Już 19 października w kasynie King's w Rozvadovie wystartuje największy festiwal pokerowy w tej części świata. Mowa tu rzecz jasna o WSOP Europe, która będzie jednocześnie jubileuszową, dziesiątą rocznicą pierwszego festiwalu rozgrywanego w Europie.
Trzy tygodnie morderczej rywalizacji w największym poker roomie w Europie okraszone będzie 18.000.000€ gwarantowanymi w puli nagród oraz pasjonującym wyścigiem po tytuł gracza roku WSOP. Póki co na czele klasyfikacji plasuje się nie kto inny, jak znienawidzony przez dużą część społeczności pokerowej Chris Ferguson. Jeśli uda mu się dopiąć swego, zapewni sobie nie tylko ogromny rozgłos, ale również wejściówkę do przyszłorocznego Main Eventu WSOP.
Zanim jednak zaczniemy śledzić rozwój wydarzeń w Rozvadovie, przyjrzymy się rozstrzygnięciom dotychczasowych festiwali WSOP Europe. Oto największe gwiazdy i najbardziej pamiętne momenty z historii tej serii.
2007 rok – Londyn
Początek historii festiwalu WSOP Europe przypada na rok 2007. Włodarze WSOP dostrzegli stale rosnące zainteresowanie serią, w wyniku czego wykonali znaczący krok w kierunku europejskich amatorów pokera. Festiwal zorganizowany został przy współpracy z Betfair, a na jego lokalizację wybrano londyńskie Casino at the Empire.
Festiwal obejmował trzy turnieje, po zakończeniu których wyłoniono mistrzów inauguracyjnego przystanku WSOP Europe. Pierwszą w historii bransoletkę przyznawaną na terytorium naszego kontynentu zgarnął Thomas Bihl, który w evencie H.O.R.S.E. za 2.500£ zostawił w tyle 104 rywali. W walce o tytuł pokonał Jennifer Harman, dzięki czemu wzbogacił się o 70.875£.
Druga bransoletka również powędrowała w ręce europejczyka – tym razem o triumf pokusił się Dario Alioto z Palermo. Włoch uplasował się na szczycie listy 165 uczestników turnieju Pot Limit Omaha z wpisowym w wysokości 5.000£, za co zainkasował 234.390£.
Najważniejszym punktem tego festiwalu był rzecz jasna Main Event z wpisowym w wysokości 10.000£. Po historyczny triumf sięgnęła w nim 18-letnia wówczas Norweżka Annette Obrestad, która odprawiła z kwitkiem 361 rywali.
– Bycie najmłodszym graczem i do tego kobietą – to naprawdę szalone!
2008 rok – Londyn
Rok później pokerzyści ponownie najechali Casino at the Empire, gdzie do harmonogramu dodano kolejny turniej. W pierwszym evencie 1.500£ No-Limit Holdem zwyciężył Duńczyk Jesper Hougaard, który przypieczętował tym samym doskonałe lato w swoim wykonaniu. W Las Vegas zgarnął bowiem mistrzowską bransoletkę w turnieju 1.500$ NLH, do której załączona była nagroda w wysokości 610.304$. Został on tym samym pierwszym zawodnikiem, który zgarnął mistrzowskie trofea w obydwu festiwalach spod szyldu WSOP.
Kolejne dwa turnieje padły łupem afgańskiego biznesmena Sherkhana Farnooda (76.999£) oraz Duńczyka Theo Jørgensena, który za zwycięstwo w turnieju PLO za 5.000£ zgarnął 218.626£.
W Main Evencie za 10.000£ ponownie wzięło udział równo 362 zawodników. Po raz pierwszy mistrzowska bransoletka wyleciała z Europy w stronę Stanów Zjednoczonych – stało się to dzięki zwycięstwu Johna Juandy (na zdjęciu).
– To nie mogło potoczyć się lepiej. Jeden z moich pokerowych snów się spełnił. Turniej WSOP Europe był jednym z tych, które bardzo chciałem wygrać. To naprawdę, naprawdę świetne uczucie.
Innym zawodnikiem, który zasługuje na szczególne wspomnienie, jest Ivan Demidov, który jako pierwszy w historii zameldował się na stołach finałowych Main Eventów festiwalu WSOP i jego europejskiego odpowiednika.
