Jak dobrze znasz historię World Series of Poker? Przez 47 lat istnienia legendarny cykl dorobił się prawdziwie zdumiewających faktów i liczb, które przedstawiamy wam w dniu rozpoczęcia 48. edycji WSOP. Zapnijcie pasy, bo czeka was niezwykła przejażdżka przez długą historię tego największego pokerowego wydarzenia!!
1. Od 1 do 85 w 47 lat
Dzisiaj może wydać się to nieprawdopodobne, ale WSOP w 1970 roku wyglądał zupełnie inaczej – jeden event, żadnego wpisowego i… zero pokera. Gracze w głosowaniu wybierali najlepszego spośród siebie i w ten sposób pierwszym zwycięzcą został Johnny Moss (na zdjęciu).
Rok później odbył się faktyczny turniej, w którym sześciu graczy zapłaciło po 5.000$ wpisowego. Johnny Moss wygrywając udowodnił, że zasłużył na głosy swoich kolegów rok wcześniej.
W 1972 roku wpisowe do Main Eventu wynosiło 10.000$ i kwota ta nie zmieniła się do dzisiaj. Od początku każdego roku przybywało za to różnego rodzaju side eventów. W 2016 roku było ich już 70. W tym roku rozegrane zostaną aż 74 w Las Vegas i 11 w Europie, a więc do zdobycia będzie 85 bransoletek.
Razem z liczbą eventów rosła liczba uczestników, szczególnie od czasu pokerowego boomu po zwycięstwie Chrisa Moneymakera w 2003 roku. W dwóch ostatnich latach liczba graczy przekroczyła 100.000.
Miało to również drastyczny wpływ na wysokość pul turniejowych. O ile w 1971 roku pokerzyści grali łącznie o 70.000$, o tyle teraz jest to ćwierć miliarda dolarów!
Tak prezentowały się liczby eventów, graczy i pul na przestrzeni lat.
| Rok | Eventy | Wpisowe | Rebuye | Pule nagród |
| 1970 | 1 | 6 | 0 | $0 |
| 1971 | 5 | 46 | 0 | $70.000 |
| 1972 | 2 | 10 | 0 | $100.000 |
| 1973 | 7 | 89 | 0 | $275.000 |
| 1974 | 6 | 106 | 0 | $427.000 |
| 1975 | 5 | 124 | 0 | $338.000 |
| 1976 | 8 | 198 | 0 | $480.900 |
| 1977 | 13 | 324 | 0 | $675.580 |
| 1978 | 11 | 294 | 0 | $776.180 |
| 1979 | 12 | 421 | 0 | $1.030.320 |
| 1980 | 12 | 846 | 0 | $1.788.400 |
| 1981 | 13 | 876 | 0 | $1.881.650 |
| 1982 | 14 | 1.199 | 0 | $2.573.600 |
| 1983 | 14 | 1.442 | 0 | $2.709.860 |
| 1984 | 13 | 1.513 | 0 | $3.424.700 |
| 1985 | 13 | 1.939 | 0 | $3.554.000 |
| 1986 | 13 | 1.993 | 0 | $4.331.900 |
| 1987 | 12 | 1.793 | 0 | $4.757.010 |
| 1988 | 12 | 2.247 | 0 | $5.350.500 |
| 1989 | 14 | 2.611 | 0 | $6.237.100 |
| 1990 | 15 | 2.746 | 0 | $6.871.300 |
| 1991 | 18 | 3.122 | 0 | $7.841.000 |
| 1992 | 20 | 3.061 | 0 | $7.769.000 |
| 1993 | 21 | 3.109 | 0 | $8.023.957 |
| 1994 | 22 | 3.850 | 117 | $9.844.500 |
| 1995 | 24 | 4.146 | 205 | $10.701.000 |
| 1996 | 24 | 4.267 | 266 | $11.647.000 |
| 1997 | 21 | 4.053 | 279 | $12.259.000 |
| 1998 | 21 | 4.101 | 206 | $12.482.000 |
| 1999 | 16 | 3.755 | 62 | $11.803.000 |
| 2000 | 24 | 4.780 | 238 | $15.387.500 |
| 2001 | 26 | 5.912 | 267 | $17.789.321 |
