Pokerzyści oczami Barry Greensteina cz.V

Dzisiaj piąta i ostatnia już część cyklu, w którym przedstawiamy znanych pokerzystów widzianych oczami Barry Greensteina. W ósemce, która została na koniec m.in Negreanu, Chip Reese oraz Stu Ungar. 

Minh Ly

Najlepsza gra: Bardzo dobry we wszystkich odmianach pokera 

Słabe strony: Gra zbyt długie sesje, kiedy przegrywa. 

Minh Ly jest kolejnym graczem najwyższych stawek, który wywodzi się z pokera turniejowego. Według Greensteina jego stosunkowo niewielka popularność to przede wszystkim efekt słabej znajomości języka angielskiego. Minh Ly to jeden z największych zwycięzców w Limit Holdem na najwyższych stawkach, który dodatkowo może pochwalić się kilkoma ciekawymi wynikami turniejowymi. 

Anegdota: Po odpadnięciu z Main Eventu WSOP w 2005 roku (19 miejsce) Minh Ly był bardzo zdenerwowany, a swoją złość przelewał na Mike'a Matusowa, którego oskarżał o nieodpowiednie zachowanie i brak szacunku dla swojej osoby. Todd Brunson zaproponował, żeby Minh Ly wyzwał Matusowa na pokerowy pojedynek i ten zrobił to w najmniej odpowiednim momencie, czyli w czasie wywiadu, który Matusow udzielał dla stacji ESPN, po tym jak odpadł z Turnieju Głównego na miejscu dziewiątym. Barry niestety nie wspomina nic o reakcji Matusowa na tą propozycję.

Daniel Negreanu 

Najlepsza gra: Omaha Hi/Lo

Daniel Negreanu jest regularnym zwycięzcą na najwyższych stawkach. Dodatkowo jego wesoły sposób bycia, umiejętność pisania i dostępność uczyniły go jedną z największych gwiazd pokera. Negreanu jest często wymieniany przez pokerowych fanów jako jeden z najlepszych graczy na świecie. 

Anegdota: W 2004 roku Daniel i Barry walczyli o tytuł Gracza Roku. Negreanu zapytał Greensteina jak ciężko zamierza on walczyć o ten tytuł. Greenstein stwierdził, że nie zamierza grać wielu mniejszych eventów, liczy jedynie na to, że zwycięży w ostatnim z największych turniejów roku (WPT Five Diamond World Poker Classic) i dzięki temu zostanie Graczem Roku w wielkim stylu. Rozpoczynając ten turniej to Greenstein prowadził, a Daniel był drugi i to właśnie Negreanu zrobił to co planował Barry, czyli wygrał turniej i objął prowadzenie w rankingu co w efekcie przyniosło mu tytuł Gracza Roku 2004. 

David Oppenheim 

Najlepsza gra: Wszystkie odmiany grane w limicie, ale limit holdem na krótkich stołach to jego wyjątkowa specjalność

Słabe strony: Nie jest tak utytułowany w turniejach jak powinien być 

David jest regularnym zwycięzcą w grach cash od czasu gdy był nastolatkiem. Całkowicie dominował na stawkach o jeden poziom niższych niż najwyższe gry. W swoich młodych latach był szalony i nie zawsze podejmował słuszne decyzje, jednak założenie rodziny było dla niego impulsem, który pozwolił mu się uspokoić, co wyszło mu na dobre. 

Anegdota: W czasach, kiedy David był młody i szalony w czasie przegranych sesji wdawał się, w kłótnie ze swoimi przeciwnikami. Robił to bardzo często i kiedyś ktoś spytał się go, czy jest jakikolwiek gracz, z którym nie miał on jeszcze kłótni. Oppenheim wskazał na Greensteina i jak twierdzi Barry do dzisiaj nie mieli oni ze sobą ani jednej sprzeczki. 

