Pokerowe zakresy rąk – wszystko, co powinieneś o nich wiedzieć (cz. 1)

Zakresy rąk należą do grona najważniejszych pokerowych konceptów. Właściwa ich znajomość często odróżnia najlepszych graczy wygrywających od całej reszty stawki. W poniższym artykule znajdziesz garść przydatnych informacji, które pomogą ci w lepszym rozumieniu i odczytywaniu zakresów rąk. 

Aby wygrywać w pokerze, nie wystarczy myśleć wyłącznie o dwóch czy czterech kartach, które trzymasz akurat w ręce. Musisz również rozważyć ręce, które może trzymać przeciwnik. Inaczej mówiąc – musisz pomyśleć o wszystkich rękach, które mogą znajdować się w zakresie rywala.

Ile razy słyszałeś, jak ktoś mówi „mój rywal na pewno trzyma AK!”, a chwilę potem zagrywa hero calla? Albo zakłada, że rywal na pewno trafił kolor i pasuje swojego seta? Niedoświadczeni pokerzyści często przypisują swoim przeciwnikom jedynie kilka możliwych rąk, zapominając, że w ich zakresie może znaleźć się również mnóstwo innych.

W poniższym dwuczęściowym artykule, przygotowanym przez Matthew Cluffa z 888Poker, zajmiemy się następującymi konceptami:

• Czym dokładnie jest pokerowy zakres rąk
• Jak przypisać rywalowi odpowiedni zakres ulica po ulicy
• W jaki sposób przypisywanie rywalom zakresu rąk powinno pomóc twojej grze
• Jak budować zakresy rąk i zbalansować blefy z value betami
• Jak poprawić analizę zakresów, aby wprowadzić swoją grę i podejmowane decyzje na wyższy poziom pokerowego wtajemniczenia

Czym jest pokerowy zakres rąk?

Do pomocy z wizualizacją pokerowych zakresów często wykorzystuje się poniższą tabelkę:

Krótko o kombinatoryce

Choć po analizie powyższego diagramu można odnieść wrażenie, że rąk suited i unsuited jest po równo, musisz pamiętać, że w rzeczywistości wygląda to nieco inaczej. Miej na uwadze, że:

• Istnieje sześć kombinacji każdej pocket pary
• Niesparowane ręce posiadają szesnaście kombinacji
• Każda ręka unsuited posiada dwanaście kombinacji
• Każda ręka suited posiada cztery kombinacje

Przykład pokerowego zakresu

Powszechnie uznaje się, że z pozycji lojack (w grze 6-osobowej byłby to under the gun) powinniśmy podbijać z około 15% rąk. Sprawdźmy zatem, jak może wyglądać taki właśnie, 15-procentowy zakres rąk:

Poniżej podajemy kolejną tabelkę, zawierającą podobny procent rąk, ale przedstawiającą jednak nieco inny zakres. Przyglądając się jej nieco bliżej, z pewnością zauważysz, że brakuje na niej obecnych powyżej rąk takich jak ATo i 65s, są za to K9s, Q9s, J9s czy wyższe suited connectory.

Rozmaite pokerowe programy czy tabelki mogą podawać różniące się nieco od siebie zakresy rąk dla poszczególnych pozycji i wartości procentowych, ale to nic złego! Im większa będzie twoja znajomość zakresów, tym lepiej poradzisz sobie z przypisaniem rywalom odpowiednich range'ów. Odkryjesz również, jakie zakresy startowe spisują się najlepiej w konkretnych sytuacjach i na konkretnych pozycjach.

Dlaczego pokerowe zakresy są aż tak istotne?

Przypisanie przeciwnikom zakresu rąk, choćby i na podstawowym poziomie, oraz podejmowanie opartych o nie matematycznych decyzji wprowadzi do twojej gry więcej klarowności i precyzji oraz przyniesie dodatkowy dochód. Jeśli jednak twoje pokerowe podejście będzie trzymało się zasady „jeśli rywal trzyma AK, przegram. A na pewno trzyma właśnie to, dlatego pasuję”, może być dokładnie odwrotnie.

