowy charakter gry w pokera, ustawodawca wprowadził ww. grę do katalogu gier losowych. Podkreślenia wymaga fakt, iż gra w karty poker nie została uznana za grę losową w wyniku wejścia w życie ustawy o grach hazardowych, ale posiadała ten status również w poprzednio obowiązującej ustawie o grach i zakładach wzajemnych.

Ponadto poker uznawany jest za grę losową także na Łotwie, Litwie, Węgrzech, w Portugalii, Szwecji, Belgii, Finlandii, Niemczech, Szwajcarii, Chorwacji, Słowenii, Wielkiej Brytanii, Republice Czeskiej oraz we Francji.

Stanowisko w zakresie oceny charakteru gry w karty poker znajduje potwierdzenie w wyroku Szwajcarskiego Trybunału Konstytucyjnego z 20 maja2010 r. nr 2C 694/2009 dotyczącym pokera sportowego (teza nr 5.2.1) „Gra w pokera opiera się w przeważającej mierze na rozdaniu kart i w ograniczony sposób na umiejętnościach dotyczących sposobu gry osób grających przeciwko sobie, tzn. że jest określona przez słabo kontrolowane, zależne od przypadku czynniki. Wprawdzie gracz może dzięki taktyce, matematycznym umiejętnościom, dobrej pamięci, umiejętności koncentracji, talentowi aktorskiemu, psychologicznym zdolnościom i mądremu oszacowaniu ryzyka w pewnej mierze wpływać na swoją korzyść, niemiej nie istnieją żadne zdefiniowane dane, w jakim zakresie ww. elementy rzeczywiście przeważają we wpływie na wynik gry nad przypadkowością tego wyniku. (…) Testy Komisji ds. Kasyn nie udowadniają, że te okoliczności przeważają nad elementami przypadkowymi”.

Obowiązujący stan prawny jednoznacznie kwalifikuje przedmiotową grę jako podlegającą rygorom ustawy o grach hazardowych. W świetle powyższego niezasadne było występowanie o ekspertyzy biegłych, potrzebne do uznania gry w karty poker Texas Hold'em za grę losową, a tym samym minister finansów nie dysponuje takimi ekspertyzami.

Ad 2. Zgodnie z przepisami ustawy z 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych przez gry hazardowe rozumie się gry losowe, zakłady wzajemne i gry na automatach.

Art. 2 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że grami losowymi są gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku, a warunki gry określa regulamin. Tym samym, aby daną grę uznać za losową, niezbędne jest spełnienie łącznie trzech przesłanek:

– organizator oferuje nagrody rzeczowe lub pieniężne,

– wynik w szczególności zależy od przypadku,

– warunki gry określa regulamin.

Grami losowymi są:

1) gry liczbowe;

2) loterie pieniężne;

3) gra telebingo;

4) gry cylindryczne;

5) gry w karty: black jack, poker, baccarat;

6) gry w kości;

7) gra bingo pieniężne;

8) gra bingo fantowe;

9) loterie fantowe;

10) loterie promocyjne;

11) loterie audioteksowe.

Art. 2 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, polegające na odgadywaniu:

1) wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek – totalizatory;

2) zaistnienia różnych zdarzeń, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej – bukmacherstwo.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości.

Natomiast w świetle art. 2 ust. 5 ustawy o grach hazardowych grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

Ad 3. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o grach hazardowych grami losowymi są m.in. gry liczbowe, tj. gry, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek, oraz gra liczbowa keno, w której wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, a wysokość wygranych stanowi iloczyn wpłaconej stawki i mnożnika ustalonego dla poszczególnych stopni wygranych. Zatem gra Lotto jako gra liczbowa jest również grą losową.

Uznając, że ewentualne ryzyko uzależnień, które w przypadku gier liczbowych jest znacznie mniejsze niż w grach kasynowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach, istotnie w art. 29 ust. 1 zakazem reklamy i promocji objęto wyłącznie gry cylindryczne, gry w karty, gry w kości, zakłady wzajemne oraz gry na automatach (z zastrzeżeniem art. 29 ust. 5 ustawy). Tym samym powyższy zakaz nie obejmuje m.in. gier liczbowych.

Jednakże nie jest prawdą, że losy w grach losowych mogą być kupowane przez osoby nieletnie. Zgodnie z art. 27 ust 2 ww. ustawy, w grach losowych, z wyjątkiem loterii fantowych i loterii promocyjnych, mogą uczestniczyć wyłącznie osoby, które ukończyły 18 lat. Natomiast podmioty urządzające i prowadzące działalność w zakresie gier hazardowych są obowiązane do umieszczenia w miejscu urządzania gier, w widocznym miejscu, informacji o zakazie uczestniczenia w grach osób, które nie ukończyły 18. roku życia. W tym zakresie ograniczenie w urządzaniu gier hazardowych obejmuje wszystkie rodzaje gier losowych, w tym gry liczbowe, z wyjątkiem loterii fantowych iloterii promocyjnych.