Chip Reese 

Najlepsza gra: Uważany z najlepszego i najwszechstronniejszego pokerzystę na świecie

Słabe strony: Brak 

Barry Greenstein nazywa Reese'a Jackiem Nicklausem (legendarny golfista) pokera. Był regularnym zwycięzcą w największych grach przez ponad 30 lat. Kiedy Chip widział, że przeciwnik ma słaby dzień, potrafił w nieskończoność przedłużać sesję i kończył ją na dużym plusie, jednak gdy czuł, że mu nie idzie, że samemu gra źle nie miał problemów z zapanowaniem nad swoim ego, minimalizowaniem strat i szybkim kończeniem sesji licząc na to, że kolejny dzień będzie dla niego bardziej udany.

Anegdota: Jeszcze zanim Barry zaczął grać na najwyższych stawkach często patrzył jak grają najlepsi. Nie mógł sobie wtedy pozwolić na taką grę bo mogła ona pochłonąć cały jego bankroll. Chip Reese widząc takich graczy, jak wtedy Barry starał się ich za wszelką cenę namówić do gry i zwracał się do Grensteina takimi słowami "Kolego mamy idealną grę dla Ciebie, gramy wszystkie gry, w których jesteś najlepszy. Nie mogę uwierzyć, że nie chcesz spróbować."

Joe Sebok 

Najlepsza gra: Turniejowy No Limit Holdem

Słabe strony: Brak doświadczenia, ale nabiera go z każdym turniejem, w którym gra

Joe Sebok to pasierb Barry Greensteina, którego wychowywał on od 6 roku życia. W domu rzadko grali w karty i Joe nie znał się zbyt dobrze na pokerze, ale kiedy w 2003 roku firma, w której pracował upadła spytał się Barry'ego czy uważa on, że Joe może spróbować swoich sił w pokerze. Barry odpowiedział, że może go nauczyć jak wygrywać w pokera i polecił aby na początek przeczytał kilka książek dla początkujących i zaczął grać online. Sebok poświęcał bardzo dużo czasu na edukację i posiłkując się radami Greensteina dość szybko awansował z gry play money na stawki $10-$20. 

W 2004 roku Barry polecił Sebokowi aby ten zagrał większość Holdemowych eventów podczas WSOP. Joe początkowo uważał, że to marnowanie pieniędzy, ale jednak zdecydował się zagrać i osiągnął dwa stoły finałowe. Przed oboma finałami Greenstein poradził mu aby zaczął grać agresywniej, niestety według Barry'ego Sebok źle go zrozumiał i niepotrzebnie zmienił swój wygrywający styl gry i zakończył finały na miejscach 8 i 5. 

Anegdota: W jednym z ww. finałów Joe sprawdził podbicie pre flop z AJ, po flopie, na którym nie złapał żadnego kontaktu ponownie sprawdził podbicie i oddał wszystkie żetony przeciwnikowi z AK, kiedy na stół spadł as. Kiedy, kilka minut po odpadnięciu z turnieju Barry i Joe rozmawiali o nim Greenstein powiedział, że było to rozegrane tak jakby Sebok miał uszkodzony mózg. Niestety podczas tej rozmowy Sebok miał nadal podpięty mikrofon i ESPN wyemitował ten komentarz. Potem wiele osób pytało się Seboka, czy Barry jest zawsze dla niego taki okrutny, a Sebok z poważną miną odpowiadał, że tak oczywiście oraz dodawał, że w dzieciństwie Barry często go bił. 

Erik Seidel 

Najlepsza gra: Turnieje No Limit Holdem

Słabe strony: 7-Card Stud i jego odmiany 

Seidel był graczem odnoszącym sukcesy w grach cash, jednak postanowił zostać czołowym graczem turniejowym. Jest znakomity w analizowaniu gry i mixowaniu swojej gry, dzięki temu może grać z każdym rodzajem przeciwników. Seidel jest także graczem, który twardo stąpa po ziemi, co według Greensteina działa na jego niekorzyść jeśli chodzi o sławę, bo telewizja lub różnego rodzaju bufonów i dziwaków. Barry uważa, że Seidel to z pewnością jeden z 5 najlepszych na świecie pokerzystów turniejowych.

