Pięć najbardziej oczywistych tellów live

Zachary Elwood o pokerowych tellach w pokerze live na przykładzie rozdań z relacji telewizyjnych.

Zachary Elwood był kiedyś profesjonalnym pokerzystą. Później swoje doświadczenia ze stołów live postanowił przelać na papier. Jest autorem książek Reading Poker Tells i Verbal Poker Tells, które traktują o tellach w pokerze live. Był też konsultantem jednego z graczy November Nine.

Elwood w jednym z tekstów pisze, że telle to jeden z najbardziej wyidealizowanych aspektów pokera. Istnieje przeświadczenie, że w karcianym świecie dostrzec można kod, który powie nam wszystko o ręce przeciwnika. Tak jest jednak tylko w filmach – telle live są zwykle czymś subtelniejszym, chociaż Elwood zaznacza, że pojawiają się i takie, które trudno ominąć. Część z nich trafiła do telewizji.

Oto kilka przykładów:

Dee Tiller „zdenerwowany” trafieniem fula. Akcja od 23 minuty:

Powyższe rozdanie pochodzi z programu Poker After Dark, a dokładnie z jego 4 sezonu. Biznesmen Dee Tiller trafia w nim z parą dwójek fula na flopie 442. Po tym jak Eli Elezra betuje, odstawia cały show, który składa się z kilku elementów.

Pokerzysta sprawdza kilka razy karty własne. Eli później humorystycznie imituje to zachowanie. Tell widać też na twarzy – Tiller stara się wyraźnie pokazać, że jest niezadowolony z całej sytuacji, delikatnie kiwa głową. Ostatnią wskazówką jest to, co mówi, jakby chciał pokazać, że przed nim jest jakaś ciężka decyzja, kiedy jest inaczej.

– Kiedy ktoś zachowuje się tak, jakby miał przed sobą ciężką decyzję, a przed wami jeszcze w rozdaniu będzie akcja, w twojej głowie powinien uruchomić się alarm. Po co ktoś, kto faktycznie ma przed sobą ciężką decyzją, miałby dawać znać, że takową musi podjąć? – sugeruje Elwood, dodając, że prawdopodobnie rywal ma wtedy mocną rękę i stara się zagrać na tyle, aby oponent uwierzył, że decyzja jest ciężka, kiedy nie jest.

Amator „poirytowany” nutsem

Big Game to program, który podobał się wielu osobom. Ciekawa formuła, w której amator mierzył się z pokerowymi profesjonalistami w grach cash, doczekała się realizacji w postaci włoskiej i rosyjskiej wersji programu. W tym rozdaniu amator David Fishman trafia strita na riverze. Phil Hellmuth ma dwie pary i betuje rivera.

Fishman w tym momencie robi kilka rzeczy, na które Phil w ogóle nie zwrócił chyba uwagi. Wzdycha, jakby to była ciężka decyzja. Potrząsa też głową i aż dwa razy mówi: – Nie pozwolę, abyś mi to zrobił ponownie Phil. Te słowa mają zmylić rywala – Fishman argumentuje, że ma dość tego, iż Phil rozstawia go po kątach zagraniami. – Jeżeli ktoś wyjaśnia ci czemu podejmuje jakąś akcję, powinieneś zapytać siebie, czemu ta osoba miałaby ci przedstawić swój prawdziwy proces myślowy.

Po przestawieniu o tytule: Mam słabą rękę, Fishman udając zastanowienie, zagrywa all-ina, a Phil daje się złapać w jego sieci i sprawdza.

Matt Damon próbuje wygrać Oskara przy pokerowym stole

Kolejne rozdanie pochodzi z Main Eventu World Series of Poker z 2009 roku. ESPN pokazywał wtedy m.in. stół z Mattem Damonem, aktorem, którego pamiętamy z Rounders i wielbicielem pokera.

Po limpie z Td 6h, aktor trafia wymarzonego flopa T T 6 , który daje mu fula. Od razu jednak zwrócić trzeb uwagę na jego zachowanie – w dość dziwny sposób opiera się na krześle, a także w nonszalancki sposób stara się patrzeć gdzieś poza stół, próbując pokazać, jakby cała akcja go w ogóle nie interesowała.

Elwood pisze, że ten pokerowy tell uwidacznia się znakomicie na turnie, bo aktor udaje na kilka sposobów jak bardzo jest zasępiony: na twarzy rysuje się niezadowolenie, potrząsa głową jakby nie wierzył w to, co się dzieje, przygryza też górną wargę, po czym liże ją, wzdychając głęboko. – Hollywodzka gwiazda z marnymi umiejętnościami aktorskimi – nieco żartobliwie komentuje to Lon McEachearn.