Ad 4. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych (m.in. przedstawionym w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2006 r., sygn. akt VI SA /Wa 1000/06, potwierdzonym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca2007 r., sygn. akt. II GSK 87/07), w grach, w których jeden z etapów zależy od przypadku, również wynik całej gry zależy od przypadku, a w konsekwencji gra ma charakter losowy. Na podstawie przywołanych orzeczeń należy uznać, że dla oceny losowości danego przedsięwzięcia istotne są także elementy inne niżwynik gry.

Jednolity i wyrażony w wielu orzeczeniach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego jest pogląd, iż wystarczy stwierdzenie występowania elementu losowości wpływającego na wynik gry (wygraną pieniężną lub rzeczową), aby zakwalifikować daną grę do gier losowych w rozumieniu ustawy o grach i zakładach wzajemnych, a obecnie ustawy o grach hazardowych (sygn. akt: II SA 1095/99, II SA 3217/00, VI SA/Wa 1000/06, II GSK 87/07, VI SA/Wa2106/10 oraz VI SA/Wa 2076/10). Wprowadzenie dodatkowych elementów d ogier losowych w postaci „elementu wiedzy” lub zręczności mających stworzyć pozory braku losowości, a które nie mają istotnego wpływu na warunki do odbioru nagrody, nie pozbawia znamion ustawowych gry losowej (zależności wyniku gry od przypadku) – wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia1999 r. II SA 1513/99.

Ad 5. Biorąc pod uwagę powyższe, podkreślić należy, iż gry w karty poker, niezależnie od odmiany, nie można porównać do gry w szachy czy też scrabble.

W przypadku gry w szachy czynnik elementu losowego/przypadkowego na wynik w zasadzie nie występuje. Przemawia za tym choćby fakt, iż np. w szachach gracze widzą, przez cały czas trwania gry, układ pionków szachowych gracza przeciwnego, a zatem podejmowane przez przeciwnika decyzje dotyczące danego ruchu w kontekście przyjętej strategii gry pozwalają na przyjęcie odpowiedniej strategii własnej gry. Występowanie w grze w szachy elementu polegającego na ustaleniu koloru uprzywilejowanego nie wprowadza do gry elementu losowego, ale jak trafnie wskazano w interpelacji, jedynie element uprzywilejowania jednego z uczestników gry.

W przypadku gry w scrabble zadaniem graczy jest układanie wyrazów z literek wylosowanych z woreczka. Układane wyrazy muszą tworzyć krzyżówkę, tj. muszą mieć co najmniej jedną wspólną literę. Wyjątek stanowi wyraz, który jako pierwszy musi przechodzić przez środek planszy. Prawidłowe układanie wyrazów, polegające na wykorzystaniu poszczególnych liter oraz na zajmowaniu konkretnych pól na planszy, łączy się ze zdobywaniem punktów. Mechanizm zdobywania punktów pozwala uzyskiwać najlepsze wyniki uczestnikom, którzy wykażą się doskonałą znajomością języka polskiego, umiejętnością analizy sytuacji na planszy, szybkiego układania wyrazów z posiadanych liter, spostrzegawczością czy też odpowiednio dobraną strategią gry. Zdobywanie punktów przez poszczególnych uczestników nie ma zatem charakteru losowego. W przypadku gry w scrabble trudno w zasadzie wskazać na wpływ elementu losowości na wynik gry. To umiejętności i wiedza gracza, anie otrzymane literki decydują bowiem o tym, czy gracz zdoła ułożyć wyraz, czy też nie.

W przypadku zasad gry w karty typu skat czy brydż o wyniku rozgrywki nie decyduje przypadek, ale zasadniczo przyjęta przez graczy taktyka gry. Poszczególni uczestnicy ww. gier mają świadomy wpływ na osiągnięte przez siebie wyniki.

W przypadku gry w domino należy wskazać, iż ten rodzaj gier nie był dotychczas przedmiotem zapytań kierowanych do ministra finansów, a tym samym przebieg tych gier nie był szczegółowo analizowany przez organ. W związku z tym nie jest możliwe jednoznaczne wypowiedzenie się w tym zakresie.

Istotne jest, iż ww. gry, w odróżnieniu od gry w karty – poker, nie zostały ujęte w katalogu gier losowych wymienionych w przepisach ustawy z dnia 19 listopada 2011 r. o grach hazardowych.

Jednocześnie należy wskazać, iż minister finansów przy rozstrzyganiu charakteru gry w trybie przepisów ww. ustawy racjonalnie podchodzi do oceny danego przedsięwzięcia. Każdorazowo stanowisko ministra finansów wymaga z jednej strony uwzględnienia przewidywanych skutków społecznych i ekonomicznych związanych z zakwalifikowaniem konkretnych form działalności do gier hazardowych, a z drugiej strony – dokonania oceny celowości odstąpienia od objęcia danej działalności reglamentacją ustawową, przy uwzględnieniu interesu publicznego oraz interesów budżetu państwa.

