Pokerzyści oczami Barry Greensteina cz.IV

Po krótkiej przerwie czas na przedostatni odcinek prezentacji pokerzystów wraz z opisami i ocenami Barry Greensteina. Dzisiaj 8 pokerzystów, wśród których kilka bardzo ciekawych nazwisk. 

Dan Harrington

Najlepsza gra: Turnieje No Limit Holdem 

Słabe strony:  Niechętnie ryzykuje duże pieniądze do puli, nawet wtedy, kiedy jest to opłacalne 

Dan Harrington był według Greensteina bardzo solidnym graczem turniejowym, szczególnie w latach 80-tych. Potem zajął się biznesem związanym z nieruchomościami i pokerowi zaczął poświęcać mniej czasu. To co Barry ceni najbardziej w Harringtonie to jego bardzo spokojny charakter oraz co u pokerzystów niespotykane oszczędność. Kiedy Dan jedzie w nowe miejsce, pierwsze co robi to szuka miejsca z tanim jedzeniem, Barry nie jest pewny czy Dan posiada samochód, a podczas wyjazdów nie zdziwiły się gdyby zamiast w hotelach mieszkał w mieszkaniach wynajmowanych po tańszej cenie od znajomych. 

Anegdota: W 1995 roku Harrington dotarł do stołu finałowego WSOP i od razu zaproponował 9-osobowy deal wyjaśniając każdemu jak należną im kwotę można zainwestować i ją rozmnożyć. Propozycja nie spotkała się ze zrozumieniem przeciwników i gra toczyła się dalej. Po każdej eliminacji Dan ponawiał swoją propozycję, oferując nawet swoje usługi jako doradcy finansowego, jednak nadal nie było chętnych na deal więc Harrington nie miał wyjścia i musiał ten turniej wygrać. 

Phil Hellmuth

Najlepsza gra: Turniejowy No Limit Holdem

Słabe strony: Kontrola emocji

Według Greensteina to Hellmuth może uchodzić za pioniera gry polegającej na rozgrywaniu bardzo wielu rąk oraz stosowania niewielkich podbić i przebić, które pozwalają ocenić sytuację bez angażowania zbyt dużej ilości żetonów. Taktyka ta według Greensteina dobrze sprawdza się w turniejach przeciwko słabym graczom, ale w grach cash nie jest ona już tak skuteczna. Barry twierdzi, że mając dobry dzień i grając swoją A-game Helmuth potrafi nie tylko całkowicie przejąć kontrolę nad grą na swoim stole, ale również zahipnotyzować całą salę, na której toczy się turniej.

Hellmuth jest dużo lepszym graczem niż początkowo Greenstein sądził, jednak w sukcesach w grach na najwyższych stawkach bardzo przeszkadza mu brak kontroli nad emocjami i stosunkowo łatwe wpadanie w tilt.

Anegdota: Pierwszy raz z Hellmuthem Greenstein spotkał się podczas gry cashowej w Los Angeles w 1992 roku. W tamtym czasie Barry nie przywiązywał wielkiej wagi do turniejów pokerowych, a o Hellmuthcie wiedział tyle, że wygrał on duży turniej i jest zdolnym młodym pokerzystą. Hellmuth rozgrywał wiele rąk i grał bardzo agresywnie, a po zwycięskich rozdaniach dogadywał przeciwnikom. Greenstein postanowił utemperować jego zachowanie i kiedy Hellmuth podbił Barry przebił go i został sprawdzony. Po flopie Barry zagrał, Hellmuth przebił, na co Greenstein odpowiedział zagraniem allin. Hellmuth po namyśle wyrzucił karty pokazując top parę, na co Greenstein odsłonił 2-3, które nie złapały żadnego kontaktu z flopem. Hellmuth w tym momencie wstał i rozpoczął swoje przemówienie "Niezła gra, ale to jest najgłupsza rzecz jaką zrobiłeś w swoim życiu. Czy zdajesz sobie sprawę, że danie mi tej informacji będzie kosztować Ciebie wszystkie pieniądze? To właśnie dzięki takim graczom jak ty zarabiam na pokerze miliony."

John Hennigan

Najlepsza gra: Każda odmiana 7-kartowego Studa

Słabe strony: Kontrola emocji

John jest bardzo lubianym graczem, który dysponuje znakomitym poczuciem humoru. Jego A-game jest na tak wysokim poziomie, że ciężko go porównać do jakiegokolwiek pokerzysty. Niestety dla siebie ma on w swoim repertuarze nie tylko gry B,C,D, ale prawdopodobnie wszystkie litery alfabetu. Zbyt często traci on panowanie nad sobą i to jest jedyny powód, dla którego nie jest stale obecny na pokerowym szczycie. 