Jak przypisywać rywalowi zakres rąk ulica po ulicy

Zakres gracza zmienia się wraz z rozwojem rozdania. Najszerszy jest jeszcze przed flopem, ale im dalej w las, tym bardziej możemy zawęzić range przeciwnika. Niezbędna do tego jest dokładna analiza jego poszczególnych zagrań. Dzięki niej będziemy w stanie wydedukować szereg rąk, jakie mogą znajdować się w zakresie rywala.

Zakres rąk preflop

Stały rozwój pokerowych materiałów szkoleniowych oraz ułatwiony do nich dostęp sprawiły, że coraz więcej graczy wie, jakie ręce powinno się otwierać z poszczególnych pozycji.

Ogólna zasada jest prosta i brzmi następująco: z wczesnych pozycji powinniśmy otwierać z wąskim zakresem rąk, a im dalsza pozycja, tym bardziej możemy go rozszerzać. Najwięcej rąk możemy open-raisować z najlepszej pozycji przy stole, czyli z buttona. Pamiętaj, że pozycja jest w pokerze najważniejsza; twój największy zysk pochodzi z buttona oraz rozdań, w których grasz z pozycją.

Oto tabelka pokazująca, jaki procent wszystkich rąk powinniśmy otwierać z poszczególnych pozycji przy 9-osobowym stole:

Jak korzystanie z HUD-a może pomóc w analizie zakresów preflop

Programy pokerowe w rodzaju PokerTrackera 4 czy Hold’em Managera 2 posiadają tzw. HUD [Heads-Up Display – przyp.red.], dzięki któremu możemy zobaczyć procent rąk, jakie przeciwnik otwiera z poszczególnych pozycji, a następnie porównać otrzymane dane ze „standardowymi” wskaźnikami z powyższej tabelki. Jeśli w grze przy pełnym stole rywal otwiera z under the gun 15% rąk, można bezpiecznie założyć, że otwiera z szerszym niż optymalny zakresem i zastosować odpowiednią kontrstrategię.

Nie wolno jednak zapominać o pewnej niezwykle istotnej kwestii. Otóż, aby dysponować dokładnymi danymi dotyczącymi częstotliwości podbić rywala z poszczególnych pozycji, musimy rozegrać przeciwko niemu tysiące rozdań. W innym wypadku dane będą niepełne, a co za tym idzie – mogą prowadzić do błędnych wniosków. W takich przypadkach należy skorzystać z bardziej ogólnych statystyk. Chodzi tu przede wszystkim o VPIP, PFR i 3B%. Dzięki nim jesteśmy w stanie określić, czy mierzymy się z graczem loose czy tight bez konieczności rozgrywania przeciwko niemu większej liczby rozdań.

Typowe statystyki VPIP/PFR w grze 9-osobowej powinny wynosić w granicach 19/17, natomiast przy stołach 6-max – około 24/21. Jeśli statystyki przeciwnika są mniejsze bądź większe od podanych liczb bazowych, możesz się do tego odpowiednio dostosować i przypisać mu adekwatny zakres rąk.

Zakres rąk postflop: flop/turn/river

Cała zabawa z analizą zakresów rąk zaczyna się tak naprawdę dopiero w grze postflop. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że każdy gracz rozgrywa daną rękę w różny sposób – z innym bet sizingiem czy timing tellami. Mamy również mnóstwo różnych układów boardu, które znacząco wpływają na przebieg rozdań.

Przy użyciu logicznego rozumowania i dedukcji będziesz nie tylko potrafił zawęzić zakres przeciwnika, ale również wyciągnąć wnioski i odpowiednio go wyeksploatować.

Oto przykładowe pytania, które możesz sobie zadać w trakcie rozdania:

• Czy mój przeciwnik jest raczej graczem pasywnym, który czeka ze słabymi rękoma, a także tymi o średniej mocy, a betuje jedynie z najsilniejszymi?
• Jaka jest częstotliwość blefów mojego przeciwnika? Czy blefuje zbyt często? A może niewystarczająco często?
• Czy mój przeciwnik gra prostolinijnie? A może lubi pokusić się o niestandardowe zagrania?
• Czy mój przeciwnik to solidny reg, który umiejętnie balansuje swoje value bety i blefy?

