Dwa miesiące temu na stronie www.opsychologiisportu.wordpress.com pojawił się ciekawy tekst Joanny Wasiukiewicz zatytułowany „Poker, ciemne typy i psychologia cz.1”. Wczoraj doczekaliśmy się drugiej części ciekawej lektury.
Druga część tekstu „Poker, ciemne typy i psychologia” zaczyna się od przytoczenia pewnej sceny i rozmowy z kultowego filmu „Rounders”, autorka krótko też pisze o dumie z występów polskich pokerzystów na arenie międzynarodowej oraz o tym, że „każda polska babcia chciałaby mieć takiego wnuczka” jak Dominik Pańka.
W drugiej części wstępu autorka nawiązuje do dużej popularności jej tekstu na pokerowych stronach, fanpage'ach i w ogóle w całym naszym środowisku. Zauważa, że „tak liczne udostępnienie mojego felietonu na stronach pokerowych, facebooku czy twitterze, jest oznaką wołania o pomoc środowiska pokerowego do władz naszej kochanej Ojczyzny. Sądzę, że wszyscy zaangażowani potrzebują i szukają coraz to nowszych i lepszych argumentów, które miałyby nasz rząd przekonać i udowodnić im jak niewiele ma współczesny poker wspólnego z hazardem.”.
Przechodząc już jednak do najważniejszej części tekstu mamy kolejne rozważania nad tym – dlaczego poker nie jest grą hazardową.
Kontynuując wątek z pierwszej części jako kolejną różnicę pomiędzy hazardem i pokerem autorka wymienia empatię. W psychologii empatia to umiejętność „wczucia” się w drugą osobę, spojrzenia na sytuację oczami drugiej osoby, a także umiejętność przeżywania uczuć drugiej osoby. Empatia może nam więc pomóc poznać lepiej drugą osobę i jej zachowania, a to oznacza, że jesteśmy już bardzo blisko pokera. „Zawodnik przy stole zbiera informacje nie tylko z czystej matematyki, rachunku prawdopodobieństwa itd., ale także z obserwacji przeciwnika. Szuka tzw. telli, drobnych przyruchów, mimiki twarzy, gestów, które mogą zdradzić, co ten ma w kartach, czy jest zadowolony, czy jednak nie. Dzięki temu mogą przewidywać jego ruchy i obrać odpowiednią strategię gry przeciwko niemu.” pisze Joanna Wasiukiewicz.
Dodaje też, że w przypadku osób uzależnionych od hazardu w ogóle nie możemy mówić o empatii. Osoby takie żyją w świecie iluzji, okłamują siebie i swoje otoczenie. Jak pisze autorka „Osoba uzależniona od hazardu jest skupiona na sobie, bardzo często gra w celu poczucia się bogiem i zyskania kontroli nad swoim życiem.”.
W dalszej części artykułu autorka wymienia konkretne cechy osobowości, które odróżniają pokerzystów od hazardzistów. Wśród tych cech mamy:
- stabilność emocjonalną pokerzystów kontra neurotyczność osób uzależnionych od hazardu
- motywacja – Pokerzysta kieruje się przede wszystkim motywacją zadaniową, dąży do tego, aby być lepszym, rozwija się, lubi rywalizację z przeciwnikami o zbliżonym do siebie poziomie, a przede wszystkim koncentruje się na wykonaniu zadania. Z kolei hazardzistów cechuje motywacja zorientowana na wynik. Dla takich osób nie liczy się jakoś działania, a znaczenie ma tylko osiągnięty rezultat.
Na koniec mamy jeszcze ciekawy fragment o całym hazardzie, w którym autorka pisze o sześciu typach hazardzistów, a także zamieszcza istotny w kontekście całej ustawy hazardowej fragment: „Custer wyróżnił sześć typów hazardzistów mówiąc jednocześnie, że jest różnica między hazardem (ryzykiem) a uzależnieniem od hazardu. Uzależnienie występuje wtedy, kiedy uprawianie hazardu powoduje różne życiowe problemy, a osoba dotknięta nim, nie przestaje mimo to grać.”
Cały tekst „Poker, ciemne typy i psychologia cz.2”