| 2002 | 35 | 7.256 | 107 | $19.595.930 |
| 2003 | 36 | 7.572 | 293 | $21.788.660 |
| 2004 | 33 | 13.036 | 1.379 | $45.971.010 |
| 2005 | 43 | 31.714 | 4.898 | $105.955.238 |
| 2006 | 46 | 48.041 | 3.833 | $157.875.975 |
| 2007 | 58 | 54.967 | 5.256 | $169.966.400 |
| 2008 | 60 | 60.043 | 6.599 | $192.307.035 |
| 2009 | 63 | 62.287 | 0 | $183.109.814 |
| 2010 | 64 | 74.576 | 0 | $197.207.988 |
| 2011 | 65 | 78.298 | 0 | $206.186.853 |
| 2012 | 69 | 76.733 | 0 | $230.521.146 |
| 2013 | 76 | 83.393 | 0 | $221.047.100 |
| 2014 | 76 | 84.648 | 0 | $235.621.262 |
| 2015 | 79 | 108.556 | 0 | $218.168.749 |
| 2016 | 70 | 107.850 | 2 | $248.312.255 |
2. Milion graczy, tysiąc zwycięzców
Sumując powyższe dane można szybko stwierdzić z jak wielkim wydarzeniem mamy do czynienia:
– 1.325 eventów
– 963.644 wpisowych
– 2.626.823.144$ wygranych
– 991 różnych zwycięzców bransoletek
Oznacza to również, że w tym roku zarejestrowane zostanie milionowe wpisowe, a także tysięczny zwycięzca bransoletki. Nie wspominając już o tym, że jak co roku dziesiątki graczy wygra miliony dolarów.
3. Wpisowe to samo, ale inne
10.000$ – tyle kosztuje wpisowe do Main Eventu WSOP. Kwota ta nie zmieniła się od 46 lat, jednak w latach siedemdziesiątych za tyle pieniędzy można było kupić o wiele więcej niż dzisiaj. Oczywiście wciąż jest to bardzo duża kwota, ale gdy weźmiemy pod uwagę inflację, to wpisowe do Main Eventu w 1972 roku warte byłoby dzisiaj 57.297$. Być może dlatego wielu profesjonalistów uważa 50k$ Players Championship Event, który pojawił się w 2006 roku, za „prawdziwy” Main Event.
4. 29 lat i odliczanie trwa
Phil Hellmuth jest rekordzistą pod względem liczby zdobytych bransoletek (14) i miejsc w kasie (119). Ale to nie on ma rekordową serię 29 lat z rzędu, w których docierał do miejsc płatnych podczas WSOP. Hellmuth dokonał tego 27 razy, w tym nieprzerwanie od 1996 roku. Ale to Berry Johnston znalazł się w kasie przynajmniej raz w latach 1982-2010, a więc 29 lat z rzędu.
Jego rekord jest jednak bardzo zagrożony, ponieważ takim samym wynikiem może pochwalić się wciąż grający Mike Sexton. Od 1988 roku 69-letni Amerykanin dociera do kasy i jeśli zrobi to w tym roku będzie samodzielnym liderem tego rankingu.
| Gracz | Lata | Pierwsze płatne | Ostatnie płatne |
| Berry Johnston | 29 | 1982 | 2010 |
| Mike Sexton | 29 | 1988 | 2016 |
| Erik Seidel | 26 | 1991 | 2016 |
| John Anthony Cernuto | 25 | 1992 | 2016 |
| T.J. Cloutier | 21 | 1987 | 2007 |
| Phil Hellmuth Jr | 21 | 1996 | 2016 |
| Chris Bjorin | 20 | 1994 | 2013 |
| Dan Heimiller | 20 | 1997 | 2016 |
5. Niezwykły przypadek Billa Boyda
Dotarcie do miejsc płatnych rok w rok to jedno, ale wygranie bransoletki co roku, to znacznie trudniejsza sztuka. Na tyle, że do tej pory tylko dwóm pokerzystom udało się zrobić to cztery lata z rzędu.
