Przepisy gry turniejowej, przede wszystkim dla graczy początkujących, są czymś zbliżonym do czarnej magii. Zawiłości i potencjalnych okazji do błędu jest pełno, a poczucie ich świadomość warta jest równie dużo. Wychodzimy zatem naprzeciw Waszym bolączkom i prezentujemy pełny spis obowiązujących przepisów. Część czwarta traktować będzie o zasadach prowadzenia gry i sposobach wykonywania betów i podbić.
35. Misdeale
A: Misdeale obejmują, ale nie są ograniczone tylko do sytuacji, w których: 1) dwóch lub więcej kart posłanych w kierunku zawodnika jednocześnie 2) rozdania pierwszej karty do złego miejsca 3) rozdania kart do miejsca nieuprawnionego do wzięcia udziału w rozdaniu 4) miejsce uprawnione do udziału w rozdaniu posiada już karty 5) w Studzie – gdy obydwie karty zakryte gracza zostają odkryte przez błąd dealera 6) w grach z flopem – gdy jedna z dwóch pierwszych kart zostaje odkryta/inne dwie dowolne zakryte karty zostają odkryte przez błąd dealera.
B: Gracz na buttonie otrzyma dwie kolejne karty z talii (patrz również: zasada 37.).
C: Gdy zostanie zarządzony misdeal, ponowne rozdanie jest dokładnym odwzorowaniem poprzedniego – nie przesuwa się buttona, nie dosiadają się nowi gracze, limity blindów pozostają te same. Karty są rozdawane do graczy z karą lub bez na miejsca z pierwotnego rozdania (zasada 30.), później ich karty są muckowane. Pierwotne rozdanie i ponowne rozdanie po misdealu traktowane są jako jedno rozdanie wchodzące w skład kary nałożonej na gracza.
D: Po dokonaniu się znaczących działań nie można ogłosić misdeala, a ręka musi trwać dalej (patrz: zasada 36.).
36. Znaczące działania
Znaczącymi działaniami są A) dowolne dwie akcje w kolejności, w trakcie których w co najmniej jednym przypadku żetony zostały włożone do puli (czyli dowolne dwie akcje wyłączając dwa checki i dwa foldy) B) dowolna kombinacja trzech działań dokonanych w kolejności (check, bet, raise, call, fold). Wpłacanie blindów nie zalicza się do „znaczących działań”.
37. Button, który otrzymał za dużo kart
Zawodnik siedzący na buttonie, który otrzymał zbyt dużą liczbę kart, powinien niezwłocznie to zgłosić. Brakujące karty mogą być wymienione nawet po dokonaniu się znaczącej akcji, jeśli typ gry na to pozwala. Jeśli jednak button podejmie działanie ze zbyt dużą liczbą kart (check lub bet), jego ręka jest martwa.
38. Palenie kart po dokonaniu znaczącej akcji
Karty palone służą zachowaniu odstępu w rozdawaniu, a nie kolejności pojawiania się kart. Jeśli zajdzie znacząca akcja, a ręka zostanie zmuckowana z uwagi na zbyt dużą liczbę kart, wszystkie karty wchodzące w skład tej ręki są losowo włączane do nierozdanej talii. Odstęp w rozdawaniu kart pozostaje zachowany, a pomiędzy kolejnymi ulicami pali się jedną i tylko jedną kartę.
39. Czterokartowy flop i przedwcześnie odkryte karty
Gdy na flopie pojawiają się 4 zamiast 3 kart (odkryte bądź nie), należy wezwać floor managera. Dealer zakrywa te karty, a floor manager losowo typuje jedną kartę, która będzie kolejną kartą spaloną, pozostałe trzy karty są natomiast flopem. Dla przedwcześnie odkrytych kart, sprawdźcie procedurę rekomendowaną nr 5.
40: Metody betowania – werbalna i za pomocą żetonów
A: Zagrań dokonuje się za pomocą werbalnych deklaracji i/lub korzystania z żetonów. Gdy gracz korzysta z obydwu metod, obowiązująca jest pierwsza z nich. Jeśli dokonane są jednocześnie, jasna i sensowna werbalna deklaracja ma pierwszeństwo; w innym przypadku grają żetony. W niejasnych sytuacjach lub gdy werbalna deklaracja i żetony sobie przeczą, decyzję podejmuje tournament director.
B: Werbalne deklaracje mogą być ogólne („call”, „raise”), wyrażać wartość zagrania („tysiąc”) lub łączyć obydwie cechy („raise, tysiąc”).
C: Dla wszystkich zasad dotyczących betowania, deklaracja dokładnej wartości zagrania jest tym samym, jak bezgłośne przesunięcie dokładnej liczby żetonów.