Ad 6. Ministerstwo Finansów nie dysponuje wiedzą na temat ewentualnego występowania zjawiska „zawodowych graczy”. W pytaniu nie wyjaśniono, jakie znaczenie przypisuje się temu pojęciu i jakie osoby zalicza się do tej kategorii. Nie jest jasne, czy chodzi o osoby, których wyłączny dochód stanowi dochód pochodzący z wygranych w pokera, czy też o osoby, które z tego tytułu osiągają określony dochód dodatkowy.

Z badań przeprowadzonych przez CBOS w 2011 roku „Uzależnienie od hazardu” wynika, że wyjątkowo nieliczna jest w Polsce grupa osób grających na pieniądze w gry karciane. Pomijając już stwierdzony w wyniku badań fakt, że co piąty grający w gry karciane na pieniądze zagrożony jest negatywnymi konsekwencjami gry, nie istnieją przesłanki, by dodatkowo zmieniać system podatkowy, wyróżniając wskazaną powyżej grupę graczy.

Ad 7. Obszar gier hazardowych, ze względu na swoją specyfikę, nie jest obszarem podlegającym harmonizacji na szczeblu Unii Europejskiej. Każdy z krajów członkowskich we własnym zakresie określa zasady regulujące rynek gier hazardowych w swoim kraju, uwzględniając uwarunkowania danego rynku. Każde państwo członkowskie ma prawo regulować i kontrolować rynek gier hazardowych w celu ochrony konsumentów przed uzależnieniem, oszustwami czy praniem pieniędzy w sposób, jaki uzna za najbardziej efektywny.

Regulacje prawne obowiązujące Polsce zmierzają do ograniczania rozwoju gier hazardowych, a każda legalizacja takich gier powoduje wzrost liczby ich uczestników, co nie jest zjawiskiem pożądanym.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że podczas prac związanych z kolejną nowelizacją ustawy o grach hazardowych będą rozważane zagadnienia przedstawione przez pana posła w skierowanych do ministra finansów interpelacjach dotyczących gry pokera.

Interpelacja nr 2

Szanowny Panie Marszałku!

Na podstawie art. 191 i 192 Regulaminu RP składam interpelację do Ministra Finansów w sprawie regulacji prawnych w sprawie gry poker.

Szanowny Panie Ministrze!

Do mojego biura poselskiego zgłosiły się osoby będące sympatykami gier typu poker z prośbą o wyjaśnienie kwestii dotyczących funkcjonowania gry poker.

W związku z tym proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. Jakie obliczenia dokonywało MF i na jakim wzorowało się kraju przy ustalaniu podwójnego opodatkowania turniejów pokerowych w wysokości podatku obrotowego 25% oraz opłat za licencję za organizowanie turnieju pokerowego, które to płaty ponoszą kasyna z pieniędzy graczy?

2. W jakim kraju UE obowiązuje taki podatek lub jaki kraj ma najbardziej zbliżony podatek obrotowy od wygranej w turnieju pokerowym i ile on wynosi?

3. Jak wzrosły dochody budżetu państwa w związku z opodatkowaniem turniejów pokerowych wyższym podatkiem i czy zmiana jest zgodna z prognozami MF? Czy MF uznaje obowiązującą sytuację za zadowalającą?

4. Dlaczego Polska jest jedynym krajem w Unii Europejskiej w której zabronione są rozgrywki pokerowy w systemie cash?

5. Na czym polega słabość aparatu państwowego w naszym kraju (a nie występuje we wszystkich innych krajach UE), że nie jest w stanie dostatecznie kontrolować możliwości „prania brudnych pieniędzy” w grach cash w kasynach, pomimo obecności pracownika urzędu celnego w każdym kasynie?

6. Czy proponowany w zmianach ustawy hazardowej zaostrzenie wymagań przy monitorowaniu i przechowywaniu nagrań, powoduje już umożliwienie grania gier „cash” w kasynach, z uwagi na daleko idące możliwości kontroli Urzędów Skarbowych?

7. Jak inne państwa Unii Europejskiej rozwiązały problem lub obawy związane z „praniem pieniędzy” przy grach „cash”? Czy jest możliwość zastosowania go w Polsce, jeżeli nie to dlaczego?

8. Dlaczego pokerzyści płacą podatek obrotowy 25% od każdej wygranej (bez odliczenia kosztów, czyli wpisowych do innych turniejów) a gracze giełdowi 19% od zysku netto w roku (czyli z odliczeniem kosztów – zakupu akcji), skoro według Ministra Kapicy działalności te powinny być opodatkowane podobnie?

Odpowiedź na interpelację nr 2

Szanowny Panie Marszałku!

Odpowiadając na pismo znak: SPS-023-22396/11 (data wpływu: 10 maja 2011 r.), przy którym została przesłana interpelacja pana posła Tadeusza Tomaszewskiego w sprawie regulacji dotyczących gry poker, uprzejmie przedstawiam stanowisko ministra finansów wobec pytań zawartych w interpelacji.

Ad 1, 2, 7 i 8. Zarzut wskazujący, jakoby regulacje zawarte w przepisach ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 oraz z 2010 r. Nr 127, poz. 857) wprowadzały podwójne opodatkowanie turniejów gry pokera organizowanych w kasynach gry jest niezrozumiały i nie polega na prawdzie.

