Value bet i blef

W ostatnim numerze Bluff Europe natrafiłem na bardzo ciekawy artykuł Amit Makhija, w którym porusza on temat value betowania nawet po niebezpiecznym riverze. Wartość takiego zagrania przedstawia on w bardzo obrazowy sposób na przykładzie dwóch rozdań.

Na początek dwa rozdania:

1. No Limit Holdem – Blindy $25/$50 . Obaj interesujący nas gracze mają po $15,000. 

Gracz A mając J J zagrywa z buttona do 200 USD i zostaje sprawdzony przez big blinda. Pula wynosi $425. 

Flop – A J 8  

BB czeka, Gracz A zagrywa za $350 i zostaje sprawdzony. Pula to $1,125. 

Turn – 5  

Ponownie BB czeka, Gracz A zagrywa za $800 i znowu dostaje call. Pula wynosi $2,725. 

River to bardzo niebezpiecznie wyglądająca 9 . 

BB ponownie czeka, Gracz A wie, że jego przeciwnik to bardzo dobry, myślący i zdolny do odważnych zagrań przeciwnik. Swojego rywala obstawia na słabego asa, dwie pary lub trafiony na river kolor. W związku z tym uznaje, że pula jest wystarczająco duża, nie chce narażać się na check-raise i również tylko czeka. BB pokazuje 7 8 i z kolorem zgarnia pulę, a gracz A pokazuje wszystkim swojego przeczekanego seta i jest dumny, z tego, że dzięki przeczekanemu riverowi zaoszczędził pieniądze. 

Kilka godzin później ma miejsce kolejne rozdanie…

2. W grze ponownie dwaj ci sami gracze, ponownie ze stackami około $15,000. 

Gracz A ma K T i ponownie otwiera z buttona za $200 i dostaje call tylko od big blinda. Pula wynosi $425.

Flop – A J 8  

Big blind czeka, a Gracz A gra standardowy cont.bet za $350 i zostaje sprawdzony. Pula wynosi $1,125. 

Turn to 5  

Big blind ponownie czeka, a Gracz A uznaje, że jego przeciwnik nie ma silnej ręki i warto wypalić second barrel i zagrywa za $800. Gracz na BB sprawdza i pula wynosi już $2,725. 

River – 9

Big blind znowu czeka, a Gracz A postanawia po raz trzeci zablefować i zagrywa za $2,500 i zostaje sprawdzony. Gracz A niezadowolony muckuje karty i mówi "Good call, znowu trafiłeś kolor?". Tymczasem big blind odsłania niewiele znaczące na tym boardzie 6-6 i zgarnia olbrzymią pulę wynoszącą $7,725. 

Po co Makhija przytoczył te dwa rozdania? Czemu blef Gracza A nie zadziałał chociaż gracz na big blindzie zgodnie z jego przewidywaniami miał słabą rękę?

Odpowiedź autora artykułu jest prosta Gracz A ma zbyt słabo zbalansowany zasięg rąk, z którymi stosuje niektóre zagrania. W rozdaniu pierwszym poprawnie ocenił zakres rąk przeciwnika, jednak obawa przed check-raisem na river spowodowała, że zrezygnował z value betowania swojego seta. Uznał, że pula jest na tyle duża, że chętnie zgarnie to co jest w środku bez ryzykowania większej ilości żetonów. 

W drugim rozdaniu gracz A zagrał dobrze na flopie i na turnie, ale przed zagraniem na river bardziej niż o zasięgu rąk przeciwnika powinien pomyśleć o tym jaki jego własny zakres rąk będzie reprezentowało trzecie uderzenie po ostatniej karcie. Gracz, który dobrze czyta grę i pamięta rozdanie jeden wie o tym, że Gracz A nie value betuje setów na tak niebezpiecznym boardzie, co oznacza, że nie będzie on tam także value betował dwóch par czy top pary. To prowadzi nas do wniosku, że Gracz A zagrywał dwukrotnie z drawem do koloru i na river skompletował swój układ, ale nie wszystko jest takie proste. Jeśli wcześniej w czasie gry Gracz A mając pozycję i drawując do koloru czy strita korzystał z opcji wzięcia darmowej karty to nagle dla przeciwnika, który dobrze czyta grę staje się jasne, że Gracz A nie może mieć nic więcej jak tylko całkowity blef. 

Podsumowując możemy stwierdzić, że jeśli nie mamy w naszym zakresie value betowania nie nutsowych układów to dobrzy przeciwnicy będą nas często łapać na blefach na riverze. W związku z tym musimy wiedzieć, że jeśli w deep stackowej grze chcemy stosować duże blefy przeciwko dobrym graczom to musimy mieć w swoim zakresie również value bety z niekoniecznie najsilniejszymi układami. Jeśli gracz A value betowałby w rozdaniu jeden to jego blef w rozdaniu dwa z pewnością zakończyłby się sukcesem. 

Na podstawie – Bluff Europe "Thin value betting…and the bluff" Amit Makhija