Efekt Lindy’ego zakłada, że im dłużej coś trwa, tym dłużej będzie trwać. Czy to samo można powiedzieć o pokerze?
Efekt Lindy’ego został stworzony przez Alberta Goldmana, ale spopularyzował go Nassim Taleb. Koncept ten zakłada, że obiekty trwałe, jak technologia czy idee, będą żyły tym dłużej, jak długo już istnieją. Jeśli więc widzimy młodego i starego człowieka, to możemy śmiało założyć, że młodszy będzie żył dłużej. Jednak w przypadku myśli i technologii wygląda to dokładnie odwrotnie.
– Dla obiektów zniszczalnych każdy dodatkowy dzień życia przekłada się na krótszą oczekiwaną dalszą długość życia. Dla obiektów niezniszczalnych każdy dodatkowy dzień życia może wskazywać na dłuższą oczekiwaną dalszą długość życia. Jeśli książka jest w druku od 40 lat, to możemy zakładać, że będzie w druku przez kolejne 40 lat. Jeśli jednak przetrwa kolejne 10 lat, to nie skracamy jej potencjalnego okresu życia do 30 lat. Zamiast tego żyje już 50 lat i możemy spodziewać się kolejnych 50 lat.
Klasyki
Przykładem tego jest film „Gwiezdne wojny”. Pierwszy wielki film sci-fi po tylu latach wciąż przyciąga uwagę i ma swoich wielu fanów. Spokojnie możemy się też spodziewać, że za kilkanaście lat książki o Harrym Potterze nadal będą na półkach księgarni. Dalej będą się sprzedawać, ponieważ przetrwały już tyle lat, że ludzie będą chcieli dowiedzieć się dlaczego. Z tego samego powodu wciąż wracamy do klasyków literatury. Skoro ciągle jest o nich mowa po tylu latach, to ciekawość każe nam sprawdzić dlaczego tak jest. Tym samym zapewniamy im kolejne lata życia.
Poker
Jak to się ma do pokera? Barry Carter uważa, że każdy, kto gra w pokera na poważnie, miał wariancję po swojej stronie przez pierwsze miesiące swojej gry. Jego zdaniem każdy, kto został w pokerze ponad rok, wygrywał set vs set i tym podobne sytuacje o wiele częściej niż nakazuje matematyka. „Szczęście początkującego” przekonało ich, że warto poświęcić pokerowi czas. Z drugiej strony, jeżeli ktoś szybko stracił swój pierwszy bankroll lub dwa, najprawdopodobniej na zawsze odpuścił sobie grę w pokera.
Efekt Lindy’ego wpiera tę tezę. Jeżeli ktoś przetrwał w pokerze dwa lata, za dwa kolejne prawie na pewno będzie go dalej kochał i dalej w niego grał. Nawet pokerzyści, którzy odchodzą na emeryturę, jak Vanessa Selbst, Fedor Holz czy Doug Polk, wciąż w ten czy inny sposób udzielają się w pokerowej społeczności.
Jaka płynie z tego lekcja? Jeżeli coś przetrwało długi czas, przetrwanie to dodało mu wartości, dzięki czemu szansa na kolejne lata „życia” jest o wiele większa. Wielkie afery wybuchające w mediach społecznościowych po tygodniu wypadają nam z głów i nikt już o nich nie pamięta i nie mówi. „Pana Tadeusza” czytamy za to od ponad 180 lat. Podobnie jest z naszymi zainteresowaniami. Jeżeli uda nam się wytrwać w pokerze wystarczająco długo, jest duża szansa, że fanami gry zostaniemy przez bardzo długi czas.
Czy krupier powinien włączać się do rozmów przy stole?
