Niall Farrell miał bardzo udaną końcówkę poprzedniego roku, a przyczyniły się do tego przede wszystkim świetne wyniki podczas WSOP Europe. Szkot postanowił zanalizować dwa rozdania z rozvadovskiego Main Eventu, którego zakończył ostatecznie na piątym miejscu.
Niall Farrell to świetny gracz turniejowy z wieloma sukcesami na koncie. Urodził się w szkockim Dumfries, a potem mieszkał m.in. w Glasgow czy Calgary. Ukończył prawo na uniwersytecie w Stirling. Swoją przygodę z pokerem zaczął od gier z przyjaciółmi, a niedługo później grindował już turnieje i cashówki online. Do tej pory zarobił ponad 2.000.000$ w turniejach online, a także ponad 4.500.000 w eventach na żywo. Złożyły się na to m.in. ostatnie wyniki w Rozvadovie: zwycięstwo w High Rollerze (871.000$) i piąte miejsce w Main Evencie (279.000$).
Event: World Series of Poker Europe Main Event 2017
Graczy: 529
Wpisowe: $12,001
Nagroda za pierwsze miejsce: $1,301,815
Rozdanie I
Kluczowe koncepty:
– Fold equity
– Analiza zakresu
– Balansowanie zakresem
– Do Main Eventu WSOPE przystępowałeś świeżo po zwycięstwie w High Rollerze za 25.000$. Jak oceniasz swój występ w turnieju głównym? Czy Twoje podejście było inne od tego, z jakim przystępowałeś do High Rollera?
– Myślę, że przez większość Main Eventu grałem bardzo dobrze. W eventach z większym fieldem przewaga nad innymi graczami znacząco wzrasta, dlatego moim zdaniem ważne jest odpowiednie „zarządzanie” turniejem. Mam tu na myśli choćby granie mniejszych pul z lepszymi graczami, celowanie w rozdania z mniejszą wariancją czy ochronę swoich żetonów.
– Przejdźmy zatem do pierwszego rozdania, którym chcesz się z nami podzielić.
Kempe podbija do 34.000 z hijacka. Bicknell sprawdza z buttona. Farrell na small blindzie przebija do 152.000 z AK.
– Wielu pokerzystów ma problemy z rozgrywaniem A-K. Dlaczego wybrałeś akurat taki bet sizing? Jaki był Twój plan, gdyby Kempe zagrał 4-beta? Wchodzisz all-inem czy wybierasz raczej ostrożne zagranie?
– Sądzę, że wielu graczy używa zbyt małych sizingów, zagrywając 3-bety czy squeezy. Ich celem jest, w pierwszym przypadku, zmuszenie przeciwników do spasowania bądź, w przypadku drugim, sprawienie, by opłacili przebicia, gdy nasz range postrzegany jest jako silniejszy. Zbyt wielu pokerzystów, gdy zagrywa 3-beta przeciwko siedzącym na jakiejkolwiek pozycji rywalom z rozsądnym opening rangem, używa takiego sizingu, że przeciwnik automatycznie sprawdza z 90% swojego zakresu. A nie jest to przecież pożądany rezultat. W tym rozdaniu grałem bez pozycji przeciwko dwóm dobrym graczom, chciałem więc użyć takiego sizingu, by z jednej strony nie mogli tanio zobaczyć flopa, a z drugiej – bym nie ryzykował zbyt wielu żetonów w przypadkach, kiedy blefuję. Myślę, że wybrany rozmiar przebicia spełnia oba cele. Kempe jest na tyle agresywnym pokerzystą, że w razie przebicia na pewno będę wrzucał wszystkie swoje żetony na środek stołu. I to pomimo tego, co powiedziałem wcześniej o odpowiednim „zarządzaniu” turniejem. Moja ręka jest po prostu zbyt silna.
– Gracze wiedzą o Twoim agresywnym stylu gry. Jaki ma to wpływ na sposób, w jaki rozgrywasz to rozdanie?
– Squeezowałbym tutaj przeciwko każdemu, może poza największymi nitami.
Ho sprawdza z big blinda. Kempe sprawdza. Bicknell sprawdza.
Flop: JT7 (pula: 626.000)
– Jestem pewien, że nie spodziewałeś się aż tak wielu sprawdzeń. Jasne, trzymasz w ręku A, ale nie możesz być specjalnie zadowolony z tego flopa, będąc w rozdaniu z trzema innymi graczami. Poza tym call Marii Ho wygląda bardzo mocno. Jakie miałeś w tym momencie ready?
– To był bardzo dziwny spot, który nie zdarza się zbyt często.
– Co sądzisz o cold call range’u Marii Ho?
– Kiedy Maria sprawdza 3-beta, jej zakres jest dość sprecyzowany i zakładam, że zawiera 99-QQ, być może również AQs. Osobiście w przypadku Ho użyłbym tu strategii „raise or fold”.
