Pot Limit Omaha – Jak wybierać ręce startowe

Pot Limit Omaha to dzisiaj druga najpopularniejsza odmiana pokera, w którą gra coraz więcej osób. Pierwszym problemem jaki napotykają nowi zawodnicy jest poprawna selekcja rąk.

Jak wiadomo w Omahę dostajemy cztery karty własne, a do stworzenia układu pokerowego musimy wykorzystać dwie karty z ręki i trzy karty wspólne. Większość grających w Omahę ręce startowe segreguje na dobre jak np. A K T Q , z którym wchodzimy w rozdanie i słabe jak np. J 7 2 2 , które pasujemy. O ile taka wiedza jest już jakąś podstawą do gry to jednak powinniśmy starać się lepiej zrozumieć zasady dotyczące selekcji rąk w Pot Limit Omaha.

Problem pojawia się bowiem w przypadku rąk, które ciężko nam od razu zakwalifikować jako silna czy słaba, są też pewne ręce, które lepiej grają w multi-potach, są też takie, które lepiej grają w rozdnaiach head-up, mamy też układy, które lepiej sprawdzają się przy grze na głębokich stackach jak i takie, które nadają się najlepiej do gry na małym stacku.

Do lepszego zrozumienia tego jak wybierać ręce startowe w Pot Limit Omaha możemy użyć dwóch narzędzi. Po pierwsze jak często dana ręka trafi flopa, a po drugie jak silnie dana ręka może trafić na flopie.

Jak często układ trafia flopa

Dobrze wyglądająca ręka A 2 9 9 niezbyt często trafi flopa. Żeby uznać, że trafiliśmy z tą ręką flopa musimy trafić dziewiątką, nutsowy kolor lub draw do nutsowego koloru i to są jedyne trzy sytuacje, gdy ta ręka trafia flopa.

Na drugim biegunie jest ręka typu Q T 8 7 , która flopa trafi bardzo często. Z takim układem możemy na flopie trafić: dwie pary, mega-draw do strita (tzw. wrap), parę z drawem do strita, parę z drawem do koloru i jeszcze wiele innych kombinacji. Przy każdym z takich trafionych flopów o ile akcja nie będzie zbyt grupa z reguły zostaniemy w rozdaniu, albo callując zagrania przeciwników, albo samemu będąc agresorem. Z takimi rękoma znacznie częściej będziemy więc kontynuować grę po flopie niż z wymienioną wcześniej ręką A-2-9-9.

Nie oznacza to oczywiście, że Q-T-8-7 jest ręką lepszą niż A-2-9-9. W niektórych sytuacjach lepsza będzie QT87, a w innych lepiej będzie mieć A299.

Jak silny układ możemy trafić na flopie

To drugi czynnik, który musimy rozważyć oceniając potencjał naszej ręki startowej. Oprócz tego czy często trafimy flopa czy nie musimy bowiem ocenić jak silny układ możemy trafić na flopie.

Wracając do naszych dwóch przykładów ręka Q T 8 7 często trafi coś na flopie, ale z reguły nie będzie to super silny układ. Jeśli będziemy mieli parę z drawem to z reguły będzie to nie-nutsowy draw do koloru, nie-nutsowy wrap, inne trafione układy to dwie pary przy leżącym drawle do strita, ewentualnie para z gut-shotem itd, a więc to wszystko są trafione flopy, ale niekoniecznie takie, na których chcemy się stackować przy głębokich stackach.

Z drugiej strony ręka A 2 9 9 nie trafia flopa zbyt często, ale jeśli już trafi to z reguły będziemy mieli bardzo silny układ. Albo trafimy seta, albo nutsowy kolor, albo też nutsowy draw do koloru. Najsilniejszy możliwy układ to trafiony set z 9 na stole i nutsowy draw do koloru. Jeśli więc z tą ręką trafimy już flopa to z reguły będzie to układ, z którym gotowi jesteśmy do grania o pełne stacki, nawet w przypadku grania na bardzo głębokich stackach.

Jak wykorzystywać te dwa współczynniki?

Na pytanie, która ręka jest lepsza nie da się odpowiedzieć jednoznacznie, a odpowiedź powinna brzmieć „To zależy od sytuacji”.

Jeśli mamy do czynienia z multi-potem na głębokich stackach to na pewno lepiej grać będzie układ A 2 9 9 . W tym przypadku nie ma znaczenia czy trafimy flopa często czy rzadziej, bowiem ze względu na wielu przeciwników musimy trafić silny układ na flopie, żeby kontynuować grę. Taki warunek spełnia właśnie ręka A299, która jeśli już przyniesie nam trafionego flopa to będzie to na pewno wystarczająco silny układ, aby pozostać w rozdaniu.

Z kolei w grze heads-up, gdy nie potrzebujemy trafić aż tak silnego układu na flopie zdecydowanie lepiej jest mieć rękę Q T 8 7 . Ta ręka trafiać będzie flopa często, a tylko jeden przeciwnik powoduje, że z reguły to trafienie będzie oznaczało wystarczająco silny układ do kontynuowania gry i wygrania rozdania. W grze heads-up z reguły do zaangażowania całego stacka wystarczy nam trafienie pary + coś ekstra (jakikolwiek draw), a w grze z wieloma przeciwnikami często i dwie pary będą układem za słabym do kontynuowania gry.