Zgodnie z art. 68 ustawy o grach hazardowych podmiot urządzający turniej gry pokera uiszcza opłatę za udzielenie zezwolenia. Opłata stanowi dochód budżetu państwa, a jej poboru dokonuje organ udzielający zezwolenia. Przedmiotowej opłaty za udzielenie zezwolenia na urządzenie turnieju gry pokera nie można utożsamiać z podatkiem od gier, o którym mowa w art. 71 ustawy. Powołany przepis art. 71 stanowi, że podatnikiem podatku od gier są uczestnicy turnieju gry pokera, zaś przedmiotem opodatkowania jest udział w pokerze rozgrywanym w formie turnieju gry pokera. Podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi w pokerze rozgrywanym w formie turnieju gry pokera kwota wygranej pomniejszona o kwotę wpisowego za udział w turnieju (art. 73 pkt 8 ustawy). W konsekwencji podmiot urządzający turnieje gry pokera będzie tylko płatnikiem podatku od gier. Kasyno jako płatnik przed wypłatą wygranej uczestnikowi turnieju pobiera kwotę podatku od gier i wypłaca uczestnikowi wygraną pomniejszoną o tę kwotę podatku.

Ponadto uprzejmie informuję, że prace związane z opracowywaniem projektów aktów normatywnych nie polegają na odwzorowywaniu aktów prawnych funkcjonujących w innych krajach. Jest oczywiste, że rozwiązania obowiązujące w innych państwach są analizowane, ale nie jest tak, że prace nad projektami aktów prawnych ograniczają się do recypowania obcych rozwiązań. Obszar gier hazardowych, ze względu na swoją specyfikę, nie jest obszarem podlegającym harmonizacji na szczeblu Unii Europejskiej. Każdy z krajów członkowskich we własnym zakresie określa zasady regulujące rynek gier hazardowych w swoim kraju, uwzględniając uwarunkowania danego rynku.

Każde państwo członkowskie ma prawo regulować i kontrolować rynek gier hazardowych w celu ochrony konsumentów przed uzależnieniem, oszustwami czy praniem pieniędzy w sposób, jaki uzna za najbardziej efektywny.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej władze krajowe mogą określać, co jest konieczne do ochrony konsumentów, a bardziej ogólnie, w świetle specyficznych socjalnych i kulturowych cech każdego państwa członkowskiego, do zachowania porządku w społeczeństwie. Państwa członkowskie mają swobodę wyboru środków, których wykorzystanie jest konieczne w celu ochrony graczy i utrzymania porządku w społeczeństwie.

W związku z powyższym, rozwiązania przyjęte w innych państwach ze względu na inne systemy kontroli, uprawnienia organów kontrolnych, uwarunkowania społeczne nie stanowią podstawy do tworzenia regulacji obowiązujących na terytorium RP.

Odnosząc się natomiast do kwestii podatkowych, należy zauważyć, że w świetle przepisów uchylonej ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych gra pokera, w której uczestnicy grają między sobą, a kasyno urządza grę, zgodnie z art. 45 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, była ujęta w grach prowadzonych w kasynach gry i objęta stawką podatku od gier w wysokości 45%. Obecnie zgodnie z art. 74 pkt 4 ustawy o grach hazardowych stawka podatku od gier wynosi dla pokera rozgrywanego w formie turnieju gry pokera 25%.

Ad 3. W roku 2010 z tytułu opodatkowania podatkiem od gier pokera rozgrywanego w formie turnieju gry pokera do budżetu państwa wpłynęło 134 tys. zł. Dane pochodzą z zestawienia przychodów i kosztów działalności podmiotu urządzającego i prowadzącego działalność w zakresie gier hazardowych oraz stanu zatrudnienia, liczby automatów i urządzeń do gier w podmiocie IGH-1, przekazywanego przez podmioty sektora gier hazardowych.

Wpływy z tego tytułu w skali całego sektora mają charakter marginalny, stanowią 1 promil łącznej kwoty podatku od gier uzyskanego z kasyn gry w roku 2010. Pod rządami uchylonej ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych nie prowadzono analizy w przedmiotowym obszarze. Niemożliwe jest zatem porównanie skali wpływów podatkowych uzyskiwanych z tytułu organizacji turniejów gry pokera w okresach wcześniejszych.

Ponadto uprzejmie informuję, że Ministerstwo Finansów nie prowadziło prognoz przewidywanych wpływów podatkowych w związku z wprowadzanymi zmianami w zakresie turniejów gry pokera, niemożliwe jest zatem dokonanie oceny ich trafności.

Ad 4. W stosunku do poprzedniej regulacji, tj. ustawy o grach i zakładach wzajemnych, obecnie obowiązujące przepisy ustawy o grach hazardowych mają bardziej restrykcyjny charakter ze względu na przyjęty cel prospołeczny – ochrony przed uzależnieniami, ochrony nieletnich oraz walki z szarą strefą.