W zależności od tego, jak twój przeciwnik betuje na przestrzeni trzech ulic, możesz użyć logicznego rozumowania i założyć, jaką siłą ręki i jakim zakresem dysponuje. Następnie możesz odnieść zgromadzoną wiedzę do siły swojej ręki w porównaniu z rangem rywala, siły swojej ręki w porównaniu z wszystkimi rękoma znajdującymi się w twoim zakresie oraz rozmiaru betów, jakich użył rywal. Takie informacje pomogą ci w opracowaniu odpowiedniej kontrstrategii w różnych pokerowych spotach.

Ważne również, żebyś potrafił rozpoznać różne schematy betowania u swoich przeciwników. Najsłabsi z nich grają prostolinijnie, dlatego szybko będziesz w stanie wydedukować siłę trzymanej przez nich ręki. Dużo trudniej jest jednak w starciach z dobrymi graczami. Pewnym ułatwieniem mogą być jednak poniższe ogólne zasady:

• Większe bety są zazwyczaj spolaryzowane: oznacza to, że oznaczają albo bardzo mocne układy, albo blefy.
• Mniejsze bety oznaczają z reguły ręce value. Jednak niekoniecznie muszą to być ręce nutsowe, mniejszy sizing może równie dobrze oznaczać tzw. thin value bety.

Analiza po zakończonym rozdaniu

Jeśli dysponujesz możliwością zobaczenia kart, jakie w danym rozdaniu trzymał rywal – czy to na showdownie, czy kiedy rywal dobrowolnie je pokazuje – jest to bardzo istotna informacja, która może ujawnić słabości i tendencje przeciwnika. Na jej podstawie możesz opracować kontrstrategię eksploatującą wspomniane tendencje.

Analiza rozdań na tym się jednak bynajmniej nie kończy. Żeby stale poprawiać swoje pokerowe umiejętności, musisz regularnie analizować tak swoją grę, jak i grę rywali. Dzięki temu będziesz w stanie wyciągać lepsze wnioski co do rąk, z którymi powinieneś w konkretnych sytuacjach callować czy betować.

Warto również pamiętać, że akcja na riverze jest w wielu przypadkach najważniejszym momentem rozdania. Wówczas pula osiąga największe rozmiary, a różnica pomiędzy poprawnym callowaniem/betowaniem a foldowaniem/zagraniem check-back może mieć ogromny wpływ na twój winrate i opłacalność gry. Z tego powodu powinieneś poświęcić dużo czasu na analizę rozdań kończących się właśnie na ostatniej z pokerowych ulic.

Przykładowo, jeśli przeciwnik betuje za połowę puli, daje ci jednocześnie oddsy na sprawdzenie wynoszące 3:1. Oznacza to, że musisz wygrać co najmniej w 25% przypadków, aby call był opłacalnym zagraniem. Jeśli porównasz rękę, którą akurat trzymasz, z odpowiednio zawężonym zakresem przeciwnika, będziesz mógł poprawnie wydedukować, czy posiadasz wystarczające oddsy.

Oczywiście przypisanie przeciwnikowi właściwego zakresu będzie w wielu przypadkach bardzo trudnym zadaniem. Jeśli jednak regularnie będziesz zastanawiał się nad tym konceptem, prawdopodobieństwo, że zostaniesz najlepszym graczem na swoich stawkach, jest bardzo wysokie.

Jakie equity potrzebujesz do opłacalnego sprawdzenia betu rywala o konkretnym rozmiarze?

Na koniec pierwszej części artykułu przedstawiamy bardzo przydatną tabelkę, pokazującą, jakie potrzebujesz equity, aby móc opłacalnie sprawdzić zagranie przeciwnika przy użyciu konkretnego sizingu:

Drugą część artykułu znajdziecie POD TYM LINKIEM.

Czym są big blind ante i button ante?