Mało co może się równać z trafieniem seta na flopie. To jedno z najlepszych pokerowych uczuć, za którym jednak niektórzy ganiają zdecydowanie zbyt często albo w złych momentach. A to bardzo kosztowny błąd. Kiedy zatem powinieneś set mine’ować, a kiedy po prostu spasować swoją pocket parę? Tego dowiesz się w poniższym tekście!
Set mining – co to takiego?
Set mining to nic innego, jak sprawdzanie przed flopem podbicia przeciwnika z pocket parą. Cel takiego zagrania jest oczywisty – chcemy trafić seta.
Jeśli spudłujesz – co zdarzy się w około 88% przypadków – zazwyczaj zagrasz folda, jeśli rywal wykaże jakąkolwiek agresję. Ale jeśli trafisz upragniony układ, będziesz robił wszystko, aby zbudować możliwie największą pulę i wygrać jak najwięcej pieniędzy.
Przejdźmy do wskazówek, o których warto pamiętać, decydując się na set mining. Przygotowała je załoga Upswing Poker.
1. Im więcej graczy po twojej lewej czeka na swoją kolej, tym silniejsza musi być twoja pocket para, z którą sprawdzasz.
Gdy za tobą siedzi wielu graczy, istnieje spore ryzyko, że któryś z nich obudzi się wystarczająco mocną ręką na zagranie 3-beta. To bodaj najgorszy z możliwych scenariuszy dla twojej pocket pary – często będziesz musiał ją spasować jeszcze przed zobaczeniem flopa.
Przykład: Kiedy przy 9-osobowym stole gracz z under the gun podbija, a ty siedzisz zaraz za nim, powinieneś sprawdzać jedynie z silnymi pocket parami (TT+, 99+ bądź 88+, w zależności od rozmiaru podbicia). Zakres UTG jest wszak bardzo wąski, a w dodatku na swoją kolej czeka jeszcze siedmiu innych graczy. Jeśli w podobnej sytuacji siedziałbyś jednak na buttonie, mógłbyś sprawdzać nawet z 55.
Pamiętaj jednak, że możesz sprawdzać z większą ilością pocket par, jeśli gracze siedzący za tobą są słabi i 3-betują z niską częstotliwością. Przykładowo, jeśli jesteś na buttonie, a gracze na blindach są słabi, możesz spokojnie sprawdzać z każdą niską pocket parą.
2. Odpuść set minowanie po cold callu i squeezie ze strony rywala, jeśli pierwotny agresor sprawdza.
O ile nie spędzasz mnóstwa czasu nad solverami, ta wskazówka może ci się wydawać nieco szokująca. Jednak według programu PokerSnowie sprawdzanie w tego typu sytuacjach to po prostu zagranie, które długoterminowo przynosi straty.
Zakresy rywali są po prostu zbyt silne, a rozmiar 3-beta jest niemal zawsze zbyt dużo, aby set mining stał się wygrywającym zagraniem. Z drugiej strony – jeśli pierwotny agresor spasuje do squeeze’a, a pot oddsy wyglądają zachęcająco, możesz pokusić się o set mining.
3. Przed set miningiem rozważ rozmiar 3-beta.
Większość tabelek, które można znaleźć online, bazuje na założeniu, że twój przeciwnik 3-betuje przy użyciu standardowego sizingu, wynoszącego 3x pierwotne zagranie w grze z pozycją i 3,5x pierwotne zagranie w grze bez pozycji.
Jeśli jednak mierzysz się z graczem korzystającym z mniejszego bądź większego rozmiaru 3-betów, upewnij się, że dostosowujesz te zakresy odwrotnie proporocjonalnie do sizingu jego 3-betów. Innymi słowy, możesz set mine’ować cześciej przeciwko mniejszemu sizingowi i rzadziej przeciwko większego sizingowi. Dzieje się tak, ponieważ wraz ze zmianą rozmiaru 3-betów rywala, zmieniają się również twoje pot oddsy i stosunek stacka do puli (SPR).
Przykładowo, niektórzy gracze online squeezują przy użyciu sizingu większego niż pięciokrotność pierwotnego zagrania. Według wspomnianego już programu PokerSnowie, takie przebicie możesz sprawdzić jedynie z waletami i lepszymi układami. Jeśli jednak dany pokerzysta zagrałby squeeza za, powiedzmy, 2,5x pierwotny raise, możesz spokojnie sprawdzić nawet z najniższymi parami.
4. Im bardziej tight jest zakres 3-betów rywala, z tym większą liczbą pocket par powinieneś sprawdzać.
To bardzo istotny koncept. Wyobraźmy sobie, że podbijasz do 2,5 big blindów z 55, a siedzący na buttonie przeciwnik 3-betuje do 12,5 big blindów (stacki efektywne wynoszą 100 big blindów). Grałeś z tym pokerzystą w przeszłości i wiesz, że jego zakres zawiera wyłącznie AA i KK.
Musisz dołożyć 10 big blindów, żeby wygrać 28 big blindów, co oznacza, że do sprawdzenia potrzebujesz equity wynoszące 36%. Para piątek posiada jedynie 19-procentowe equity przeciwko zakresowi złożonego z AA i KK, ale i tak powinieneś sprawdzić.
Dlaczego? Ano dlatego, że niemal za każdym razem, gdy trafisz na flopie seta, zgarniesz cały stack rywala. Seta trafisz w ok. 12% przypadków, czyli jeden na osiem razy. Oznacza to, że kiedy rzeczywiście skompletujesz seta, w celu osiągnięcia profitu musisz wygrać nieco więcej niż ośmiokrotność rozmiaru swojego calla preflop (10 big blindów) minus to, co jest już w puli.
85BB – 28BB = 57BB
W tym konkretnym przypadku trafiając seta musisz więc zabrać rywalowi 57 big blindów, aby usprawiedliwić sprawdzenie. To jak najbardziej możliwe – wszak rywalowi pozostało 87,5 big blindów i bardzo prawdopodobne, że zgarniesz je wszystkie.
Jeśli jednak przeciwnik 3-betuje z szerokim zakresem, twoje sprawdzenie nie będzie opłacalne, ponieważ kiedy trafisz seta, nie zgarniesz jego stacka wystarczająco często. W większości przypadków rywal nie będzie dysponował mocnym układem i nie opłaci twojego seta.
5. Im niższe stacki efektywne, tym więcej pocket par sprawdza się lepiej jako 4-bet all-iny, a nie jako sprawdzenia.
Kiedy stacki efektywne spadną do około 50 big blindów i mierzysz się z bardzo dobrym i zbalansowanym graczem, nie ma dużej różnicy pomiędzy sprawdzeniem a zagraniem 4-bet all-ina. Oznacza to, że jeśli gra po flopie sprawia ci jakiekolwiek problemy, powinieneś zagrać po prostu all-ina.
Ta wskazówka dotyczy przede wszystkim turniejów, ale zanim zagrasz all-ina, koniecznie weź pod uwagę fazę turnieju! Prawdopodobnie nie chciałbyś wykonać tego zagrania na bubble’u, kiedy w grze pozostało wiele short stacków.
Jonathan Little radzi – river kompletuje strita na boardzie