Pierwszym jest oczywiście Doyle Brunson, który zdobył dwie bransoletki w 1976 roku (jedną w Main Evencie), dwie kolejne w 1977 (broniąc tytuł w Main Evencie) i po jednej w 1978 i 1979 roku. W 1980 był niezwykle blisko – dwukrotnie skończył na drugim miejscu.
Drugi pokerzysta to Bill Boyd. Jego wyczyn trzeba mierzyć jednak nieco inną skalą. W 1972 roku w evencie 5-Card-Stud pokonał dokładnie jednego rywala. Rok później wygrał ten sam event… nie mając żadnych przeciwników (pisał o tym w jednym ze swoich felietonów Ace Bestini tutaj).
Trzy razy z rzędu wygrywało kilku pokerzystów, z czego Robert Mizrachi wciąż ma szansę na dogonienie Brunsona i Boyda.
| Gracz | Lata | Pierwsza | Ostatnia |
| Doyle Brunson | 4 | 1976 | 1979 |
| Bill Boyd | 4 | 1971 | 1974 |
| Allen Cunningham | 3 | 2005 | 2007 |
| Erik Seidel | 3 | 1992 | 1994 |
| Matt Matros | 3 | 2010 | 2012 |
| Robert Mizrachi | 3 | 2014 | 2016 |
| Michael Mizrachi | 3 | 2010 | 2012 |
| Johnny Moss | 3 | 1974 | 1976 |
| Gary Berland | 3 | 1977 | 1979 |
| Lakewood Louie | 3 | 1978 | 1980 |
6. Dziadkowie WSOP
Żaden z graczy nie brał udziału we wszystkich edycjach cyklu. Doyle Brunson (na zdjęciu) był jednym z tych, którzy wybrali Johnny'ego Mossa w 1970 roku, ale cztery lata temu przestał pojawiać się na WSOP. Niemniej jednak, to wciąż do niego należy rekord najdłuższego czasu minionego od pierwszego do ostatniego miejsca w kasie dowolnego eventu.
W 1972 roku skończył trzeci w Main Evencie i były to jego pierwsze pieniądze zdobyte podczas WSOP. Po raz ostatni sztuka ta udała mu się również w Main Evencie, ale 15.050 dni później. W 2003 roku zajął 409. miejsce.
41 lat pomiędzy pierwszym i ostatnim miejscem płatnym mają również Bill Baxter i Jay Heimowitz. Obaj wciąż są aktywni na scenie pokerowej, mają więc szansę w tym roku pobić rekord Brunsona. Chociaż jest szansa, że i legendarny Brunson powróci w tym roku i wyśrubuje swój wynik.
| Gracz | Dni | Lata | Pierwsze | Ostatnie |
| Doyle Brunson | 15,050 | 41 | 1 maja 1972 | 15 lipca 2013 |
| Bill Baxter | 15,044 | 41 | 1 maja 1975 | 8 lipca 2016 |
| Jay Heimowitz | 15,025 | 41 | 1 maja 1975 | 19 czerwca 2016 |
| Perry Green | 14,297 | 39 | 1 maja 1976 | 23 czerwca 2015 |
| George Huber | 13,932 | 38 | 1 maja 1977 | 23 czerwca 2015 |
| Jim Bechtel | 13,223 | 36 | 1 maja 1979 | 14 lipca 2015 |
| Vince Musso | 13,190 | 36 | 1 maja 1979 | 11 czerwca 2015 |
| Mickey Appleman | 13,189 | 36 | 15 maja 1980 | 24 czerwca 2016 |
| Howard Andrew | 13,185 | 36 | 1 maja 1976 | 6 czerwca 2012 |
| Walter Smiley | 13,179 | 36 | 1 maja 1976 | 31 maja 2012 |
| Eric Drache | 13,177 | 36 | 4 maja 1973 | 1 czerwca 2009 |
7. Israelashvili i Bojang – maszyny do robienia pieniędzy
W 2014 roku Ismael Bojang znalazł się w kasie trzynastu eventów. Dwa lata później jego rekord wyrównał Roland Israelishvili. Zawodnicy ci idą prawie łeb w łeb i na przestrzeni ostatnich trzech lat liderują statystyce największej ilości turniejów w kasie – chociaż żadnego z nich nie wygrali.
