Po dość wyczerpujących obchodach święta budowlańców, zasnąłem wczoraj jak dziecko dość wcześnie i obudziłem się właśnie w środku nocy. Włączyłem sobie film „Watchman” Zacka Snydera, który zawsze działa na mnie pobudzająco, jeżeli chodzi o wyobraźnię, szare komórki oraz poczucie estetyki. O tej porze mniej wszelkiej maści rozpraszających impulsów z zewnątrz, więc typowo joyce'owski strumień świadomości zaczął nabierać bardziej regularnych barw, a jako że spać mi się totalnie nie chce, więc postanowiłem przelać na wirtualny papier to, co mi się w tej mojej łepetynie urodziło.
Od zarania dziejów toczy się batalia i walka zacięta o to, czy poker to hazard, czy nie hazard, czy to gra szczęścia, czy umiejętności. Ostatnio Pawcio zamieścił dość ciekawy artykuł rugający jakiegoś dziennikarzynę za stwierdzenie, że współczesny poker polega na szczęściu. Przeczytałem komentarze również i o zgrozo muszę stwierdzić, że faktycznie na ten temat zdania są podzielone. Nie będę się tutaj bawił w psychoanalityka i rozprawiał nad emocjonalnym podejściem niektórych komentatorów do sprawy oraz źródeł ich frustracji, bo to nie na tym rzecz polega.
Źle zadane pytania
A teraz z grubej rury: moim zdaniem jest to totalnie pusta dyskusja, bezsensowny spór i dziecinada. Dlaczego? Ponieważ cała afera jest w moim odczuciu i patrzeniu na sprawę totalnie bezprzedmiotowa. Przede wszystkim, źle zadawane są pytania.
Twierdzę po pierwsze i najważniejsze, że pokera oraz żadnej innej gry nie sposób rozpatrywać, jako hazard, czy nie-hazard. Są to tylko gry, które nie mogą być w ten sposób wartościowane.
Czymże bowiem hazard jest? O jednoznaczną definicję ciężko, słowniki podają etymologię z arabskiego (pochodzi od słowa „kostka”), ale tak naprawdę ciężko w internecie szukać konkretnej definicji tego słowa. Pokuszę się zatem o swoje własne określenie, ale dojdę do tego metodą negatywnej eliminacji.
Na pierwszy rzut oka, hazard kojarzy się z podejmowanym ryzykiem, gdzie stawką są pieniądze. To jednak zbyt mało, aby zrobić z tego terminu coś użytecznego, ponieważ jest on zbyt szeroki i pojemny. Każdy biznesmen byłby hazardzistą, ponieważ nie ma inwestycji pewnych i stuprocentowych, nawet wychodzenie do pracy mogłoby zostać uznane za hazard, ponieważ nigdy nie ma pewności, że jakiś tam zakład nagle nie upadnie i powiedzmy nie wypłaci zaległego wynagrodzenia.
Hazard zawsze będzie się kojarzył z grami i występującym w nich elementem losowym. To również jest zbyt pojemne, ponieważ nie ma gier bez elementu losowego. Występuje on praktycznie w każdym sporcie, w każdym współzawodnictwie w stopniu większym lub mniejszym, ale jest tam obecny.
Mógłbym tak bez końca posługiwać się stereotypami i za każdym razem powstawałby termin, który nie jest właściwy, definicja zbyt pojemna i zbyt szeroka, aby można było nią coś konkretnie określić.
Nieco inne spojrzenie
Osobiście jestem zdania, że sama gra jako gra nie ma nic wspólnego z zachowaniem człowieka. Rzucę nawet dość kontrowersyjną tezę, że to człowiek uprawia hazard poprzez swoje podejście do danej gry, czy sfery życia, ale sam fakt podjęcia przez niego jakiejś gry nie czyni z niego hazardzisty.
