Kanadyjczyk może być najbardziej znanym żyjącym pokerzystą. Jego popularność pozwoliła pokerowi wyjść z cienia, co zaowocowało kilkoma scenami filmowymi i wysokim poziomem rozpoznawalności. Daniel, pomimo kilku potknięć PR-owych jest powszechnie uważany za jednego z najlepszych ambasadorów pokera.
Jest zabawny, interesujący i chociaż być może przekracza czasem linię dobrego smaku, nie jest on tak lekceważący jak niektórzy inni pokerzyści (np. rekordzista pod względem liczby zdobytych bransoletek WSOP). Ponadto Negreanu jest liderem w klasyfikacji największych wygranych w turniejach live wszech czasów.
Podczas gdy gra Negreanu (szczególnie w formacie cash) jest często krytykowana przez innych prosów, ciężko zaprzeczyć że należy on do najlepszych pokerzystów na świecie. W niniejszym artykule podpatrzymy jego zagrania.
Czytanie innych pokerzystów
Jest to zdecydowanie najważniejsza umiejętność Negreanu. Może nie jest najbardziej agresywnym graczem w towarzystwie, ale ma mnóstwo doświadczenia za pasem i wie jak z niego korzystać. Część graczy najwięcej wiedzy czerpie z filmów coachingowych, sprzyjającym szczególnie nauce strategii, inni natomiast najlepiej odnajdują się w pracy z własnym trenerem.
Daniel Negreanu grać w pokera nauczył się w niego grając. Wiele lat spędzonych przy stole spowodowały jego niezwykłą zdolność do podejmowania dokładnych założeń dotyczących zakresów kart innych graczy, a wszystko to przy symbolicznych tylko informacjach o przeciwnikach. Spójrzmy na film poniżej.
Ręka rozgrywana przeciwko Doyle’owi jest prostą sprawą rozpoznawania zakresu przeciwnika z niewielką pomocą kombinatoryki, wspólnej historii i profilu przeciwnika. Choć Brunson jest wielkim graczem, który jak najbardziej jest w stanie mixować swoje zagrania, należy on raczej do starej, bardziej zachowawczej szkoły pokera. Kiedy porównamy to z betsizingiem raczej suchego boardu, nie umożliwiającego wielu semi-blefów (szczególnie patrząc na preflop range Doyla) oraz fakt, że Daniel blokuje komba Ax-ów to uznać trzeba, że sety to spora część zakresu Ojca Chrzestnego pokerowego środowiska.
Jednocześnie Daniel nie jest przeciętnym kasynowym mędrcem, który stawia ciebie na „AK w pikach”. Podejrzewa, że zakres Doyla jest mocny, ale może się składać z kilku semi-blefów lub blefów z backdoorami. Fold A8 na flopie byłby słaby, nawet jeżeli wykrzyczał Doylowi jego rękę, był to bardziej skrót myślowy niż rzeczywiste odzwierciedlenie tego co Kanadyjczyk myśli.
Daniel (podobnie jak wielu innych dobrych graczy) zdaje sobie sprawę, że wywoływanie rąk przeciwników jest imponujące i dobrze odbierane w TV. Poza tym negatywnie wpływa na mniej doświadczonych graczy – „O Boże on wie jaką mam rękę i gra dalej, na pewno jest lepszy”.
Druga ręka przeciwko przedstawicielowi młodszej generacji rodziny Brunsonów jest najlepszym przykładem o nieświadomej kompetencji do gry. Daniel był w spocie na all-ine tyle razy w czasie swojej pokerowej kariery, że odsłonięcie kart w połączeniu z czasem podejmowania przez Todda decyzji pozwoliło mu doskonale ocenić jego rękę.
Wywołanie ręki przeciwnika grającego check/raise z reką 9x kompletującą strita na boardzie 678T nie jest szczytem umiejętności readu, natomiast wskazanie kickera sprawia, że sytuacja jest nieco bardziej interesująca.
W trzecim rozdaniu przeciwko Trauot, Daniel pokazał, że bierze wszystkie dostępne mu informacje pod uwagę. Podczas gdy linia post flop nie byłaby wystarczająca aby dokładnie określić rękę przeciwnika, kiedy dodamy do tego akcje pre flop i blokery Daniela, sytuacja staje się jaśniejsza.