Z tych powodów wprowadzono zakaz urządzania w kasynach gry pokera, w którym uczestnicy grają między sobą, a kasyno jest w tym wypadku jedynie miejscem służącym temu celowi poprzez wskazanie, że nie jest dozwolone urządzanie w kasynach gry pokera, w którym uczestnicy grają między sobą, z wyjątkiem urządzania turniejów gry pokera na podstawie udzielonego zezwolenia. Warunkiem udzielenia zezwolenia na urządzanie turnieju gry pokera jest uczestnictwo w turnieju minimum 10 graczy.

Wprowadzenie tego zakazu wiąże się w głównej mierze z koniecznością przeciwdziałania możliwości prania pieniędzy z uwagi na specyfikę rozgrywania tej gry, polegającą na możliwości swobodnego kształtowania jej przebiegu przez graczy. W tego rodzaju grze grający mogą umawiać się co do wygranych i uzyskiwać zaświadczenia o wysokości wygranej, które następnie mogą wykorzystywać dla celów udokumentowania źródeł pochodzenia określonych wartości majątkowych.

Ad 5. Zgodnie z art. 30 ustawy o grach hazardowych zakazane jest urządzanie w kasynach gry pokera, w którym uczestnicy grają między sobą, z wyjątkiem urządzania turniejów gry pokera na podstawie udzielonego zezwolenia. Rozporządzenie ministra finansów z dnia 5 listopada 2009 r. w sprawie kontroli wykonywanych przez Służbę Celną w zakresie urządzania i prowadzenia gier i zakładów wzajemnych (Dz. U. Nr 188, poz. 1459) określiło, że kontrola przestrzegania przepisów regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych wykonywana jest doraźnie i w związku z powyższym odstąpiono od stałej obecności funkcjonariuszy urzędów celnych w kasynach gry.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że pytanie nr 5 odnosi się do nieaktualnego stanu prawnego, bo regulowanego m.in. rozporządzeniem ministra finansów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego (Dz. U. Nr 65, poz. 598, z późn. zm.), które to stanowiło w § 37 o objęciu kasyn gry stałym nadzorem (stała obecność pracownika szczególnego nadzoru podatkowego w kasynie). Rozporządzenie to zostało zastąpione – w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej – odmienną w swej treści regulacją wprowadzoną ww. rozporządzeniem ministra finansów z dnia 5 listopada 2009 r. w sprawie kontroli wykonywanych przez Służbę Celną w zakresie urządzania i prowadzenia gier i zakładów wzajemnych (obecnie rozporządzenie ministra finansów z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie kontroli wykonywanych przez Służbę Celną w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych – Dz. U. Nr 226, poz. 1820)

Należy jednocześnie wskazać, że rozwiązania zaproponowane w ustawie o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw w art. 15b dodawanym w ustawie o grach hazardowych nakładają na podmiot prowadzący działalność w zakresie gier urządzanych w kasynie gry obowiązek m.in. zainstalowania w kasynie gry audiowizyjnego systemu kontroli gier służącego kontroli przebiegu i prowadzenia gier, w tym umożliwiającego rozstrzyganie wątpliwości związanych z urządzanymi grami oraz weryfikacją prawidłowości określania ich rezultatów, rozliczania żetonów i pieniądza gotówkowego w kasie, wydawania zaświadczeń o uzyskanej wygranej i prowadzenia ewidencji wypłaconych (wydanych) wygranych, a także możliwość kontroli i weryfikacji osób wchodzących do kasyna gry. Zapis sygnału audiowizyjnego będzie przechowywany przez okres 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym został dokonany.

Ad 6. Przyjęta przez Sejm RP zmiana ustawy o grach hazardowych w zakresie audiowizyjnego systemu kontroli służącego kontroli przebiegu gry (w stosunku do obecnych rozwiązań – rozszerzenie rejestracji o zapis dźwięku) związana jest z koniecznością umożliwienia rozstrzygania wątpliwości związanych z urządzanymi grami oraz weryfikacji prawidłowości określenia rezultatów gry, rozliczenia żetonów, wydawania zaświadczeń. Wprowadzona rejestracja komend graczy i krupierów służyć będzie pełnemu odtworzeniu przebiegu gry jako istotnego elementu jej prowadzenia. Nie można jednak postawić tezy, iż monitorowanie i rejestracja dźwięku stanowi element pozwalający na uniknięcie zagrożeń, które legły u podstaw ograniczenia możliwości gry w pokera między graczami do gry w turniejach. Przyczyny te pozostają bowiem bez związku z dodaniem dźwięku do systemu monitoringu i jako takie nadal są aktualne. Możliwość prania pieniędzy wiąże się bowiem ze zdarzeniami, które mogą mieć miejsce przed przystąpieniem do gry (umówienie się uczestników co do rozegrania partii pokera), a obserwowanie samego jej przebiegu nie będzie miało zasadniczego znaczenia. Wyeliminowano taki proces gry, który mógłby pozwalać na wprowadzenie do puli wygranych środków pochodzących z nieujawnionych źródeł, które w przypadku odstąpienia od gry w dowolnym czasie stanowiłyby walory z niej wyniesione.