Na poparcie tegoż mam przykład z Wall Street. Wyobraźcie sobie teraz kogoś, kto ma powiedzmy jakąś sumę pieniędzy i chciałby się pobawić w grę na giełdzie, ale nie ma żadnej wiedzy na ten temat, pojęcia o rynku etc. Będzie kupował akcje na chybił trafił i liczył na fart. Dla mnie będzie on zwykłym hazardzistą, który liczy po prostu na szczęście, ale to wcale nie oznacza, że grę na giełdzie można uważać za hazard – pomimo tego, że bardzo często jest w ten sposób odbierana!
To samo tyczy się pokera. Jestem częstym bywalcem w kasynie, gdzie rozgrywane są turnieje pokerowe i za każdym razem widzę masę hazardzistów, dla których zasiadanie przy stoliku nie różni się w najmniejszym stopniu od postawienia na rulecie. To są ludzie, którzy nie mają pojęcia o grze i tym sposobem gamblują w pokera. Ale czy to jest wina gry, czy ignorancji człowieka w nią grającego? Gdyby tak było, to każdą grę można by podciągnąć pod hazard, wystarczy tylko odpowiednio spreparować podejście człowieka. Tenis? Proszę bardzo.
Jestem totalnym kaleką jeżeli chodzi o tę grę. Pomimo tego, że kiedyś za dzieciaka trenowałem, to swoją karierę zakończyłem na etapie walenia w piłki drewnianą packą. Jednakże załóżmy, że twierdzę, iż mam szansę pokonać powiedzmy Andre Agassiego. Mój plan jest taki: liczę na to, że Agassi po wejściu na kort skręci sobie kostkę i podda mecz walkowerem. Liczę na ten łut szczęścia tak mocno, że postawię 100 000 $. Jest szansa wygrać z Agassim? Jest. Można mieć tak nasrane w dyni? Oczywiście, że można! Identycznie zachowują się gracze, którzy dobierają do jednego outa na riverze – bo może spadnie.
To od człowieka zależy, czy uprawia on hazard w czystej postaci, czy poprzez zdobycie umiejętności będzie kontrolował grę lub inną sferę aktywności, aby zwyciężyć i odnieść korzyści. Dlatego właśnie moim zdaniem pytanie, czy poker to hazard jest bezprzedmiotowe i źle zadane. Tak postawiony problem nie ma szansy na rozwiązanie, pomimo wszystkich argumentów, jakie będą wysuwane przez obie strony. To bardzo przypomina mi spór o istnienie Boga. Od zawsze byli ludzie, którzy udowadniali jego istnienie lub nieistnienie, pomimo tego, że nie da się tego zrobić, ponieważ podstawą sprawy jest wiara, czyli czynnik niezależny od poznania. Dyskusja na ten temat zawsze kończy się trafieniem w mur, którego przebić się nie da.
Poker jest tylko grą. Należy ją zrozumieć, uświadomić sobie jej specyfikę i przyjąć do wiadomości, że wyniki muszą być traktowane z perspektywy długoterminowej. Przy odpowiednim podejściu, gra w pokera nigdy nie będzie hazardem. Tutaj nie jesteśmy skazani na statystyczną porażkę z definicji. Jednakże przewagę nad innymi graczami trzeba sobie wypracować – tak samo, jak w każdym innym sporcie. Różnica między pokerem a czysto kasynową ruletką jest prosta – w pokerze każdy na starcie ma równe szanse i od niego zależy wyłącznie, jak je wykorzysta. W ruletce natomiast również można grać z maksymalną szansą na wygraną, ale maksymalna możliwa szansa w tej grze zawsze będzie mniejsza niż 50%. Tego nie ma w pokerze.
Co z tego wynika?