W ręce przeciwko asom McLeana prawidłowo rozpoznał przewagę zakresu przeciwnika opierając się na historii rozdań i akcji pre flop. Ręka jest nad wyraz interesująca ze względu na to jak Negreanu zastraszył MacLeana.
Daniel nie określa konkretnych rąk jak w starych filmach czy podobnie do zdegenerowanego hazardzisty z lokalnego kasyna, ale umieszcza je w pewne ramy rąk, z którymi przeciwnicy zachowają się tak samo.
Dlaczego więc mówi „masz parę asów na ręku”, podczas gdy zdaje sobie sprawę z tego, że równie dobrze może mieć króle? Odpowiedź jest prosta – dlatego bo nazywanie konkretnej ręki jest o wiele silniejszym przekazem niż np. „a więc zagrałeś bardzo tight, ale nadal standardowo, zapewne posiadasz premium hand typu AA, KK, może AQ, ale to blokuję i jakieś 10 innych kombosów”. Daniel nie wskaże zawsze dokładnej ręki przeciwnika, ale kiedy mu się to uda, szok przeciwnika będzie tak wielki, że może da mu darmową kartę (czego by nie zrobił normalnie). Jest to wartość dodana umiejętnego wykorzystywania readów na innych graczy.
Small ball
Mówi się, że to Daniel ukuł termin small ball poker. Jak sama nazwa wskazuje “small ball” jest minimalizacją wariancji poprzez wygrywanie jak największej ilości małych potów, bez ryzykowania całego stacka. Jest to pewnego rodzaju optymalizacja gry. Z drugiej strony jedyną pewną rzeczą, która ograniczy wariancję jest podniesienie poziomu win rate – jeżeli gra o cały stack okaże się EV+ to należy to robić.
Negreanu był jednym z pierwszych graczy, którzy zauważyli, że standardowe otwarcie 3x, jest niepotrzebne, szczególnie jeżeli chcesz zachować szeroki zakres rozgrywanych rąk. Co ważniejsze Daniel zauważył, że to małe i średnie pule stanowią najważniejszy element wykresu win rate.
Duże pule zwykle się budują gdy gracze trafiają na ręce z topu swoich zakresów (odnosi się to szczególnie do dwóch najpopularniejszych typów graczy – tight i loose-passive), a następnie dzieje się po prostu wola Nieba. Nie potrzeba dużych umiejętności aby zaangażować się w wojnę AA na KK na stu blindach.
Małe i średnie pule są rozgrywane o wiele mniej automatycznie i oczywisto, a zatem oferują najwięcej miejsca na uzyskanie przewagi nad przeciwnikiem. To jest właśnie sedno, które pozwoliło Danielowi przez lata górować na stołach pokerowych na całym świecie.
Chęć nauki
Jako znana postać w świecie pokera, Daniel musiał znosić niekiedy upokorzenia w różnych okresach swojej kariery, zwłaszcza jeżeli chodzi o gry cash. W intrenecie krąży mnóstwo filmików gdzie sfrustrowany Negreanu przegrywa duże pieniądze często w nieodpowiedzialny sposób. Daniel jednak należy do ludzi, którzy kochają się uczyć, a najlepiej to robi na własnych błędach.
Grając online Negreanu nauczył się nowoczesnego podejścia do gry w pokera, czyli czegoś, czego nie potrafił jeszcze pięć czy dziesięć lat temu. Dzięki swoim wrodzonym umiejętnościom i nauce wszedł na kolejny poziom. Zobaczmy rękę przeciwko Ike’owi Haxtonowi:
Osobowość zwycięzcy
Daniel jest graczem ze świetnym mindsetem. Ma zdrowe podejście zarówno do pokera jak i życia codziennego. Dba o zdrowie, zwraca uwagę na to co je, jest bardzo kontaktowy i zawsze gotowy do gry. Jest ciekawy świata i chętny nauki.
Podczas gdy miał kilka ciemniejszych punktów w swojej karierze, kojarzymy go raczej tylko z wielkiego entuzjazmu i optymizmu.
Dodając wszystkie te rzeczy, otrzymamy kombinację, która zapewnia sukces na arenach pokerowych na świecie.
