Udane sprawdzenie z Q-high w starciu przeciwko doskonałemu graczowi, Stefanowi Schillhabelowi? Czemu nie! Adrian Attenborough nie bez przyczyny nazywany jest przez niektórych wschodzącą gwiazdą światowego pokera. W poniższym artykule Australijczyk analizuje dwa rozdania ze stolika finałowego WPT Bellagio Cup XIII.
Początkową fazę kariery 24-letni Adrian Attenborough spędzał przede wszystkim przy wirtualnych stołach, gdzie – pod pseudonimem „Knightsgeee” – zarobił łącznie ponad 2.000.000$. Na scenie live aktywny jest dopiero od trzech lat, ale przez ten czas zdążył już się wzbogacić o 1.200.000$. Na tę kwotę złożyły się m.in. trzecie miejsce w WPT Bellagio Cup XIII (361.660$), wygrana w jednym z eventów rozgrywanych w Makau (193.172$), a także szereg świetnych wyników uzyskiwanych w rodzimej Australii.
Event: WPT Bellagio Cup XIII
Graczy: 271
Wpisowe: $10,000
Nagroda za zwycięstwo: 475.940$
Rozdanie I
Kluczowe koncepty:
- Bet sizing
- Polaryzacja zakresu
– Czy do stołu finałowego przygotowywałeś się w jakiś szczególny sposób?
– Myślę, że do takich wydarzeń człowiek przygotowuje się niemal bez przerwy. W swojej karierze przy pokerowych stołach – przede wszystkim tych wirtualnych – spędziłem mnóstwo czasu. Równie dużo czasu i energii poświęciłem na naukę. Właśnie tak przygotowuję się na każdy event, w którym biorę udział. Turniej, o którym mówimy, trwał pięć dni. Kluczowe było więc odpowiednie odżywianie i sen. Wszystko po to, by uniknąć wypalenia w ostatnim, najważniejszym dniu.
Schillhabel limpuje na small blindzie. Attenborough czeka z Q9.
Flop: T73 (pula: 50.000)
Schillhabel betuje za 30.000.
– Schillhabel zalimpował na small blindzie. Jak w tym momencie oceniasz jego zakres?
– Schillhabel to bardzo dobry gracz turniejowy. Z pewnością posiada dobrze przemyślany i zbalansowany zakres limpowania, który bierze również pod uwagę ICM. Jego range zawiera prawdopodobnie około 70% rąk, w tym niskie pary – od 22 do 55 – i trochę kombinacji Ax. Gdy betuje na flopie, jego range wciąż jest bardzo szeroki. Dlatego mam kilka opcji. Zdecydowałem się na raise.
Attenborough przebija do 80.000.
– Jaki był Twój plan?
– Na tego typu boardzie muszę mieć raising range. Mogę przecież mieć kilka silnych Tx czy dwie pary. Lubię przebijać takie ręce z niską częstotliwością w celu zrównoważenia swojego zakresu.
Nasz range nie może składać się jedynie z silnych drawów, ponieważ potrzebujemy również blefów w przypadku, gdy na turnie bądź riverze spadnie karta kompletująca te drawy.
Jeśli na turnie spadnie dama, będzie to oczywiście dla mnie bardzo dobra karta. Poza tym mam też kilka niezłych backdoor drawów. Kluczem do zachowania równowagi jest skonstruowanie takiego zakresu przebić, który gra dobrze na przeważającej większości runoutów. Wolałbym raczej przebijać z niską częstotliwością z rangem zawierającym wiele różnych rąk, niż przebijać wyłącznie z drawami do strita. Jeśli raisuje tylko 98, 54 i gutshoty, na wielu turnach i riverach mój zakres będzie bardzo słaby.
Schillhabel sprawdza.
Turn: A (pula: 210.000)
Schillbahel czeka.
– Na turnie spadł as. Jaka to dla Ciebie karta?
– As faworyzuje Schillhabela. Nasze blefy nie dostały dodatkowej equity, a w zakresie nie mamy AT – na preflopie zagralibyśmy z nim all-ina. Mimo że nie jest to dla nas najlepsza karta, wciąż musimy mieć na turnie jakiś betting range. Ani ja, ani Schillhabel nie mamy w swoich zakresach wielu Ax, choć może on mieć ręce typu AT, A7 czy nawet AA.
