Jednym z najczęstszych pytań, jakie ludzie niezwiązani z pokerem zadają pokerzystom, to „Czy często blefujesz?” Dzieje się tak, ponieważ to reszta świata widzi myśląc o pokerze – blefy. Przyjrzyjmy się więc może temu jak i kiedy warto blefować. Temat jest oczywiście złożony, ale zacznijmy te trzy kluczowe składniki udanego blefu powinny rozwiać wiele wątpliwości.
Składnik #1: Przekonująca historia
W żadnym razie nie możesz traktować swoich blefów jako wyizolowanej od innych akcji. Musisz zadbać o to, że blef jest częścią „historii”, którą opowiadasz swoimi akcjami. Całość musi być spójna i wiarygodna. Oto przykład zagrania niezgodnego z tymi wytycznymi.
Siadasz do stołu wkupując się za 200$ do gry 1$/2$ w lokalnym poker roomie. Jesteś na wczesnej pozycji i podbijasz do 8$ z AK. Czterech graczy sprawdza, włączając w to buttona i big blinda.
Flop to 852. Uważasz, że flop ten raczej nikomu nie pomógł, robisz więc c-bet za 20$. Dostajesz calla od buttona.
Turn to T. Chcesz wygrać pulę atakując po raz kolejny, betujesz więc za 40$. Button ponownie sprawdza.
Na riverze spada Q. Uważasz, że na boardzie z trzema treflami twój rywal może uwierzyć, że trafiłeś kolor. Grasz więc all in za pozostałe 132$. Twój rywal ma więcej pieniędzy i sprawdza z K8. Ma parę ósemek i wygrywa pulę.
Zdecydowałeś się na duży bet na riverze bez choćby pary, licząc na to, że rywal uwierzy, że trafiłeś draw do koloru. Ale twoje wcześniejsze betowanie nie było przekonujące, przez co przeciwnik ci nie uwierzył.
Pomyśl o tym, jak odebrane mogły być twoje bety przed flopem, na flopie i na turnie. Czy tak rozsądny gracz rozegrałby draw do koloru? Twoja droga do rivera nie wskazywała na to, że masz draw do koloru, ponieważ agresywnie betowałeś z wczesnej pozycji. I chociaż river skompletował kolor, to nie wydawało się zbyt prawdopodobne, żebyś ty go trafił – stąd call rywala.
Składnik #2: Blefuj przeciwko graczom, którzy twoim zdaniem spasują na twój bet
Powiedzmy, że dopiero usiadłeś do stołu i w sytuacji heads up na riverze znalazłeś się w położeniu, w którym zastanawiasz się nad blefem. Nic nie wiesz o graczu, z którym się mierzysz. Może to być calling station, który nigdy nie pasuje, gdy już zainwestował trochę żetonów w pulę. Może być kimś zupełnie innym. Praktycznie każdym.
Jesteś nowy w grze, więc nie masz na niego żadnego reada. Jednym słowem nie wiesz nic o nim ani o tym, czy blef zadziała na niego.
Z drugiej strony jeżeli wiesz, że jest to gracz broniący swojego stacku i wzbraniający się przed sprawdzeniem dużego beta na riverze o ile nie ma nutsa, to blef w tym miejscu może być bardzo opłacalnym zagraniem.
Zanim zdecydujesz się na blef upewnij się, że znasz swojego rywala na tyle, żeby wiedzieć, że jest w stanie spasować na twój bet.
Składnik #3: Korzystaj ze swojego wizerunku przy stole
Pokerzyści formują o każdym rywalu opinie bazując na jego dotychczasowej grze. Jeżeli spasujesz pierwsze 20 rąk, które dostałeś, nawet amatorzy przy stole wezmą cię za gracza tight. Jeżeli podbijesz preflop 10 z 15 pierwszych rąk, a potem będziesz betował na każdej ulicy aż do rivera, większość od razu zaszufladkuje cię jako maniaka.
Rozumiejąc swój wizerunek przy stole możesz wykorzystać go do własnych potrzeb. Oto przykład takiego zagrania.
Od trzech godzin grasz na stawkach 2$/5$. Zagrałeś dokładnie trzy ręce dalej niż do flopa. Dostajesz A8 na buttonie. Agresywny gracz po twojej prawej podbija do 15$. Przebijasz do 40$. Wszyscy do pierwotnego agresora pasują.
Możesz spodziewać się, że on też spasuje. Jeżeli sprawdzi i poczeka na flopie, zrób c-bet i spodziewaj się, że odpowie foldem. Jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że pomyśli, że trafiłeś w końcu dobrą rękę i będzie chciał ci zejść z drogi.
Kluczem do tego blefu jest to, że wiedziałeś, że jesteś postrzegany jako gracz tight. Gdyby rywal uważał cię za szalonego i podstępnego, wtedy blef w tej sytuacji mógłby zakończyć się porażką.
Podsumowanie
Z pewnością jest wiele więcej czynników, które warto rozważyć robiąc blef – możliwy zakres rywala, szansa na poprawę swojej ręki, siłę układu, do którego masz draw, prawdopodobieństwo, że przeciwnik będzie walczył itd.
Jednak warto pamiętać, że trzy wymienione tu składniki udanego blefu – posiadanie wiarygodnej historii, rywala skłonnego do spasowania i wizerunku zachęcającego innych do zrobienia folda – są kluczowe w tym, by blef okazał się sukcesem.