Jak zatem należy podejść do kwestii szeroko rozumianego hazardu? Jestem zdania, że błędem jest również jego demonizowanie. Hazard to zło – tak myślą nawet pokerzyści, którzy aż wzdrygają się na myśl, że ich ulubioną grę nazywa się tym mianem. Twierdzę, że hazard jest nie bardziej szkodliwy, niż alkohol. Wszystko jest kwestią odpowiedniego dozowania. Nie można tutaj popadać w skrajności. Większość z nas lubi sobie wypić od czasu do czasu, ale to wcale nie czyni z nas alkoholików. Przesada w spożywaniu natomiast może mieć skutki tragiczne, nie tylko dla zdrowia, ale również dla samego życia w społeczeństwie.
Popatrzmy też na hazardzistów, tych którzy przykładowo grają w ruletkę, czy inne gry typowo kasynowe. Wiadomo, że w long runie są skazani na porażkę, jednakże wrzucenie od czasu do czasu kasy w automat, czy przeznaczenie pewnej kwoty na rozrywkę przy ruletce, nie oznaczają, że mamy od razu do czynienia z patologią. Jedni wydają pieniądze na zakrapiane imprezy, inni na zagrabaniczne wycieczki, a inni najzwyczajniej w świecie lubią dreszczyk emocji w kasynie. Nie wszyscy, którzy tam chodzą są uzależnieni od hazardu i zatracają się w nim niszcząc życie swoje oraz swoich bliskich. Wszystko zależy od dozowania i podejścia.
Nie usprawiedliwiam tutaj nikogo, ani nie twierdzę, że łażenie do kasyna jest mądre. Jednakże w kwestiach rozrywki nie można przyjmować takiego wartościowania. Jestem w stanie zrozumieć ludzi, którzy dla rozrywki grają sobie w ruletkę, tak samo, jak jestem w stanie zrozumieć ludzi, którzy nie idą do dyskoteki, aby wyrwać sobie laskę, ale po prostu za nią płacą w agencji.
Jestem daleki od oceniania tego, na co ludzie wydają zarobione przez siebie pieniądze. To powinien zrozumieć również nasz rząd, który za wszelką cenę chce chronić swoich obywateli przed zgubnymi skutkami hazardu. Od zabawy przy jakiejkolwiek grze do uzależnienia jest jeszcze daleko, tak samo, jak od wyjścia na piwo ze znajomymi do alkoholizmu. Nie można w ramach prewencji zakazywać wszystkim obywatelom takich przyjemności tylko dlatego, że niewielkiemu procentowi społeczeństwa to szkodzi.
Tematu oczywiście nie da się wyczerpać – nie tylko w jednym wpisie, ale nawet w jednym blogu prowadzonym przez jednego człowieka. Ciekaw jestem waszych opinii i zapraszam do dyskusji.
W kolejnym odcinku
Skończę już na dzisiaj, ponieważ tekst rozrósł się dość znacznie. Jednakże, aby podsycić apetyty, zdradzę rąbka tajemnicy na temat kolejnego wpisu.
Przyznam się, że jestem małym kłamczuszkiem. Obiecałem, że nie będę się tutaj bawił w psychoanalizy, ale właśnie w tej chwili stwierdziłem, że bez tego się raczej nie obędzie – przynajmniej w niewielkim stopniu.
Jako oczywiście nie pierwszy zauważyłem, że pokera hazardem nazywają przede wszystkim ci, którzy w niego przegrywają albo nie mają totalnie żadnego pojęcia o naturze tej gry i całą swoją wiedzę opierają na mniemaniach oraz stereotypach. Ci pierwsi to słabi gracze, ci drudzy to ludzie od naszej ustawy hazardowej z ministerstwa finansów. W kolejnym wejściu usłyszycie o tych pierwszych. O tych drugich natomiast nie będę się na razie rozpisywał, ponieważ to banda nieuków oraz ignorantów, którzy nota bene uprawiają hazard polityczny. Szkoda mi na nich nawet wirtualnego atramentu w najbliższym czasie – zajmę się tym towarzystwem przy innej okazji.
