Przedstawiamy kolejny fragment opublikowanej na początku listopada książki Qui Nguyena i Steve’a Blaya „From Vietnam To Vegas! How I Won The World Series of Poker Main Event”. Pokerzyści analizują w nim krótkie rozdanie, które Nguyen rozegrał na stole finałowym Main Eventu przeciwko Michaelowi Ruane’owi.
Ręka: 41
Poziom: 36
Blindy: 300.000-600.000, ante 100.000
Pozostałych graczy: 8
Nguyen (button) 75.800.000$ (126.4BB); Josephy (small blind) 62.300.000$ (104BB); Ruane (big blind) 40.000.000 (66.7BB).
Preflop: Qui Nguyen jest na buttonie z KJ. Pięć foldów, Nguyen podbija do 1.525.000, Josephy pasuje, Ruane sprawdza 925.000.
Flop (4.150.000): A96
Ruane czeka, Nguyen zagrywa za 1.925.000, Ruane pasuje.
Rozmiar puli: 4.150.000
Nguyen posłał do mucka KJ i wygrał pulę.
Qui Nguyen – analiza
Miałem KJ na buttonie i podbiłem do 1.525.000. Michael Ruane sprawdził z dużej ciemnej. Na flopie spadły A96, Michael zaczekał. Uderzyłem za 1.925.000 i Michael spasował. To rozdanie jest bardzo podobne do Ręki 36, którą rozegrałem wcześniej przeciwko Jerry’emu Wangowi (obejrzycie ją poniżej – przyp.red.). Główną różnicą jest jednak rozmiar stacka Ruane’a. Nie jest to dla niego ów „słodki spot”, w którym miałby akuratną ilość żetonów na check-raise all-in z drawem.
https://youtu.be/k1isbomnLq8?t=1h48m2s
W przeciwieństwie do Ręki 36, cieszę się, że zagrałem beta na tym flopie.
Przypuśćmy, że Ruane broni w tym rozdaniu swojego big blinda z ręką typu KT. W celu wywarcia na mnie jak największej presji, zastanawia się na flopie nad zagraniem check-raise do około 10.000.000. Ale wie jednocześnie, że jestem graczem nieprzewidywalnym. Jeśli wyczułbym jakąkolwiek słabość, mógłbym nawet postawić go na all-inie. Byłby wówczas zmuszony do sprawdzenia za wszystkie swoje żetony wyłącznie z drawem do koloru. A przecież nie jest to wymarzona sytuacja, nie w największym turnieju w życiu każdego pokerzysty.
Ruane musiałby również wziąć pod uwagę fakt, że mógłbym po prostu sprawdzić jego check-raise na flopie i sprzątnąć mu tę pulę sprzed nosa na kolejnej ulicy. W przypadku check-raise’a Wonga – w tamtym rozdaniu sytuacja wyglądała nieco inaczej. Wong miał wówczas gwarancję, że zobaczy zarówno turn, jak i river, ponieważ wrzucił cały swój stack na środek stołu.
Podsumowując: w analizie Ręki 36 wspomniałem, że prawie zawsze chcę c-betować w rozdaniach przeciwko graczom z mniejszym stackiem. Ale tamta ręka z Wongiem była marginalna i z perspektywy czasu żałuję, że zagrałem wówczas beta na flopie. Rozdanie z Ruanem było już za to bardzo sprzyjające zagraniu kontynuacyjnemu.
Steve Blay – analiza
Kiedy dysponujesz zaledwie drawem, to Ty chcesz być osobą zagrywającą all-ina, nie Twój przeciwnik. W takim przypadku możesz bowiem wygrać rozdanie na dwa sposoby: po pierwsze – rywal może spasować, po drugie – nawet jeśli zostaniesz sprawdzony, wciąż masz szansę na kompletowanie swojego drawa.
Dla kontrastu: kiedy to Ty sprawdzasz all-ina przeciwnika posiadając jedynie drawa, wygrasz pulę pod jednym tylko warunkiem – że uda Ci się go skompletować.
Dobierając do pożądanego układu, chcesz być tym, kto betuje jako ostatni. Możesz odmierzać swoje zagrania w ten sposób, by zostawić sobie wystarczającą ilość żetonów na końcowy all-in.
Przyjrzyjmy się dwóm przykładom:
Przykład 1
Załóżmy, że pula wynosi 5.000.000 i pozostało Ci 25.000.000 żetonow. Trzymasz w ręku monster drawa i grasz bez pozycji przeciwko pre flop agresorowi.
- Strategia I (nieprawidłowa): Zagrywasz za 5.000.000. Twój przeciwnik przebija do 15.000.000. Odpowiadasz all-inem za 25.000.000. Niestety, Twoje zagranie za wszystko nie jest wystarczająco duże, a przeciwnik – ze względu na pot oddsy – sprawdzi z niemal wszystkimi rękoma.
- Strategia II (nieprawidłowa): Decydujesz się na check-raise. Przeciwnik betuje za 4.000.000. Przebijasz do 12.000.000. Teraz przeciwnik może sprawdzić bądź zagrać all-ina. Żadna z tych opcji nie jest dla Ciebie wymarzona.
- Strategia III (prawidłowa): Zagrywasz za 2.500.000, czyli połowę puli. Przeciwnik raisuje do 7.500.000. W odpowiedzi zagrywasz all-ina za 25.000.000. Teraz przeciwnik ma trudną decyzję i zrzuci wszystkie swoje ręce, z wyjątkiem tych najsilniejszych.
Przykład 2
Załóżmy, że pula wynosi 5.000.000 i tym razem pozostało Ci 15.000.000 żetonów. Trzymasz w ręku monster drawa i grasz bez pozycji przeciwko pre flop agresorowi.
- Strategia I (nieprawidłowa): Zagrywasz za 5.000.000. Twój przeciwnik przebija do 15.000.000, dokładnie tyle samo masz w stacku. To dla Ciebie zły rezultat, ponieważ zostałeś postawiony na all-inie i nie masz fold equity.
- Strategia II (prawidłowa): Decydujesz się na check-raise. Twój przeciwnik betuje za 4.000.000. W odpowiedzi zagrywasz check-raise all-in za 15.000.000. Twój przeciwnik spasuje tu wiele średnich układów.
- Strategia III (nieprawidłowa): Zagrywasz za 2.500.000, czyli połowę puli. Twój przeciwnik podbija do 7.500.000. Wchodzisz all-in za 15.000. Tym razem Twój bet nie jest wystarczająco duży, a przeciwnik sprawdzi – dzięki odpowiednim pot oddsom – z większoścą swoich rąk.
Podsumowując: kiedy trzymasz w ręku dużego drawa, zawsze miej na uwadze rozmiar swojego stacka w odniesieniu do rozmiaru puli. Staraj się być tym, kto zagrywa all-ina jako ostatni.
Inny fragment książki „From Vietnam To Vegas! How I Won The World Series of Poker Main Event” możecie przeczytać TUTAJ.
