Słownik pokerowych terminów staje się z dnia na dzień coraz bardziej obszerny. Każdy kolejny dzień dostarcza nam nowych materiałów do interpretacji pokerowych pojęć. Które z nich są istotne, a którymi nie powinniśmy sobie zawracać głowy? Które z nich zasługują na miano faktu, a które należy określić mitem? Odnaleźć się w tym wszystkim pomoże nam nowa seria artykułów „Fakty i Mity Pokera”. Dzisiejszy odcinek będzie dotyczył stylu gry Tight Aggressive zwanego potocznie TAG.
Czym jest TAG?
TAG, czyli Tight Aggressive to styl gry polegający na rozgrywaniu stosunkowo wąskiego, mocnego zakresu rąk. Słowo Tight tłumaczy podejście do selekcji rąk startowych, słowo aggressive mówi o tym jak według tego stylu należy rozgrywać poszczególne układy. Styl TAG zakłada otwieranie licytacji na preflopie raisem i agresywne obstawianie mocnych układów. Blefowanie jest również istotnym aspektem tego stylu gry ponieważ image jaki daje graczowi styl TAG sprawia, że przeciwnicy często stawiają go na mocne układy. Blefowanie i walka o każdą pulę nie jest jednak esencją tego stylu jak ma to miejsce w przypadku strategii LAG (loose-aggressive).
Argumenty za graniem TAG.
TAG jest jednym z pierwszych stylów jakie poznaje początkujący pokerzysta. Jest on doskonale dopasowany do gry na niskich stawkach, które ze względu na dużą ilość słabych graczy premiują betowanie dla wartości i rozgrywanie mocnych układów posiadających spore showdown value. Jako, że styl TAG jest najpopularniejszy istnieje masa wartościowych materiałów w postaci książek, artykułów i filmów szkoleniowych, przeznaczonych zarówno dla początkujących jak i zaawansowanych adeptów pokera. Stylu TAG uczyli zarówno Dan Harrington jak i Phil Galfond. Opanowanie gry tight aggressive było pierwszym krokiem do zostania wygrywającym graczem dla całej rzeszy pokerzystów.
Styl TAG jest bardzo dobrym punktem wyjścia w turniejach. Istnieje ku temu kilka powodów. Po pierwsze w turniejach poza wrzucaniem się w sytuacje o dodatniej wartości oczekiwanej bardzo ważne jest również chronienie własnego stacka. Po drugie stacki w turniejach są często znacznie mniejsze niż 100bb co mocno ogranicza możliwość blefowania. Po trzecie wykazywanie sporej agresji przed flopem pozwala (w odróżnieniu od limpowania i cold callowania) na zagarnianie dużej ilości dead money co nabiera dodatkowego znaczenia w momencie, w którym poza blindami gracze zmuszeni są jeszcze wpłacić ante. Turnieju nie da się wygrać na pierwszym poziomie blindów dlatego styl TAG wydaje się być optymalny dla większości graczy w tym formacie pokerowej rozgrywki.
Omawiany w niniejszym artykule styl jest stosunkowo łatwy do opanowania ale bardzo trudno zostać ekspertem w posługiwaniu się nim. O ile podstawowe założenia takie jak otwieranie mocnych zakresów na preflopie i podstawowe betting patterns na flopie, turnie i riverze są logiczne i niezbyt trudne do zrozumienia o tyle bardziej zaawansowane koncepty jak image, słabości stylu tight aggressive, eksploatacja innych agresywnych przeciwników, 3bet/4bet game, double i triple barrel blefy są już o wiele bardziej złożone. TAG jest świetnym punktem wyjścia i materiałem na kontynuowanie pokerowej przygody. TAGiem możemy określić zarówno początkującego gracza używającego tabeli rąk startowych jak również bardzo dobrego regularsa na mid stakes. Mimo, że obaj budują swoją grę na podobnych założeniach to ich stopień zaawansowania różni się kolosalnie.
Argumenty przeciw graniu TAG
Ogromna popularność stylu TAG ma również swoje wady. Po produkcjach opisujących jego arkana pojawiły się kolejne tłumaczące w jaki sposób go eksploatować. Znamienny może być fakt, że jedna z najważniejszych serii filmów szkoleniowych w historii pokera czyli 'The thin red line' opowiada między innymi o tym jak eksploatować solidny, opary o value bety styl tight aggressive. O ile problem ten nie dotyczy mikro stawek o tyle w rzeczywistości po 'The thin red linie' ciężko ograniczać swoją grę wyłącznie do value betowania mocnego zakresu na nieco wyższych stawkach. Wszystko to potęguje dodatkowo fakt, że filmiki autorstwa gracza o nicku Grindcore są już stosunkowo stare.
Wielu graczy traktuje styl TAG jak bezpieczną przystań. Uczucie to jest często mocno potęgowane przez doświadczenia z mikro stawek, do których bicia styl tight aggressive jest wprost stworzony. Ktoś kto osiągał winrate zbliżony do 10bb/100 przez trzy czy cztery pierwsze limity może nie odnaleźć się w nowej, nieco bardziej wymagającej sytuacji. Niepowodzenia na wyższych limitach mogą zostać zrzucone na karb wariancji w sytuacji gdy prawdziwym powodem jest brak doskonalenia stylu gry. TAG może być najkrótszą drogą do pierwszych pokerowych sukcesów ale zlekceważenie roli edukacji może uczynić z niedopracowanego stylu tight aggressive pułapkę więżącą graczy na nieco wyższych stawkach.
Jako, że założeniem stylu tight aggressive jest maksymalizacja value przy jednocześnie stosunkowo prostych założeniach stylu a nie sama tylko maksymalizacja naszego EV to TAG na pewno nie jest celem ostatecznym, do którego powinien dążyć każdy pokerzysta. W wielu, szczególnie tych trudnych kontekstach granie TAGiem nie pozwoli nam na maksymalizację naszego EV. Jest to o tyle istotne, że in wyższe stawki tym trudniej o zdobycie przewagi dlatego ograniczanie naszej gry w jakikolwiek sposób ma zgubny wpływ na nasz winrate. Powyżej pewnego poziomu pokerzysta nie gra już danym stylem a stara się jak najlepiej dostosować do przeciwników i dynamiki stolika.
Werdykt.
Fakt. Styl tight aggressive pomógł zbudować bardzo wiele pokerowych karier gwarantując szybką przeprawę przez mikro stawki i efektywną naukę podstaw pokera. Styl ten jest ponadto bardzo uniwersalny i o ile stosujący go gracz nie zapomni o ciągłej edukacji może z powodzeniem korzystać z niego również na wyższych stawkach. Nawet jeśli ostatecznym celem każdego pokerzysty powinna być umiejętność porzucenia danego stylu i dostosowania się do warunków panujących przy stoliku to TAG może z powodzeniem służyć za podstawowy plan na grę w nieznanym środowisku nawet dla graczy high stakes. Należy tylko pamiętać by nie wpaść w pułapkę łatwych pieniędzy i nie traktować stylu tight aggressive jako prostego przepisu na mikro-stawkowe dolary a raczej jako platformę do nieustannego pokerowego rozwoju.