A teraz z czystym sumieniem mogę powiedzieć wam Dobranoc 😉
maksymaliza1cja szans brzmi niezle ale twoj argument doboru stolikow dotyczy sie raczej cash games, gdyz trudno byloby to zrobic grajac mtt czy sng. rozumiem ze mozesz maks swoje szanse unikajac watpliwych spotow, stosujac mega dobra selekcje rak, odpowiednio bezpieczny bet sizing,, poprawna analize statystyk oponentow ale to nie zmiena faktu ze musisz miec wiele szczescia w tej grze. bo czymze innym jest wynik coolera? cion flipa? bad beata? chociaz nie wiem jak poprawne decyzje bys podejmowal na te sytuacje nie masz wplywu. lioczysz wiec na szczescie.
ale wiem wiem w dlugim okresie czasu…… to moje ulubione twierdzenie z typu bla bla bla, podobnie jak wyzej w cash game owszem o majaca zastosowanie i latwiejsze do przeliczenia.
trudno bowiem o dluga perpektywe w rozgrywaniu np sunday milon. mozesz ich zagrac tylko 52 rocznie . jaka to probka? zadna. i jezeli odpadasz na 21 m. przegrywajac z lepszym ukladem kontra gorszy ktory podejmujac niepoprawne decyzje dobral swoj out ( AA v 99) to co to znaczy? ze on mial szczescie ( porocz tego ze byl donkiem) a ty nie. i co mi po tym ze dlugim okresie….. bla bla bla.
zgadzam sie ze stwierdzeniem ze statystycznie kazdy z nas w dlugim okresie czasu otrzyma tyle samo AA KK czy 72., ale n ie tych samych turniejach , nie w tych samych fazach, nie w tych samych spotach i nie przeciwko tym samym ukladom przeciwnikow. i tutaj liczy sie wlasnie szczescie lub jego brak. bo wolalbym przegrac male pule we wczesnej fazie turnieju z AA a wygrac te jedna wielko w poznej.
podsumowanie: poker jakkolwiek niewatpliwe jest gra w ktorej trzeba sie uczyc i rozwijac bo umiejetnosci sa wazne to niezwykle istotnym jest czynnik szczescia. naprawde niezwykle. a wielu z was boi sie do tego przyznac. zupelnie nie rozumiem dlaczego.
pozdrawiam.
Nie usiądę z Tobą do HU, ponieważ jestem za słaby, nie zagram również w ruletkę, ponieważ nie lubię być underdogiem. To chyba proste.
Czego w tym momencie chcesz dowieść i jak to się ma do napisanego przeze mnie tekstu?
Jeżeli masz na myśli, że w pokerze szanse na wygraną bywają w określonych przypadkach minimalne, to oczywiście się z Tobą zgadzam! Bez dwóch zdań, nigdzie nie napisałem, że jest inaczej. Ja mówię o możliwościach maksymalizacji szans w pokerze, a nie o fakcie, że zawsze masz większe niż powiedzmy 50%. Unikam sytuacji, w których wiem, że jestem daleko z tyłu i nie zasiadam do gry z ludźmi, którzy są ode mnie lepsi, to proste (chyba, że gram towarzysko ze znajomymi), tak samo, jak nie wchodzę all-in z 8-3o przed flopem.
Maksymalizacja szans w pokerze polega właśnie na takich decyzjach.
Zgadzam się jedynie z twierdzeniem, że „pokera oraz żadnej innej gry nie sposób rozpatrywać, jako hazard, czy nie-hazard”.
Reszta tez i porównań autora jest niestety chybiona.
„należy przyjąć do wiadomości, że wyniki muszą być traktowane z perspektywy długoterminowej”
A właściwie to dlaczego? Jaka jest ta perspektywa długoterminowa? Miesiąc, rok, 5 lat, 1 mln rozegranych rąk?