Zatem teza o słabości aparatu kontroli w zakresie zwalczania prania pieniędzy w grach typu cash w kasynach gry zawarta w pytaniu jest bezpodstawna. Ustawa o grach hazardowych wyeliminowała możliwość gier w pokera w kasynie gry między graczami, co sprzyjało powstawaniu sytuacji umożliwiających ww. proceder. Przyjęte rozwiązania nie obnażają zatem „słabości aparatu państwowego”. Przeciwnie, opierając się m.in. na zebranych doświadczeniach, wprowadzane są środki pozwalające na redukcję zagrożeń przy jednoczesnym wspieraniu trybu kontroli.

Interpelacja nr 3

Szanowny Panie Marszałku!

Na podstawie art. 191 i 192 Regulaminu RP składam interpelację do Ministra Finansów w sprawie zapisów ustawy hazardowej.

Szanowny Panie Ministrze!

1. Czy w ramach konsultacji z Unią Europejską, wysłany był kompletny projekt, łącznie z regulacją zakazującą tylko niektóre rodzaje gier on-line w tym pokera? Czy UE dostała w sposób wyraźny i jednoznaczny takie stanowisko Polski i jak się do tego odniosła?(orzeczenie w sprawie Carmen Media and Stoss (2010) Trybunał Sprawiedliwości UE przeciwko państwu Niemieckiemu).

2. Czym podyktowany jest szybki tryb legislacyjny zmian w ustawie hazardowej?

3. W jaki sposób Ministerstwo Finansów zamierza sprawować nadzór nad nielegalnymi grami, on-line, kiedy gracze będą korzystali z łączy internetowych, przez niezarejestrowanych kart pre-paid krajowych operatorów komórkowych?

4. W jaki sposób Ministerstwo Finansów zamierza sprawować nadzór nad nielegalnymi grami internetowymi, w sytuacji, kiedy gracze będą korzystali z łączy internetowych zarejestrowanych na inne osoby (np. domowników lub krewnych), których konta bankowe z natury rzeczy nie będą zawierały informacji o depozytach związanych z grami hazardowymi?

5. W jaki sposób Ministerstwo Finansów zamierza sprawować nadzór nad nielegalnymi grami, kiedy gracze będą korzystali z metody składania depozytów, przez zagraniczne portfele finansowe, których założenie można dokonać z terenu kraju, a ich występowanie szacuje się na kilkanaście procent graczy i to graczy najbardziej aktywnych? W jaki sposób Ministerstwo Finansów zamierza kontrolować graczy, korzystających z zagranicznych kont bankowych?

6. Czy od momentu uchwalenia ustawy hazardowej Ministerstwo Finansów prowadziło konsultacje społeczne z organizacjami reprezentującymi środowisko pokerowe teksas holdem tzn. Polska Federacją Pokera Sportowego i Polskim Związkiem Pokera? W jakiej były one przeprowadzone formie i kiedy zostały odnotowane oficjalne spotkania z przedstawicielami w/w organizacji?

7. Jakie postulaty partnerów społecznych, związanych ze środowiskiem pokera sportowego PFPS i PZP, zostały uwzględnione zmianach w ustawie hazardowej?

8. Czy z uwagi na przeprowadzane właśnie przez Unie Europejską, szeroko posunięte konsultacje społeczne mające na celu jednolitą regulację na terenie UE gier on-line, jest zasadne tworzenie „martwego prawa”, które dodatkowo będzie musiało być zmieniane?

Odpowiedź na interpelację nr 3

Szanowny Panie Marszałku!

Odpowiadając na pismo, znak: SPS-023-22397/11 (data wpływu: 10 maja 2011 r.), przy którym została przesłana interpelacja pana posła Tadeusza Tomaszewskiego dotycząca prac nad projektem ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw oraz poruszająca kwestie nadzoru nad urządzaniem gier hazardowych online, uprzejmie przedstawiam stanowisko ministra finansów wobec pytań zawartych w interpelacji.

Ad 1.Projekt ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw został w całości notyfikowany Komisji Europejskiej w dniu 16 września 2010 r. i zamieszczony w systemie TRIS pod numerem 2010/0622/PL na stronie internetowej (ec.europa.eu/enterprise/tris/).

Notyfikacja projektu nastąpiła zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), które wdraża dyrektywę 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, str. 37, z późn. zm.).

W trakcie procesu notyfikacji Komisja Europejska i Malta przekazały do projektu komentarze. Komentarz jest przesyłany wtedy, gdy notyfikowany tekst, choć zgodny z prawem wspólnotowym, budzi wątpliwości interpretacyjne lub wymaga uszczegółowienia ustaleń dotyczących jego wdrożenia.

Komisja Europejska zwróciła się do rządu polskiego o potwierdzenie, czy zapisy określone w art. 15e pkt 3 notyfikowanego projektu znoszą wymóg polegający na tym, aby podmiot urządzający zakłady wzajemne posiadał rachunek bankowy prowadzony w banku mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w oddziale banku zagranicznego albo instytucji kredytowej znajdującym się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Udzielając odpowiedzi na powyższe zapytanie, Rzeczpospolita Polska podkreśliła, że ww. wymóg został spełniony.

