Zdarza się wam, że wiecie o konieczności spasowania w danym momencie, ale i tak tego nie robicie? Wszyscy wiemy o „crying callu”, czyli desperackim sprawdzeniu. Ale może należałoby dodać do swojego arsenału zagrań również „groan fold”, czyli pasowanie pośród jęków i narzekania, mających odwrócić twoją uwagę od poczucia niesprawiedliwości, podczas gdy twoje palce rzucają karty do mucka. Gareth Chantler w artykule stworzonym dla portalu PokerNews przedstawił sytuację idealnie obrazującą konieczność podjęcia trudnej, acz koniecznej decyzji.
Wstęp do „groan foldingu”: set na flopie
W turnieju live za 1.000$ gracz tight passive limpował ze wczesnej pozycji. Popatrzyłem na karty – 44 – i też limpowałem. Button zrobił to samo, a duży blind czekał. We czwórkę obejrzeliśmy więc flop J42. Byłem szczęśliwy.
Do mnie akcja się nie zaczęła, betowałem więc za 1.100 do puli ok. 2.200. Big blind sprawdził, a gracz na wczesnej pozycji zaskakująco zrobił to samo.
Na turnie pojawiła się 6. Przyniosło to nieco wilgoci temu suchemu boardowi, a rywal przede mną znowu czekał. Zdecydowałem się wziąć na cel części zakresów moich rywali, z którymi podejmą grę. Z pewnością któryś z nich miał dobrego waleta lub seta dwójek czy coś w tym stylu. Zagrałem więc za 3.500 do puli 5.500.
Big blind wyglądał na niezadowolonego rozmiarem mojego podbicia, ale nie potrafił spasować swojej ręki. Sprawdził, a gracz z wczesnej pozycji spasował.
Liczenie na riverze
Karta, która pojawiła się na riverze, to [10h]. Cały board wyglądał więc tak: J426T. Pewny siebie, starszy jegomość przesunął na środek stołu żeton o wartości 5.000 i powiedział „cztery tysiące”.
Zobaczmy, z czym mamy tu do czynienia. Gracz ten czekał na big blindzie, a 4 nigdzie nie widać. Na flopie mógł więc mieć wszystkie kombinacje 4 i dowolny kier oraz J i dowolny kier. Byłoby to dla mnie niefortunne, ponieważ każda z nich występuje w ośmiu możliwościach.
Zakładam, że podbiłby z J4 na turnie, podobnie z 53. Nie ma na flopie innych sensownych drawów do koloru, które mógł mieć.
Jest tylko dziewięć kombinacji ręki JT, która również miałaby sens w linii gry, którą przyjął.
Rozważmy więc cenę. Muszę sprawdzić za 4.000, żeby wygrać 16.500. Oznacza to, że muszę mieć rację jedynie w ok. 20% przypadków, żeby call był opłacalny. Jeśli rywal ma dziewięć kombinacji JT i szesnaście kombinacji koloru, zdecydowanie powinienem sprawdzić i oczekiwać zwycięstwa w 36% przypadków – dobry procent przy wymaganych 20%.
Pomyśl o własnym zakresie
Czy mam silniejsze ręce w tym miejscu? W zasadzie tak.
Jest wiele rąk, z którymi nie izolowałbym tight-passive limpera, ale które i tak chciałbym rozgrywać mając pozycję – ręce takie jak KJ, QJ, J9, a nawet J8. Mogę nawet mieć 54 i A4 preflop, ale z 54 raczej bym czekał na turnie.
Na riverze mam przynajmniej kilka rąk lepszych do sprawdzenia. Nie ma ich zbyt wiele z powodu rozmiaru beta, który przyjąłem na turnie, jestem więc blisko szczytu mojego zakresu. Z drugiej strony mogłem overlimpować z KQ lub K9.
Równowaga
By usprawiedliwić fold w tym miejscu, musimy ocenić naszego przeciwnika na to, że będzie mniej skłonny betować z JT w dokładnie ten sposób, w jaki to zrobił.
Jeżeli więc uważamy, że zrobiłby tak w 66% przypadków, a każdy kolor w 100% przypadków, zmieniłoby to wagę kombinacji z 6 do 18. Aczkolwiek i tak znaczyłoby to, że powinniśmy sprawdzić, ponieważ wygrywalibyśmy 25% czasu, a rację wciąż musimy mieć tylko 20% czasu.
Jest to wczesna faza turnieju, a walka nie toczy się o nasze być albo nie być, dlatego efekty chip-EV będą tu znikome.
Groan fold
Dostępne informacje sprawiają, że fold jest tu realną możliwością. Miałem okazję, by moje palce odepchnęły moją dłoń sięgającą po żetony, jęcząc przy tym do siebie, że muszę odpuścić z moim setem. Ale zamiast tego sprawdziłem i zobaczyłem w ręku przeciwnika J5, dające mu kolor na riverze.
Patrząc na to rozdanie z perspektywy czasu, powinienem był zdecydować się na groan fold, a nie crying call.