„W ruletce natomiast również można grać z maksymalną szansą na wygraną, ale maksymalna możliwa szansa w tej grze zawsze będzie mniejsza niż 50%. Tego nie ma w pokerze”.
A jaka jest szansa w pokerze? Ile procent szans w HU ze mną ma np. nazywający mnie Generałem Kapicą Shaft455? A może xray potrafi to policzyć?
„A właściwie to dlaczego? Jaka jest ta perspektywa długoterminowa? Miesiąc, rok, 5 lat, 1 mln rozegranych rąk?”
Tutaj nie chodzi przecież o to, aby podać jakąś granicę, a z całą pewnością nie granicę czasową. Chodzi raczej o to, że wyników w pokerze, tak jak każdych wyników, gdzie do głosu dochodzi statystyka, nie można rozpatrywać z punktu widzenia jednostkowego. Chyba to rozumiesz, czy nie? Przecież po jednej sesji nie możesz komuś powiedzieć, że jest wygrywającym lub przegrywającym graczem, a gdy połamiesz komuś raz AA za pomocą 8-3o to oznacza, że rakiety są do dupy i lepiej z nimi nie wchodzić, bo połamią. Równie dobrze po jednym skutecznym wypadzie do kasyna i wygraniem na ruletce mógłbyś nazwać kogoś profesjonalistą. Aby statystyka miała cokolwiek do powiedzenia, potrzebna jest większa próbka – im większa, tym lepsza i nie można mówić o jakiejś dolnej granicy.
„A jaka jest szansa w pokerze? Ile procent szans w HU ze mną ma np. nazywający mnie Generałem Kapicą Shaft455? A może xray potrafi to policzyć?”
Tutaj chyba totalnie nie zrozumiałeś. W pokerze przede wszystkim liczy się maksymalizacja szans i tylko od Ciebie zależy, czy będziesz miał edge nad rywalami, czy nie. Jeżeli jesteś specjalistą od HU to doskonale powinieneś wiedzieć, że w pokerze nie liczą się wyłącznie umiejętności rozgrywania, ale również table selection – to również należy do maksymalizacji szans. Człowiek myślący nie zasiądzie do stolika z kimś lepszym od siebie, tylko będzie szukał fisha. Szanse w starciu z konkretną osobą są oczywiście niepoliczalne.
Gdy piszę, że „W ruletce natomiast również można grać z maksymalną szansą na wygraną, ale maksymalna możliwa szansa w tej grze zawsze będzie mniejsza niż 50%. Tego nie ma w pokerze”. To chyba jasne, że chodzi o fakt bycia underdogiem w ruletce – bez znaczenia na umiejętności. W pokerze natomiast wcale być nim nie musisz.
Pozdrawiam
Przy nieskończenie nieskończonym szczęściu nie znający zasad gry wygra przez wylosowanie serii ruchów: wylosowanie figury i wylosowanie pola na które stanie i wylosowanie zdarzenia jakie to za sobą niesie. Za każdym razem wylosuje optymalną decyzję. A skoro nie zna żadnych zasad to wylosuje ją z nieskończonej ilości zasad. Taką mam rozkminke po 5 pączkach. Jeszcze 2 zostały 😛
btw, fajny blog.thx.
To może konkretniej – w której z sytuacji masz większą szansę na wygraną:
A: Grasz ze mną HU za 90 zł + 10 zł
B: Obstawiasz zakład prosty za 100 zł w ruletkę
I wyobraźmy sobie tą samą sytuację w dłuższej perspektywie.
Świetny wpis!