Na tym turnie betuję bardzo rzadko. Blefować wolałbym z rękoma o większej equity. Postanowiłem więc zaczekać. Jednak wciąż mogę tu mieć 98, 54, gutshoty czy nawet kara, z którymi postanowiłem zablefować na flopie.
Attenborough czeka.
River: 5 (pula: 210.000)
Schillhabel betuje za 72.000.
– Schillhabel myślał przez dłuższą chwilę i w końcu zabetował za nieco ponad 30% puli. To bardzo interesujący sizing. Nie wiedziałem, co może oznaczać. Wiemy, że jego c-bet range zawiera silne value ręce, a także te z dobrą equity, jak np. 98, 54, J8 itd. Nie wydaje mi się, by na riverze betował z intencją wydobycia thin value. Blokuję jego QT, które mogłoby użyć takiego rozmiaru, poza tym Schillhabel ma tu mnóstwo kombinacji offsuit blefów. Na riverze zarówno ja, jak i Stefan jesteśmy bardzo spolaryzowani, a biorąc pod uwagę dobrą cenę na sprawdzenie oraz fakt, że trzymane przeze mnie Q-high bije sporo blefów Schillhabela, zdecydowałem się na call.
Attenborough sprawdza. Schillhabel pokazuje J8. Attenborough wygrywa pulę wynoszącą 282.000.
Rozdanie II
Kluczowe koncepty:
- Bet sizing
- Pot oddsy
Karamalikis podbija do 200.000 z cutoffa. Leonard sprawdza z buttona. Attenborough przebija do 900.000 z big blinda trzymając AK. Karamalikis sprawdza. Leonard sprawdza.
– Jak oceniasz zakresy przeciwników po tym, jak obydwaj sprawdzili Twój raise?
– W grze pozostało pięciu graczy. Karamalikis był drugi, a Leonard trzeci, więc zakładam, że ich zakresy są bardziej tight niż zazwyczaj. Myślę, że Karamalikis sprawdza z TT+ i AK, natomiast Leonard z 99+, AQs i AK. Temu drugiemu daję nieco szerszy range, ponieważ jest na buttonie i ma dobrą cenę na sprawdzenie. ICM i fakt, że oprócz nas w grze są jeszcze dwaj pokerzyści na short stacku, sprawiają, że zakresy są tutaj bardzo wąskie.
Flop: A32 (pula: 2.790.000)
Attenborough betuje za 600.000. Karamalikis pasuje. Leonard zagrywa all-ina.
– Leonard zagrał all-ina. Co przeszło wówczas przez Twoją głowę?
– Cóż, to bardzo interesujący spot. Trzeba myśleć o ICM, pod oddsach i o tym, jak bardzo wąski jest zakres Leonarda.
– Więc z jakimi rękoma Leonard zagrywa tutaj all-ina?
– Muszę założyć, że on nie ma tu absolutnie żadnych blefów. Zostają więc AK i AQ – obie te ręce łapią top parę i draw do koloru. Leonard to dobry reg z wysokich stawek, więc zakładam, że nie ma 33 i 22, co dodałoby dodatkowych sześć kombinacji do jego value range’u. Gdyby miał te ręce w swoim zakresie – zrzuciłbym swoją rękę. Miałem dobrą cenę, poza tym ufałem swojej ocenie jego range’u, zdecydowałem się więc na call. Pokazał AK.
Turn: 7 (pula: 8.600.000)
River: 9 (pula: 8.600.000)
Leonard pokazuje AK i wygrywa pulę wynoszącą 8.600.000.
– River przyniósł Leonardowi kolor. Z pierwszego miejsca spadłem na trzecie. Powtórzę – jeśli w jego zakresie są niskie pocket pary, call zamienia się w fold.
– Niektórzy pokerzyści uważają Cię za jednego z najlepszych graczy młodego pokolenia. Jak się z tym czujesz?
– Myślę, że pokerowej społeczności jest bardzo wielu dobrych graczy o wysokim stopniu zaawansowania. Cieszę się, że mogę rywalizować z najlepszymi pokerzystami świata. To ogromny przywilej, że moja praca polega na podróżowaniu po świecie z przyjaciółmi i robieniu tego, co kocham.