2009 rok – Londyn
Trzeci festiwal WSOP Europe i ponownie Londyn. W 2009 roku organizatorzy postanowili wprowadzić kolejnych kilka zmian – w miejsce turnieju H.O.R.S.E. pojawił się event 2.500£ Pot Limit Holdem/Omaha. Zwycięzcą tego wydarzenia został Kanadyjczyk Erik Cajelais, który zgarnął tym samym mistrzowską bransoletkę i 104.677£. Triumfatorami dwóch innych turniejów zostali natomiast odpowiednio J.P. Kelly, który ustrzelił dublet WSOP oraz Fin Jani Vilmunen, który w heads-upie turnieju PLO za 5.000£ pokonał twarz Full Tilt Poker – Howarda Lederera.
Turniej główny w 2009 roku przyciągnął do stołów 346 i zapisał się w historii pokera jako jeden z bardziej pamiętnych stołów finałowych. Zasiedli przy nim Daniel Negreanu, Barry Shulman (CEO magazynu CardPlayer), Praz Bansi, Jason Mercier, Chris Björin, Matt Hawrilenko. Skład ten uzupełniali również finaliści Main Eventu WSOP z tego samego roku – James Akenhead oraz Antoine Saout.
Po sześciu dniach gry Shulman poradził sobie w heads-upie z Negreanu, zdobywając tym samym drugą mistrzowską bransoletkę i 801.603£ w gotówce. Kilka miesięcy później dołożył on kolejny imponujący wynik w postaci trzeciego miejsca i siedmiocyfrowej wygranej na festiwalu PokerStars Caribbean Adventure.
Kilka słów należy się również Danielowi Negreanu, który otarł się wówczas o piątą mistrzowską bransoletkę, eliminując na stole finałowym sześciu przeciwników. Na swoje szczęście fortuna zatoczyła koło i Kanadyjczyk doczekał się chwili glorii na festiwalu WSOP Europe.
2010 rok – Londyn
Czwarta edycja festiwalu WSOP Europe, bazując na sporym zainteresowaniu poprzednimi odsłonami, przyniosła kolejny turniej, w którym do zdobycia była mistrzowska bransoletka. Festiwal w 2010 roku rozpoczął się od imponującego występu Phila Laaka (na zdjęciu), który zdobywając pierwszy egzemplarz tego trofeum, nie ukrywał, że spadł mu z serca spory kamień.
– Pierwszą bransoletkę zdobyłem defensywną taktyką. Szpilki wbijane przez Antonio nigdy by się nie skończyły, gdybym czegoś z tym nie zrobił – powiedział Laak na temat pojedynku z Antonio Esfandiarim. – Hej Phil, jakie to uczucie, gdy twoja dziewczyna jest lepsza w pokera niż ty? Hej Phil, jakie to uczucie, że twoja dziewczyna ma bransoletkę, a ty nie?
Esfandiari mówił rzecz jasna o Jennifer Tilly, która swoją bransoletkę wygrała w 2005 roku. Choć początkowo nie planował pojawiać się na wyspach, ostatecznie zdecydował się podjąć próbę ucięcia niepochlebnych komentarzy, która zakończyła się sukcesem.
W dwóch kolejnych turniejach triumfowali odpowiednio Jeffrey Lisandro (piąta z sześciu wygranych w karierze bransoletek) oraz Scott Shelley, który uplasował się na szczycie listy 544 uczestników turnieju NLH za 1.075£.
Na wspomnianym festiwalu swoją premierę miał turniej NLH High Roller Heads-Up. Podobnie jak w przypadku Laaka, po triumf w tym evencie sięgnął głodny sukcesu w turnieju mistrzowskim spod szyldu WSOP Gus Hansen, który do tamtego momentu miał na koncie trzy mistrzowskie tytuły World Poker Tour. W tym miejscu musimy wspomnieć również o zwycięzcy turnieju głównego – został nim Anglik James Bord, który zabrał do domu nie tylko imponujące trofeum, ale również ponad 830.000£ w gotówce.
Festiwal WSOP Europe gościł w Anglii przez cztery lata. Seria wymagała kilku modernizacji, ze zmianą miejsca rozgrywania na czele. Z roku na rok rosło zainteresowanie turniejami firmowanymi logo największego festiwalu pokerowego na świecie, a co za tym idzie – organizatorzy szukali optymalnych dla siebie i graczy rozwiązań.
W trakcie czterech lat obecności w Londynie, układ sił nie doczekał się jednoznacznego rozstrzygnięcia – w czterech Main Eventach WSOP Europe zwyciężyło po dwóch Amerykanów i dwóch europejczyków. Jak zestawienie to prezentowało się po kolejnych latach? O tym przekonacie się w następnej części tego artykułu.
