Dopiero co pojawił się u nas artykuł o tym, jakie nauki można wynieść z oglądania pokerowych turniejów, a oto kolejny tego przykład. Na stole finałowym Main Eventu PCA 2018 doszło do dwóch rozdań, które świetnie ilustrują sposób, w jaki można zmniejszać wariancję w pokerze.
Są sytuacje, w których chcielibyśmy zwiększyć wariancję. Jest ona miarą ryzyka, więc jeśli chcemy zwiększyć nasz oczekiwany zysk, musimy być gotowi na większe ryzyko. Ma to zastosowanie szczególnie w przypadku gier cashowych, w których każda, nawet najmniejsza przewaga, jaką możemy zyskać nad rywalem, jest znacząca.
Innym razem wolimy zmniejszyć wariancję. Może to mieć miejsce, gdy jesteśmy zadowoleni z obecnej sytuacji i rezygnujemy z niewielkich przewag na rzecz mniejszego ryzyka. Sytuacja taka powszechna jest w satelitach, gdy zdobycie wejściówki jest już dla nas prawie zagwarantowane i nie chcemy zrobić nic, by to zepsuć.
Shawn „buck21” Buchanan, stary wyjadacz w pokerze online, znalazł się w Main Evencie PCA 2018 w sytuacji leżącej pomiędzy dwoma wymienionymi powyżej. Nie był w miejscu, w którym miałby spasować asy preflop, co czasem jest dobrą decyzją w satelitach, ale podobało mu się to, że kilku graczy miało mniejsze stacki od niego, więc wolał zmniejszyć swoje ryzyko i wariancję. Oto jak to zrobił.
Rozdanie #1: Flat z QQ na buttonie przeciwko otwarciu z cutoffa
Na poziomie blindów 20.000/60.000, Maria Lampropulos otworzyła z cutoffa z A7. Zagrała za 130.000 mając w stacku 5,36 mln żetonów. Będący na buttonie Shawn Buchanan flatował z QQ mając w stacku 2,27 mln, a Adrian Mateos sprawdził z big blinda z KT mając w stacku 1,06 mln.
Na flopie pojawiły się Q63 i cała trójka czekała. Na turnie spadł A i Mateos zdecydował się na lead za 180.000 do puli 500.000 ze swoim drawem do nutsowego koloru i gut-shotem do strita. Pozostała dwójka sprawdziła. Na riverze pojawiła się 4. Dwójka graczy spasowała, a Buchanan zagrał za 600.000 do puli wynoszącej prawie milion. Rywale spasowali.
Przed flopem flat Buchanana miał dużo sensu. Lampropulos była chip leaderką i otwierała wiele rozdań. Buchanan często flatował ją ze słabszymi rękami typu Axs. Jedno okrążenie wcześniej w podobnej sytuacji spasował na jej bet za 1/5 puli na riverze, dlatego graczy przy stole wiedzieli, że jego flat nie musi oznaczać potężnej ręki.
Jego wizerunek przy stole stworzył okazję na squeeze z ręki agresywnego, średniego stacka na small blindzie lub all in ze strony bardzo agresywnego Mateosa, który będąc na big blindzie miał stack równy 17BB. Obliczenia w PokerSnowie wskazują, że Mateos w tym przypadku 95% czasu powinien zagrać all in, ale nie biorą ona pod uwagę ICM. Tym razem Mateos zdecydował się tylko sprawdzić.
Gdy rywale czekali, check Buchanana na flopie był prostą decyzją. Miał nutsa i blokera koloru, więc żadna karta na turnie nie mogła mu zaszkodzić. Ponadto jego check pozwolił mu chronić swój zakres w sytuacjach, gdy w przyszłości przyjmie taką linię gry ze słabszymi kartami. Co ważniejsze, value bet nie miał w tej sytuacji większego sensu, ponieważ przeciwnicy mieli szerokie zakresy preflop, które na tak suchym boardzie raczej nie dostały większej pomocy, a top set skutecznie blokował ręce, z których mógłby wyciągnąć wartość – jak Qx.
A na turnie było błogosławieństwem i przekleństwem. Z jednej strony mogło trafić w potrzeby Lampropulos, która musiała mieć w swoim zakresie wiele kombinacji Ax, ale z drugiej strony top set nie był już nutsem. Tym bardziej, że Mateos miał wiele kolorów w swoim zakresie, gdy zdecydował się na lead. Call ze strony Lampropulos postawił Buchanana w tym samym miejscu, w którym był na flopie. Ax nie było już dla niego celem, z którego mógł wyciągnąć wartość, ponieważ gdyby przebił, niewiele kombinacji Ax by go sprawdziło. Z tego powodu najbardziej sensownym zagraniem był call.
River okazał się blankiem, więc Mateos zrezygnował ze swojego blefu. Jasne stało się, że nikt nie ma koloru, gdy Maria też czekała, więc Buchanan mógł zagrać value bet. Wybrał rozmiar 60% puli i nikt go nie sprawdził.
Decyzja Buchanana, by flatować preflop, była dobra z kilku powodów. Buchanan miał średni stack na stole finałowym dużego turnieju, a w grze pozostało ośmiu pokerzystów. Gdyby zdecydował się na 3-bet i dostałby 4-beta lub call, po którym Lampropulos zagrałaby check-raise na flopie, byłby zmuszony grać o cały swój stack. Biorąc pod uwagę jego pozycję w turnieju, byłaby to katastrofa pod względem ICM. Jego celem było utrzymywać małą pulę w rozdaniach przeciwko większym stackom.
Rozdanie to idealnie obrazuje jego strategię zmniejszania wariancji. Chciał utrzymać niewielkie pule i osiągnąć swój cel flatując z każdą ręką, z jaką chciał grać, a także korzystając z checków, calli i niewielkich betów do momentu, aż będzie pewny, że na kolejnych ulicach ma najlepszą rękę.
Szkoła Mindsetu Jareda Tendlera – Najczęstsze błędy podczas ustanawiania celów
