Użyteczne zagrania w grach na niskich stawkach – c-bety w pulach wieloosobowych

Autor

13/09/2018 13:49

Jedną z esencji pokera jest odwieczne podejmowanie przez graczy dysponujących przewagą pozycji prób pozyskania żetonów od zawodników, którzy tej przewagi nie mają. Walka ta najbardziej widoczna jest na linii button – gracze z blindów. Jak przeciwstawić się temu stanowi rzeczy? Oto trzecie zagadnienie z nowej serii artykułów szkoleniowych autorstwa Carlosa Welcha. Tematem zajęć będzie sposób wykonywania c-betów w pulach wieloosobowych.

Na kradzieżach świat się nie kończy

O ile twierdzenie zawarte w pierwszym zdaniu wstępu jest prawdziwe, o tyle wspomnianego scenariusza nie będziemy zbyt często oglądali w grach cashowych na niskich stawkach i relatywnie głębokich stackach. Dlaczego? Ponieważ gracze w nich uczestniczący nie grają na wczesnych i środkowych pozycjach tak tight, jak powinni. Zamiast tego próbują wejść do rozdania tanim kosztem (czyt. limpując) lub podbijać ze słabymi rękami, które lepsi zawodnicy by sfoldowali. Przez to rzadziej zdarza się, że do buttona rozdanie toczy się bez akcji, a ten może swobodnie atakować blindy.

To natomiast przekłada się na swego rodzaju utrudnienie dla lepszych graczy, którzy nie mogą z buttona otwierać podbiciem tak często, jakby tego chcieli. Dobra wiadomość jest jednak taka, że tego typu sytuacja niesie za sobą inne błędy, z którymi gracz z przyciskiem dealera przed sobą – przy odrobinie spostrzegawczości i zdolności dostosowywania do otaczających warunków – łatwo wyłapie.

Autor artykułu posuwa się do stwierdzenia, że dla graczy small stakes ważniejsza będzie nie tyle zdolność sprawnego przeprowadzania kradzieży z buttona, co umiejętność radzenia sobie w jednokrotnie podbijanych lub 3-betowanych pulach w starciach z jednym lub dwoma graczami (przy założeniu, że dysponujemy pozycją nad co najmniej jednym z nich).

Idąc tym tropem, w najbliższych tygodniach przeanalizujemy trzy scenariusze, w których umiejętność ta będzie szlifowana. Trzeci z nich to stosowanie c-betów w pulach wieloosobowych.

Czytajcie również:

C-bet w wieloosobowych pulach w praktyce

Nawet w luźnych cashówkach na niskich stawkach często zdarzy się sytuacja, w której kilku pierwszych zawodników sfolduje do gracza siedzącego na środkowej pozycji. Welch przyznaje, że jeśli gracz na big blindzie dysponuje stackiem ok. 40 big blindów, a zawodnicy z późnych pozycji nie są skorzy do 3-betowania dla blefu, jak miało to miejsce w przykładach opisanych w drugiej części artykułu, to będzie on otwierał ze stosunkowo szerokim zakresem.

Carlos będzie się spodziewał sprawdzenia zarówno od gracza dysponującego przewagą pozycji, jak i big blinda, który otrzyma dobrą cenę za wejście do rozdania. Autor artykułu w opisywanej sytuacji skupi się na grze po flopie – używać będzie inteligentnej agresji, mającej na celu rozpracowanie leaków w ich zakresach, jednocześnie spychając na dalszy tor fakt, że jego własny zakres również daleki jest od określenia „zbalansowany”.

Posłużmy się przykładem. Powiedzmy, że Welch otwiera ze środkowej pozycji i dostaje sprawdzenia od zawodników siedzących na buttonie i big blindzie. Będzie on atakował rywali c-betem na dynamicznych boardach, takich jak 954 i kontynuował agresję na turnie, jeśli c-beta sprawdzi tylko big blind.

Zakres obrony big blinda zwykle sam w sobie jest słaby, a w opisywanym scenariuszu – jeszcze słabszy. Wpływa na to fakt wyjątkowo korzystnych pot oddsów, na które wpływ miał call od buttona. Ponadto być może zawodnik z big blinda byłby skory do zastawiania pułapki z KK w starciu z gołym podbiciem od Welcha, jednak w obliczu sprawdzenia od buttona, scenariusz ten staje się znacznie mniej prawdopodobny.

Słabość zakresu siłą agresora

Słabość range'u big blinda w połączeniu z potencjalną siłą zakresu zawodnika otwierającego, który był w stanie odważyć się na c-bet w puli wieloosobowej, daje Welchowi jedną z największych przewag z możliwych. Dodając do tego dead money wpłacone od buttona, jesteśmy świadkami powstania jednego z bardziej profitowych do blefowania rozdań.

Z powyższych powodów, Carlos będzie skłonny otwierać ze środkowej pozycji 40% rąk startowych, licząc na spełnienie się opisanego scenariusza w starciach z niedoświadczonymi graczami, którzy zdecydują się na flat call z rękami, z którymi powinni 3-betować lub po prostu sfoldować. Jeśli uda mu się na turnie pozostać w rozdaniu tylko z graczem z big blinda, na riverze prawdopodobnie zagra za wszystkie żetony, najczęściej oczekując foldu.

Gdy gracze po tak dynamicznych flopach, jak ten pokazany wyżej, callują na turnie, najprawdopodobniej dysponują jedną parą. Weźmy pod uwagę, że wchodząc do puli po otrzymaniu dobrej ceny przed flopem, najczęściej będzie to słaba para, z którą nie będą chcieli „iść na noże” (a dokładniej – all-iny) na riverze.

Podsumowanie

Z jednej strony na pewno zdarza Wam się żałować, że na niskich stawkach gier cashowych rozdania button vs big blind zdarzają się tak rzadko. Z drugiej strony, błędy popełniane przez rywali w pulach wieloosobowych sprawiają, że przy odrobinie chęci jesteśmy w stanie wyłapać jeszcze bardziej profitowe sytuacje.

Rozdania, którym przyglądaliśmy się w trzech odcinkach tej serii, najczęściej mogą zdarzyć się w grach cashowych na niskich limitach, ale także na wczesnym etapie turniejów, na których stacki graczy są wystarczająco głębokie, aby generować wystarczające fold equity po flopie, ale również nie na tyle głębokie, by bez pamięci wikłać się w all-iny na riverze.

Nie pozostaje nam nic innego, jak zachęcić Was do wypatrywania przy stole graczy skorych do nieuzasadnionego poszerzania swoich zakresów i czerpania z ich braków w warsztacie, przy jednoczesnym stosowaniu wskazówek opisanych w trzyczęściowej serii porad.