Poker może być niezwykle łatwy, kiedy udaje nam się trafić nutsa, ale to często pozory! Gareth Chantler analizuje rozdanie, w którym jeden z bohaterów musi wziąć pod uwagę slowplay z trafionym nutsem.
Czasem grając w pokera zdarzy nam się trafić na flopie dokładnie te trzy karty, których potrzebujemy. Oczywiście cieszymy się, kiedy tak się stanie, ale w swojej analizie dla Pokernews Gareth Chantler podkreśla, że w podobnych sytuacjach łatwo jest popaść w pewnego rodzaju euforię, co wpływa na nasze krytyczne myślenie.
Kiedy w jakimś rozdaniu trafimy flopa, który nie jest idealny, odnajdujemy się w środku naszego zakresu i zaczynamy zastanawiać, gdzie właściwie stoimy w rozdaniu. Z nutsami jednak niektórzy z graczy przestają w ogóle analizować to, co dzieje się na stole. To wielki błąd!
Ciekawy flop
Rozdanie, które analizuje trener rozegrane zostało na stawkach 0,50/1$ na stole 6-handed w odmianie Zoom. Pokazuje przykład gracza, który po trafieniu doskonałego flopa nie zaprzestał analizy.
Słaby rekreacyjny gracz otworzył na UTG. Regularnie grający rywal na big blindzie bronił. Flop to AKT. Już tutaj mamy interesującą sytuację.
Big blind może mieć tutaj cztery razy więcej kombinacji nutsa niż gracz na UTG. Niektórzy gracze mogą tutaj podbijać QJ, ale nie wszyscy i nie nasz bohater. Big blind nie może mieć też takich rąk AAKKAK.
Gracz na big blindzie może trafić coś na flopie mając takiej ręce, jak JT, KJ oraz A5, również suited. Możliwe są też drawy do koloru.
Te ręce, które tylko częściowo trafiają flopa, będą miały na sobie sporo presji. Jeżeli big blind dostanie tutaj dwa bety i nie poprawi siły swojej ręki, to ciężko będzie mu zobaczyć rivera, a większość graczy chce to zrobić. Ręka typu JT chce tutaj trafić damę lub dziesiątkę. Drawy do koloru chcą tanio zobaczyć następną kartę, szczególnie jeżeli trafią parę albo gutshota – przykładem jest tutaj ręka 98, gdy turn to szóstka.
Co powinno zrobić nine high i draw do koloru na turnie, bez pozycji, przeciwko dwóm betom pochodzącym od mocnego zakresu?
Ochrona zakresów
W niektórych sytuacjach chcemy chronić zakres value raisów posiadając pewne blefy. Kiedy macie samo value, oponenci mogą sporo pasować, a Wy zarobicie kilka dodatkowych dolarów wrzucając kilka blefów i odnosząc korzyści z tych foldów rywala.
W sytuacji takiej, jak ta, gracz na big blindzie musi myśleć kilka kroków do przodu. Nie może łatwo zagrać check-raise'a na flopie mając 98, bo nutsy, sety, top dwie pary i lepsze drawy nie będę przecież się łatwo poddawały. Innymi słowy – takie zagranie to same problemy.
Z drugiej jednak strony, big blind nie chce dojść do turna, aby zagrać na nim check-fold lub check-calla bez showdown value. Nie może leadować łatwo riverów jako blefów. Gdy na turnie spadnie szóstka (ale nie kierowa), to z 98, offsuit walety i damy będą kartami na potencjalny blef lead na riverze, a te kart będą czasem w zakresie gracza na UTG.
Tak więc zagranie check-raise'a na flope nie jest złym planem, ale tworzy pewne problemy. Co jednak, gdybyśmy tutaj zagrali check-raise na turnie? Możliwość wykonania takiego zagrania stawia gracza na UTG w ciężkiej sytuacji, nawet jeżeli ma dwie pary. Jeżeli wrzuci wszystkie żetony na stół, dostanie trochę foldów, ale też snap calla od nutsa i to dość często.
Prawdziwa wartość nutsa
Posiadanie nutsa w Waszym zakresie powoduje, że również wiele z innych rąk jest opłacalne. Nie można ich łatwo wyblefować, mogą dostać darmową kartę i darmowe showdowny, mogą być także zamienione w blefy albo semi blefy niosąc za sobą prawdziwe zagrożenie.
Big blind musi wziąć pod uwagę, że ma tutaj wszystkie szesnaście kombinacji brodway na flopie. Może to właściwie zrobić dzięki ochronie wszystkich swoich zakresów, zakresu check callowania, a także zakresu czekania (i check-raise) na turnie. Także zakresu czekania na riverze.
Czasem na boardzie pojawi się walet lub dama i będzie to naturalne rozwiązanie. Big blind chronił będzie tam zakres, bo ma w nim ręce typu JT, KQ i AJ. Z tego samego powodu nie musi jednak chronić się przed takimi runoutami na stole, czy tymi, które dają kolor.
Gdy jednak na stole pojawią się blotki albo board się sparuje, ręka big blinda jest zagrożona. To zagrożenie jeszcze wzrośnie, kiedy zagra check-raise z parą dziesiątek na turnie i zagra szybko wszystkie swoje strity.
Akcja na stole
Jak dokładnie rozegrało się to rozdanie? Na stole AKT big blind zagrał check-calla, a następnie check-raisował na turnie 5. UTG sprawdził. Gdy na riverze pojawiła się 8, big blind uderzył za 2/3 puli.
Gracz na UTG zagrał all-ina mając TT (powinien tylko sprawdzić lub spasować). Został zestackowany, bo big blind pokazał oczywiście QJ.
Takie wolne rozegranie QJ nie jest może idealnym rozwiązaniem – czasem jednak jest potrzebne. Trzeba jednak podkreślić,że chociaż big blind ma tutaj szesnaście kombinacji strita, to nie każda będzie rozgrywana w ten sam sposób!
Układy QJ powinny tutaj prawie zawsze zagrywać check-calla na flopie. Tak zrobił gracz na big blindzie. Tak samo zrobi mając QJ, czyli backdoora do koloru. Ta ręka również często dotrze do rivera.
Big blind na tyle często trafia nutsy, że może rozdzielić kombinacje pomiędzy różne zakresy, chroniąc siebie w celu osiągnięcia maksymalnego zysku. Tak będzie oczywiście tylko, jeżeli będzie myślał po trafieniu flopa. Dlatego właśnie zawsze trzeba analizować potencjalne rozwiązania, aby wyciągnąć z takich rozdań, jak najwięcej!
Jak zarabiać 500$ miesięcznie na grze w pokera?