Stosowne wyjaśnienia zostały przekazane również w kwestii rozwiązania zakładającego obligatoryjne funkcjonowanie dwóch serwerów, na których urządzane są zakłady wzajemne przez sieć Internet, przy czym przynajmniej jeden z nich musi być zlokalizowany w Polsce.

Ponadto w związku z wyrażoną przez Komisję Europejską wolą uzyskania większej ilości informacji na temat dowodów statystycznych lub innych dotyczących uzależnienia od hazardu Polska przekazała Komisji informacje w tym zakresie.

Zgłoszenie komentarza do notyfikowanego projektu nie powoduje przedłużenia okresu wstrzymania procedury legislacyjnej. Z tego względu, uznając za zakończoną obowiązkową procedurę notyfikacji, niniejszy projekt ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw został przedłożony do dalszego procedowania.

Odnosząc się natomiast do ostatniej części pytania, należy zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE nigdy nie występuje w sporze z którymkolwiek z państw członkowskich, wobec czego stwierdzenie: „(…) Carmen Media and Stoss (2010) Trybunał Sprawiedliwości UE przeciwko państwu niemieckiemu” jest niezrozumiałe. Ponadto żadna z przyjętych przez Trybunał Sprawiedliwości tez sformułowanych w przedmiotowych wyrokach nie odnosi się wprost do notyfikacji aktów prawnych.

Niemniej należy podkreślić, że obszar gier hazardowych, ze względu na swoją specyfikę, nie jest obszarem podlegającym harmonizacji na szczeblu Unii Europejskiej. Każdy z krajów członkowskich we własnym zakresie określa zasady regulujące rynek gier hazardowych w swoim kraju, uwzględniając uwarunkowania danego rynku. Każde państwo członkowskie ma prawo regulować i kontrolować rynek gier hazardowych w celu ochrony konsumentów przed uzależnieniem, oszustwami czy praniem pieniędzy w sposób, jaki uzna za najbardziej efektywny.

Ad 2. Pytanie wskazuje jakoby projekt ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw był procedowany w nadzwyczajnym, szybkim trybie legislacyjnym. Tymczasem prace nad projektem ww. ustawy były prowadzone zgodnie ze zwykłym trybem przewidzianym w uchwale nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.).

Należy mieć na uwadze, iż procedowanie nad projektem rozpoczęło się w listopadzie 2009 r. i po przeprowadzeniu całej procedury legislacyjnej oraz procedury notyfikacji Komisji Europejskiej, stosownie do wymagań wynikających z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.), projekt ww. ustawy w dniu 28 stycznia 2011 r. został przekazany przez prezesa Rady Ministrów do marszałka Sejmu RP przy piśmie nr RM 10-2-10.

Ad 3–5. W kwestii sprawowania nadzoru nad rynkiem gier hazardowych należy wskazać, iż do zadań Ministerstwa Finansów ani Służby Celnej nie należy nadzór nad jakąkolwiek nielegalną działalnością, w tym nad nielegalnym urządzaniem gier hazardowych. Natomiast do zadań Służby Celnej, zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz.U. Nr 168, poz. 1323, z późn. zm.), należy m.in. wykonywanie kontroli określonych w art. 30 ust. 2 tej ustawy, tj. kontroli przestrzegania przepisów regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych, o których mowa w ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540, z późn. zm.), a także zgodności tej działalności z udzieloną koncesją lub zezwoleniem oraz zatwierdzonym regulaminem.

Jednocześnie, z uwagi na przypisane Służbie Celnej zadania zawarte w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o Służbie Celnej, polegające na rozpoznawaniu, wykrywaniu, zapobieganiu i zwalczaniu przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych oraz ściganiu ich sprawców, w zakresie określonym w ustawie z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 111, poz. 765, z późn. zm.), w tym przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych przeciwko organizacji gier hazardowych, dokonywane są czynności zmierzające do realizacji tych zadań.

W celu sprawnej realizacji zadań nałożonych na Służbę Celną w zakresie kontroli gier hazardowych, w tym nadawania kierunków zwalczania przestępczości w tym obszarze działalności, w lipcu 2009 r. została powołana, w ramach Służby Celnej, Krajowa Grupa Zadaniowa ds. Kontroli Gier i Zakładów Wzajemnych.

Należy jednocześnie wskazać, że rozwiązania zaproponowane w ustawie o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw w zakresie dostępu do danych teleinformatycznych pozwolą objąć działaniami prewencyjnymi i wykrywczymi obszary nielegalnego urządzania gier w Internecie. Należy zwrócić uwagę, iż uprawnienie powyższe będzie mogło być realizowane jeszcze przed powzięciem uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego. Okoliczność, iż dana gra prowadzona jest za pomocą łączy przypisanych innym osobom, nie powinna stanowić przeszkody w ewentualnych czynnościach procesowych, ponieważ osoby takie stać się mogą ich uczestnikami, np. w charakterze świadków, a ponadto przedmioty służące popełnieniu czynu zabronionego mogą stanowić dowód i zostać zatrzymane oraz podlegać przepadkowi również, jeśli nie stanowią własności sprawcy.

