Jonathan Little analizuje rozdanie, które przyszło mu rozegrać w jednym z eventów World Poker Tour z wpisowym 5.000$. Amerykański pokerzysta trafił w nim na flopie top parę z top kickerem, ale i tak potrafił spasować swoją rękę.
Na blindach 400-800 (z big blind ante wynoszącym 800) Jonathan Little podbił z pierwszej pozycji z AJ. Dysponował stackiem wielkości 100.000.
– Dla niektórych AJs może wydawać się nieco zbyt słabą ręką na podbicie z pierwszej pozycji, ale zasadniczo zawsze powinno się z nią raisować. Co innego AJo – tę rękę spokojnie możemy zrzucić – tłumaczy trener. – Karty suited zdecydowanie poprawiają grywalność ręki po flopie. Nie tylko dlatego, że do rivera możesz skompletować więcej mocnych układów, ale i dlatego, że istnieje znacznie więcej sytuacji, w których będziesz posiadać spore equity. Dzięki temu będziesz mógł częściej check/callować bądź blefować. Zatem jeśli chcesz rozszerzyć nieco swoje zakresy, zwykle lepiej dodać do nich ręce suited.
Podbicie sprawdziło dwóch rywali: gracz tight ze środkowej pozycji (40.000 w stacku) i dobry pokerzysta ze small blinda, grający stylem tight-aggressive (80.000 w stacku).
Na flopie spadły J85. Little trafił top parę. Small blind zaczekał, a trener zabetował za 5.200 do puli 8.200.
– Podoba mi się sizing, który wybrałem. Kiedy board przynosi sporo potencjalnych drawów, ważne, żebyś zagrywał beta kontynuacyjnego ze swoimi mocnymi gotowymi rękoma, które jednak muszą obawiać się wspomnianych drawów – wyjaśnia Little. – Choć w tym momencie posiadam zazwyczaj najlepszą rękę, każdy król, dama, dziesiątka, dziewiątka, ósemka, siódemka, szóstka, piątka, czwórka bądź trefl mogą sprawić, że będę z tyłu.
Fold już na flopie?
Gracz ze środkowej pozycji sprawdził, a small blind zagrał check/raisa do 17.000.
To bodaj najgorszy możliwy scenariusz dla Little’a. Gdy ktoś check/raisuje bez pozycji na skoordynowanym boardzie, jego zakres z reguły zawiera mocne układy i drawy. – Zakładając, że mój przeciwnik check/raisuje wyłącznie z overparami i lepszymi układami (a tak prawdopodobnie jest), przegrywam z jego wszystkimi gotowymi rękoma. Nawet jeśli od czasu do czasu check/raisuje z KJ, jego zakres wciąż jest mocniejszy od mojej ręki. Jeśli posiada z kolei drawa, mam około 60-procentowe equity.
Jonathan Little jest zatem albo zdecydowanie z tyłu, albo odrobinę z przodu. Ponieważ jego przeciwnik jest graczem tight, może posiadać w swoim zakresie mniej drawów. A to oznacza, że wzrasta prawdopodobieństwo, iż trzyma mocny układ. Jeśli stacki byłyby płytsze, trener musiałby zagrać all-ina z powodu przyzwoitych pot oddsów. Ale ze stackiem efektywnym wynoszącym 100 big blindów, Little musi po prostu zrzucić swoją rękę. – Nie popadaj w pułapkę myślenia, że musisz grać za wszystkie pieniądze tylko dlatego, że trafiłeś na w miarę korzystny flop – zaznacza.
Trzeba również pamiętać, że w rozdaniu cały czas pozostaje gracz ze środkowej pozycji, który sprawdził bet Little’a na flopie. Choć nie powinien posiadać zbyt wielu mocnych układów, od czasu do czasu pokaże slowplayowane 88, 55 czy drawa w rodzaju T9. Im więcej graczy w puli, tym ostrożniej musisz podchodzić do agresji któregoś z rywali.
Little spasował. Gracz ze środkowej pozycji zagrał all-ina za 40.000. Small blind sprawdził. Ten pierwszy trzymał seta piątek, ten drugi – seta ósemek. – Czasem musisz zagrać zdyscyplinowanego folda, nawet jeśli trzymasz mocny układ – puentuje trener.
John Cynn – Żeby wygrywać, czasami po prostu trzeba zablefować