Anegdota: Kilka lat temu Greenstein i Hennigan przyjęli zakład o wyniki Tigera Woodsa. Za każdy wygrany turniej Hennigan miał płacić Greensteinowi 19,000 USD, w przypadku zajęcia przez Woodsa innego miejsca niż pierwsze to Barry płacił $5,000. Tiger Woods złapał wtedy niesamowitą serię i wygrał 5 z kolejnych 6 turniejów. Po każdej wygranej Henningam prosił Barry'ego o renegocjowanie ich zakładu. Barry zgodził się dopiero, kiedy Henningam powiedział, że przez ich zakład nie może on normalnie grać w pokera.

Phil Ivey

Najlepsza gra: 7-Card-Stud

Słabe strony: Obecnie koncentruje się na cash games, zaniedbując trochę turnieje

Zdaniem Greensteina to najlepszy gracz turniejowy na świecie. Jest jedynym graczem, który z sukcesem przeszedł drogę od turniejów do gry cash na najwyższych stawkach. Według Greensteina Ivey jest jednym z niewielu graczy na świecie, który ma prawdziwy talent do pokera. Od 2004 roku niektórzy mówią, że Ivey gra coraz gorzej, według Greensteina to absolutnie nie jest prawdą, Ivey zaczął po prostu grać mniej turniejów poświęcając czas na gry cash, a kiedy nawet grał turnieje to czynił to będąc zmęczonym po całonocnych bojach na stołach cashowych. 

Anegdota: Kiedy Ivey zaczynał grę w pokera w Los Angeles, spytał się Greensteina jakie jest najlepsze miejsce do zamieszkania. Greenstein odpowiedział, że on w takim miejscu mieszka, ale jest to bardzo drogie miejsce. Ivey odpowiedział, że i tak chętnie by zobaczył tą okolicę. Greenstein zaprosił Phila i jego żonę do siebie. Po pokazaniu domu Greenstein powiedział "zobacz tak żyją najlepsi pokerzyści". Ivey odpowiedział, że rzeczywiście w tej chwili to jest dla niego za drogie, ale wkrótce i on będzie miał taki dom. 

Z wizytą państwa Ivey wiąże się również druga ciekawa historia. Oglądając dom Ivey zwrócił uwagę na będącą w jednym z pokojów grę w Pac Mana. Greenstein odpowiedział, że to gra jego dziewczyny i że jest ona najlepszym graczem jakiegokolwiek on widział. W pewnym momencie zadzwonił telefon i okazało się, że Greenstein musi pojechać na lotnisko odebrać znajomych, poprosił Phila i jego żonę o zaopiekowanie się dziećmi i pojechał na lotnisko. Po powrocie zobaczył Phila siedzącego przy Pac Manie, który z uśmiechem oznajmił mu "Twoja dziewczyna już nie ma najlepszego wyniku". 

John Juanda

Najlepsza gra: Turnieje i Triple Draw Lowball

Słabe strony: Ma stosunkowo niewielkie doświadczenie w grach na najwyższe stawki 

Pomimo tego, że najwięcej uwagi Juanda poświęca grze turniejowej to potrafi również dominować w grach cash w triple draw lowball. Greenstein pisze, że widząc niektóre decyzje turniejowe Juandy wydaje mu się, że nie są one najlepsze, ale kiedy patrzy na całość sytuacji i na to jak Juanda radzi sobie ze słabszymi graczami turniejowymi to jest pod wielkim wrażeniem. 

Tuan Le

Najlepsza gra: Każda gra na krótkim stole 

Słabe strony: Brak bankroll management, brak odpowiedniego wyboru gier

Tuan Le wygrał dwa turnieje WPT, w których nie da się ukryć, że miał szczęście, z tego też powodu wielu obserwatorów uważa go za szalonego gracza, który ma dużo farta. Według Greensteina to jest całkowite nieporozumienie, Tuan Le jest jednym z najlepszych graczy na świecie, który znakomicie potrafi odkrywać i wykorzystywać wszystkie słabości swoich przeciwników. Problemem jego jest jednak bankroll management, jak sam kiedyś powiedział Greensteinowi zrobił wszystkie błędy dotyczące zarządzania pieniędzmi jakie Barry wymienił w swojej książce "Ace on the River". 