| Gracz | Miejsca płatne | Lata |
| Roland Israelashvili | 31 | 2014 – 2016 |
| Ismael Bojang | 30 | 2014 – 2016 |
| Daniel Negreanu | 27 | 2012 – 2014 |
| Benjamin Yu | 26 | 2014 – 2016 |
| Mike Leah | 26 | 2014 – 2016 |
| Michael Watson | 25 | 2013 – 2015 |
| Daniel Kelly | 25 | 2014 – 2016 |
8. Berry Johnston – mistrz Main Eventów
Od 1970 roku 90.454 pokerzystów wpłaciło wpisowe do Main Eventu. Zaledwie 7.498 z nich przynajmniej raz znalazło się na płatnych miejscach, z czego zdecydowana większość zrobiła to dokładnie raz.
Jedynie garstka profesjonalistów zrobiła to przynajmniej kilka razy, a wśród nich można znaleźć takie nazwiska jak Johnny Chan, Chris Bjorin, Doyle Brunson czy Phil Hellmuth. Ale jest też Berry Johnston (na zdjęciu), który sztuki tej dokonał rekordową liczbę 10 razy! Był trzeci w 1982 roku, wygrał w 1986 i skończył na piątym miejscu w 1990. Ponadto oprócz 2011 roku 81-letni obecnie Johnston był w kasie podczas każdego WSOP od 1982 roku.
| Gracz | Miejsca płatne w Main Evencie |
| Berry Johnston | 10 |
| Doyle Brunson | 9 |
| Robert Baldwin | 9 |
| Humberto Brenes | 9 |
| Phil Hellmuth Jr | 8 |
| Johnny Chan | 8 |
| Johnny Moss | 8 |
| Chris Bjorin | 8 |
| Jay Heimowitz | 7 |
| Allen Cunningham | 7 |
| Justin Cuong Van Tran | 7 |
| Mike Sexton | 7 |
| Donnacha O'Dea | 7 |
| Jason Lester | 7 |
| John Esposito | 7 |
9. Konsekwentny Ronnie Bardah
Pięć razy z rzędu, od 2010 do 2014 roku, Ronnie Bardah był w kasie Main Eventu WSOP. Obecnie jest to rekord, który jednak w tym roku może zostać wyrównany. Szansę na to ma dwóch pokerzystów – Aditya Agarwal z Indii i Goran Mandic z Chorwacji.
Wartym wspomnienia jest również Andrew Brokos, który w kasie Main Eventu znalazł się w latach 2006, 2007, 2008, 2010 i 2011. Ponadto w trzech ostatnich kończył w pierwszej setce graczy.
| Gracz | Miejsca płatne w ME | Lata |
| Ronnie Bardah | 5 | 2011 – 2015 |
| Aditya Agarwal | 4 | 2013 – 2016 |
| Goran Mandic | 4 | 2013 – 2016 |
| Evan Jarvis | 4 | 2012 – 2015 |
| Giuseppe Zarbo | 4 | 2011 – 2014 |
| Christian Harder | 4 | 2010 – 2013 |
| Chris Bjorin | 4 | 2008 – 2011 |
| Diogo Borges | 4 | 2008 – 2011 |
| Chris Overgard | 4 | 2007 – 2010 |
| Theodore Park | 4 | 2005 – 2008 |
| Bo Sehlstedt | 4 | 2004 – 2007 |
| Robert Turner | 4 | 1991 – 1994 |
10. Największy pechowiec
Tony Cousineau (na zdjęciu) to jeden z najlepszych graczy w historii WSOP. W kasie znalazł się 74 razy – tylko siedmiu pokerzystów może pochwalić się lepszym wynikiem. A jednak Cousineau nie tylko żadnego z tych turniejów nie wygrał, ale również ani razu nie był drugi lub trzeci. Jego najlepszy wynik to czwarte miejsce w 2001 roku w Omahę.