Po kolejnym checku na riverze Damon liczy, że rywal znów zabetuje. Niestety jego „beznadziejne zachowanie” zupełnie zatrzymuje akcję, a on zgarnia tylko jednego beta od rywala.

Beth Shak: „niepewność” później ekscytacja

Powyższe rozdanie pochodzi z turnieju World Series of Poker rozgrywanego w 2007 roku. Beth Shak, znana właściwie bardziej dlatego, że była żoną Dana Shaka i posiadała potężną kolekcję butów, znajduje u siebie asy.

Widzimy jak kilka razy amatorka wzrusza ramionami, później chcą pokazać, że nie ma pewności, co chce zrobić. W końcu wchodzi all-in, jeszcze raz wzruszając ramionami. Za każdym razem, gdy ktoś pokazuje niepewność w rozdaniu, a przed nim jest jeszcze akcja, trzeba zwrócić uwagę – Elwood sugeruje też, że w przypadku profesjonalistów telle, które pokazuje, mogą uwidaczniać się w znacznie subtelniejszej wersji. Przykładowo, w przeciwieństwie do Shak, która daje tak wyraźne znaki niewerbalne, profesjonalista może bardzo delikatnie wzruszyć ramionami zagrywając all-ina.

Zabawne jest to, że Beth wstaje od stołu i wręcz tańczy obok niego, mówiąc całemu światu jaką rękę ma i powtarzając „mam to, mam to”. Jej mąż zauważa to i widzi, podobnie jak „cały pokerowy świat”, że dostała parę asów.

Jamie Gold próbuje sprowokować rywala do sprawdzenia

Rozdanie pochodzi z Main Eventu z 2006 roku. Jamie Gold, znany ze swojej gadatliwości przy stole, starał się swoim zachowaniem i rozmową zmylić rywali. W tym rozdaniu trafia seta w starciu z Allenem Cunnighamem. Na riverze ręka zmienia się w fula. Cunnigham betuje mając dwie pary – Gold stawia go na all-inie, wykonując kilka ruchów, które wskazują, że ma raczej silną niż słabą rękę.

Po pierwsze – wstaje od stołu. Zach pisze, że taką tendencją wykazują niektórzy gracze w turniejach, kiedy mają przed sobą silne karty, co pokazuje odprężenie i spokój. Rzadziej zdarza się, że gracze wstają, kiedy blefują ze słabymi kartami. W przypadku Golda tell ten na World Series się sprawdził – kilka razy wstawał od stolika mając mocne ręce, tylko raz wstał, kiedy blefował.

Po drugie, Gold stara się zachowywać agresywnie w stosunku do rywala. Mówi „mam cię” oraz ” wiem, że nic nie masz”. Obie te wypowiedzi mają sprowokować calla od rywala. Gracze, którzy blefują raczej nie będą starali się zachowywać w ten sposób, pokazując, że szukają konfrontacji – boją się bowiem, że rywal instynktownie postanowi stawić im czoła i sprawdzi. Jamie podczas wielu rozdań w turnieju, który wygrał, chętnie rozmawiał i mówi do rywali, czego nie robił, kiedy blefował.

Po trzecie, Jamie trzyma swoje karty tak jakby zaraz miał je wyrzucić do mucka. Stara się w ostentacyjny sposób zwrócić uwagę rywala, jakby czekają na jego call albo wyrzucenie kart. Elwood podkreśla, że takie zachowanie pokazuje również, że Gold chciał wymusić calla od rywala. Zwykle Jamie w nieco inny sposób trzymał swoje karty (bliżej ciała), blefując, kiedy mówił rywalom, że pokaże im kart, jak zrzucą swoje.

Elwood podkreśla, że ostatni tell jest nieco bardziej delikatniejszy i cięższy do wychwycenia. We wszystkich przykładach, telle nie kończyły się dla pokerzystów i amatorów w negatywny sposób, ale zwykle takie informacje mogą mieć wpływ na to, ile żetonów uda się wyciągnąć z mocnych rąk, a przecież o to właśnie chodzi, jeżeli ktoś chce wygrywać w pokera w dłuższym okresie – zarówno w turniejach, jak i grach cashowych.

Na podstawie: Five Of The Most Obvious Poker Tells Ever Televised – Zachary Elwood – Deadspin.com