Kolejny tydzień, kolejny tekst od Alexa Fitzgeralda. Amerykanin poruszył tym razem temat turniejowej gry blind vs. blind. Jak pokonać pokerzystę siedzącego na big blindzie?
Alexander Fitzgerald to nie tylko znakomity pokerzysta, ale również twórca pokerowych książek (jedną z nich, „Mit pokerowego talentu”, wydało u nas Wydawnictwo Player) i artykułów. W swoim najnowszym tekście daje swoim czytelnikom kilka wskazówek dotyczących gry blind vs. blind. Oto on:
Big blind – co zrobić, żeby spasował?
„Alex, co powinienem zrobić, kiedy wszyscy przede mną spasowali, a ja siedzę na small blindzie?” – to jedno z najbardziej powszechnych pytań zadawanych przez moich studentów.
Mogłoby się wydawać, że odpowiedź jest banalnie prosta. Wszyscy inni spasowali – czy zgarnięcie big blinda nie powinno być w takim razie łatwe? Wystarczy pokonać tylko jednego rywala.
Jedni powiedzą, że prawdopodobieństwo, iż big blind będzie trzymać mocną rękę, wzrasta – wszak wszystkie śmieciowe karty zostały już spasowane. Ci jednak, którzy przeznaczyli trochę czasu na zabawę Flopzillą, wiedzą, że tak naprawdę niewiele to zmienia.
Jak zatem sprawić, żeby gracz na big blindzie spasował, mimo że daje sobie sprawę, że najprawdopodobniej również nie posiadasz mocnej ręki? Cóż, sposobów jest kilka.
Niektórzy lubią na przykład limpować. Jeśli big blind zagra check backa, można wówczas zaatakować na szeregu boardów. Duża ciemna zazwyczaj całkowicie spudłuje na flopie i często od razu podda pulę.
Według mnie działa to jednak wyłącznie w starciu z początkującymi graczami. Istnieje łatwa strategia obron przeciwko limpom. Big blind musi po prostu zagrać min-raisa. Jeśli small blind sprawdzi, jego zakres będzie wówczas „capped” (ograniczony). Na wielu boardach obrona swojej ręki będzie dla niego bardzo trudna. Jego donk bety nie będą traktowane zbyt poważnie, wszak z ręką value najprawdopodobniej zagraliby checka, a check-raise na wielu boardach nie zda egzaminu.
Inni w sytuacji blind vs blind preferują zagranie dużego raisa. Ma to, przyznajmy, wiele sensu, gdy w grze jest ante. Jeśli podbijesz za 5x rozmiar big blinda, twój raise będzie musiał zadziałać nie więcej niż w 64% przypadków. Jeśli twój przeciwnik spasuje A2o, folduje prawdopodobnie 70-80% rąk. Dlatego mierząc się z drętwym graczem turniejowym, który za wszelką cenę chce uniknąć popełnienia błędu, a w dodatku posiada niewygodny stack wielkości 25-45 big blindów, otwarcie za 5x jest atrakcyjną propozycją.
Taka strategia ma jednak również swoje słabe strony. Wielu graczy będzie się zastanawiało, co takiego trzymasz, że chcesz otwierać przy użyciu dużego sizingu. Prawdziwy pokerzysta zagra po prostu 3-beta.
Flop i turn albo wcale
Kolejna strategia polega po prostu na zagranie raisa o normalnym rozmiarze, za – powiedzmy – 3 big blindy. Taki sizing jest wystarczający, aby twoja ręka wyglądała na silną, nie jest również na tyle mały, aby przeciwnik z łatwością mógł zagrać 3-beta.
Raisując za 3x, często dostaniesz calle od 30%-40% rąk rywali. Oznacza to dla ciebie pewną szansę.
Gracze callujący często będą myśleć, że nie mogą spasować do twojego c-beta na flopie. Wydaje się to bowiem zbyt słabym zagraniem. Trzeba ich jednak usprawiedliwić; wiedzą, że otwierasz z 40% rąk – lub jeszcze więcej – i prawdopodobnie c-betujesz z całym swoim zakresem. Wielu z nich odpuszcza jednak na turnie, jeśli będziesz kontynuował swoją agresję.
Plan jest więc następujący: kiedy otwierasz przed flopem za trzy big blindy, atakuj na dwóch ulicach albo nie atakuj w ogóle. Wybieraj boardy, na których wysokie karty prawdopodobnie sprawdzą na flopie, ale spasują na kolejnej ulicy. Strzeż się za to boardów z dwoma wysokimi kartami.
Mam nadzieję, że powyższe wskazówki będą dla was pomocne. Powodzenia przy stołach.
Święta u pokerzystów – ulubione potrawy zagranicznych prosów