Anegdota: W 2004 roku Tuan Le pojechał do Foxwoods wziąć udział w turnieju WPT. Zanim się jednak turniej rozpoczął Tuan przegrał $14,000 w kości i postanowił wracać do domu, na jego szczęście lotnisko było zamknięte ze względu na opady śniegu. Narzeczona Greensteina chciała mu pożyczyć pieniądze jednak Tuan odmówił, ale przyjął mniejszą pożyczkę od Hasana Habiba i zagrał w ostatniej satelicie, którą wygrał, a następnie pokonał ponad 600 przeciwników zwyciężył w turnieju i do domu wracał z wygraną 1,55 miliona dolarów. 

Nie mając konta bankowego Tuan odebrał całą nagrodę w gotówce i umieścił ją w torbie podróżnej. Kiedy na lotnisku został zapytany co niesie w torbie odpowiedział, że milion dolarów. Spotkało się to ze śmiechem, który jednak ustał natychmiast po otwarciu torby. Tuan wraz ze znajomymi został jednak bez problemów wpuszczony na pokład samolotu. Dopiero po wylądowaniu pokerzystami natychmiast zajęli się panowie z FBI. Po długich i szczegółowych przesłuchaniach oraz po dokładnym sprawdzeniu, że pieniądze rzeczywiście pochodzą z wygranej w kasynie Tuan Le został puszczony wolno. 

Howard Lederer

Najlepsza gra: Limit Holdem

Słabe strony: Nie ma rzucających się w oczy słabości

Kiedy Howard był młody Barry uważał jego grę za zbyt spokojną, a jego samego za gracza niezdolnego do ponoszenia ryzyka. Jednak po paru latach zaobserwował kilka jego, co prawda nieudanych, ale ryzykowanych zagrań i wtedy powiedział sobie "No teraz to jest gracz". Jednak wiele o grze Lederera Greenstein powiedzieć nie może, bo Howard bardzo rzadko uczestniczy w grach na najwyższe stawki. 

Jest on jednak znakomitym ambasadorem pokera, jest wygadany i potrafi znakomicie reprezentować środowisko pokerowe. Z tego też powodu jest z pewnością jednym z najbardziej lubianych pokerzystów. 

Anegdota: Podczas pojedynku pomiędzy milionerem Andy Bealem i Korporacją pokerzystów zarówno Howard jak i Barry przegrali swoje pojedynki z milionerem tracąc po 2,000,000 USD. I chociaż później ich koledzy odrobili straty to Barry miał na jakiś czas dosyć i postanowił przez kilka kolejnych spotkań z milionerem już nie grać. Inaczej sprawa wyglądała z Howardem, który postanowił udowodnić wszystkim, że jego przegrana była tylko efektem przypadku i koniecznie chciał się odegrać. Udało mu się to znakomicie i podczas trzech kolejnych pojedynków z Bealem za każdym razem odnosił bardzo przekonujące zwycięstwo. 

Liz Lieu

Najlepsza gra: Limit Holdem

Słabe strony: Łatwo ulega zewnętrznym wpływom i przesądom 

Pomimo tego, że Liz Lieu jest stale wygrywającym graczem, to według Greensteina poświęca więcej uwagi na promocji własnej osoby niż na grze pokera. Z tego też powodu jej wyniki pokerowe trochę osłabły, jednak jak pisze Greenstein być może jej decyzja jest EV+ i postawienie na promocję własnej osoby przyniesie jej więcej pieniędzy niż poważniejsze traktowanie pokera. 

Anegdota: Kiedy Barry pierwszy raz zobaczył Liz Lieu od razu chciał umówić się z nią na randkę. Postanowił więc obserwować ją i wykorzystać moment, kiedy będzie sama aby podejść do niej i uciąć sobie pogawędkę. Problem był jeden prawie każdy facet w kasynie miał ten sam plan co Barry i Liz była cały czas adorowana. W końcu jednak podeszła do stołu, gdzie toczyła się "gruba gra" aby porozmawiać z jej znajomym Chau Giangiem. Barry wykorzystał ten moment, aby się przedstawić i "błysnąć" swoim poczuciem humoru. W końcu zdecydował się zaprosić Liz na randkę ta jednak odmówiła, mówiąc, że jedyne o czym marzy to gra w pokera. Na wyjście z Barrym zdecydowała się dopiero wtedy, kiedy usłyszała o charytatywnej działalności Greensteina polegającej na pomaganiu biednym dzieciom.