Alexander Fitzgerald uważa, że zdecydowanie zbyt mało graczy zagrywa all-iny preflop na stackach wielkości 24-32 big blindów. Dlaczego jest to aż tak ważne?
Alexander Fitzgerald to nie tylko znakomity pokerzysta, ale również twórca pokerowych książek (jedną z nich, „Mit pokerowego talentu”, wydało u nas Wydawnictwo Player) i artykułów. Swój najnowszy tekst poświęcił zagadnieniu zagrywania all-inów przy stacku wielkości 24-32 big blindów. Oto on:
Odnaleźć małą przewagę
Przez ostatnie trzy lata mogłem nazywać się szczęściarzem, jeśli w dwanaście miesięcy potrafiłem rozegrać pięć turniejów na żywo. Coś takiego dzieje się, kiedy członek rodziny ma problemy zdrowotne, przechodzisz przez rozwód, a w dodatku przenosisz się do innego kraju. Pieniądze stają się dla ciebie nieco ważniejsze, dlatego zostajesz w domu i ciężko pracujesz.
Na szczęście, w ostatnich trzech latach bardzo dobrze szło mi w eventach na żywo. Mimo tego, że nie mogłem rozegrać więcej niż 20 turniejów, w dwóch z nich dotarłem do stołu finałowego (m.in. na WPT), a także dochodziłem do miejsc płatnych na PCA, w Main Evencie WSOP oraz dwóch innych Main Eventach WPT.
Od razu to sobie wyjaśnijmy: zawdzięczam to w dużej mierze dobremu runowi. Zbyt długo gram w pokera, aby nie zdawać sobie z tego sprawy. Równie dobrze mogłem nie scashować żadnego turnieju z ostatnich trzech lat.
Ostatnio zdecydowałem jednak, że przestanę myśleć o tym czynniku. Moja codzienna praca polega na uczeniu innych gry w pokera. Nie wykonywałbym swojej pracy w odpowiedni sposób, gdybym nie studiował turniejów, w których dochodziłem do miejsc płatnych. Jeśli istnieje choć jedna mała przewaga, którą mogę się podzielić ze swoimi uczniami, muszę ją znaleźć.
Jak rozgrywasz AKo?
Zauważyłem jedną znaczącą różnicę w sposobie, w jaki gram ja, a w jaki grają moi uczniowie. Dotyczy ona sytuacji, gdy posiadamy stack wielkości 24-32 big blindów.
Pozwól, że zadam ci pytanie. Powiedzmy, że posiadasz 31 big blindów i trzymasz AKo. Siedzisz na lojacku. UTG+2 otwiera za 2,5X. Gracze przed tobą pasują. Co robisz?
Ogromna liczba profesjonalistów – łącznie ze mną – zagrywa w takim spocie all-ina. Jednak wielu moich uczniów skłania się w podobnych sytuacjach do dwóch innych opcji. Bardzo nie podoba mi się ani jedna, ani druga.
Wielu z nich zagra po prostu calla. Otwiera to wprawdzie ekscytującą możliwość zagrania za wszystko, jeśli ktoś z późniejszej pozycji zdecyduje się na squeeze’a. To jednak często może prowadzić do rzutu monetą i odpadnięcia z turnieju. A jeszcze częściej do sytuacji, w której po ich callu do rozdania dołączają jeszcze dwaj inni gracze. Potem w 60% przypadków pudłują na flopie, narzekają i muszą zaakceptować kurczący się coraz bardziej stack.
Co się dzieje, kiedy trafią na flopie parę? Cóż, trzeba przyznać, że czasem wygrają dużą pulę w starciu przeciwko słabszemu układowi. Jednak bardzo często będą płakać, ponieważ ktoś trafił seta albo dwie pary. Nie wiem, jak można narzekać na coś, na co się samemu pozwoliło… Ale to dygresja.
Moi uczniowie decydują się również na drugą opcję – zagranie małego 3-beta, np. za 5,5x czy 6,5x. Nie podoba mi się taki pomysł, ponieważ jeśli skorzystasz z obliczeń Flopzilli i dasz rywalowi rękę w rodzaju 64s, zobaczysz, że posiada odpowiednie oddsy na sprawdzenie. A przecież może mieć rękę dużo silniejszą od 6-high, która trafia na flopie zdecydowanie lepsze układy. Może też callować z parami, zobaczyć bezpiecznego flopa i zagrać check/all-ina.
To katastrofa, jeśli posiadasz 30 big blindów. Większość pokerzystów niemal zawsze po 3-becie zagrywa beta kontynuacyjnego, więc jeśli rywal odpowie all-inem, często na własne życzenie spadają do 20 big blindów.
Drugie turniejowe życie
Prawda jest taka, że NIKT NIE SPRAWDZA TWOICH ALL-INÓW PREFLOP, kiedy posiadasz 25-32 big blindy. Jednak mało kto w ogóle zagrywa za wszystko na takiej głębokości stacku. W każdym ze swoich turniejowych deep runów wielokrotnie – mając 25-32 big blindy – wrzucałem swoje żetony na środek stołu, a potem nie mogłem uwierzyć w ręce, które pasowali przeciwnicy. Pokazywali 88, po czym zrzucali swoją rękę. To niesamowite.
AKo zarabia przeciętnie 2,5 big blinda. Jeśli świetnie sobie radzisz w rozgrywaniu tej ręki, wartość wzrasta do 3 big blindów. Jednak maleje, kiedy grasz short stackiem.
Kiedy zagrywasz all-ina w odpowiedzi na otwarcie aktywnego gracza, który może to robić z rękoma w rodzaju 74s czy K2s, zgarniasz 5 big blindów (wliczając blindy i ante). Zagrasz dwa takie all-iny i zyskujesz 10 big blindów. To jak otrzymanie dodatkowego turniejowego życia. Wygrałem wiele turniejów, w których przez pewien czas miałem 10 big blindów.
Jeśli zostaniesz sprawdzony, no cóż, nie jest to najgorsza rzecz pod słońcem. Twoja ręka radzi sobie dobrze przeciwko większości calling rangów. Ale tak naprawdę celujesz w to, aby na przestrzeni 100 rąk zgarnąć 500 big blindów z zerową wariancją.
Zachowanie i ochrona stacku to bardzo ważna rzecz w pokerowych turniejach. Nieważne, jak dużo posiadasz żetonów, ważne, że w ogóle je posiadasz.
Jeśli chcesz lepiej radzić sobie w turniejach i utrzymywać się w nich przez dłuższy okres czasu, polecam odświeżenie sobie zakresów all-in ze stackiem wielkości 25x+. Możesz to zrobić dzięki programom w rodzaju Cardrunners EV czy ICMizer 2.
Powodzenia przy stołach.
Jonathan Little radzi – nutsy na turnie i próba wyciągnięcia wartości