Ad 6. Zgodnie z § 12 ust. 1 uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.) organ wnioskujący jest obowiązany uzgodnić projekt dokumentu rządowego z członkami Rady Ministrów oraz szefem Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, a pod względem prawnym i formalnym – z Rządowym Centrum Legislacji. Jednocześnie, jak wynika z treści § 12 ust. 5 cytowanej wyżej uchwały, organ wnioskujący, biorąc pod uwagę treść projektu dokumentu rządowego, a także uwzględniając inne okoliczności, w tym znaczenie oraz przewidywane skutki społeczne i ekonomiczne dokumentu, stopień jego złożoności oraz jego pilność, może zdecydować o skierowaniu projektu do zaopiniowania przez inne organy administracji państwowej, organizacje społeczne oraz inne zainteresowane podmioty i instytucje.

Pismem nr SC/17014/2/2009/AC z dnia 13 listopada 2009 r. minister finansów przekazał projekt ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw do konsultacji społecznych, w tym do Polskiej Federacji Pokera Sportowego. Polska Federacja Pokera Sportowego nie zgłosiła uwag w ww. trybie.

Minister finansów nie mógł przekazać ww. projektu ustawy w ramach konsultacji społecznych do Polskiego Związku Pokera, ponieważ zgodnie z odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego Polski Związek Pokera został wpisany do KRS dopiero w dniu 23 grudnia 2010 r.

Przedstawiciele Ministerstwa Finansów odbyli dwa spotkania z przedstawicielami Polskiej Federacji Pokera Sportowego. Pierwsze miało miejsce w dniu 17 sierpnia 2010 r., natomiast drugie w dniu 5 kwietnia 2011 r. Z obu spotkań zostały sporządzone notatki. Nie było spotkań z przedstawicielami Polskiego Związku Pokera.

Ad 7. Żaden z postulatów zgłoszonych przez Polską Federację Pokera Sportowego oraz Polski Związek Pokera nie został uwzględniony w projekcie ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw. Postulaty te dotyczyły głównie zakwalifikowania gry w pokera (Texas Holdem) jako gry sportowej (gry umiejętności), a nie jako gry losowej podlegającej przepisom ustawy o grach hazardowych, a także legalizacji pokera online.

Ad 8. Zielona Księga w sprawie gier hazardowych oferowanych w Internecie w obrębie rynku wewnętrznego jest dokumentem opracowanym przez Komisję Europejską. Ma ona na celu zapoczątkowanie szeroko zakrojonych konsultacji społecznych, aby dokonać pełnej oceny sytuacji istniejącej obecnie w państwach członkowskich. Komisja na tej podstawie określić ma niezbędne działania, ich formę i szczebel, na jakim działania te powinny zostać podjęte. Trudno jest dzisiaj przesądzać, czy działania te przybiorą formę regulacji prawnej i czy w ogóle taka zostanie opracowana.

Na marginesie można wskazać, że obecna inicjatywa Komisji Europejskiej nie jest pierwszą zmierzającą do przyjęcia rozwiązania prawnego regulującego niektóre aspekty prowadzenia gier hazardowych. Przygotowany projekt rozporządzenia z 1991 r. wobec sprzeciwu państw członkowskich i pod zarzutem naruszenia zasady pomocniczości został przez Komisję Europejską wycofany.

Podobnie rzecz się miała z art. 40 projektu tzw. dyrektywy usługowej, który swoim zakresem miał również obejmować prowadzenie działalności w sektorze gier hazardowych. Został on zmodyfikowany pod wpływem sprzeciwu państw członkowskich oraz Parlamentu Europejskiego. Rychłe wprowadzenie regulacji odnoszącej się do sektora gier hazardowych może być więc wątpliwe, a rzekomo „martwe” polskie prawo może się okazać jedynym regulującym rynek gier hazardowych na obszarze RP.

Biorąc pod uwagę tezy orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, a zwłaszcza podkreśloną w szeregu orzeczeń zasadę, że państwa członkowskie pod pewnymi warunkami dysponują szerokim zakresem swobody regulacyjnej, która obejmuje również możliwość wprowadzenia przepisów krajowych ograniczających lub wyłączających organizowanie gier hazardowych oraz uczestniczenie w nich, może się okazać, że ustawa o zmianie ustawy o grach hazardowych i niektórych innych ustaw w tym kształcie, w jakim została przyjęta przez parlament krajowy, nie będzie kolidowała z prawem Unii Europejskiej również po wprowadzeniu zharmonizowanych ram prawnych w sektorze gier hazardowych. Wynika to z przyjętej reguły, zgodnie z którą każda nowa regulacja wprowadzana przez Komisję Europejską uwzględniać ma dorobek orzeczniczy Trybunału Sprawiedliwości UE. W tym stanie rzeczy arbitralny osąd o martwym charakterze prawa polskiego jest nie do przyjęcia.