41. Podejmowanie decyzji w kolejności
A: Zawodnicy muszą wykonywać zagrania w kolejności werbalnie i/lub przesuwając żetony. Wykonanie zagrań w kolejności jest wiążące i sprawia, że użyte żetony muszą pozostać w puli.
B: Gracze przed wykonaniem zagrania muszą czekać na jasną deklarację wysokości poprzedniego zagrania. Dla przykładu – w grze NLHE zawodnik A mówi „raise” (nie podając wysokości), a gracz B szybko folduje. Gracz B powinien zaczekać do momentu, aż wysokość zagrania zawodnika A nie będzie jasna.
42. Wiążące deklaracje i undercalle
A: Werbalne deklaracje podejmowane w kolejności (takie jak „call” czy „raise”) zobowiązują gracza do poniesienia pełnych konsekwencji akcji.
B: Mianem undercalla nazywamy sytuację, w której zawodnik przesuwa zbyt małą liczbę żetonów wymaganą do sprawdzenia, bez uprzedniej deklaracji „call”. Undercall staje się pełnoprawnym sprawdzeniem w sytuacjach 1) dowolnego betu w heads-upie 2) zakładu otwierającego akcję w dowolnej rundzie licytacji w wieloosobowej puli. W każdej innej sytuacji obowiązują zarządzenia tournament directora.
Zakład otwierający to pierwsze żetony wędrujące do puli w każdej rundzie licytacji. W grach w ciemno wpłacony big blind jest zakładem otwierającym przed flopem. Zasada ta obowiązuje w sytuacjach, gdy gracz musi dokonać pełnego sprawdzenia lub gdy w ramach zarządzenia TD miałby on utracić żetony z undercalla i spasować karty.
C: W przypadku dwóch lub więcej undercalli postępujących po sobie, akcja wraca do pierwszego zawodnika, który musi poprawić swoje zagranie. TD zdecyduje, jak potraktować ręce pozostałych zagrywających, rozpatrując wszystkie okoliczności.
43. Niewłaściwe zagrania, niepełne zagrania i niepełne przebicia
A: W grach z limitem i bez limitu, podbijanie lub przebijanie o mniej niż minimalna dozwolona wartość jest korygowane na każdej ulicy (na riverze przed rozpoczęciem showdownu). Przykład – na blindach 100/200 po flopie zawodnik A otwiera za 600, zawodnik B przebija do 1.000 (200 za mało do minimalnego przebicia). C i D sprawdzają, E folduje, błąd zostaje wyłapany. Wysokość zagrania zostaje poprawiona, następnie wykłada się turn. Po wyłożeniu turna obowiązywałaby błędna wartość przebicia.
B: W grach pot-limit, jeśli zawodnik wykona niepełne zagranie bazując na błędnym przeliczeniu pota, to 1) jeśli wysokość puli jest zbyt wysoka, zostanie skorygowana w dowolnym momencie dla wszystkich graczy na danej ulicy 2) jeśli wysokość puli jest zbyt niska, korekta zostanie dokonana po zagraniu.
44. Zagranie poza kolejnością
A) Dowolna akcja dokonana poza kolejnością (check, call lub raise) zostanie cofnięta do właściwego gracza w kolejności. Dokonanie akcji poza kolejnością może być przedmiotem kary i jest wiążące, jeśli akcja cofnięta do właściwego zawodnika nie zmieni się do momentu dotarcia do gracza zagrywającego poza kolejnością. Check, call i fold nie zmieniają akcji. Jeśli akcja się zmieni, zagranie poza kolejnością nie jest wiążące; dowolny bet lub raise sprawia, że gracz zagrywający poza kolejnością ma pełny wachlarz zagrań – call, raise i fold. Fold dokonany poza kolejnością jest wiążący.
B: Zawodnicy pominięci przez gracza zagrywającego poza kolejnością muszą bronić swojego prawa do zagrania. Jeśli pominięty zawodnik nie zareaguje w odpowiednim czasie i przed zajściem „znaczącej akcji”, akcja zawodnika zagrywającego poza kolejnością jest wiążąca. Po wezwaniu floor managera ten zdecyduje, co zrobić z pominiętym zawodnikiem – czy jego ręka będzie martwa, czy też prawo do zagrań zostanie mu ograniczone do sprawdzeń i foldów.
45: Sposoby callowania
Standardowe i akceptowane formy callowania obejmują A) słowną deklarację „call” B) przesunięcie dokładnej liczby żetonów potrzebnej do sprawdzenia C) przesunięcie jednego żetonu o wyższym nominale bez deklaracji słownej D) przesunięcie kilku żetonów o wartości niższej niż ta obowiązująca w zasadzie „kilku żetonów” (patrz: zasada 50.). Zagrywanie zdecydowanie zbyt niskim nominałem/nominałami bez słownej deklaracji (callowanie zagrania 50.000 żetonem 1.000) jest niestandardowe, niemile widziane, może być przedmiotem kary i zostanie zinterpretowane przez tournament directora.
