Pokerowe anegdoty

Każdy z nas zna pokerowe historyjki i anegdoty z własnego podwórka, niektóre z nich są śmieszne, inne straszne, ale są one nieodłączną częścią pokerowego folkloru. W tekście poniżej kilka najciekawszych pokerowych historyjek ze świata pokera, są one nieodłącznym składnikiem pokerowej historii więc warto się z nimi zapoznać. 

Pokerowa kariera Richarda Nixona

Richard Nixon swoją karierę polityczną zawdzięcza w niemałym stopniu pokerowi. To dzięki wygranym przy pokerowym stoliku sfinansował swoją pierwszą kampanię polityczną podczas wyborów do Kongresu w 1946 roku. Wygrane pochodził z gier, którym Nixon oddawał się podczas służby w marynarce wojennej w czasie II wojny światowej. Niestety prezydent Nixon szybko zakończył dobrze zapowiadającą się karierę pokerową i po tym gdy w 1952 roku został vice-prezydentem zaprzestał gry w karty. Nixon często mówił, że poker nauczył go, że osoby które mają silne karty siedzą cicho i mówią niewiele, a ci co blefują są głośni i starają się na siłę zwrócić na siebie uwagę. 

Legenda Poker Alice 

Poker Alice była angielką, która w latach 60-tych XIX wieku zamieszkała w Kolorado, gdzie poślubiła inżyniera, który lubił grać w karty. Poker Alice towarzyszyła mężowi, obserwowała grę i się uczyła. Po śmierci męża sama zaczęła grą w karty zarabiać na życie i czyniła to z wielkimi sukcesami, pod koniec "gorączki złota" miała ona na koncie ponad $5,000 wygrane w pokera (olbrzymia kwota jak na tamte czasy) i na zasłużoną emeryturę przeniosła się do Nowego Jorku. Poker Alice prowadziła bardzo barwne życie, a oprócz gry w pokera ma na swoim koncie również postrzelenie dwóch mężczyzn i otwarcie jednego z pierwszych salonów pokera połączonego z domem publicznym. 

Pochodzenie określenia "the nuts" 

Dzisiaj słowem "the nuts" określamy w pokerze najsilniejszy możliwy układ. Ciekawa jest jednak historia związana z pochodzeniem tego wyrażenia. Na dzikim zachodzie podczas gier w pokera często oprócz pieniędzy stawiano na stół konia wraz z wozem. Aby mieć pewność, że śmiałek, który postawił na swoją kartę konia z wozem nie ucieknie, kazano mu kłaść na stół nakrętki (po angielsku "nuts") od kół. Ponieważ w tamtych czasach ciężko było myśleć o przemieszczaniu się nie mając swojego konia i wozu przyjęło się uważać, że kto obstawia nakrętkami musi mieć bardzo silną rękę.

Canada Bill – Legendarny pokerowy oszust

Historia pokera w XIX wieku pełna jest opowieści o rewolwerowcach i oszustach. Jednym z najbardziej znanych oszustów w historii był Canada Bill, grający na dzikim zachodzie w połowie XIX wieku. Co ciekawe miał on bardzo wysoki głos i wygląd ofermy, często jego przeciwnicy brali go za mało inteligentnego prostaka, którego łatwo jest ograć. Canada Bill miał jednak do perfekcji opanowane karciane oszustwa i na rękę był mu wizerunek jaki kreowała jego fizjonomia.

Pomimo wielu wygranych Canda Bill umierał bez grosza przy duszy, a wszystko za sprawą gier, w których sam był oszukiwany. Jego żądza gry była tak wielka, że kiedy jego przyjaciel ostrzegał go, aby nie brał udziału w jednej z gier, o której wiedział, że jest ustawiona przez kilku oszustów Canda Bill powiedział "Wiem, ale i tak zagram bo to jedyna gra w mieście".

T-2, ręka Doyla Brunsona

Historia znana chyba większości pokerowych fanów. T-2 to ręka wyjątkowo słaba, z którą raczej grać nie należy, ale nie znaczy to, że dzięki niej nie można zdobyć dwukrotnie tytułu pokerowego mistrza świata, a właśnie tego dokonał Doyle Brunson. W 1976 roku w pojedynku 1-na-1 Doyle mając T-2 sprawdził podbicie Jesse Alto (miał on A-J), a na flopie A-J-T po zagraniu Alto Brunson zagrał allin. Turn to 2, river T i dzięki runner-runner fullowi Doyle wygrał. 

Rok później przeciwnikiem Brunsona w heads-upie był Bones Berland (w rozdaniu miał 8-5). Na flopie T-8-5 obaj przeczekali, a kiedy na turn spadł 2 zagrane zostały alliny. River to kolejna T i ponownie full Brunsona zapewnił mu pokerowe mistrzostwo świata.

W 2005 roku Brunson wygrał swoją 10 mistrzowską bransoletkę mając zbliżoną rękę T-3.

Nieporozumienia Amarillo Slima

Kolejna pokerowa legenda Amarillo "Preston" Slim jest często błędnie cytowany. Przytacza mu się słowa o tym, że "podetnie on sobie gardło jeśli kiedykolwiek kobieta wygra turniej WSOP". Jak to często z cytatami bywa zdanie to jest wyrwane z kontekstu i zupełnie nie oddaje tego co Amarillo chciał powiedzieć. Podczas jednego z turniejów WSOP, niedaleko stolika Slima, pewna pani udzielała wywiadu (robiła to bardzo głośno i w arogancki sposób), w którym powiedziała, że to ona wygra turniej WSOP. Siedzący i obserwujący wywiad Amarillo został zapytany co sądzi o deklaracji tej pani i właśnie wtedy powiedział on, że "podetnie sobie gardło jeśli turniej wygra TA pani". 

To i tak zupełnie niewinne nieporozumienie w porównaniu z tym co również przez przypadek spotkało legendarnego pokerzystę. Podczas pobytu w Kolumbii Amarillo Slim został porwany przez ludzi narkotykowego bossa Pablo Escobara. Uznali oni, że Slim jest policyjnym informatorem, na szczęście dla pokerzysty cała sprawa wyjaśniła się po jego myśli, a on odzyskał wolność. 

Johnny Moss kontra Nick "The Greek"

Pojedynek pomiędzy tymi graczami na trwałe zapisał się w historii pokera. Moss i Nick "The Greek" Dandalos w 1949 roku w Binion's Horseshoe Casino zmierzyli się w grze, która trwała 5 miesięcy. Podczas blisko pół roku dwaj zawodnicy mierzyli się we wszystkich granych wtedy odmianach pokera, a pojedynek zakończył się zwycięstwem Mossa, którego zysk z tego pojedynku wyniósł 4 miliony dolarów.

Jako, że zarówno Moss jak i Dandalos uważani byli za najlepszych pokerzystów na świecie,a pojedynek ten odbył się w miejscu, w którym ponad 20 lat później rozegrany został pierwszy World Series of Poker to często starcie Moss-The Greek określa się mianem pierwszego, nieoficjalnego, dwuosobowego WSOP.

Dead Man's Hand

Ostatnia z przedstawianych historii jest dość powszechnie znana. W 1876 roku podczas gry odbywającej się Deadwood w Południowej Dakocie Jack McCall zastrzelił Wild Billa Hickoka. Zdarzenie to miało miejsce w czasie rozdania, McCall uważał, że jest w czasie gry oszukiwany i w ten niecodzienny dzisiaj sposób wymierzył sprawiedliwość. Martwy Wild Bill trzymał w ręku karty, które dzisiaj określane są mianem Dead Man's Hand – dwa czarne asy i dwie czarne ósemki.