Tym sposobem jest rekordzistą wśród zawodników najczęściej kończących na płatnych miejscach, ale pozostających bez żadnej bransoletki. I chyba szybko nikt go nie pobije.
| Gracz | Miejsca płatne | 1 miejsce | 2 miejsce | 3 miejsce |
| Tony Cousineau | 74 | 0 | 0 | 0 |
| Roland Israelashvili | 63 | 0 | 0 | 1 |
| Tom McCormick | 59 | 0 | 0 | 2 |
| Yueqi Zhu | 55 | 0 | 2 | 3 |
| Shannon Shorr | 54 | 0 | 1 | 2 |
| Allen Kessler | 51 | 0 | 3 | 0 |
| Thomas Koral | 47 | 0 | 0 | 0 |
| Michael Watson | 46 | 0 | 4 | 0 |
| Mark Gregorich | 46 | 0 | 1 | 2 |
| Nam Le | 46 | 0 | 1 | 1 |
| David Levi | 46 | 0 | 0 | 3 |
| Stephen Chidwick | 45 | 0 | 1 | 1 |
| Annand Ramdin | 45 | 0 | 0 | 0 |
11. Liczby, liczby, liczby
- 963.644 wpisowych od 1970
- 103.349 płatnych miejsc od 1970
- 90.454 buy inów do Main Eventu od 1970
- 40.657 graczy w kasie dowolnego eventu WSOP
- 22.374 najwięcej buy inów w evencie – The Colossus w 2015 roku
- 9.784 graczy w kasie Main Eventu od 1970
- 7.498 unikalnych graczy w kasie Main Eventu od 1970
- 2.483 najwięcej buy inów w evencie innym niż Hold'em – 565$ PLO w 2016 roku
- 568 turniejów z pulą nagród ponad 1 mln $
- 237 turniejów z ponad tysiącem graczy
- 49 turniejów z pulą nagród ponad 5 mln $
- 23 turnieje z ponad pięcioma tysiącami graczy
- 23 turnieje z pulą nagród ponad 10 mln $
- 1 – najmniejsza liczba graczy w jednym turnieju (1973, 5 Card Stud, Bill Boyd)
- 57.297$ – ekwiwalent 10.000$ z 1972 roku
- 7.104.000$ – największa pula eventu innego niż Hold'em – $50k-HORSE w 2007 roku
- 42.666.672$ – największa pula eventu innego niż Main Event – 1.000.000$ One Drop w 2012 roku
- $82.512.162 – największa pula w historii – Main Event w 2006 roku
- $2.626.823.114 – suma wszystkich pul od 1970
12. US-OP
Poker był i wciąż jest bardzo amerykańską grą. WSOP rozgrywany jest w Las Vegas, nic więc dziwnego, że większość graczy jest Amerykanami. Około 75% wszystkich miejsc w kasie i 78% bransoletek skończyło w rękach obywateli USA. Łącznie jest to 1.040 bransoletek – prawie 20 razy więcej niż drugi kraj w tym rankingu, Kanada.
Dopiero w 1982 roku w kasie dowolnego eventu WSOP znalazł się gracz nie pochodzący z USA. Większość krajów swoje debiuty zaliczyło w latach 80. i 90., chociaż Rosja dopiero w 2003 roku. W 2016 roku w kasie po raz pierwszy znaleźli się przedstawiciele Egiptu i Arabii Saudyjskiej.