Ostatnie zdanie jest na temat bloga… damn, poranne pisanie -.-
Tenis to hazard? Przecież szanse na wygranie seta przez amatora z Federerem oceniam na jakieś pół promila a szanse wygrania HU z Negreanu to jakieś 25% wystarczy że będzie allin wchodził preflop amator i praktycznie wtedy szczęście jednego albo pech drugiego rozstrzygnie kto wygra HU. A w secie z Federerem to chyba tylko spadający meteor z nieba zapewni wygraną bo nawet ze skręconą kostką Federer na jednej nodze może wygrać. Żaden sport to nie hazard nawet skoki narciarskie bo był taki polski skoczek Robert Mateja na którego skoki wiatr nie miał żadnego wpływu bo czy wiało w plecy czy pod narty to równą formę miał i szans z Małyszem żadnych na zwycięstwo. I teraz na skoczni Mateja szans nie miał wygrać z Małyszem czy wiało czy nie ale jakby zasiadł do stolika z wspomnianym D.Negreanu to mógłby pierwszy raz w karierze złoty medal zdobyć. I teraz konkretne pytanie czy kompletny amator może wygrać partię szachów z arcymistrzem nie mając pojęcia o grze? ( nie licząc sytuacji że arcymistrz się spije i uśnie przy stole) Czy kompletny amator jest w stanie wygrać robra w brydża nie znając zasad? I czy kompletny amator jest w stanie wygrać HU w Texas Holdem nie znając zasad gry? Odpowiedź jest prosta wystarczy że użyje jednego magicznego słowa „all in” i jego szanse na wygranie są całkiem spore. To jest proste obalenie tezy że są jednak gry bez elementu losowego w starciu amator : profesjonalista ale na pewno tą grą nie jest texas holdem bo amator w nim może zostać zwycięzcą każdego MTT np. ostatnich TCOOP ale nigdy nie zostanie arcymistrzem szachowych ktoś kto nie odróżnia wieży od konika szachowego choćby nie wiem jakie szczęście miał.
Spojrzenie od tego czy poker to hazard jest bzdurnym spojrzeniem zależnie od zajmowanej strony i tak urzędnik z MF będzie twierdził że to twardy hazard i uzależnia natomiast naganiacz rakebacku, nowych graczy, pracownik pokeroomu na kilku kontach czy twarz roomu będzie twierdził że to czysty skill i sport.
Tyle, że droga do wygrania turnieju to nie jedynie HU przy stole finałowym 🙂
Bardzo fajny wpis, prezentujący poglądy bardzo zbliżone do moich, +1! 🙂
jeśli porównujesz pokera do tenisa to porównaj jeden pojedynek pokerowy do jednego gema, albo poprostu do jednej wymiany piłek
Delikatny próba obiektywnego podejścia do tematyki hazardu nie przekonała mnie w żaden sposób do znajomości tego problemu przez autora. Wpis pełen sprzeczności niestety.
Dziękujemy Generale Kapica 🙂
Robertho, mógłbyś rozwinąć swoją myśl?
Troluje 😉
Jedynym sposobem pozbycia się wszelkich uzależnień jest wymordowanie całej ludzkości.
Praktycznie wszystko da się nazwać hazardem i jakiekolwiek zakazy niczego nie rozwiążą.
Hazard to podejmowanie zakładów/ryzyka z wartościa oczekiwaną (dla grajacego) < 0. Nie ma co komplikować prostych spraw, dla jednych poker to hazard dla innych gra skilla. Dla niektórych kontrakty terminowe to hazard dla innych inwestowanie. Dla wszystkich ruletka to hazard (wyłączając operatora jako stronę).
ogólnie dobry wpis.
pozdrawiam
Jak zawsze profeska 🙂 GG i pisz dalej
Bardzo dobry tekst ukazujący istotę problemu! Według rozumowania naszego Państwa powinniśmy zakazać kursów na prawo jazdy bo każdy kierowca to pirat drogowy, który jeździ po pijanemu.