46. Sposoby przebijania
W grach no-limit i pot-limit, przebicie musi zostać dokonane za pomocą A) przesunięcia pełnej sumy żetonów za jednym ruchem B) werbalnej deklaracji wartości przebicia przed przesunięciem sumy żetonów C) werbalnej deklaracji „raise” przed przesunięciem liczby żetonów potrzebnej do sprawdzenia, uzupełnionej chwilę później o potrzebne żetony.
47. Wartości przebić
A: Przebicie musi wynosić co najmniej dwa razy tyle, co największe poprzednie zagranie lub przebicie w danej rundzie licytacji. Jeśli zawodnik przebije o 50% lub mniej poprzedniego zagrania, ale mniej niż wynosi minimalne przebicie, musi on dorównać do minimalnego przebicia. Jeśli wartość ta wynosi mniej niż 50%, to zagranie to jest sprawdzeniem, o ile nie padła słowna deklaracja „raise”. Deklaracja wartości lub przesunięcie tej samej wartości zagrania jest traktowane tak samo.
B: Bez dodatkowych informacji wyjaśniających, deklaracja przebicia i oznajmienie jego wysokości określa pełne zagranie. Przykład – gracz A otwiera za 2.000, B deklaruje „raise, osiem tysięcy”. Zagranie wynosi zatem 8.000 żetonów.
48. Ponowne otwarcie rundy licytacji
W grach no-limit i pot-limit, zagranie za wszystkie żetony, którego wartość jest niższa niż pełne zagranie lub przebicie, nie prowadzi do powrotu akcji do graczy, którzy już podejmowali decyzję dopóty, dopóki nie zostanie wniesiony zakład o wartości pełnego zagrania lub przebicia. W grach z limitem, do powrotu akcji do zawodników, którzy już podejmowali decyzję doprowadza all-in za 50% pełnego zagrania lub przebicia.
49. Zagrywanie żetonem o wyższej wartości
Wrzucenie do puli pojedynczego żetonu o wyższej wartości niż leżący na stole bet lub blind, zawsze traktowane jest jako sprawdzenie, o ile nie poprzedza go słowna deklaracja. W celu przebicia jednym żetonem o wyższej wartości, należy słownie zadeklarować chęć przebicia zanim żeton dosięgnie stołu. Jeśli zadeklarowane zostanie tylko przebicie (bez dokładnej wartości zagrania), wysokością zagrania będzie maksymalna wartość żetonu. Jeśli przed danym graczem nie było betu, wrzucenie pojedynczego żetonu o wyższej wartości oznacza zagranie o maksymalnej wartości tego żetonu.
50. Zagrywanie kilkoma żetonami
A: Zagranie kilkoma żetonami jest traktowane jako sprawdzenie (o ile wszystkie żetony są potrzebne do wykonania sprawdzenia), jeśli przed zawodnikiem je wykonującym było zagranie i o ile gracz ten nie zadeklarował uprzednio podbicia lub all-ina (w sytuacji tej musi zachodzić zastrzeżenie, że usunięcie choćby jednego żetonu o najniższym nominale sprawi, że suma żetonów nie będzie wystarczająca do sprawdzenia).
Przykład 1 – gracz A otwiera za 400, B przebija do 1.100 (podbicie o 700), C bez deklaracji wkłada żetony o wartości 1.000 i 500. Jest to sprawdzenie, ponieważ usunięcie żetonu 500 sprawi, że na stole pozostanie mniej, niż potrzeba do sprawdzenia (1.100).
Przykład 2 – NLHE 25/50. Przed flopem A otwiera za 1.050, gracz B kładzie dwa ostatnie żetony o wartości 1.000 każdy. B tylko sprawdza, o ile wcześniej nie zadeklarował przebicia lub all-ina.
B: Jeśli do wykonania sprawdzenia nie są potrzebne wszystkie zagrane żetony, to 1) jeśli graczowi zostają żetony, bet rozpatrywany jest pod kątem zasady 50% (patrz zasada 47;2) 2) jeśli graczowi nie zostają żadne żetony, jest on na all-inie niezależnie od tego, czy osiągnął poziom zasady 50% poprzedniego zagrania czy też nie.
Poprzednie odcinki serii „Przepisy gry turniejowej”
- Ogólne koncepty i zarządzanie stolikami
- Showdown i podział pul
- Podstawowe procedury i sposoby zachowania graczy
