Daniel Negreanu bardzo wierzył w swój dobry występ podczas Poker Masters. Mimo płomiennych obietnic, nie udało mu się zgarnąć Purpurowej Marynarki, jednak dziś przyjrzymy się bliżej jednemu z rozdań, w którym wszystko poszło po jego myśli.
Koniec przygody dla Aldemira
W wieńczącym pierwszą edycję Poker Masters evencie z wpisowym 100.000$, przy 16 graczach pozostających w grze, akcja dotarła do fazy bubble. Daniel Negreanu i Koray Aldemir byli dwoma dużymi stackami na stole – trzymali odpowiednio 634.000 i 414.000 żetonów.
Na blindach 1.500/3.000/ante 300 siedzący na cutoffie Aldemir podbił do 7.000 żetonów z JJ. Phil Hellmuth na buttonie sfoldował swoje karty, natomiast Negreanu ze small blinda zdecydował się na re-raise do 27.500 żetonów. Steffen Sontheimer – późniejszy zwycięzca całego wydarzenia – wyrzucił swoje karty.
Aldemir sprawdził podbicie Negreanu. W puli leżało 61.000 żetonów, a dwójka pozostających w rozdaniu pokerzystów dysponowała efektywnymi stackami w wysokości 387.000 żetonów. Na flopie pojawiły się KJ8, które zmobilizowały Negreanu do zagrania za 16.000 żetonów, co pośpiesznie sprawdził dysponujący setem waletów Aldemir.
Po pierwszych trzech kartach wspólnych w puli leżało 93.000 żetonów, a zawodnicy posiadali efektywne stacki w wysokości 326.000 żetonów.
Na turnie oczom zawodników ukazała się niewiele znacząca 2. Negreanu ponownie zabetował, tym razem za 45.000 żetonów i ponownie otrzymał sprawdzenie. Ostatnią kartą wspólną była 9. Daniel nie zawahał się wypalić kolejnej beczki za 125.000. Aldemirowi podjęcie decyzji zajęło chwilę, jednak ostatecznie zdecydował się na zagranie za wszystkie żetony. Negreanu, który na river uzbierał do swojego QT nutsa, błyskawicznie sprawdził. Oznaczało to, że Koray Aldemir, mimo faktu posiadania przed startem tego rozdania dużego stacka, pożegnał się z turniejem.
Analiza rozdania
Nie da się ukryć, że opisywane rozdanie było dla Aldemira bardzo brutalne. Na flopie trafił doskonały układ, na river natomiast biły go zaledwie trzy kombinacje rąk. Czy istniał chociaż cień szansy na to, aby młody Niemiec uniknął takiego rozwiązania? Przyjrzyjmy się bliżej.
Przed flopem Aldemir wykonał standardowe podbicie za 2.33BB, a Negreanu – największy stack na stole – 3-betował do 27.500, czyli około 9BB. Koray już w tym miejscu musiał określić przybliżony zakres rąk rywala. Daniel dysponując tak dużym stackiem mógł pozwolić sobie na szersze 3-betowanie, niż miałoby to miejsce w przypadku krótszego stacka. Warto wspomnieć, że Aldemir otwierał z później pozycji, co pozwalało sądzić, że również posiada szerszy zakres.
Rzućmy okiem na przypuszczalny zakres Negreanu, w którym zawierają się następujące ręce:
- pary od siódemek w górę
- broadwaye typu AK lub KQ
- suited connectory typu 87s
- kilka blefów w rodzaju A4 lub nawet K2
Kolejnym wyzwaniem stojącym przed Aldemirem było podjęcie decyzji o następnym zagraniu. Wielu amatorów zdecydowałoby się na 4-bet w obawie przed over kartami na flopie, co wiązałoby się dla nich z zakończeniem udziału w rozdaniu już po ukazaniu się pierwszych trzech kart wspólnych.
Prawdopodobieństwo flopa z kartami wyższymi niż walety Aldemira wynosiło 57%. Topowy gracz, jakim bez wątpienia jest Niemiec, zdecydował się na sprawdzenie 3-betu Negreanu z kilku powodów.
