Niezależnie, czy gracie na mikro, czy na wysokich stawkach – deep stack zmienia grę na tyle, że konieczne jest odpowiednie dostosowanie swojej strategii do nich. Nathan „BlackRain79” Williams na łamach „Poker News” wyjaśnia co dokładnie należy zrobić w takiej sytuacji.
Gra na deep stackach, a więc 200-300BB, zmienia w pokerze praktycznie wszystko. Ta wielkość stacków może być znajoma dla graczy live, zdarza się też w grach typu „fast-fold” w pokerze online.
Jak dostosować się do takich stacków? Przede wszystkim nie możesz wkładać 200BB czy 300BB na środek stołu z tym samym zakresem, z jakim zrobiłbyś to mając 100BB lub 50BB. Zakres, z którym możemy ryzykować cały stack, zdecydowanie powinien być bardziej tight. Dlaczego? Ponieważ przy tak deep stackach przegrana pula to ogromny cios dla twojego win rate’u.
Na przykład, większość mądrych regularsów nigdy nie wejdzie all in preflop z KK lub QQ, gdy mają 200-300BB. Przynajmniej nie wtedy, gdy grają z innym mądrym i kompetentnym rywalem. Wiedzą, że dobry gracz zaryzykuje tak wielki stack preflop tylko mając AA.
Trzeba też oczywiście wspomnieć, że grając przeciwko rekreacyjnym graczom możesz zapomnieć o wszystkim powyższym. Tego typu gracze nie myślą o zakresach all inów w kontekście rozmiaru stacków. Nie mówiąc już o tym, że zazwyczaj nie zastanawiają się nawet nad tym, jakie karty może mieć ich rywal!
Pamiętaj więc, że tekst też ma ci pomóc w grze przeciwko kompetentnym rywalom, ponieważ gracze rekreacyjni to zupełnie inna bajka. Poniżej znajdziesz przykład rozdania z mikro stawek, które doskonale ilustruje to, w jaki sposób gra na deep stackach powinna wpływać na twoją decyzję o poświęceniu całego stacka.
W tym rozdaniu Hero robi flat preflop z big blind mając 66 w ręku i ponad 300BB w efektywnym stacku. Nasz rywal to tight-aggressive regular.
Idealnie trafiamy flopa – 6JJ rainbow – od razu lądując na nim z fullem. Jak zawsze na tych stawkach, sugeruję, żeby w takiej sytuacji naszym celem było znalezienie sposobu na to, by w puli znalazło się jak najwięcej żetonów jak to możliwe. Często, gdy jesteśmy bez pozycji jako caller preflop, najlepszym na to sposobem jest check-raise.
Hero faktycznie decyduje się w tym przypadku na check-raise. Jego rywal robi call, co w tej sytuacji jest prawidłową decyzją i powinien to robić z szerokim zakresem.
Gdy na turnie pojawia się blank, 3, podoba mi się decyzja o betowaniu. Aczkolwiek przeciwko bardzo agresywnemu graczowi kolejny check-raise czasem też byłby dobrą decyzją. Gdy rywal robi call na turnie, jego zakres możemy wyraźnie ograniczyć do średnich par na ręku, tripsa i overpar.
Prawdziwa zabawa w tym rozdaniu zaczyna się jednak na riverze. Pojawia się na nim K. Hero betuje (a więc robi to, co powinien), na co rywal wchodzi all in za pozostałe mu prawie 300BB! Co teraz powinien zrobić Hero?
Jak zostało wspomniane wcześniej, nasz zakres musi być o wiele bardziej tight, jeżeli myślimy o ryzykowaniu całego stacka, gdy jest on tak dużych rozmiarów. W tej sytuacji nasza ręką to szósty nuts. Ponieważ gramy przeciwko normalnemu regularsowi na mikro stawkach, szansa na to, że postanowił zrobić szalony blef, jest bliska zeru.
Nie spodziewam się również, że tego typu gracz w ten sposób mógłby rozegrać rękę w stylu tripsa. Tak mógłby zagrać rekreacyjny gracz. Zostawia nam to tylko monstery: KK, JJ i KJ. Mam doświadczenie na mikro stawkach liczone w milionach rąk i właśnie to doświadczenie mówi mi, że jeżeli zrobimy w tej sytuacji call, rywal w zdecydowanej większości przypadków pokaże właśnie jedną z tych rąk.
Hero spasował i ja z jego decyzją jak najbadziej się zgadzam. Oznacza to, że Hero dobrze rozumie grę w pokera na deep stackach. I ty też powinieneś charakteryzować się tak rozsądnym podejściem, jeżeli nie chcesz niepotrzebnie szkodzić swojemu win rate’owi.
Liczenie kombinacji, czyli ćwiczenie z ograniczania zakresu