HAHAHAHA
Fanzolicie Hipolicie, ty Fizol długo nad tym myślałeś, jak poker nie jest hazardem to ja jestem biskupem
Podejrzewam, że w Twoim wykonaniu poker jest hazardem w czystej postaci 😉
A wszystko to jak krew w piach.. Cały wpis poświęcony jest temu, że nie to CO robimy ale JAK to robimy decyduje o tym czy jesteśmy hazardzistami czy też nie. Ale zawsze musi znaleść się jakiś 'biskup’, ignorant, który za wszelką cenę musi udowodnić światu, że istnieje tylko jego racja..
co do słowa hazard – rozumienie tego słowa przez matematyków/elektroników/programistów jest jeszcze trochę inne 🙂 W naukach ścisłych tego typu słowo hazard oznacza sytuację/proces którego wynik nie jest w 100% pewny, tzn w czasie jego trwania nie jesteśmy określić jego wyniku ze 100% dokładnością. Zgodnie z takim podejściem do terminu :hazard: całe nasze życie to jeden wielki hazard 😉 i tak jest!
Stawiasz parę ciekawych tez z którymi się zgadzam, ale z jedną będę polemizował! Demonizowanie hazardu- jest słuszne, ponieważ ten nałóg jest wg mnie bardziej szkodliwy niż alkoholizm, czy nawet narkomania! Ktoś kto wpadnie w sidła kasyna może w krótkim czasie przegrać kasę-życie! Obecnie szkółką hazardowego myślenia są „jednoręcy bandyci” na których „na małych stawkach” ludzie, najczęściej „małomający” przegrywają swoje grosze i nabijają kabzę mafii.
Twój wpis oceniam jednak mega pozytywnie i czekam na następny!
Zastanówmy się przez moment. Jak chciałbyś porównać porównać alkohol z hazardem? To trochę jak stawianie czerwonego z czarnym i zastanawianie się, który z kolorów jest bardziej demoniczny. Alkohol również niesie w niektórych przypadkach skutki tragiczne. Są ludzie, którzy stracili na tym naprawdę wiele; nie mówię tylko o pieniądzach, ale o wartościach niewymiernych – rodzinie, bliskich etc. Tutaj skutki są bardzo podobne. Nawet pod względem ilościowym skłaniałbym się do tego, że alkoholików jest u nas więcej niż chorobliwych hazardzistów – nie upieram się, bo nie widziałem statystyk, ale tak mi się wydaje (poprawcie mnie, jeżeli się mylę).
W obu przypadkach natomiast waży człowiek i jego podejście. Kluczem jest ODPOWIEDZIALNOŚĆ!
JEŚLI MOŻESZ PRZEDSTAW zestawienie ile osób rocznie ginie/umiera (bezpośrednio / pośrednio ) przez :
– alkochol
– narkotyki
– hazard
sorki za błąd
Bardzo dobry wpis w ciekawy sposób przedstawiający Twoje podejście do tematu. Od siebie mogę dodać, że patrzę na to w identyczny sposób. Poker jak najbardziej może być hazardem, tak samo jak podana przez Ciebie jako przykład gra na giełdzie. Wystarczy jednak wiedza i umiejętności, by to samo zajęcie hazardem być przestało.
Co do tenisa trudno mi się tutaj z Tobą zgodzić, bo przecież w podanym przez Ciebie przykładzie chodzi bardziej o zakład, a nie samą grę. To zakład jest tu hazardem, bo stawiamy pieniądze zdając sobie sprawę z niewielkiej szansy na zwycięstwo. Na tej zasadzie każdy najmniejszy element życia można by przedstawić jako hazard mimo iż sam w sobie z hazardem przez nikogo kojarzony nie jest. Przykład: stawiam 100 zł, że 11 niemieckich szachistów zasłabnie dzisiaj podczas gry. Jest to hazard? Jest. Czy sama gra w szachy jest hazardem? Nie.
Generalnie jednak trudno się z Tobą nie zgodzić, że poker traktowany jest jako hazard jedynie przez graczy słabych (nie tylko pod względem umiejętności, ale też choćby zarządzania bankrollem) i ignorantów…
Pozdrawiam.
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.