- 4-bet doprowadziłby go do starcia tylko z silnymi rękami
- sprawdzenie utrzymuje w rozdaniu blefy, które znajdują się w zasięgu Negreanu
- Aldemir dysponuje przewagą pozycji i lepszym range'm, aniżeli Daniel, co sprawia, że opłaca mu się pozostać w rozdaniu
- Niemiec w starciu z big stackiem nie ryzykuje zainwestowaniem dużej części swojego stacka
Semi-blef
Flop wskazany powyżej sprawił, że rozdanie pomiędzy dwoma big stackami stało się jeszcze bardziej interesujące. Mieliśmy bowiem do czynienia z setem waletów u Aldemira i open-ended drawem do strita u Negreanu. Kanadyjczyk wykonał próbę kradzieży puli – z dwiema wysokimi kartami na flopie z powodzeniem wypchnąłby z rozdania ręce typu para dziewiątek czy para siódemek. Jest to dla niego doskonała sytuacja do semi-blefowania, natomiast Aldemir słusznie nie dostrzegł żadnego powodu, dla którego miałby się z tego rozdania ewakuować.
Po sprawdzeniu przez Niemca zagrania Negreanu, na turnie ukazała się 2, która w układzie sił nie zmieniała zupełnie nic. Dzięki 3-betowi sprzed flopa, w zakresie jego rąk znajdowały się zarówno karty typu AA, KK, AK czy JJ, a nawet 88. Mógł on zatem budować pulę bez większego ryzyka, jak również wygrać sporo żetonów w przypadku pasującego mu rivera.
Aldemir pozostał spokojny i ponownie sprawdził bet Negreanu. Blank na turnie nie wywoływał w nim strachu, a przebiciem mógłby wygonić z rozdania ręce typu AK czy AQ, z których przy pomyślnym riverze mógłby ściągnąć value.
Złapany na river
Na river spadła jedna z lepszych kart, jakie mógł sobie wymarzyć Negreanu. 9 przyniosła mu nutsa i co ważniejsze – wciąż mógł liczyć na pełne opłacenie tego układu. Nawet ręce typu AK mogły rozważać sprawdzenie jego zagrania, a w lepszym scenariuszu – który de facto się spełnił – w zasięgu Aldemira pozostawały układy typu dwie pary i sety.
Negreanu zabetował za około jedną trzecią puli, a Aldemir stanął przed dylematem – sprawdzić czy przebić?
Wykonując przebicie trzeba wyłonić w głowie wystarczająco dużo gorszych rąk, które będą w stanie sprawdzić to zagranie. Aldemir dysponował czwartym najlepszym układem – jego rękę biły tylko para króli, QT oraz T7, jednak ta ostatnia była bardzo mało prawdopodobna.
Bardziej konserwatywny zawodnik typu Phila Hellmutha prawdopodobnie po prostu sprawdziłby trzecią beczkę od Negreanu, jednak reprezentant „nowej szkoły” pokera podjął próbę zmaksymalizowania zysku. Jakie zatem ręce mogły sprawdzić jego all ina na river? Odpowiedź jest prosta – trzy ręce, które go biją – trzy prawdopodobne kombinacje KK oraz 16 kombinacji QT. Nie uwzględniamy w tym miejscu trzeciego lepszego od Aldemira układu – T7 – bowiem ten nie znajduje się w zakresie 3-betu Negreanu. Dodatkowo warto wziąć pod uwagę trzy kombinacje 88, dziewięć kombinacji KJ oraz w ostateczności dziewięć kombinacji 98.
O ile śmiało możemy założyć, że Negreanu w przypadku posiadania AK nie zdecydowałby się na sprawdzenie, o tyle w jego zasięgu istnieje sporo lepszych od Aldemira kombinacji rąk, które callują jego allina.
Właśnie dlatego zagranie Niemca za wszystkie żetony jest nie do końca przekonujące. Sprawdzając trzeciego beta od Negreanu zostawiłby sobie 200.000 żetonów, czyli około 50 big blindów na kolejnym poziomie blindów. Nie byłaby to najgorsza pozycja, a z pewnością dużo lepsza od eliminacji, do której ostatecznie doszło.
Podsumowanie
Daniel Negreanu w rozdaniu z Korayem Aldemirem trafił dwa jackpoty w jednym – doskonałą kartę na river oraz przeoczenie Niemca, który nie przywiązał wystarczającej uwagi do oceny range'u przeciwnika.