Pierwszym Polakiem w kasie podczas WSOP był Marcin „Góral” Horecki (82. miejsca w 2008 roku podczas 1.500$ No Limit Holdem, nagroda 5.569$). W sumie polscy gracze mają na koncie 74 miejsca płatne i cztery występy na stołach finałowych (ale pamiętać należy, że zalicza się tu również do statystyk WSOP Europe). Jedynym Polakiem, który otarł się o bransoletkę WSOP był Grzegorz Grochulski (na zdjęciu). W 2015 roku podczas WSOP Europe w Belinie walczył on w heads upie turnieju 550€ Pot Limit Omaha. Przegrał w nim niestety z Barny Boatmanem.
| Kraj | 1 miejsca | 2 miejsca |
3 miejsca
|
FT | Płatne | |
| USA | 1.040 | 932 | 967 | 8.310 | 76.870 | Johnny Moss |
| Kanada | 54 | 57 | 37 | 388 | 5.272 | Rich Korbin |
| Anglia | 39 | 53 | 52 | 404 | 3.367 | Barry Clayton |
| Niemcy | 28 | 19 | 26 | 184 | 1.889 | Matthias Rohnacher |
| Australia | 22 | 25 | 18 | 177 | 1.148 | Mel Judah |
| Francja | 16 | 26 | 22 | 212 | 1.874 | Gilbert Gross |
| Rosja | 13 | 17 | 11 | 148 | 1.277 | Kirill Gerasimov |
| Szwecja | 10 | 8 | 7 | 95 | 775 | Stefan Dios |
| Włochy | 9 | 6 | 9 | 89 | 899 | Cesare Poggi |
| Dania | 8 | 8 | 4 | 49 | 425 | Peter Jensen |
| POLSKA | 0 | 1 | 0 | 4 | 74 | Marcin Horecki |
13. Najlepszy z najlepszych
1.325 eventów WSOP zostało rozegranych od 1970 roku, a w 119 z nich w kasie znalazł się Phil Hellmuth (na zdjęciu). Do tego aż 14 z nich wygrał, 27 razy kończył w pierwszej trójce i siedział przy 58 finałowych stolikach. Bez wątpienia jest najbardziej utytułowanym pokerzystą WSOP!
A tak prezentuje się lista 25 najlepszych pokerzystów w 47-letniej historii WSOP:
| Gracz | Miejsca płatne | 1 m. | 2 m. | 3 m. | FT | Płatne w ME |
| Phil Hellmuth Jr | 119 | 14 | 10 | 3 | 58 | 8 |
| Johnny Chan | 46 | 10 | 5 | 2 | 28 | 8 |
| Doyle Brunson | 37 | 10 | 4 | 5 | 26 | 9 |
| Phil Ivey | 56 | 10 | 4 | 3 | 30 | 5 |
| Johnny Moss | 26 | 9 | 2 | 1 | 21 | 8 |
| Erik Seidel | 101 | 8 | 3 | 5 | 41 | 3 |
| Men Nguyen | 85 | 7 | 6 | 7 | 41 | 4 |
| Bill Baxter | 34 | 7 | 2 | 1 | 15 | 3 |
| Daniel Negreanu | 92 | 6 | 7 | 3 | 35 | 5 |
| T.J. Cloutier | 65 | 6 | 5 | 4 | 38 | 4 |
| Ted Forrest | 38 | 6 | 3 | 2 | 19 | 1 |
| Jeff Lisandro | 61 | 6 | 2 | 2 | 23 | 1 |
| Layne Flack | 46 | 6 | 2 | 2 | 20 | 1 |
| Jay Heimowitz | 40 | 6 | 1 | 4 | 22 | 7 |
| Chris Ferguson | 74 | 5 | 5 | 1 | 33 | 3 |
| David Chiu | 71 | 5 | 4 | 2 | 24 | 4 |
| Allen Cunningham | 61 | 5 | 3 | 1 | 19 | 7 |
| Tom McEvoy | 46 | 5 | 2 | 6 | 21 | 3 |
| Scotty Nguyen | 52 | 5 | 2 | 2 | 23 | 5 |
| Gary Berland | 11 | 5 | 2 | 2 | 11 | 2 |
| Jason Mercier | 57 | 5 | 2 | 1 | 20 | 2 |
| Stu Ungar | 15 | 5 | 2 | 0 | 11 | 4 |
| Berry Johnston | 68 | 5 | 1 | 6 | 30 | 10 |
| John Juanda | 65 | 5 | 1 | 2 | 33 | 3 |
| Daniel Alaei | 34 | 5 | 0 | 0 | 8 | 4 |