Anegdota: Seidel bardzo chroni swoje karty własne i je niechętnie pokazuje. Nawet podczas telewizyjnych stołów finałowych zdarza mu się nie pokazać kart do kamer. Niektórzy sądzą, że robi to aby nie ujawniać swojej strategii, Barry ma jednak inne podejrzenie i sugeruje, że Seidel nie chce by inni dowiedzieli się jak często dostaje on silne karty. Po wygranym turnieju WSOP w 2004 roku Barry podszedł do Erika aby mu pogratulować Seidel odpowiedział "Właściwie z kartami, które dostawałem to byłoby bardzo zawstydzające nie wygrać". 

Mimi Tran 

Najlepsza gra: Limit Holdem

Słabe strony: Gry z podziałem puli

Mimi Tran to była dziewczyna Greensteina, którą nauczył on grać w pokera. Barry uważa, że Mimi jest na pewno kobietą, która wygrała najwięcej pieniędzy w pokerowych rozgrywkach. Kiedyś grała ona tylko gry cash, aż w końcu Barry zmusił ją do spróbowania sił w pokerze turniejowym. W swoich pierwszych 15 turniejach WSOP zaliczyła ona: 2 miejsca drugie, miejsce trzecie, czwarte, dziesiąte i jedenaste. 

Anegdota: Kiedy Barry uczył Mimi grać w pokera często pożyczał jej $100, aby miała na grę. Jednak zawsze mówił jej, że muszą prowadzić zapiski i ona musi mu oddawać pieniądze, bo inaczej nie będzie grać dobrze wiedząc, że zawsze może liczyć na pieniądze Greensteina. Największa kwota jaką Mimi była winna Barry'emu to było $600. Kiedy Mimi została już graczem najwyższych stawek to często z Barrym nawzajem pożyczali sobie pieniądze. Barry pierwszy pożyczył od Mimi $50,000, wtedy ona powiedziała "Jeśli jedno z nas będzie winne drugiemu $100,000 przestajemy prowadzić zapiski dotyczące pieniędzy, bierzemy ślub i gramy ze wspólnego bankrolla". Barry, który wydawał więcej pieniędzy w pewnym momencie był winny Mimi $95,000. Następnego dnia podczas sesji pokerowej przegrywał i Mimi spytała się, czy chce pożyczyć pieniądze. Barry odpowiedział, że nie potrzebuje. Później Mimi dowiedziała się, że Barry od kogoś innego pożyczył $5,000 i wtedy prawie rzuciła się na niego z pięściami 😛 

Stu Ungar

Najlepsza gra: Remik i turnieje pokerowe

Słabe strony: Samokontrola i uzależnienie od różnych substancji

Stu Ungar był niesamowitym graczem, wygrał w swoim życiu więcej rozdań w jakąkolwiek grę niż jakikolwiek inny gracz. Po każdej sesji Ungar był albo wielkim zwycięzcą, albo blisko bankructwa, nie uznawał on stanów pośrednich. Był graczem, którego bardzo ciężko było wyblefować, znany był z wręcz niesamowitej zdolności do prawidłowego oceniania swoich przeciwników i ich rąk. Jak pisze Greenstein znanych jest wiele historii o wielkich i wspaniałych sprawdzeniach Ungara, ale chyba nikt nie zna żadnej historii o tym, żeby Ungar dokonał jakiegoś spektakularnego spasowania swoich kart. 

Wygrywając swoją pierwszą bransoletkę mistrza WSOP Ungar nie był jeszcze wielkim pokerzystą. Greenstein przytacza słowa Doyla Brunsona "Gdyby Ungar miał choć raz przegrać z top parą, już dawno odpadłby z turnieju". Ungar stał się bez wątpienia znakomitym pokerzystą, jak ocenia Greenstein spośród około 30 turniejów z wpisowym ponad $5,000 wygrał on około 10. Jednak pytanie jakie zadaje Barry jest bardzo ciekawe – "Jakim graczem mógł być Ungar, gdyby nie zniszczyły go narkotyki?" 

Anegdota: Skłonność Ungara do hazardu była legendarna, Greenstein przytacza jedną z historii – Stu po raz pierwszy w życiu udał się na pole golfowe. Jack Strauss uczył go grać na "greenie", jednak już po godzinie chociaż nadal byli na polu treningowym to Ungar był już przegrany $80,000. 

Źródło: www.barrygreenstein.com