Czy zastanawialiście się kiedyś, jaki bez sizing wybrać, kiedy macie bardzo silną rękę na riverze i dostajcie re-raise? Zobaczcie przykładowy spot na riverze, który wymaga od nas pewnego przemyślanego, opłacalnego sizingu.
Kiedy na riverze dostajecie raise, zawsze warto zastanowić się, czy zagrać re-raise, nawet nie mając stuprocentowego nutsa.
Poniższa ręka Garetha Chantlera to przykład takiego rozdania. Jeżeli zdecydujecie się na re-raise, pojawia się pytanie: w jakiej wysokości? Tutaj ważne będzie zrozumienie tego, czy rywal zrzuci mocno wyglądające układy.
Rozdanie z turnieju za 1.000$
Ręka, o której mowa rozegrana została w turnieju za 1.000$ w jego wczesnej fazie. Autor zlimpował na blindach 50/100 mając QT. Stacki wynosiły po około 24.000.
Pięciu lub sześciu graczy zobaczyło flopa, dwóch miało nad Chantlerem pozycję. Na flopie pojawiły się AQ8. Wszyscy przeczekali do gracza na buttonie, który betował 400. Sprawdził autor i gracz na butoffie. Turn to Q dające tripsa. Gareth mógłby tutaj betować, ale nie zrobił tego. Za 1000 betował za to gracz na buttonie. Chantler sprawdził.
River to T dający fula. Ze względu na to, że rywal niektóre ręce mógł przeczekać, Chantler uderzył za 2.200. Był zaskoczony, kiedy ten przebił do 5.000. Przyjrzyjmy się kilku ważnym elementom tego rozdania.
Jak mocna jest nasza ręka?
Jesteśmy w puli, do której wszyscy zlimpowali, czyli zrobił to też gracz, który na riverze nas przebija. Można raczej automatycznie wyłączyć z jego zakresu AA. Podobnie można zrobić z AQ. Nawet najbardziej pasywni gracze rekreacyjni będą czuli potrzebę agresywniejszego rozegrania takiej ręki.
W innych przypadkach ręka nie będzie pewnie nutsem, ale tutaj można ją za takiego uznać. Jeżeli rywal zestackuje nas z AQ, to cóż – tak bywa. Zdarzy się to rzadko.
Korzystne w tej sytuacji jest to, że istnieje wiele rąk, które są „mocne”, ale jednak słabsze od naszego układu. Przykładowo KJ i J9 trafiają strita na riverze. Sporo sensu ma również 88, szczególnie biorąc pod uwagę akcję przed flopem, na flopie i turnie. Z tego samego powodu możliwe jest Q8.
Musimy więc przebić na riverze. Kiedy nasz re-raise będzie za duży, grozi nam sytuacja, że rywal wyrzuci jednak np. J9.
Zbyt wiele opcji, ale która najlepsza?
Głównym problemem tego rozdania jest fakt, że możemy wybrać przebicie do 8.800 albo 20.000, albo właściwie każdą opcję, jaką dają nam żetony przed nami leżące. Opcji jest aż za dużo!
Bardzo początkujący gracze będą mieli problem ze spasowaniem tutaj jakiejkolwiek ręki, z którą raisują na riverze. Ten gracz jest pokerzystą rekreacyjnym, dodatkowo wspominał, że gra „scary money”. Może jednak wcale nie chciałby tutaj pasować?
Nasza ręka wygląda jak trafiony gutshot do strita na riverze. W ten sposób rywal może czasem myśleć o niej myśleć.
Być może tutaj najlepszym zagranie będzie all-in, bo rywal czasem ma 88 i nigdy tego nie pasuje. Co jednak, jeżeli myśli, że Q8 i 88 są mocne na tyle, aby zagrać 4-beta all-in na riverze? Wtedy powinniśmy wybrać taki sizing, który wyciągnie ze stritów najwięcej, jak to tylko możliwe, bo zawsze bierzemy tutaj pełnego stacka z gorszych fuli, bez znaczenia na to, co się stanie.
Autor właśnie takie założenie przyjął. Gdyby wszedł all-in J9 i może KJ czasem pasują, co jest katastrofą, bo rywal czasem sprawdzi za 10.000. Założył także, że gdyby re-raisował ręce, takie jak Q8 oraz 88 (również prawie niemożliwe tam TT) wchodzą za wszystko.
Wynik i refleksja
Chantler przebił dokładnie do 10.000, cofając żetony oznaczające beta 2.200 i przesuwając dwa szare żetony, podwajając tym samym bet rywala. Uznaje to teraz za błąd. Mógł spokojnie te dwa żetony położyć na becie 2.200, czyli zagrać re-raise do 12.200 i nawet wtedy dostanie calla od stritów. Czemu tak myślał?
Dlatego że rywal natychmiast sprawdził za 10.000 i pokazał nagiego tripsa Q9.
Oponent powinien tam po prostu tylko sprawdzić beta Chantlera na riverze, bo przecież łatwo przegrywa, a jego ciężko jest blefować leadem na riverze. Jeżeli rywal jednak podbija, założenie, że stackujemy tam 88 jest chyba prawidłowe. To dlatego Chantler sugeruje, że mógł spokojnie wyciągnąć jeszcze 2.200 w value, w sytuacjach, gdy rywal złapałby strita.