To samo dotyczy gry na mniejszych stackach, w takiej sytuacji kluczowe dla nas jest „trafienie flopa, a niekoniecznie trafienie super silnego układu”. Również i w tej sytuacji lepiej jest posiadać rękę z drugiego przykładu.

Korzystając z tych dwóch współczynników łatwo nam będzie zarówno klasyfikować ręce na silne i słabe jak i ocenić w jakiej sytuacji rozgrywać ręce średnie, które ciężko zakwalifikować do jednej lub drugiej grupy.

W przypadku otrzymania ręki typu 2 4 4 7 widzimy, że ręka ta ma zarówno niski współczynnik trafienia flopa, jak i bardzo niski współczynnik trafienia silnego układu. Rąk tego typu nie rozgrywamy więc w żadnym wypadku i nie ma znaczenia, czy w gramy z jednym czy z wieloma przeciwnikami oraz czy mamy duży czy mały stack. Na drugim biegunie mamy ręce typu A A J T czy K Q J T . Obie te ręce bardzo często trafią flopa, a dodatkowo najczęściej trafią silny układ lub bardzo silny draw, grają więc one dobrze w każdej sytuacji i prawie zawsze będziemy z nimi w rozdaniu, bez względu na to jak wygląda sytuacja przed flopem.

Ciekawiej wygląda jednak zastanowienie się nad siłą takiej ręki jak 8 7 6 5 . Z tą ręką flopa trafimy dość często. Zastanówmy się jednak co oznacza trafienie flopa z takim układem. Będą to albo dwie dolne pary z drawem do strita (jeden z najbardziej zdradliwych układów w PL Omaha), para z gut-shotem, para z drawem do niskiego koloru, albo po prostu dobry draw do strita. Ręka ta więc dobrze będzie grać heads-up, nieźle na niskich stackach, ale za to w grze z wieloma rywalami, czy grze na głębokich stackach może nam przynieść wiele problemów. I właśnie dlatego jest to ręka, która w jednej sytuacji będzie prawie premium hand z obowiązkiem jej rozgrywania, a w innej będzie po prostu przeciętną ręką, której rozgrywać nie trzeba.

Podsumowując trzeba zauważyć, że korzystanie z tych dwóch wspomnianych w tym tekście współczynników znacznie ułatwi nam selekcję rąk pre flop, ale i tak do oceny rąk konieczne jest doświadczenie i odpowiednie wyczucie sytuacji. Zanim jednak nabierzemy tego doświadczenia możemy przyjąć kilka ogólnych zasad, które pomogą nam w ocenie sytuacji:

• ręce, które często trafiają flopa są świetne w grach heads-up i na niskich stackach
• ręce, które mają potencjał trafienia silnych układów sprawdzają się natomiast w multi-potach i w grze na głębokich stackach

Zastanawiając się nad podjęciem decyzji pre flop zawsze powinniśmy wziąć pod uwagę to co może wydarzyć się po flopie. Już pre flop powinniśmy wiedzieć jakiego flopa oczekujemy, żeby kontynuować grę.

Ręce stritowe o bardzo różnej wartości

Na koniec jeszcze jedna, bardzo istotna kwestia dotycząca tzw. rąk stritowych, które mają wysoki potencjał trafienia flopa i na pierwszy rzut oka wyglądają na ręce o tej samej wartości. Jeśli spojrzymy na układy T-9-8-7, T-9-8-6 oraz T-8-7-6 z pozoru wydawać by się mogło, że ich wartość jest dokładnie taka sama.

Jest jednak zupełnie inaczej i o ile dwie pierwsze ręce w niektórych sytuacjach są rzeczywiście bardzo silne to ręka trzecia może nas kosztować wiele pieniędzy.

Mając cztery karty po kolei (T-9-8-7) lub rękę z przerwą na dole (T-9-8-6) możemy trafić wrapa (bardzo dobry draw do strita), w którym prawie każdy out będzie dawał nam układ nutsowy.

Problem z ręką, gdy przerwa występuje na górze (T-8-7-6) polega na tym, że nawet gdy trafimy upragnionego wrapa to większość outów nie będzie do nutsa i może okazać się, że jesteśmy całkowicie zdominowani przez układ przeciwnika. Wyobraźmy sobie, że z tą ręką trafiamy flop 9-7-2 lub J-9-3, a nasz przeciwnik ma na ręku Q-T-T-8. Rywal całkowicie nad nami dominuje i mamy naprawdę niewiele outów, które dadzą nam wygraną.

Jeszcze gorzej wygląda sytuacja z rękoma, które „na górze” mają przerwę dwóch oczek jak np. Q-9-8-7. Trafiamy flopa J-T-2 i może okazać się, że naszymi jedynymi outami w takim rozdaniu będą siódemki.

W przypadku Omahy Pot Limit, która nazywa jest czasami „grą nutsów” trzeba umiejętnie selekcjonować ręce. Może się bowiem okazać, że po wejściu w rozdanie z Q-9-8-7 czy T-8-7-6 nasz problem nie polega na nietrafieniu flopa, ale prawdziwy kłopot zacznie się gdy tego flopa trafimy, a rywal będzie nam nami całkowicie dominował.

Na podstawie – „PRO CONCEPTS – EVALUATING STARTING HANDS IN PLO” – www.pokerplayer.co.uk