– A zakres dwóch innych sprawdzających?
– Kempe i Bicknell również mają tu dość sprecyzowane zakresy, które są silne, ale nie bardzo silne.
– Więc może się wydawać, że na tym boardzie all-in z A to chyba najlepszy pomysł.
– Tak. Zdecydowałem się na all-ina. Sądzę, że wszystkie moje blefy będą miały relatywnie wysokie equity, więc równie dobrze mogę zmaksymalizować także fold equity. Po zakończeniu rozdania rozmawiałem na jego temat z kilkoma graczami i doszedłem do wniosku, że na tym boardzie warto dysponować rozsądnym checking rangem (jeden bardzo dobry gracz stwierdził, że all-in z QQ, KK, niektórymi AK i check z AA itd. byłby lepszym zagraniem).
Ho pasuje. Kempe pasuje. Bicknell pasuje.
– Ostatecznie miałem furę szczęścia, że dostałem foldy od 10-10 (Ho), 99 (Kempe) i AJ (Bicknell). Wtedy wyglądałem jak geniusz. Ale po głębszym zastanowieniu, myślę, że moja strategia mogła być nieco wadliwa.
– Wow! Maria zdecydowała się na zrzucenie seta. Co myślisz o tym foldzie?
– Myślę, że w tym przypadku musisz trzymać się swojej ręki. Nie jest to idealny spot i rozumiem, dlaczego postanowiła spasować. Ale sądzę, że z takim equity oraz ceną, którą dostaje, po prostu musi sprawdzić i postarać się pokonać mnie na all-inie. Powiedziałbym, że to trudniejszy spot, niż może to wyglądać na pierwszy rzut oka. Maria popełniła mały lub średni błąd, ale ja w swojej karierze popełniałem większe, a niektóre z nich pokazywane były w telewizji. Maria to znakomita pokerzystka, ale nawet takim graczom czasem zdarza się popełniać małe błędy.
Rozdanie II
Kluczowe koncepty:
– Bet sizing
– Equity
Osinovski podbija do 155.000 z buttona. Farrell sprawdza na big blindzie z K7.
Flop: T99 (pula: 420.000)
Farrell czeka. Osinovski betuje za 150.000.
– Możesz kontynuować na tym boardzie z K high? Jaki jest Twój plan?
– Cóż, przeciwko takiemu rozmiarowi beta, spasowanie naszej ręki po prostu nie wchodzi w grę. Pytanie brzmi – w jaki sposób powinniśmy kontynuować? Powinniśmy sprawdzić czy przebić? Uważam, że z over-kartą i całkiem sporą szansą, że K-high jest tutaj najlepszą ręką, najczęściej chcę sprawdzać z tą kombinacją. Lepszymi opcjami do raise’u byłyby ręce typu 8-6, które nie mają showdown value.
Farrell sprawdza.
Turn: 6 (pula: 720.000)
– To dla Ciebie dobra karta.
– Tak, daje mi drawy do koloru i strita.
Farrell czeka. Osinovski betuje za 300.000.
– Na tym turnie, mierząc się z małym sizingiem, mamy podobną sytuację do tej z flopa. Nie możemy spasować naszej ręki. I to samo pytanie – sprawdzić czy przebić? W tej sytuacji, z A-high i K-high flush drawami przeciwko graczowi z buttona, wciąż istnieje spore prawdopodobieństwo, że mamy najlepszą rękę, nawet bez żadnej pary. Więc…
Farrell sprawdza.
– Znów zdecydowałem się na call. Gdybym miał rękę w rodzaju J8, wolałbym zagrać raise na turnie, szczególnie po obejrzeniu streama z poprzedniego dnia. Widziałem, że Osinovski double barrelował z bardzo małym equity, z rękoma typu K-5. Katastrofą byłoby sprawdzić tutaj z J8 i przegrać z K-5 na riverze po dwóch checkach.
River: 7 (pula: 1.320.000)
Farrell czeka. Osinovski czeka. Osinovski pokazuje QT i wygrywa pulę.
– Myślę, że value bet na turnie z Q-T, gdy spada 6, może być zbyt thin. 8-7 łapie strita, Osinovski blokuje Q-J, Q-8 i słabsze T-x. Będę tutaj check-raisował na flopie z niektórymi 9-x, ale również callował z kilkoma kombinacjami, np. 8-7, które na turnie łapią strita. Często będę również miał mnóstwo combo drawów, z którymi na turnie zagrywam all-ina. Więc o ile Osinovski nie planuje sprawdzić ewentualnych all-inów, wolałbym check na turnie. Choć różnica między betem a checkiem nie jest aż tak duża. Niestety, przeciwko mojej konkretnej ręce, bet okazał się być dobrą decyzją.
