Jeśli chcesz przechytrzyć rywala i sprawić, by spasował lepszą rękę, musisz pamiętać o trzech kluczowych składnikach będących fundamentami udanego blefu. O jakie składniki chodzi?
Zagranie prawidłowego blefu w odpowiednim spocie nie należy do najłatwiejszych zadań. Jak wszystko inne w pokerze, owa umiejętność przychodzi wraz z doświadczeniem. Gracze rekreacyjni notorycznie popełniają błąd polegający na zbyt rzadkim, bądź zbyt częstym, blefowaniu, a co za tym idzie – nie wyciągają odpowiedniej wartości na jednym z najbardziej podstawowych zagrań w pokerze.
Aby blef zakończył się sukcesem, gracze muszą pamiętać o trzech fundamentalnych składnikach. Oczywiście jest to jedynie początek – przed zagraniem blefu trzeba również wziąć pod uwagę szereg innych elementów – ale bez trzech poniższych filarów skuteczny blef nie ma w ogóle racji bytu.
Oto one:
1. Wiarygodna historia
Dobry blef musi być częścią wiarygodnie opowiedzianej i sensownej historii. Mającej swój początek, środek i koniec. Niespodziewany blef, który w żaden sposób nie jest naturalnym następstwem poprzednich akcji, nigdy nie jest dobrym pomysłem.
Przypuśćmy, że podbijasz przed flopem z AK i dostajesz cztery calle. Na boardzie składającym się z niskich kart zagrywasz c-beta, ponieważ sądzisz, że flop nie trafił w zakres żadnego z rywali.
Button sprawdza, a na turnie pojawia się potencjalny draw do koloru, którego ty jednak nie posiadasz. Znów betujesz, a rywal sprawdza. Na riverze kompletuje się draw z poprzedniej ulicy. Trzymasz jedynie A-higha, ale reprezentujesz kolor i zagrywasz all-ina. Przeciwnik sprawdza ze środkową parą.
Jeśli zaraz po rozdaniu myślisz sobie coś w rodzaju: „patrzcie na tego donka, który sprawdził z taką ręką!”, jesteś na złej ścieżce. Twój blef nie opowiadał po prostu wiarygodnej historii. Czy naprawdę rozgrywałbyś w taki sposób runner-runner flush drawa?
2. Odpowiedni przeciwnik
W pokerze wiedza jest wszystkim. Próba blefowania przeciwnika, o którym nie wiesz praktycznie nic, to bardzo ryzykowny ruch z potencjałem do auto-destrukcji.
Czy kiedykolwiek próbowałbyś blefować rywala będącego typowym calling station? Takiego, który trafiając cokolwiek na flopie będzie sprawdzał aż do samego końca? A może wolałbyś raczej blefować konserwatywnego pokerzystę, który sprawdza duże bety wyłącznie z nutsami?
Wiedza o swoim rywalu jest kluczem do skutecznego blefowania. Próbując to robić, upewnij się najpierw, że istnieją poważne przesłanki, iż rywal może spasować swoją rękę.
3. Stolikowy image
Nawet najsłabsi początkujący gracze rozumieją, że jeśli spasowałeś dwadzieścia rąk z rzędu, jesteś prawdopodobnie graczem tight. I odwrotnie – jeśli raisowałeś preflop w dziesięciu z ostatnich piętnastu rozdań i za każdym razem poprawiałeś c-betem, jesteś najprawdopodobniej graczem ze skłonnością do przesadnej agresji.
W celu efektywnego blefowania musisz zbudować wiarygodny wizerunek, a następnie równie wiarygodnie go reprezentować. Pamiętaj – zanim podejmiesz próbę blefu, zastanów się nad swoim stolikowym imagem. Jeśli grałeś tight, twój blef prawdopodobnie zakończy się sukcesem. Jeśli z kolei grałeś jak prawdziwy maniak – choć trochę rozumny rywal natychmiastowo sprawdzi i wygra twoje pieniądze.
Koon i Leonard o MILLIONS Online – strategia gry na wczesnych poziomach blindów
